หัวขโมยแห่งบารามอส>>>>วันแห่งความรัก2

ข้อมูลเบื้องต้น

               ดีค่า เราOoจันทร์Iจ้าoOค่า คราวก่อนเราแต่งยังไม่เสร็จเลย คอมก็ดับเราเลยมาอัฟใหม่ตอนนี้ค่า มีอะไรก็เม้นมาได้นะคะเเล้วเราจะทำตามที่บอกเองคะจะโหวตหรือไม่แล้วแต่คุณ จะกรุณาค่า (ใครพึ่งมาอ่านอย่าลืมอ่านตอนก่อนก่อนนะคะจะได้ไม่งง^o^) >o<V (ชูมือ สู้ๆ)

Created by Crazyprofile.com

เนื้อเรื่อง

ดีค่า ตอนที่2 ของเรื่องนี้แล้วนะคะ (ใครไม่ได้อ่านตอนแรกโปรดกรุณาอ่านก่อนเถอะเจ้าค่า!!)

 คราวก่อนมีเหตุผิดพลาด บางอย่างจึงแต่งต่อไม่ได้ และก็ใกล้สอบแล้วจึงอัฟช้า ขอประทานอภัยด้วยนะคะ

_________________________________________________________________________________________________

“เอาไปไมฮะ”เฟรินถาม

“อย่าพึ่งพูดซิดูของก่อน”แล้วแม่ค้าก็หยิบ อะไรบางอย่าออกมา

“มันคือเข็มกลัด ทำโดยทูตจากสโนว์แลน  พลอยรอบๆทำมาจากผลึกน้ำแข็งที่  ลงเวทย์สามารถทำให้มีกำลังใจ และเพื่อพลังเวทย์ให้กับเจ้าของได้

ลงมนตร์โดย คนแคระแห่งเดมอส ของแท้นะจ๊ะ”แม่ค้าอวดสรรพคุณ

“จริงเหรอฮะ OoO  แล้วให้ผมไมอะ” เฟรินยังสงสัย

“อาจเป็นว่าชะตาลิขิต อิอิ แล้วอีกอย่าง ของที่ป้าให้สาวน้อยสามคนนั้นนะ ของปลอม อย่าเอาไปบอกใครนะ”แม่ค้าพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ(ดูมัน- -)

“คร้าบบบ ขอบคุณนะฮะผมไปก่อนละ”เฟรินพูดแล้วหยิบเข็มกลัดเก็บใส่กระเป๋าแล้วเดิน(วิ่ง)ไปหาสามสาว

“ไปไหนมา”แองจี้พูดอย่างเป็นห่วง

“อ๋อ ไปเข้าห้องน้ำมาแหะๆๆ”เฟรินตอบ

“ปะ งั้นเรากลับเอดินเบิร์กกันค่ะ”เรนอนพูดพร้อมจับมือ(ลาก)กลับโรงเรียนไป

“คาโลๆ คาโลๆ”เสียงหญิงสาวคนหนึ่งดังมาจากข้างหลัง วิ่งมา(ด้วยความเร็วสูง) หาเจ้าของชื่อที่เรียก

“เฟรินเหรอ มาทำไม”คาโลพูด

“ฉันอะ.... เอาไอ้นี่มะ มาให้”เฟรินพูดอย่างเขินอาย >////<แล้วหยิบของออกมา

“เนื่องในวันวาเลนไทน์ งะ...ไงละ”เฟรินพูด ว่าแล้วคาโลก็เริ่มแกะกล่องเล็กกะทัดรัดสีชมพู่มี โบว์มีชมพู่ น่าร๊ากกก น่ารัก(เฉพาะคนทำนะที่เห็นมันว่าน่ารัก)

“มันอะไรเนี่ยหะเฟริน”คาดเริ่มไม่พอใจที่ของข้างใน ไม่เลิศเหมือนอย่างที่คิด

“อะ..เอ่อชะช็อกโกแลตงะ..ไง”เฟรินเริ่มหวาดๆกับท่าทีของคาโล (มันแปลกๆแหะ)-.-

“เนี่ยเหรอที่เรียกว่า ช็อกโกแลตหะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”คาโลตวาดอย่างหัวเสีย ในใจคิดว่ามันคืออะไนว่ะ งงเอามาให้ทำไม

