โจรเลือกหัวหน้า

ข้อมูลเบื้องต้น

***  

เนื่องจากเกิดน้ำท่วมเจ้าหน้าที่จึงย้ายคนร้ายคดีอุกฉกรรจ์ 4 คนไปอยู่ในที่ควบคุมนอกสถานที่ชั่วคราว ขณะที่คนร้าย 4 คนอยู่ในห้องขังนอกสถานที่นั้น ต่างคนต่างก็นั่งมองหน้ากัน นั่งอยู่คนละมุมห้อง ด้วยคิดว่าคนอื่นๆจะต้องเกรงกลัวตน เพราะตนก่อคดีรุนแรงมา สุดท้ายคนร้ายที่ดูมีอายุมากกว่าใครก็พูดขึ้นว่า “ข้าคิดว่าขณะที่เราอยู่กันในนี้ เพื่อความปลอดภัยจากคู่ปรับเก่าจะมาล้างแค้น เราควรเลือกหัวหน้าและจัดเวรยามผลัดกันนอนพวกเอ็งคิดกันว่ายังไง” คนร้ายคนแรกที่ดูมีอายุมากกว่าใครในห้องขังพูดขึ้น แต่คนร้ายที่เหลือต่างก็มองหน้ากันแล้วก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา คนร้ายคนแรกจึงพูดต่อว่า “ถ้าอย่างนั้นในฐานะที่ข้าอาวุโสกว่าพวกเอ็งและข้าก่อคดีที่รุนแรงกว่าพวกเอ็ง ข้าขอเป็นหัวหน้าพวกเอ็งชั่วคราวและให้พวกเอ็งผลัดกันเข้าเวรคนละ 8 ชั่วโมงก็แล้วกัน” พูดจบคนร้ายที่เหลือทั้ง 3 คนก็หันหน้าขวับมาที่คนร้ายคนแรกที่เสนอตัวเองเป็นหัวหน้า “เฮ้ย... เดี๋ยว จะรู้ได้ไงว่าใครก่อคดีรุนแรงกว่าใคร” คนร้ายคนที่ 2 พูดขึ้น คนร้ายคนแรกจึงพูดขึ้นว่า “ก็ข้านี่แหละที่ยิงผู้ใหญ่บ้านตายและลูกบ้านได้รับบาดเจ็บปางตายอีก 3 คน ที่เสือกจะมาจับข้า โทษจำคุกข้าตลอดชีวิต พวกเอ็งยังจะกังขาอะไรอีก”

“งานกฐินปีที่แล้วที่หน้าโรงหมอลำ 2 ศพ หนีไปซ่อนตัวในกุฏิเจ้าอาวาสตามไปยิงทิ้งอีก 2 ศพ เสือกเต้นเหยียบตีนข้า ไม่ขอโทษ ซ้ำยังจะรุมทำร้ายข้าอีก ก็ข้านี่แหละ... ข้าควรจะเป็นหัวหน้ามากกว่า”  คนร้ายคนที่ 2 พูดสวนขึ้น

“พวกเด็กแว้นน่ารำคาญนะ ชาวบ้านจะหลับจะนอนไม่ได้นอนเลย จะอ่านหนังสือสอบก็อ่านไม่รู้เรื่อง หนวกหูมากครับ  ผมคิดว่าพวกเขาควรได้รับบทเรียนครับ” คนร้ายคนที่ 3 ที่อายุราว 20 กว่าๆใส่แว่นสายตาเริ่มพูดระบายบ้าง แต่ยังไม่ทันพูดจบ คนร้ายคนที่ 2 ก็พูดสวนขึ้นว่า “เอ็งเพ้ออะไร เอ็งเคยฆ่าใครตายมาบ้าง ไอ้แว่น” 

“เดือนที่ผ่านมาผมขึงลวดดักเด็กแว้นทำให้หัวโจกเด็กแว้นหูขาด ส่วนอีกคันล้มกรามหักครับ” คนร้ายคนที่ 1 และคนที่ 2 เมื่อฟังคนร้ายคนที่ 3 พูดจบถึงกับหัวเราะออกมา...

