ชีวิตใหม่ในโลกเทพ - นิยาย ชีวิตใหม่ในโลกเทพ : Dek-D.com - Writer
×

    ชีวิตใหม่ในโลกเทพ

    โดย García

    ผู้เข้าชมรวม

    163

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    163

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    3
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  2 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  10 ก.พ. 67 / 19:47 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    แดดร้อนอบอ้าวกับเสียงนกร้องนอกหน้าต่าง วันที่แสนสงบในชีวิตธรรมดาของฉัน ฉันชอบวันแบบนี้ นอนตอบแชทลูกค้าบนเตียงนอนนุ่มๆ เปิดอนิเมะดูไปพลาง  พอมองออกไปนอกหน้าต่าง แดดช่างร้อนอย่างกับซ้อมตกนรก ฉันไม่ชอบอากาศร้อน ไม่ชอบฝน แต่ทำไงได้ก็ที่นี้คือ เมืองไทย


     

    “เมย์  รถมารับของแล้ว”  เสียงพี่มิ้นดังแว่วขึ้นมาจากข้างล่าง


     

    “เดี๋ยวเมย์ลงไป” ฉันรีบวิ่งลงมาดูกล่องมากมายถูกลำเลียงขึ้นรถกระบะตู้ทึบทรงสูง โดยมีพี่สาวทั้งสองกำลังยืนคุมงานอยู่  ดูแล้วฉันคงลงมาเกะกะสินะ


     

    ฉันเป็นลูกคนเล็กของโรงพิมพ์ขนาดใหญ่ แต่พออินเตอร์เน็ตเข้ามาคนก็ใช้บริการบ้านฉันน้อยลง เล่นเอาบ้านฉันเกือบล้มละลายกันเลยทีเดียว ฉันที่เป็นแม่ค้าออนไลน์ เลยบอกให้แม่แบ่งเงินบางส่วนมาซื้อเครื่องตัดกล่องพัสดุ (เพราะฉันขี้เกียจซื้อกล่องพัสดุมาเอง ) สรุปขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ตอนนี้บ้านฉันกลายเป็น โรงงานกล่อง เทป และอุปกรณ์กันกระแทก แบบครบวงจร ฉันนี้มันอัจฉริยะจริงๆ


     

    “เมย์จะไปไหนจ๊ะ” เสียงพี่มายด์ ดังขึ้นมาจากข้างหลัง


     

    ฉันสดุ้งเพราะกำลังจะย่องขึ้นห้องไปนอนดูอนิเมะต่อ


     

    “อุ้ยยยยย ปวดท้อง จะไปห้องน้ำจ้า” ฉันรีบบิดตัวทำหน้าทำตาบิดเบี้ยว


     

    “ข้าวเย็นหน่ะ ลงมากินข้างล่างกับทุกคนนะ เข้า ใจ ไหม จ๊ะ” เสียงหวานๆ แต่เน้นหนักแน่นดังขึ้นมาอีกรอบ


     

    “รับบัญชา” ฉันทำท่าตะเบะแล้วรีบวิ่งขึ้นห้องทันที


     

    เป็นเรื่องน่าเศร้าที่แม่และพ่อจากเราไปเมื่อไม่นานมานี้ แต่เพราะฉันมีพี่ๆเป็นทั้งพ่อและแม่ ทำให้ชีวิตของฉันที่ต้องสูญเสียครั้งใหญ่ยังสามารถก้าวต่อไปได้


     

    ฉันโยนตัวลงบนเตียงและไถ่ฟีดดูคลิปแบบเรื่อยเปื่อย จนถึงคลิปที่ทำให้ฉันต้องหยุดดูนานกว่าปกติ นั้นคือ หนูเมล งูเห่าตัวน้อยที่กำลังทำหน้าตาบ้องแบ้วอยู่ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเสียงพากย์ที่ทำให้น้องดูน่ารักหรือฉันเอ็นดูงู จะบ้าหลอนั้นงู!! งูที่ทำตาแบ้ว น่ารั๊กโว้ยยยย ฉันเป็นคนที่กลัวสัตว์เลื้อยคลานนะ แน่นอนว่างูก็ด้วย แต่ช่วงนี้เพราะโซเชียลที่ทำให้เห็นเห็นคลิปความน่ารักของสัตว์มากมาย ไม่ว่าจะ งู กิ้งก่า หอยทาก ตุ๊กแก และแปลกๆอีกเพียบ โซเชียลนี้มันเปิดโลกดีจริงๆๆ


