ฟากฟ้าสีรุ้ง

                               (เครดิตรูปจากซีรีย์จีนเรื่อง See you againค่ะ)

วชิรวิชญ์ ไม่คิดว่าเด็กฝากอย่างอิงฟ้าจะทำให้เขาหัวจะปวดได้ขนาดนี้ คำจำกัดความของอิงฟ้าแรกเห็นก็คือแปลก ในความแปลกนั้นยังพ่วงความปวดหัวมาให้เขาอยู่บ่อยครั้ง ถ้าให้เปรียบอิงฟ้าเป็นเครื่องใช้ไฟฟ้าสักชนิด ก็คงเหมือนคอมพิวเตอร์ที่แรมไม่พอ มักจะชอบเออเรอร์อยู่บ่อยๆ จนบางครั้งเขาอยากจะทิ้งๆไปซะแล้วหาเครื่องใหม่มาแทนให้รู้แล้วรู้รอดไป

ใครจะรู้ว่านอกจากจะไม่ได้ทำอย่างที่ใจคิดแล้ว นานวันเข้าเขากลับเฝ้ารอว่าวันนี้เธอจะทำอะไรแปลกๆให้เห็นอีกรึเปล่า มารู้ตัวอีกครั้งกลายเป็นว่าเหมือนเขาจะชอบเธอไปซะแล้ว อิงฟ้าผู้หญิงบ้าบอ ชอบทำตัวสติหลุด ชอบยืนเหม่อเพ้อฝันต่อหน้าเขาบ่อยครั้ง ผู้หญิงที่ทำให้เขาปวดหัวและยิ้มได้ในเวลาเดียวกัน

และในช่วงเวลาแห่งการเฝ้ามองเธอ ทำให้เขารู้ความจริงเกี่ยวกับเธอในหลายๆอย่าง เขาอยากจะบอกกับเธอเหลือเกินว่า หลังจากนี้จะทำตัวแปลกหรือบ้าบอสติหลุดกับเขาขนาดไหนก็ได้ ขอให้เธอมีความสุขกับปัจจุบันแบบที่เธอเป็นอยู่นี้ก็พอ

เขาย้อนเวลากลับไปช่วยเธอในอดีตไม่ได้ แต่หลังจากนี้ถ้าเมื่อไหร่ที่เธอต้องเผชิญกับคืนวันที่ฝนกระหน่ำฟ้าร้องกึกก้องอยู่ในหัวใจแบบคืนนั้นในอดีต เขาสัญญาว่าจะอยู่เคียงข้างเธอเอง

อิงฟ้า ไม่เคยคิดฝันว่าเธอจะถูกโปรโมตขึ้นไปเป็นผู้ช่วยของผู้ช่วยประธานบริษัท ในเมื่อได้รับโอกาสในการเฝ้ามองคู่จิ้นอย่างท่านประธานและคุณผู้ช่วยอย่างชิดขอบ อินไซด์กว่าใครมีเหรออิงฟ้าจะไม่รับตำแหน่ง แต่ความจริงแล้วการเป็นผู้ช่วยของผู้ช่วยท่านประธานนั้นไม่ง่ายอย่างที่คิดซักนิด แถมเวลาที่เห็นท่านประธานกับคุณผู้ช่วยแสดงความสนิทสนมกันทีไรใจไม่รักดีของเธอก็ชอบจินตนาการฉากต่อไปตามประสาสาววายที่ชอบอ่านนิยายวายเป็นชีวิตจิตใจ ทำให้ถูกเรียกเข้าห้องเย็นคาดโทษกับความไร้ประสิทธิภาพของตัวเองอยู่หลายครั้ง

ถึงท่านประธานจะรูปหล่อ มาดแมน และแฮนซัมสมกับเป็นพระเอกนิยายวายในจินตนาการ แต่ท่านชอบทำหน้าดุ แถมชอบปากร้ายต่อว่าเธอแบบที่ทำให้เธอได้แต่ยิ้มอ่อนยอมรับอย่างเสียไม่ได้ สำหรับเธอแล้ว ท่านประธานควรค่าแก่การเฝ้ามองแต่ไม่ควรใกล้ชิด