“ขอโทษนะ อย่างนี้ฉันคงกระเดือกไม่ลง”คาโลพูด(เสียงดัง)พร้อมกับขว้างกล่อง(เสียดายแทน>>>Ooจันทร์Iจ้าoO) แล้วเดินจากไปจนลับตา

“เฮ้ออออออออ!!!!!!”O[]O เฟรินสะดุ้งตื่น มันเป็นลางป่าวว่ะ=o=

“เฟริน!!!!!”O_Oคาโลรีบวิ่งมาดูที่เตียง

“ฝันเหรอเนี่ยเฮ้ออออ”เฟรินพึมพัม =_=

“มีอะไรหรอกเฟรินร้องซะดังเลย”คาโลถาม ภาพต่างๆเริ่มเข้ามาในหัวของเฟรินทีละภาพ ขอบตาของเจ้าตัวเริ่มร้อนผ่าว เอ๊ะ! ร้องไห้เหรอ ทำไมต้องร้องล่ะมันเป็นแค่ความฝันเองนะ ร้องทำไมละเรา มีแต่คำถามมากมายอยู่ในหัวของเฟริน และดูเหมือนว่าจะไม่มีคำตอบซะด้วยล่ะซิ

“ไม่มีอะไรระ.....หรอก”ว่าแล้วเฟรินก็โผล่กอดคาโล แล้วปล่อยโฮออกมาจนคาโลตกใจ และยิ่งกอดแน่นขึ้น

“เฟริน!!!เป็นอะไรเหรอ อย่าร้องนะ โอ๋ๆ”คาโลปลอบแล้วลูบผมของเจ้าตัวเบาๆ และยอมให้กอดแต่โดยดี

“ฉันจะไม่ถามหรอกนะว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ใจเย็นๆนะ โอ๋ๆ”^o^คาโลลูบไปเรื่อยๆ (ผมยาวมากหรือไง)และตบหลังเฟรินเบาๆ

“ฮือๆ ชะ ฉันฝันร้าย ...ฮือๆ”เฟรินพูดแล้วเริ่มสะอึกTT-TT

“แหมแค่นี้ต้องร้องด้วย นายไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ” o^_^oคาโลพูดติดตลก พร้อมกลั้นหัวเราะ(เฟริน:มันน่าขำหรือไง แกลองมาเป็นฉันดิ=_=+++)

“แต่มันน่ากลัวจริงๆ น้า...”เฟรินยังเถียงขณะยังร้องไห้

“อือๆ..ไปนอนได้แล้วเด็กน้อย หึหึ ฉันจะไปเปลี่ยนชุด”ว่าแล้วคาโลก็เดินจะไปเข้าห้องน้ำ

“เปลี่ยนไมอ่ะ?”เฟรินถาม O_o

“ดูชุดซิ ฉันไปเปลี่ยนก่อนนะ”คาโลพูดพร้อมยื่นชุดให้เฟรินดู

“หา....อะอืม”OoOเสื้อของคาโลเต็มไปด้วย น้ำมูก น้ำลาย น้ำตา และอื่นๆอีกมากมาย ขยะแขยงอี้!!!(อย่าเลยนังเฟรินของแกทั้งนั้น)

“เฟรินนน!!!!!!!!!!!!!!! ทำอะไรเนี่ยยยยยยยย”สาวน้อยน้องนุชแห่งป้อมตะหวาด(อดกลั้นแองจี้ จำไว้ แองจี้)

“อ้าวก็ทำตามที่เธอบอกงายยยยยย”^o^เฟรินแกล้งลากเสียงยาววววววววววววววววววววววววว(เฟริน:ก็จริงน้า/Ooจันทร์Iจ้าoO:อย่าเถียงเลย รำคาญ)

“โอ๊ยยยย!!!!!!!! เจ็บนะแองจี้” อยู่ดีๆ คทาอันโปรดก็ลอยมาโดน(ฟาด)ที่หัว(กระบาน)ของเฟริน

“นี่แน่ ถ้าทำแบบนี้ คงกินกันไม่ได้”แองจี้พูด(อันนี้เห็นด้วย)

“มา มาทำกันใหม่ค่ะ”เรนอนพูด^o^

แล้วเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว( 5 ชั่วโมง)แล้วเฟรินก็ทำช็อกโกแลตแว้วววว หน้าตาน่ากินมากกก ส่วนเนื้อตัวของเฟรินนั้นสุดดแสนจะน่ารัก(โค ร ต สกปรก)