“ฮ่า ฮ่า ฮ่าฮ่า...เอ็งต้องการใบหูมันไปทำอะไรวะ เอ็งนี่มันขำดีจริงๆ” คนร้ายคนที่ 2 พูดขึ้นพร้อมหันหน้ากำลังจะถามคนร้ายคนที่ 4 ต่อ…

“แต่ถ้านับรวมทั้งปีผมสะสมได้แล้ว 11 หัวนะครับ”

“!...เอ็งพูดอะไรของเอ็ง...หมายถึงเอ็งฆ่าคนสะสมไป 11 ศพ?...” คนร้ายคนที่ 2 หันกลับไปถามคนร้ายคนที่ 3 ใหม่อีกรอบ  ขณะที่คนร้ายคนที่ 1 ที่นั่งฟังอยู่ก็ทำท่าฉงนต่อคำพูดของคนร้ายคนที่ 3 ด้วยเช่นกัน

“ใช่ครับ ผมตั้งใจจะสะสมหัวเด็กแว้นที่น่ารำคาญเดือนละหัวครับ แต่เดือนที่แล้วขึงลวดสูงไปหน่อยเลยได้แค่หูครับ”

...คนร้ายคนที่ 3 พูดจบ คนร้ายคนที่ 1 และคนร้ายคนที่ 2 ก็มองหน้ากันด้วยสายตาและสีหน้าบ่งบอกถึงความประหวั่นใจพอสมควร แต่ก็เก็บอาการไว้!...

“แม่ง ใช้คำว่า สะสม โคตรโรคจิตไอ้เด็กเว...” คนร้ายคนที่ 2 รำพึงในใจ

คนร้ายคนที่ 1 และคนร้ายคนที่ 2 จึงปรึกษากันว่า ก็คงให้เป็นไปตามกฎข้อตกลงที่ว่าใครก่อคดีรุนแรงกว่ากันสมควรเป็นหัวหน้า

“ถ้างั้นน้องก็เป็นหัวหน้าของพวกพี่แล้วกันนะครับ” คนร้ายคนที่ 1 และคนที่ 2 เห็นพ้องให้คนร้ายคนที่ 3 เป็นหัวหน้า

“แล้วเจ้าหนูเอ็งได้คดีอะไรมาวะ คงไม่ฆ่าใครเกิน 11 ศพนะ ข้าตกใจยังไม่หายเลย” คนร้ายคนที่ 2 ถามคนร้ายคนที่ 4 คนสุดท้ายบ้าง

คนร้ายคนที่ 4 ค่อยๆเงยหน้ามองไปยังคนถาม...แล้วพูดว่า

“อ๋อ...ไม่หรอก เขาให้ผมฆ่าแค่ 3 คน ผมเลยฆ่าแค่ 3 คน” คนร้ายคนที่ 4 ตอบ

“ออ...เป็นมือปืนรับจ้างแต่เด็ก ไม่ธรรมดานะเอ็ง...แล้วได้ค่าจ้างศพละเท่าไหร่วะ” คนร้ายคนที่ 2 ถามขึ้น โดยมีคนร้ายคนที่ 1 และ คนร้ายคนที่ 3 ซึ่งเป็นหัวหน้านั่งมองและฟังอยู่คนละมุมของห้องขังด้วย

“ไม่เคยได้เลย...  แต่เขาสัญญานะว่า ถ้าทำตามที่เขาสั่งแล้วเขาจะพาไปอยู่ที่แดนสวรรค์ด้วย”

“อ้าว...ไม่ได้ค่าจ้าง  ไม่ใช่มือปืนรับจ้าง แล้วเอ็งฆ่าคนเพื่ออยากไปสวรรค์... เอ็งเริ่มเรื่อยเปื่อย  เลอะเทอะแล้ว...ถ้าอย่างนั้นเอ็งเข้าเวรผลัดแรก สังเกตดูโดยรอบหากมีอะไรผิดสังเกตให้ปลุกคนที่เหลือทันที...ห้ามหลับนะ เข้าใจหรือเปล่า?...”คนร้ายคนที่ 2 พูดสั่งคนร้ายคนที่ 4

“แต่งานผมยังไม่เสร็จนะ” คนร้ายคนที่ 4 พูดขึ้น

“งานอะไรของเอ็งวะ”

คนร้ายคนที่ 4 เริ่มมีท่าทีลุกลี้ลุกลน  ก่อนจะพูดว่า...