     

    “เมดูซ่า อสูรร้ายที่น่าสงสารที่สุด” แน่นอนว่าหลังจากคลิปงูที่พึ่งดูไป คลิปต่อไป AI ก็ต้องจัดอะไรที่เกี่ยวกับงูมาให้แน่นอน คลิปแนวเล่าเรื่องแบบนี้เพลินสะด้วยสิ ฟังสักหน่อยแล้วกันน


     

    “ทุกคนรู้ไหม อสูรเมดูซ่าก่อนจะร้ายกาจเธอเคยงดงามจนโดนเทพมาหลงรัก” โอเคปูมาขนาดนี้หัวเป็นงูแต่มีคนมารัก ต้องฟังสินะ


     

    “เมทิส มีลูกสาวที่สวยงามราวกับเทพปั้น อยู่3คน เพราะความงามของพวกเธอ ไม่ว่าใครที่มองเห็นเป็นต้องหยุดเพื่อชมความงาม หากชายใดเผลอสบตากับพวกนางจะหลงรักพวกนาง พล่ำเพ้อฝันถึงไปอีก3วัน3คืน” สวยจนเยี่ยวแตกไปเลยแม่


     

    “แต่พวกนางทั้ง 3 เป็นสาวกของเทพีอาธีน่า และครองพรหมจรรย์ไม่เคยสนใจชายใด  วันหนึ่งโพไซดอนได้ผ่านมาและเผลอสบตาเข้ากับน้องคนเล็ก เมดูซ่า เขาหลงรักนางจนเกินหักห้ามใจ และขื่นใจพรากพรมจรรย์ของเธอไป”


     

    ฉันกดที่หน้าจอเพื่อหยุดคลิป และหายใจเข้าแบบแรงๆ ระบบกดขี่ชายเป็นใหญ่สินะ ฉันค่อยๆหลับตาลงทำใจและฟังเรื่องต่อ


     

    “อาธีน่าโกรธมากที่สาวกทำเรื่องน่าอับอาย จึงสาปให้นางเมดูซ่ากลายเป็นอสูรร้าย ผมที่เคยยาวสลวยกลายเป็นรังงู ใครที่สบตานางจะกลายเป็นหินตลอดกาล”


     

    พอ ฉันฟังแล้วหัวจะปวด ความรู้สึกอัดอั้นมากมายหลั่งไหลออกมา ทั้งสงสารทั้งเห็นใจและ..


     

    สายตาของเมดูซ่าที่ฉันกำลังจ้องมองผ่านหน้าจอ ดูมีมิติราวกับว่าเธอมีชีวิต เธอกำลังมองตาฉันและส่งยิ้มที่อ่อนโยนให้กับฉัน


     

    .


     

    .


     

    ........ฉันหลับไป ...และลุกไม่ขึ้น ...ขยับตัวก็ไม่ได้


     

    ผีอำแน่เลย  นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต ..... ฉันวนสวดไปหลายจบได้ แต่ลุกไม่ขึ้นเหมือนเดิม ฉันกวาดตาไปรอบๆ เหมือนจะไม่ใช่ห้องของฉันนะ


     

    ตึก .. ตึก...


     

    เสียงเท้ากระทบกับพื้นเป็นจังหวะ ฉันหลับตาลง และเปลี่ยนบทสวด (เพราะคิดว่าแค่สวดนะโม ไม่น่าจะพอ)   สัพเพ สัตตา อะเวรา โหนตุ อัพพะยาปัชฌา


     

    “ #$%*&^$#  _((*$#@# ” ภาษาที่ฉันฟังไม่รู้เรื่องดังขึ้นมา ผีเขมร ผีพม่า แน่ๆเลย สวดไปก็ไม่หนีสินะ ฉันจะทำยังไงดี


     

    “&^ %#@# @!)(%$ #$ ” เสียงนั้นดังขึ้นมาอีกครั้ง พอกันที ถ้าไม่หยุด ฉันจะแช่ง!!  ฉันเรียนรู้จากการฟังเรื่องผีจากยูดูปมาเยอะครั้งนี้แหละฉันจะต้องรอด