ทั้งผมยุ่ง มีช็อกโกแลตติด (มอมแมมจริงจริ๊ง)

“มาหากล่องมาใส่กันเถอะ”มาทิลด้าพูด

“เรนอนว่าคุณเฟรินไปเปลี่ยนชุดดีกว่านะคะ”เรนอนพูด

“อือ ก็ดีแปปนึงนะ”

“เออ ไปเร็วๆไป”แองจี้พูด

พอเฟรินแต่งตัวเสร็จก็มาจัดตกแต่งกล่องของขวัญใส่ช็อกโกแลต และแอบใส่เข็มกลัดลงไปด้วย

และในที่สุดก็ถึงวัน วาเลนไทน์

“โอ๊ยยยย เจ็บบบบบบบ เบาหน่อย โว้ยยยย”เฟรินตะโกนแต่เช้า

“นี่เบาๆหน่อยสิคะ เดี๋ยวคุณคาโลมาเห็น ก็ไม่เซอร์ไพรส์ล่ะสิคะ”ปากเรนอนพูดและมีก็แต่หน้าเฟรินไป

“โอ๊ยยยยยย เบาๆมือหน่อยยัยแองจี้”เฟรินโวย

“เบาสุดดดแล้วย่ะ บ่นมากทำเองเลยม่ะล่ะ”แองจี้มือทำผมเฟรินและปากพูดไปด้วย

“อย่าดิ้นดิ เฟริน ทำของนายเสร็จเราจะได้แต่งตัวของเราบ้าง”มาทิลด้าพูดไปด้วยแต่งตัวเฟรินไปด้วย

“เออๆ”- _-++++ เบื่อจังโว้ยยยย

“เฮ่อออเสร็จสักที+o+”เย้ เย้ดีใจ โว้ยยยยยยย

“ชั้นไปก่อนนะ นายอย่าลืมเอาช็อกโกแลตไปให้เพื่อนคนอื่นๆด้วยนะ”มาทิลด้าพูด

“เออๆ พวกเธอเอาไปคนละกล่องละกัน”เฟรินชี้ไปที่กล่อง สำหรับเพื่อนๆที่ดี(เหรอ)หลายกล่อง

“ขอบใจค่ะคุณเฟริน”เรนอนตอบแล้วรีบเอาช็อกโกแลตไปให้ใครบางคน(คงรู้ๆกันนะ)

เฮ้อออเครียดดดด จะเอาไปให้คาโลก่อนก็อายยย(ยอมรับ-_-+) เฮ้อเศร้าใจ เอาไงดีน้า ….. คิด คิด คิด คิดดิโว้ยยยยยยยยยยยยย  เออรู้แล้วโว้ยเอาไปให้เพื่อนๆก่อนแล้วกันว่ะ ขื่นรอคิดออกช็อกโกแลตคงละลายแล้ว(คิดถูกแล้วละเฟริน หึหึ)                                             ตัดฉากกก ถ้ารอคงไม่ได้เขียนถึงคนอื่นแน่+o+  >>>>>ตัดไปที่เรนอน *o* <<<<<<

“คุณคิล คุณคิล”เสียงหวานของสาวสวย ประจำป้อม เรนอน

“หืมเรนอน” คิลหันมาทางต้นเสียง(อุตส่าห์รู้ หวานใจนี้หว่า/คิล:ใครหวานใจ/Ooจันทร์Iจ้าoO:รู้ หึหึ /คิล:>///<)

“คุณคิล เรนอน เรนอน ฉัน ฉัน…..”เรนอน อ้อนแอม (เรนอน:อายนี้คะ>///<)

“ทำไมเหรอ เรนอน”คิลพูดแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ (แกรู้อะดิว่าเค้าจาเอาอะไรมาให้/คิล:รู้โว้ยยยย อยากได้โว้ย ถึงยื่นหน้าเข้าไปใกล้อย่าคิดอะไร ทะลึ่งนะโว้ย)

“อะค่ะ ให้ค่ะคุณคิล”ว่าแล้วเรนอนก็ยื่นกล่องให้คิล

“ว้าว น่ากินจังขอบใจน้าเรนอน  เดี๋ยวไปเที่ยวกันนะ(เดท)”(แกอยากกินกล่องหรือ 555555+/คิล: บ้าใครเค้าจะกินกล่อง อยากกินข้างในโว้ย เรนอนทำเชียวนะโว้ย/Ooจันทร์Iจ้าoO:แล้วแกรู้ได้ไงว่าข้างเป็นช็อกโก้หะ/คิล:เออจริงดิ/เจริญ=_= )