“ตอนนี้เขาเร่งผมอีกแล้ว...ก่อนหน้าเขาเคยสั่งผมว่าให้ฆ่าโจรที่เคยฆ่าคนตาย เขาบอกว่าให้ผมฆ่าจำนวน 3 คน แล้วเขาจะพาผมไปอยู่ที่แดนสวรรค์ด้วย...”  คนร้ายคนที่ 4 พูดออกมาด้วยอาการตื่นเต้นเคล้าอาการเหมือนอยากจะร่ำให้...

“แต่เขามีเงื่อนไขว่าจะต้องฆ่าโจรที่เคยฆ่าคนตาย และต้องฆ่าโจร 3 คนนั้น ขณะเขานอนหลับเท่านั้น เพื่อให้โจรผู้นั้นตายอย่างสงบ... ตอนนั้นผมเองไม่รู้จะไปหาโจรที่เคยฆ่าคนตายได้จากที่ไหน...แต่ผมรู้ว่าในเรือนจำมีคนพวกนี้อยู่เยอะ เพื่อให้เกิดความคุ้นชินและแน่ใจว่าได้เข้าไปอยู่ในเรือนจำแน่ๆ  ผมจึงทดลองใช้ค้อนทุบหัวฆ่าเพื่อนรักของผมไป  3 คน ขณะที่เขากำลังนอนหลับอยู่ที่ค่ายพักแรม เพื่อที่ผมจะได้มาอยู่ในเรือนจำ...” คนร้ายคนที่ 4 พอพูดจบก็ใช้มือค่อยๆล้วงเอาค้อนที่แอบเหน็บไว้ออกมาวางไว้ข้างตัว...

!!!... !!!… !!!... ...??

+++

“...เอา...เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ข้าจะเป็นผู้เสียสละเข้าเวรผลัดแรกก็แล้วกัน...เจ้าหนูเอ็งนอนก่อนได้เลยนะ...คืนนี้แปลกที่  ข้านอนตอนนี้ก็คงนอนไม่หลับอยู่ดี...” คนร้ายคนที่ 2 พูด

“แต่กฎก็ต้องเป็นกฎ... ผมจะเข้าเวรผลัดแรกเอง” คนร้ายคนที่ 4 พูด
“ข้าว่า กฎมันก็เป็นเพียงแค่แนวทางนะ สามารถเปลี่ยนแปลงแก้ไขได้ตลอดนั่นแหละ” คนร้ายคนที่ 1 พูด

“ในฐานะที่ผมเป็นหัวหน้า...ผมขอเข้าเวรผลัดแรก เวลาแปลกที่ผมก็นอนไม่ค่อยหลับครับ” คนร้ายคนที่ 3 พูด

  “ความจริงข้ามีอายุแล้ว ปกตินอนดึกแทบทุกคืน...ข้าขอเข้าผลัดแรกได้ไหม...?” คนร้ายคนที่ 1 พูดบ้าง

คนร้ายคนที่ 1 คนที่ 2 และคนที่ 3 พูดจบต่างก็มองตากันและกัน เหมือนจะเข้าใจในโชคชะตาของตนเป็นอย่างถ่องแท้ว่า ถ้าเกิดทั้ง 3  เผลอหลับไป...อาจไม่ได้ตื่น...พร้อมรำพึงรำพันในใจ...

“ไอ้สั...เกือบได้เป็นสะพานสวรรค์ให้มันซะแล้ว  ทำไมไม่ไปหาหมอดีๆรักษาวะ จะกล้าหลับไหมวะกูคืนนี้... ”

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

                                                       +++++++++++++++++++++++