     

    ฉันตั้งจิต ตั้งสติ และนึกถึงเรื่องราวที่เคยฟังผ่านหู นึกถึง แม่ พ่อ และพี่ๆ แต่พอ...ฉันได้ฟังเสียงนั้นดีๆอีกครั้ง


     

    “ $$#!$%& &^#@ $#$ ” ถึงจะฟังไม่รู้เรื่องแต่ ทำไมผีถึงทำเสียงสอง เสียงสามขนาดนั้น ผีเล่นกับแมวหลอ


     

    “ $#@ &^%$@# (*&$#@!_ ” ชัดเลยเสียงสอง แถมยังหัวเราะคิกคัก ผีเธอจะทำเสียงสองใส่ฉันเพื่อออ   เอาวะก็อยากรู้นี่หว่า ใหนๆผีก็ทำเสียงสองใส่ คงไม่เลือดอาบหลอกอาจจะเป็นผีแบบมาดีมาสวยก็ได้ ซ้อมสวัสดีพี่แจ๊คไว้แล้วด้วย ลืมตาเก็บข้อมูลเพิ่มสักหน่อย


     

    ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นทีละนิด เพื่อมองไปที่ต้นทางของเสียง เสียงของหญิงสาว กำลังคุยเล่นสนุกสนาน หัวเราะกันอย่างมีความสุข เสียงอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันมั่นใจว่าเมื่อฉันลืมตาฉันจะต้องมองเห็นแน่นอน ดวงตาพล่ามัวเพราะสู้กับแสงไม่ได้ค่อยๆชัดขึ้นทีละน้อย


     

    ผู้หญิงหัวโต หรอ ไม่ใช่สิ  ความคมชัดของภาพเริ่มมีมากขึ้น ใบหน้าของหญิงสาวแสนงดงามกำลังยิ้มอย่างอ่อยโยนให้ฉัน เธอสวยมาก ทั้ง 2 คน ใช่พวกเธอมีกัน 2 คน แต่..เดี๋ยวนะ งู นั้นงูเป็นฝูงเลย ผู้หญิง2คนนั้นมีงูบนหัว!!!!!บท เริ่มต้นที่แสนธรรมดา

    แดดร้อนอบอ้าวกับเสียงนกร้องนอกหน้าต่าง วันที่แสนสงบในชีวิตธรรมดาของฉัน ฉันชอบวันแบบนี้ นอนตอบแชทลูกค้าบนเตียงนอนนุ่มๆ เปิดอนิเมะดูไปพลาง  พอมองออกไปนอกหน้าต่าง แดดช่างร้อนอย่างกับซ้อมตกนรก ฉันไม่ชอบอากาศร้อน ไม่ชอบฝน แต่ทำไงได้ก็ที่นี้คือ เมืองไทย


     

    “เมย์  รถมารับของแล้ว”  เสียงพี่มิ้นดังแว่วขึ้นมาจากข้างล่าง


     

    “เดี๋ยวเมย์ลงไป” ฉันรีบวิ่งลงมาดูกล่องมากมายถูกลำเลียงขึ้นรถกระบะตู้ทึบทรงสูง โดยมีพี่สาวทั้งสองกำลังยืนคุมงานอยู่  ดูแล้วฉันคงลงมาเกะกะสินะ


     

    ฉันเป็นลูกคนเล็กของโรงพิมพ์ขนาดใหญ่ แต่พออินเตอร์เน็ตเข้ามาคนก็ใช้บริการบ้านฉันน้อยลง เล่นเอาบ้านฉันเกือบล้มละลายกันเลยทีเดียว ฉันที่เป็นแม่ค้าออนไลน์ เลยบอกให้แม่แบ่งเงินบางส่วนมาซื้อเครื่องตัดกล่องพัสดุ (เพราะฉันขี้เกียจซื้อกล่องพัสดุมาเอง ) สรุปขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ตอนนี้บ้านฉันกลายเป็น โรงงานกล่อง เทป และอุปกรณ์กันกระแทก แบบครบวงจร ฉันนี้มันอัจฉริยะจริงๆ


     