“ค่า”

>>>>ตักฉากไปที่แองจี้<<<<<< (เฟรินยังไม่เสร็จ)

“ไงแองจี้ วันนี้วันวาเลนไทน์น้า”ครี้ดพูดอย่างอารมดีพร้อมยื่นมือไปขอช็อกโก้แลตแองจี้

“บ้า ใครเค้าขอกันอยากนี้หะ นี้แน่ะ นี้แน่ะ”แองจี้ตวาดและเอาคทาตีหัวคนพูดดีไป2ที่ (สม อิอิ)

“โอ้ย โอ้ย โอเช ถึงจะบ้าก็บ้ารักนะคร้าบบบบ”(มันยังกวน ตี-น น่ากดน้ำให้ตาย)

“แน่ะ แน่ะ ยังจะกวนอีก เดี๋ยวไม่ให้เลย”แองจี้เริ่มรำคาญ =__=++++(ใจเย็น ใจเย็น อย่าเตะ อย่าเตะ)

“โอ๋ๆ อย่าโกรธ นะแล้วตกลงจะให้ไหมคร้าบบ”ครี้ด อ้อนทำตาแอ๊บแบ้วOoO เห็นแล้วหน้าเตะมากกว่าสงสาร(อย่าเตะ อย่าเตะนะ จำไว้)

“เออเอาไปให้”พูดเสร็จก็ยื่นกล่องช็อกโกแลตให้ (ใจเย็น ใจเย็น /แองจี้:โอ้ยไม่เย็นแล้วโว้ยยยยย)

“หัดพูดหวานๆหน่อยสิคร้าบบใครเค้าให้กันแบบนี้”ครี้ดยังพูกวนๆ (ตี-น)ร้องขอความสงสาร

“......”เงียบ (เงียบไว้ก่อนพ่อสอนไว้)

“อย่าเงียบสิคร้าบบบ ป่ะไปกินข้าวกันป๋มเลี้ยง วันนี้วันดี ป่ะกานคร้าบบบบบบ”ครี้ดแกล้งดัดเสียงเป็นเด็กพูดไม่ชัดแล้วลากแองจี้ไปกินข้าว

>>>>>>ตัดฉากไปที่ลูคัส<<<<<<(เนื่องจากคุณเฟรินยังทำแจกไม่เสร็จ=o=)

“ลอรี่ๆ”เสียงของลูคัส(แปลงเป็นผู้หญิง ไม่ใช่เกย์น้า)

“เฟียว ฉึก ฉึก”ปากยังไม่ไป มีดก็ไปซะแล้ว(สงสารโรเวนจริงป้อมยิ่งจนๆอยู่)แต่แล้วเป้าหมายก็หลบได้ทุกที

“ไม่เอา น่าลอรี่วันนี้วันดีนะยิ้มซะบ้างอะให้^o^”พูดเสร็จลูคัสก็หยิบกล่องใบหนึ่งยื่นให้ลอเรนซ์และลอเรนซ์ก็รับมาดู

To ลอรี่

       วันนี้วันวาเลยไทน์แล้วนะ ฉันจึงทำช็อกโกแลตให้นายนะ ลอรี่ อยากให้นายชิมสักชิ้นนึงฉันพึ่งทำเป็นครั้งแรกแต่รสชาติไม่รู้นะว่าอร่อยหรือป่าว

อยากให้นายยิ้มบ้างนะ ลอรี่ชื่อนี้น่ารักดีนี้น่า เนอะเนอะ

                                                                                                                   By ลูคัส

และแน่นอนที่ลอเรนซ์จะปามีดอีก แต่คราวนี้กลับตาลปัต ลอเรนซ์กลับยิ้มจางๆแล้วแกะกล่องของขวัญน้อยๆออกมา แล้วหยิบมาชิม1ชิ้น

