คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ep.1
ไม่อยากเชื่อเลยว่าผมต้องมาแต่งงานกับผู้ชายเพื่อล้างหนี้ให้พ่อแม่กับแม่ผม อ่อ...ลืมแนะนำตัวผมชื่อเลย์เด็กหนุ่มอายุ22เศษๆและคนที่ผมต้องแต่งงานด้วยคือคริสมหาเศษฐีที่แสนจะขี้เล่นแต่ผมงง!!ว่าเค้ายอมแต่งงานผมได้ไงผมแทบไม่อยากเชื่อเลยว่าพ่อแม่ของคริสพูดอย่างนี้กับพ่อแม่ผม
"ลองให้ลูกชายคุณแต่งงานกับลูกชายผมสิหนี้อาจจะลดก้อได้"ผมตัดสินใจถามไปว่าพ่อแม่เป็นหนี้เท่าไรคำตอบที่ได้คืออยากไปให้รถชนตายจิงๆเป็นหนี้ตัง20ล้าน
"แล้วผมต้องไปแต่งงานโละหนี้อีกกี่ปีเนี่ย"
"เค้าบอกว่าปีละ5ล้านน่ะลูก"
"โอะ...อยู่ตั้ง4ปี"อยากร้องไห้
"นี้พ่อแม่ไปทำอะไรถึงเป็นหนี้20ล้าน"
"พ่อกับแม่ต้องยืมเงินเค้าก้อตอนที่ลูกไปเรียนที่ประเทศอเมริกานั้นแหล่ะ"
"เอ่าา...พ่อกับแม่ก้อบอกว่าไม่มีก้อได้ผมจะได้หางานทำ"แต่ผมก้อไม่แปลกใจหรอกว่าทำไมถึงเป็นหนี้20ล้านเล่นส่งเงินมาให้ใช้ปีละ5ล้านเงินที่พ่อแม่ส่งไปก้อยังเหลืออยู่ เออ...จิงสิ
"เงินที่พ่อกับแม่ส่งไปให้ยังเหลืออยู่ประมาณ17-18ล้าน(โชคดีที่ผมใช้เงินประหยัดอยู่)
"พ่อกับแม่เอาไปให้เค้าเถอะผมจะได้ไม่ต้องไปแต่งงานกับคริส"
"เค้าบอกไม่รับเงินเค้าบอกว่าอยากให้ลูกแต่งงานกับลูกเค้ามากกว่า"
"โอะ...เรื่องเยอะจิงๆ งั้นเงินเก็บที่แม่กับพ่อส่งไปให้ก้อเอาไปฟื้นฟูบริษัทก้อได้...เห็นพ่อบอกว่าบริษัทใกล้เจ้งแล้วไม่ใช่หรอ"
"ไม่เป็นไรลูกแม่กับพ่อไม่อยากโดนนินทาได้ว่าเอาเงินลูกมาใช้"
"เอ้า...ก้อไม่แปลกนี้ลูกหาเงินให้พ่อแม่ใช้ทดแทนน้ำนมแม่เงินพ่อที่เลี้ยงดูมาไง"
"เถอะหน่า...น่ะลูกน่ะถือว่าแม่กับพ่อขอ
"เอ่อออ..."จะทำไงดีเนี่ย
"น่ะ"
"โอ๊ะ...ก้อได้"
ผมถามว่าต้องแต่งงานวันไหนแม่บอกว่าพรุ่งนี้ผมแทบอึ้ง...เลยบ้าจิงเลยเอ้าว่ะ4ปีทนหน่อย
วันต่อมา...