    “เมย์จะไปไหนจ๊ะ” เสียงพี่มายด์ ดังขึ้นมาจากข้างหลัง


     

    ฉันสดุ้งเพราะกำลังจะย่องขึ้นห้องไปนอนดูอนิเมะต่อ


     

    “อุ้ยยยยย ปวดท้อง จะไปห้องน้ำจ้า” ฉันรีบบิดตัวทำหน้าทำตาบิดเบี้ยว


     

    “ข้าวเย็นหน่ะ ลงมากินข้างล่างกับทุกคนนะ เข้า ใจ ไหม จ๊ะ” เสียงหวานๆ แต่เน้นหนักแน่นดังขึ้นมาอีกรอบ


     

    “รับบัญชา” ฉันทำท่าตะเบะแล้วรีบวิ่งขึ้นห้องทันที


     

    เป็นเรื่องน่าเศร้าที่แม่และพ่อจากเราไปเมื่อไม่นานมานี้ แต่เพราะฉันมีพี่ๆเป็นทั้งพ่อและแม่ ทำให้ชีวิตของฉันที่ต้องสูญเสียครั้งใหญ่ยังสามารถก้าวต่อไปได้


     

    ฉันโยนตัวลงบนเตียงและไถ่ฟีดดูคลิปแบบเรื่อยเปื่อย จนถึงคลิปที่ทำให้ฉันต้องหยุดดูนานกว่าปกติ นั้นคือ หนูเมล งูเห่าตัวน้อยที่กำลังทำหน้าตาบ้องแบ้วอยู่ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเสียงพากย์ที่ทำให้น้องดูน่ารักหรือฉันเอ็นดูงู จะบ้าหลอนั้นงู!! งูที่ทำตาแบ้ว น่ารั๊กโว้ยยยย ฉันเป็นคนที่กลัวสัตว์เลื้อยคลานนะ แน่นอนว่างูก็ด้วย แต่ช่วงนี้เพราะโซเชียลที่ทำให้เห็นเห็นคลิปความน่ารักของสัตว์มากมาย ไม่ว่าจะ งู กิ้งก่า หอยทาก ตุ๊กแก และแปลกๆอีกเพียบ โซเชียลนี้มันเปิดโลกดีจริงๆๆ


     

    “เมดูซ่า อสูรร้ายที่น่าสงสารที่สุด” แน่นอนว่าหลังจากคลิปงูที่พึ่งดูไป คลิปต่อไป AI ก็ต้องจัดอะไรที่เกี่ยวกับงูมาให้แน่นอน คลิปแนวเล่าเรื่องแบบนี้เพลินสะด้วยสิ ฟังสักหน่อยแล้วกันน


     

    “ทุกคนรู้ไหม อสูรเมดูซ่าก่อนจะร้ายกาจเธอเคยงดงามจนโดนเทพมาหลงรัก” โอเคปูมาขนาดนี้หัวเป็นงูแต่มีคนมารัก ต้องฟังสินะ


     

    “เมทิส มีลูกสาวที่สวยงามราวกับเทพปั้น อยู่3คน เพราะความงามของพวกเธอ ไม่ว่าใครที่มองเห็นเป็นต้องหยุดเพื่อชมความงาม หากชายใดเผลอสบตากับพวกนางจะหลงรักพวกนาง พล่ำเพ้อฝันถึงไปอีก3วัน3คืน” สวยจนเยี่ยวแตกไปเลยแม่


     

    “แต่พวกนางทั้ง 3 เป็นสาวกของเทพีอาธีน่า และครองพรหมจรรย์ไม่เคยสนใจชายใด  วันหนึ่งโพไซดอนได้ผ่านมาและเผลอสบตาเข้ากับน้องคนเล็ก เมดูซ่า เขาหลงรักนางจนเกินหักห้ามใจ และขื่นใจพรากพรมจรรย์ของเธอไป”


     

    ฉันกดที่หน้าจอเพื่อหยุดคลิป และหายใจเข้าแบบแรงๆ ระบบกดขี่ชายเป็นใหญ่สินะ ฉันค่อยๆหลับตาลงทำใจและฟังเรื่องต่อ


     

    “อาธีน่าโกรธมากที่สาวกทำเรื่องน่าอับอาย จึงสาปให้นางเมดูซ่ากลายเป็นอสูรร้าย ผมที่เคยยาวสลวยกลายเป็นรังงู ใครที่สบตานางจะกลายเป็นหินตลอดกาล”


     

    พอ ฉันฟังแล้วหัวจะปวด ความรู้สึกอัดอั้นมากมายหลั่งไหลออกมา ทั้งสงสารทั้งเห็นใจและ..