“นายทำเหรออร่อยมากเลยนะ”ลอเรนซ์ชม ช็อกโกแลตรสชาติมันอาจธรรมดาเหมื่อนกันอันอื่นๆ แต่สำหรับเค้าเป็นช็อกโกแลตที่อร่อยที่สุดและจะไม่มีอันไหนที่อร่อยกว่าของที่ลูคัสทำให้ รสชาติอาจจะเหมือนอันอื่นๆแต่อะไรบ้างอย่างที่ทำให้มันไม่เหมือนอันอื่นๆก็คือการทำด้วยใจ รสชาติอย่างนี้ทำเอา คนยิ้มยากกก

 (ยากกว่าคาโลอีก)อย่างเขายังยิ้มได้เลย

“นายแน่ใจเหรอลอรี่ ฉันว่านายโกหกแน่ๆเลย”ลูคัสถามอย่างไม่มั่นใจ

“อือจริงๆ งั้นวันดีอย่าง นี้ไปเดทกัน”ลอเรนซ์พูออย่างอารมณ์ดี(โอ้ มาย ก็อด O[]o)

“อืมไปกันเถอะ ลอรี่”

>>>>>>ตัดฉากไปที่โซมาเนีย<<<<<<<

“ชิวาส นายจะไม่ออกไปข้างนอกเลยหรือไง”โซมาเนียถามครั้งที่100กว่าแล้ว เธอรอเค้ามานานแล้วและไม่คิดจะรอแล้วด้วย เธอแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว เค้าเป็นแบบนี้ อาจเพราะนิสัยเลือด จริงจัง ของเขาก็ได้

“ไปไม่ได้หรอก โซมาเนีย   ถ้าไปแล้วใครจะมาเฝ้ายามล่ะ”ชิวาสพูดโดยไม่ได้มองหน้าโซมาเนียเลยว่า สีหน้าเธอเริ่มแย่ลงไปแล้ว

“เฮ้ออ อืองั้นฉันไปหาคนอื่นก่อนนะ”สีหน้าเธอแย่ลงมากและเตรียมจะลุกไปที่อื่นที่อยู่แล้วรูสึกดีกว่าที่นี้ เฮ้อตัดเถอะเรา รอซะอย่างนี้ยิ่งจะเจ็บมากขึ้นอีก เราควรจะตัดใจจากเค้าแล้วไปหาคนอื่นดีเหรอ

“อ้าวแล้วจะไม่มานั่งเป็นเพื่อนแล้วเหรอ เอ๊ะ!!เป็นอะไรไปน่ะโซมาเนีย”ชิวาสสังเกตสีหน้าขอ งโซมาเนีย

“ไม่ ไม่เป็นไร ไปก่อนนะ”ว่าแล้วโซมาเนียก็กำลังจะวิ่งไปก่อนจะรู้สึกแย่ไปกว่านี้ แต่มีแรงหนึ่งฉุดเธอไว้

“โซมาเนียเป็นอะไร!!!!!”ชิวาสเริ่มรู้สึกถึงความเครียด (ความรู้สึกช้าจังนะ ชิวาส T-T)

“ปล่อย…..ปล่อย…..ปล่อย!!!!!”โซมานียตะโกน แล้วในที่สุดมือขอชิวาสก็หลุดจากมือโซมาเนีย(โซมาเนียอ่อนไหวจังเลยง่ะ)

 ณ สวนแห่งหนึ่ง

  ช็อกโกแลตที่เธอทำมาเกือบวัน ตอนนี้คงไม่มีความหมายสำหรับเค้าอีกต่อไป และเธอก็ไม่กล้าไปให้เค้าแล้ว  คงต้องทิ้งแล้วล่ะมั้ง พอกำลังจะทิ้งก็มีมือของคนที่เธอไม่อย่าจะเจอที่สุดตอนนี้มาจับมือเธอ

“นี่ จะทิ้งทำไมล่ะ ยังไม่ได้ให้ฉันเลยน่ะ”โซมาเนียยังไม่ทันได้พูด ชิวาสก็แกะกล่องแล้วหยิบช็อกโกแลตมาชิมอย่างถือสิทธิ์

“อร่อยดีนี่เธอ ทำเองเหรอ”โซมาเนียเริ่มยิ้มได้ แล้วรู้สึกว่าแขนที่แข็งแกร่งกว่ารวบตัวเข้าไปกอด เมื่อรู้สึกว่าปิดบังความรู้สึกไม่ได้แล้วเลยปลดปล่อยน้ำตาออกมาหลังจากเก็บกลั้นมานาน   สบาย สบายใจ ตอนนี้เธอกับเค้าเข้าใจกันแล้ว(ความรู้สึกของคนเขียน ล้อเล่น)