ผมคิดว่าต้องแต่งงานเหมือนที่เค้าทำกันแต่นี้รัดมากเล่นเข้าห้องหอเลยแล้วบ้านจะใหญ่ทำไมอยู่กันแค่สองคนแต่แปลกงานแต่งงานเค้าจะให้คนที่แต่งงานเห็นหน้ากันแต่นี้พ่อกับแม่มาส่งผมแล้วก้อกลับไปแล้วคริสอยู่ไหนเนี่ยจะคุยธุระเรื่องหนี้จะได้เอาเงินเก็บที่พ่อแม่ส่งมาเอาไปไห้คริสหนี้จะได้ลด...ผมเดินหาคริสอยู่ชั้น1นานอยู่พอสมควรผมตัดสินใจเดินไปหาชั้น2เดินหาเลื่อยๆเห็นห้องเปิดอยู่ห้องนึงผมจึงเดินเค้าไปเพื่อว่าจะเห็นคริสแต่เอ๊ะห้องมันทำไมมีแต่ดอกกุหลาบแต่ห้องนี้มันหน้าอยู่ดีจัง...ครองโว้ยยผมเดินชมห้องอยู่สักพักรู้สึกเพลียมากเล่นเดินตามหาคริสรอบบ้านเลยอ่ะนอนหน่อยน่ะผมมุ่งไปที่เตียงล้มตัวนอนอย่างช้าๆแล้วก้อหลับไปผมหลับนานอยู่พอสมควรรู้สึกตัวมาอีกทีเห็นคนนุ่งผ้าขนหนูอยู่เห็นใส่แค่ท่อนร่างลักษณะสูงโปร่งเป็นผู้ชายผมค่อยลุกขึ้นอย่างช้าและรู้สึกมีอะไรติดที่นิ้วนางข้างซ้าย...
. . . แหวน . . .
นี้ใครมาใส่ในมือเนี่ย
"อะไรเนี่ย..."
"เอ่าตื่นแล้วหรออย่าตกใจอันที่ติดบนนิ้วคุณอ่ะคือแหวนหมั้นของเราไง...ของผมก้อมี"ผู้ชายสูงโปร่งหุ่นดีหน้าตาดีอธิบายพร้อมกับชูแหวนในมือของเค้าเหมือนกัน
"คุณคงเป็นคริสใช่ไหม"
"ครับ"
"ใส่ทำไม"ผมถาม
"ก้อเราแต่งงานกันแล้วไง"
"เอ้าา..เดี่ยวเราก้อหย่ากันแล้ว4ปีเองน่ะ"
"คงไม่หรอก"คริสพูดเสียงเบาๆพร้อมยิ้มที่มุมปาก
"อะไรน่ะ"
"อ่อ...เปล่าว่าแต่เรามาคุยเรื่องสำคัญกันเถอะ"
"ว่า"ผมถามอย่าง งง
"คุณต้องเป็นภรรยาส่วนผมต้องเป็นสามี"
"บ้าบอต้องมาตั้งว่าใครเป็นภรรยากับสามีด้วย?"
"ใช่สิ"
"แล้วทำไมฉันต้องภรรยาด้วย"
"ก้อเพราะผมทำงานผมหาเงินผมต้องเป็นสามีส่วนคุณไม่ได้ทำงานคุณต้องเป็นภรรยา"
"เดี่ยวฉันทำงานก้อได้"
"ทำงานหรอ...เดี่ยวเก็บไว้พิจารณาส่วนตอนนี้คุณไปอาบน้ำก่อนไปผมหิวมากเลย"
"ก็ไปกินสิ ใครว่า"
"ผมจะไปกินพร้อมกับคุณ" "ไม่หิว" "ผมจะกินกับคุณ กับคุณ กับคุณๆๆๆ บลาาาๆๆๆๆ"โอ้ย..อยากเป็นลม
สุดท้ายผมก็ต้องมากินข้าวคริสจนได้ (อีเอี้ย)
"กินมาม่าน่ะ ทำเป็นแค่มาม่า"ผมด้วยความรู้สึกที่แบบว่า เห้ย...บ้านออกจะรวยแต่แบบมีแค่มาม่าแล้วบ้านก็หลังใหญ่แต่ไม่มีคนใช้ก็น่ะ กรี๊ดดดดดด "ดี...งั้นทำกินกันเหอะ"คริสตอบแค่นั้นผมก็เริ่มทำอาหารสุดหรู(มาม่าต้น) คือมันไม่มีไรมากไง มีแค่ต้มมาม่ากับไข่และก็ผักไม่กี่อย่าง และก็เสร็จ "เสร็จแล้ว"
"หอมจัง"คริสพูด
"กินเถอะ"ผมพูดตัดบท...คริสเริ่มลงมือก่อนเลยสัยสัยหิว
"คุุณอยู่บ้านก็หัดเป็นแม่บ้านที่ดีหน่อยน่ะ จับนู่นหยิบนี้ เข้าใจป่ะ ที่รัก..."กรี๊ดด พูดไรออกมา ตบปากแม่ม!!