     

    สายตาของเมดูซ่าที่ฉันกำลังจ้องมองผ่านหน้าจอ ดูมีมิติราวกับว่าเธอมีชีวิต เธอกำลังมองตาฉันและส่งยิ้มที่อ่อนโยนให้กับฉัน


     

    .


     

    .


     

    ........ฉันหลับไป ...และลุกไม่ขึ้น ...ขยับตัวก็ไม่ได้


     

    ผีอำแน่เลย  นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต ..... ฉันวนสวดไปหลายจบได้ แต่ลุกไม่ขึ้นเหมือนเดิม ฉันกวาดตาไปรอบๆ เหมือนจะไม่ใช่ห้องของฉันนะ


     

    ตึก .. ตึก...


     

    เสียงเท้ากระทบกับพื้นเป็นจังหวะ ฉันหลับตาลง และเปลี่ยนบทสวด (เพราะคิดว่าแค่สวดนะโม ไม่น่าจะพอ)   สัพเพ สัตตา อะเวรา โหนตุ อัพพะยาปัชฌา


     

    “ #$%*&^$#  _((*$#@# ” ภาษาที่ฉันฟังไม่รู้เรื่องดังขึ้นมา ผีเขมร ผีพม่า แน่ๆเลย สวดไปก็ไม่หนีสินะ ฉันจะทำยังไงดี


     

    “&^ %#@# @!)(%$ #$ ” เสียงนั้นดังขึ้นมาอีกครั้ง พอกันที ถ้าไม่หยุด ฉันจะแช่ง!!  ฉันเรียนรู้จากการฟังเรื่องผีจากยูดูปมาเยอะครั้งนี้แหละฉันจะต้องรอด


     

    ฉันตั้งจิต ตั้งสติ และนึกถึงเรื่องราวที่เคยฟังผ่านหู นึกถึง แม่ พ่อ และพี่ๆ แต่พอ...ฉันได้ฟังเสียงนั้นดีๆอีกครั้ง


     

    “ $$#!$%& &^#@ $#$ ” ถึงจะฟังไม่รู้เรื่องแต่ ทำไมผีถึงทำเสียงสอง เสียงสามขนาดนั้น ผีเล่นกับแมวหลอ


     

    “ $#@ &^%$@# (*&$#@!_ ” ชัดเลยเสียงสอง แถมยังหัวเราะคิกคัก ผีเธอจะทำเสียงสองใส่ฉันเพื่อออ   เอาวะก็อยากรู้นี่หว่า ใหนๆผีก็ทำเสียงสองใส่ คงไม่เลือดอาบหลอกอาจจะเป็นผีแบบมาดีมาสวยก็ได้ ซ้อมสวัสดีพี่แจ๊คไว้แล้วด้วย ลืมตาเก็บข้อมูลเพิ่มสักหน่อย


     

    ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นทีละนิด เพื่อมองไปที่ต้นทางของเสียง เสียงของหญิงสาว กำลังคุยเล่นสนุกสนาน หัวเราะกันอย่างมีความสุข เสียงอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันมั่นใจว่าเมื่อฉันลืมตาฉันจะต้องมองเห็นแน่นอน ดวงตาพล่ามัวเพราะสู้กับแสงไม่ได้ค่อยๆชัดขึ้นทีละน้อย


     

    ผู้หญิงหัวโต หรอ ไม่ใช่สิ  ความคมชัดของภาพเริ่มมีมากขึ้น ใบหน้าของหญิงสาวแสนงดงามกำลังยิ้มอย่างอ่อยโยนให้ฉัน เธอสวยมาก ทั้ง 2 คน ใช่พวกเธอมีกัน 2 คน แต่..เดี๋ยวนะ งู นั้นงูเป็นฝูงเลย ผู้หญิง2คนนั้นมีงูบนหัว!!!!!

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น