“นี่ไปเดินเล่นกันนะ”ชิวาสออกปากถาม

“แล้วไม่ไปเฝ้ายามแล้วเหรอ”โซมาเนียถามอย่างไม่มั่นใจ

“ไม่ไปแล้วล่ะ ถ้าทำให้เธอไม่สบายใจ ไปกันนะ”

“อือ”

                            >>>>>ตัดฉากไปที่โรเวน<<<<(ไม่อยากจะเขียนว่าไอ้เฟรินยังแจกไม่เสร็จ)

 เฮ้อออ วันวาเลนไทน์แล้ววิเวียนจะให้ช็อกโกแลตมาให้หรือป่าวนะ(ส่งของน่ะ) คิดถึง คิดถึงวิเวียนจังเลย “เจ้าพี่”เสียงของเธอยังในหัวสมอง(กระบานนั้นแหละ หึหึ)ของโรเวนตลอดเวลา  คงไม่ส่งมาแล้วมั้ง -_-+++

“โรเวน โรเวน มีขอมาส่งน่ะ”

“ขอบใจมากน่ะ วางไว้ตรงนั้นแหละ”โรเวนพูดแล้วเดินไปหยิบของ ว้าววิเวียนส่งด้วย โรเวนดูกล่องอย่างสุขใจ กล่องของขวัญที่ห่อด้วยผ้าไหมเนื้อดี สีน้ำเงินที่เหมือนนัยน์สีน้ำเงินของตน และริบบิ้นสีเขียวเหมือนนัยน์ของตน และสะดุดที่จดหมาย(แล้วจะแกะยังไง ผ้าห่อเลยนะโว้ย)

              ถึง เจ้าพี่ใจร้าย

   หญิงหวังว่าเจ้าพี่จะได้ของขวัญชิ้นนี้  เนื่องในวันวาเลนไทน์หญิงจึงทำกล่องนี้ขึ้นมา ทำจากใจนะจะบอกให้ ผ้าที่ใช้ห่อกล่องนี้หญิงทอเองกับมือค่ะ เลยเลือกทำเป็นสีนัยน์ตาของเจ้าพี่ ส่วนโบว์ลือกสีที่ชอบมา ข้างในกล่องมีช็อกโกแลตหญิงทำเองนะคะ อร่อยมากเลยหญิงชิมแล้ว

                                                                                                                          .ด้วยรักและคิดถึง

                                          ป.ล. อย่าลืมอย่าลืมส่งขอขวัญมาให้ในวันไวท์เดย์นะคะ

                                                                                                                                              จากหญิง(วิเวียน)

“ขอบใจจ๊ะ วิเวียนพี่ไม่ลืมส่งไปแน่”โรเวนพึมพำเบาๆ

>>>>>>>>>>>ตัดไปที่เฟรินได้สักที<<<<<<<<<<<<<<

“เฮ้อ เหลือของคาโลกับของโร เอาให้ณก่อนดีกว่า”เฟรินพูดกับตัวเอง และโรก็เดินมาพอดี

“โรๆ”เฟรินร้องเรียกโร

“ครับ เจ้านาย”โรเดินมาตามเสียงเรียก

“อย่าเสื อ กมาพูดคำว่าเจ้านายน่ะ ไอ้ทริสทอร์กำมะลอเอ๋ยยยย”เฟรินตะคอก

“อะให้”เฟรินหยิบกล่องสีเขียวให้โร

“โอ้ ขอบใจจ๊ะ”โรรับกล่องแล้วฉวยโอกาสดึงข้อมือเฟริน ทำให้เฟรินล้มลงบนอกของโร

“โอ๊ะ ไอ้โรบ้า *$#@+-?..><”(ปิดคำพูด เพราะมันไม่เหมาะกับเด็กและสตรีมีครรภ์) และคาโลเดินเข้าสบตากับเฟรินเป็นสายตาที่เย็นชามาก

“คาโล!!! รอเดี๋ยวววว ไอ้โรกลับมาแกตายยย” ว่าแล้วเฟรินก็วิ่งหายไป  ไอ้โร นะไอ้โร มันเล่นอะไรบ้าๆก็ไม่รู้ และไอน้ำแข็งบ้านั้นเข้าใจผิดขึ้นมาจะทำไงล่ะ