"อย่าเรียกที่รักได้ไหมอ่ะฟังแล้วรู้สึกจะอาเจียน"
"ที่รัก ที่รัก ที่รัก"
"หยุดพูดถ้าไม่หยุดพูดน่ะจะกลับบ้านเดี่ยวนี้"
"อ่อหรอ...ไม่เคยได้ยินหรอคนที่เพิ่งแต่งงานกันเค้าห้ามออกห้องหอน่ะ"
"ก้อแค่เปิดประตูแล้วเดินออกไปเองจะยากอะไร"
"คงยากจิงๆแหล่ะเพราะพ่อของผมร๊อคประตูไว้ทุกบานเลยแม้แต่หน้าต่างพ่อผมก้อร๊อค"
"พูดจิง"
"ใช่สิ!!!ที่รัก"
ผมรีบวิ่งไปตรงประตูใหญ่เพื่อทดสอบว่าล๊อคจิงหรือเปล่าปรากฎว่าล๊อคจิงโอ้ยย...ล๊อคทำไมเผื่อนายคริสคิดที่จะทำอะไรเราขึ้นมาแล้วจะทำยังไงตัวของคริสยิ่งตัวใหญ่อยู่ด้วยจะสู้ได้ไหมเนี่ยในระหว่างที่ผมยืนคิดอยู่คริสตะโกนออกมาจากโต๊ะกินข้าว
"มากินมาม่าต่อเถอะที่รัก"
โอ้ว...จะบ้าตาย...ผมเดินไปนั่งกินข้าวต่อเพราะว่ายังไงคงคิดที่จะหนีไม่ได้ส่วนเรื่องคริสผมคิดไว้เรียบร้อยหล่ะผมกินไปเรื่อยรู้สึกอิ่มจึงลุกขึ้นเก็บจาน
"ที่รักเก็บจานให้ผมด้วย"
"อ่อ..อืม"
"ใช่ง่ายจังเลยน่ะ"
"จำใจ...ไม่อยากให้หนี้มันลดลงที่ระนิดอยากให้มันลดลงมากมากจะได้ต่างคนต่างอยู่"
"หนี้..."คริสทำถ้างง!!สักพักและไม่พูดอะไร ผมล้างจานเสร็จก้อเดินขึ้นห้องไปส่วนคริสขึ้นไปก่อนแล้ว
ในระหว่างทางก่อนถึงห้อง
ผมหาห้องที่ไกลที่สุดจากห้องที่คริสจะนอนและสุดท้ายก้อหาจนเจอ...ยาวเหมือนกันน่ะบ้านหลังนี้กว่าจะเจอ...อีกไม่นานผมก้อจะได้มาอยู่ห้องนี้ผมรีบเดินกลับห้องอย่างด่วนเข้าห้องไปเห็นคริสนอนดูหนังอยู่ "ไปไหนมานานจัง"คริสถาม"
"ห้องน้ำน่ะ...ไปอาบน้ำก่อนน่ะ"
"อืม...รีบๆน่ะ" รีบแน่!!! ผมอาบน้ำเสร็จใส่ชุดนอนแล้วพร้อมที่จะนอนผมออกจากห้องน้ำไปไม่เห็นคริสบนเตียงสงสัยลงไปข้างล้างนาทีนี้แหล่ะผมก้าวออกจากห้องน้ำมุ่งตรงประตูจู่ๆได้ยินเสียงของคนคนนึง
"อะแฮ่ม...จะไปไหนที่รัก"คริสเข้ามาโอบเอวไว้
"ปล่อย...ฉันจะไปนอนห้องอื่น"
"นอนห้องอื่นทำไมนอนด้วยกันสิ"
"ไม่"พูดจบผมเอาเท้ากระแทกเข้านิ้วเท้าของคริสแล้ววิ่งออกนอกประตูไปและคริสก้อวิ่งตามมาผมรีบวิ่งไปที่ห้องที่ผมจะนอนแต่โอ้ยย...ห้องล๊อคอีกงามใส้คริสวิ่งมาจับไหล่ผมไว้ผมเห็นคริสหน้าแดงสงสัยโกรธ
"นี้"คริสตะคอกใส่ผม...ผมรีบหันหน้าหนีพร้อมหลับตาอยากบอกว่ากลัวมาก...คริสเห็นหน้าผมคงคิดว่ากลัวจึงระงับอารมย์พร้อมช้อนตัวผมขึ้น
"ปล่อย...น่ะ"ผมดิ้นสุดชีวิต
"อย่าดิ้นสิ"เพรี๊ย...คริสตีตูดผม
"โอ้ย"เจ็บน่ะ
"แล้วดิ้นทำไมหล่ะ...เดี่ยวก้อถึงห้องและ"
"ปล่อยยยย"ผมร้องมาตลอดทางจนถึงห้อง...คริสวางตัวผมลงกับเตียงอย่างช้าๆ
"เจ็บเท้าน่ะเนี่ยรู้ไหม"คริสดุผม
"แล้วนายจะทำอะไรหล่ะ"
"ทำไมคนเป็นสามีภรรยากันแตะเนื้อต้องตัวไม่ได้เลยหรอ?"
"ไม่ได้"
"โอะ...ขี้เกียจเถียงกับเทอหล่ะ"คริสเอนตัวลงมาบนที่นอน
"นายนอนข้างบนไม่ได้นายต้องนอนข้างล่าง"
"ไม่เอาปวดหลัง"
"งั้นฉันนอนข้างล่างเองก้อได้"
"นอนข้างบนสิผมไม่ทำอะไรคุณหรอก"
"ไม่!!!ฉันไม่ไว้ใจนาย"
"ตามใจนอนข้างล่างก้อนอนไป"คริสพูด...ผมลุกขึ้นไปเอาหมอนมานอนข้างล่าง
"ไม่เอาผ้าห่มหรอ...ตกดึกมันจะหนาวๆน่ะ"
"ไม่"
"ตามใจ...ปิดไฟด้วยง่วงนอนแหล่ะเห้อ...เตียงนิ่มดีจัง"หน่อยยเยาะเย้ยหรอ...ผมลุกขึ้นไปปิดไฟแล้วไปนอนอันที่จิงผมไม่ชอบนอนกับพื้นหรอกมันปวดหลังแต่ทำไงได้ต้องทนผมนอนได้สักพักก้อหลับไปตกดึกมันหนาวจิงแอร์เปิดกี่องค์ษาเนี่ยหนาวจิงๆผมหนาวอยู่สักพักรู้สึกอุ่นขึ้นมาเห้อค่อยยังชั่วหน่อยนอนสบายละทีนี้
............................................................................................................
คือตอนนี้มันดูหน่วงๆหน่อยน่ะ ก็จะทำการบ้านให้ดีที่สุดเลยยย สัญญา และที่สำคัญ....เม้นด้วยน่ะ
ความคิดเห็น