(แกก็ต้องง้อสิ)  ซวย....ซวยสนิท...ซวยซ้ำ...ซวยซ้อน...ไม่อะไรที่ไม่ซวยขนานนี้แล้ว เพราะไอ้โรนี่ดิ มาแกล้งกันต่อหน้าไอ้น้ำแข็งนี่อีก -_-+++ แล้วมันก็

 โกรธแล้วด้วย แล้วจะทำไงดี (ไปง้อดิ) ถ้าไปง้อมันก็...(ก็ไร) เสียศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย....(บ้า แกบ้าไปแล้วยัยเฟริน ผู้ชายเขาง้อถูกแล้ว ผู้หญิงง้อสิไม่ค่อยจะมีเท่าไหร่)

 เออจริงดิ(หรือแกเป็นผู้หญิงฮะ) ไม่ช่ายยยยย ชั้นผู้ชายตัวจริงงั้นชั้นจะไปง้อมันเอง เฟรินคนนี้นะเป็นชายแท้(เหรอ ...ล้อเล่น)ส่วนไอ้คาโลมันผู้หญิง (ขอโทษผู้อ่านทุกคนค่ะ ถ้าไม่ใช่มุกนี้ มันคงไม่ไปง้อแล้วเรื่องคงดำเนินต่อไปไม่ได้ สรุปหลอกให้มันไปง้อ จบข่าว) พูดไรได้ยินนะ(ไม่มีราย ไม่มีราย)

 เอาไง เอาไงเอ่อเอาว่ะ “คาโล ...คาโลแกโกรธปล่าว”เฟรินถาม (ใครจะไปบอกวะ)ลองดู ลองดูเพื่อมันไม่โกรธ

“......”เวร เงียบ (หึหึมันโกรธ) - -+++

“คาโล~คาโล”เฟรินพูดเสียงหวาน แล้ววิ่งไปเกาะแขนของคาโลที่กำลังเหม่อ(หวานจริง+_+)

“.....”เงียบ

“คาโล ~”เฟรินพูดเสียงตัดเพ้อ

“นายอย่าโกรธฉันน้า~ ฉันกับโรมันเป็นอุบัติเหตุ โรมันแกล้ง”เฟรินเริ่มหน้าแดง

“คาโล~ นายโกรธเหรอ ขอโทษนะ ชะ..ฉันผิดเองน่ะ”เฟรินเริ่มสะอื้น (แกเฟรินหรือว่าแกจะO[]o)คาโลเริ่มรู้สึกว่าเฟรินแปลกๆ

“ขอโทษ...ฮือๆ”น้ำตาของเฟรินร่วงมาจากตาที่ละหยดสองหยด(เฮ้อ ร้องไห้ ทุกคนอย่าไปเชื่อมันนะมันใช้มุกบีบน้ำตา/เฟริน:รู้ได้ไง/ฉันคนแต่ง/เฟริน:เออจริงดิ  ) คาโลหันมาอย่างตกใจ

“.....”คาโลไม่พูดอะไรแล้วเฟรินไปดึงเฟรินมากอด(โอ้ คาโลน้อยผู้อ่อนต่อโลก น่าสงสาร)

“....ไม่เป็นไรคาโล ฮือๆ”เฟรินอยู่ในอ้อมกอดของคาโลพูดโดยน้ำตายังไม่หยุดไหล(ฮือๆ ของมันคือ หึหึ/เฟริน:แน่นอน - -+++)

“ไปทะเลสาบกัน”คาโลไม่รอเฟรินตอบแล้วช้อนตัวเฟรินแล้ววิ่งไปที่ไปที่ทะเลสาบ

ณ ทะเลสาบ  ควาลิส (เป็นทะเลสาบที่คิดขึ้นเอง)

เป็นทะเลสาบที่ไม่ไกลจากร.ร.พระราชามากนัก มีต้นไม้ล้อมรอบ มีทุ่งดอกไม้หลากสีเล็กๆอยู่ไม่ไกล ในทะเลสาบน้ำใสมากจนเห็นปลาที่กำลังที่แหวกว่ายน้ำ ที่นี้ขึ้นชื่อเรื่อง สถานที่จีบสาว และมีนักเรียนร.ร.พระราชามักจะ มาเดทที่นี่บ่อยๆ ลมที่นี้พัดเบาๆตลอดเวลาทำให้กลิ่นหอมอ่อนๆของ ดอกไม้โชยมาแตะจมูก

“เฟริน....”คาโลเรียกเฟรินเบาๆ

“อะไรเหรอ”ตอนนี้เฟรินกำลังตะลึงว่ามีสถานที่แบบนี้ในเอเดนด้วยเหรอ

“ปล่าว หึหึ”คาโลพูด พร้อมกลั้นหัวเราะ ตลกท่าทีของเฟริน

“คาโลวันนี้วันวาเลนไทน์นะ ฉันให้”ว่าแล้วเฟรินก็ยื่นกล่องช็อกโกและให้คาโล

“ขอบใจนะเฟริน ^o^”โอ้พึ่งรู้นะว่าน้ำแข็งก็ยิ้มเป็น

“ไม่เป็นไร >///<”ว่าแล้วเฟรินก็นั่งลงข้างๆคาโล

“อร่อยดีนะ ทำเองหรือ”คาโลถาม

“อือ” โอ้ไอ้คาโลกำลังกินชิ้นที่มีเข็มกลัดที่เฟรินแอบใส่ในช็อกโกแลต(เฟริน:ทำไมเงียบไปอ่า/กำลังอิน*o*)

“อะไรแข็งน่ะ”คาโลถุยออกมา และมัน คือ เปลือกไข่ O_O;;;(โฮ้กำลังอิน =_=+++)

“ขอโทษ =o=;;;”

“ไม่เป็นไรฉันจะคิดว่าเป็นรสเปลือกไข่” คิดได้ไงเนี่ย ‘รสเปลือกไข่’-__-

“อะอีกล่ะ”ว่าแล้วคาโลก็ถุยอีก มัอคือเข็มกลัด

“ว้าวสวยจังขอบใจนะเฟริน ฉันจะเก็บไว้อย่างดีเลยล่ะ”แล้วคาโลก็ติดมันกลับเสื้อตัวโปรด

“อืม”

ตอนนี้คาโลกำลังนอนข้างๆเฟรินบนหญ้ามี่นุ่นๆเป็นเหมือนเตียงชี้นดี แล้วทั้งคู่ก็หลับไป

แถมให้อีกนิด

“ห้าวววววว”เฟรินตื่นขึ้นมา

“คาโลๆ ตื่นๆ”เฟรินปลุกคาโล

“อืมมมมม”แล้วคาโลก็ลืมตาขึ้นมา

“คาโลกี่โมงแล้ว”เฟรินถามขณะที่ยังงัวเงีย  และตอนนี้คาโลกำลังปัดผมที่ยุ่งๆของตน

“กี่โมง กี่โมง ตายแล้ววววววววววววววววมืดดแล้ว”คาโลตะโกนพร้อมมองไปรอบๆ ตอนนี้ฟ้ามืดแล้ว

และทั้ง2ก็รีบกลับร.ร.รวดเร็ว

ระหว่างทาง

“แก!!!!!!!!!ไอ้คาโลเพราะแกนั้นแหละถึงกลับมืดแถวนี้ก็น่ากลัวด้วย”เฟรินพูดพร้อมมองไปรอบๆ บรรยากาศตอนนี้มืดมาก มีเสียงของ             สัตว์น้อยใหญ่ที่กำลังหากิน แต่ตอนนี้สิ่งที่ทำให้เฟรินที่สุดคือ ตัวโปร่งใส ไม่มีชีวิต ผีไง

“หึหึ แถวนี้จะมีผีหรือปล่าวน้า”คาโลแกล้งพูด แต่เฟรินเริ่มสั่นแล้วเริ่มเดินมาใกล้คาโลมากขึ้น

“มาใกล้มาอยู่กับฉันผีไม่มาหลอกนายหรอก”

“บ้า”แต่เฟรินก็ไม่สามารถขัดได้เพราะส่วนตัวกลัวอยู่แล้วเลยขยับมาจนชิดคาโล คาโลถือโอกาสโอบไหล่เฟริน

“แกวันนี้ได้แต่ถ้ามีเกินเลยตาย”เฟรินตวาด

“จุ ..จุเบาๆเดี๋ยวมีสัตว์ป่ามากินนะ”คาโลหลอกเฟริน

  จบแล้วค่าเป็นยังไงบ้าง รู้สึกอย่างไรบางหรือมีอะไรจะติก็เม้นมาได้นะคะ         จะโหวตไม่โหวตแล้วแต่ค่า   ^o^