แต่เมื่อได้ใกล้ชิดกับท่านมากขึ้นจึงได้รู้ว่าภายใต้ใบหน้าดุและปากร้ายนั้นแฝงไว้ด้วยความอ่อนโยนและใจดี ที่ทำให้เธออบอุ่นหัวใจขึ้นมาแบบไม่รู้ตัว กว่าจะรู้ตัวเธอก็ตกหลุมรักท่านประธานไปแล้วแบบถอนตัวไม่ขึ้น และคิดวาดหวังว่าความรักนี้จะค่อยๆยาวเท่ากันและมั่นคงในแต่ละก้าวที่ก้าวเดินไปด้วยกัน

และอิงฟ้าก็ได้รู้ว่า ความคาดหวังกับความเป็นจริงนั้นมักจะไม่ได้บรรจบกัน เมื่อเธอได้รู้ความจริงว่าสิ่งที่นำพาเธอให้ก้าวเข้ามาทำงานในบริษัทนี้รวมถึงการได้เป็นผู้ช่วยของผู้ช่วยท่านประธาน นั้นคือคนในตระกูลวิวัฒธนกิจ คือผู้ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องราวหลอกลวงและยื่นความเจ็บปวดมาให้เธอในอดีต โดยมีท่านประธานเป็นผู้รู้เห็น

ตัวตนจริงๆของเธอผู้หญิงคนนี้คงไม่มีค่า เท่ากับชื่อ อิงฟ้า ชื่อที่เต็มไปด้วยผลประโยชน์ในสายตาท่านประธาน ทุกสิ่งทุกอย่างคือความหลอกลวง แม้กระทั่งความรักก็ด้วยเหมือนกัน  

คำเตือน: ก่อนอ่านนิยายเรื่องนี้โปรดเตรียมที่มัดผมไว้สองเส้น หนึ่งเส้นไว้ให้คนอ่านอีกเส้นเอาไว้ให้พระเอกค่ะ เพราะนางเอกเป็นบุคคลที่ทำให้คนอ่านและพระเอกหัวจะปวดเอาง่ายๆเลยค่ะ

“ขอโทษที่ให้รอนะคะ ว่าแต่คุณกรณ์จำอิงได้มั้ยคะเนี่ย อิงตื่นขึ้นมายังจำตัวเองไม่ค่อยได้เลยค่ะ อย่างกับมี...”

เสียงเจื้อยแจ้วของอิงฟ้าหยุดชะงักลงทันทีที่เงยหน้าขึ้นมาแล้วเห็นว่าร่างสูงใหญ่ของท่านประธานในชุดสูทสำหรับออกงานกำลังนั่งไขว่ห้างหันมามองเธอจากในรถ แล้วทำไมท่านต้องมองเธอด้วยหน้านิ่งแสนดุแบบนั้นด้วย

“ท่านประธานมาได้ยังไงคะ”

ทำไมท่านประธานถึงไม่ยอมตอบคำถามเธอ เอาแต่มองหน้าเธอนิ่งๆ หรือว่าจำเธอไม่ได้กันนะ “อิงสวยจนท่านประธานจำไม่ได้ใช่มั้ยคะ อิงเองก็เกือบจำตัวเองไม่ได้เหมือนกันเลยค่ะ เมคอัพนี่มันเหมือนกับมีเวทย์มนตร์เลยว่ามั้ยคะ” พูดจบก็ส่งยิ้มหวานไปให้ท่านประธาน

คนที่มองจ้องสำรวจร่างบางตั้งแต่ที่ประตูรถเปิดออกเหมือนว่าจะได้สติขึ้นมา

“ถ้าเทียบกับสภาพซอมบี้ในช่วงนี้ก็ดีขึ้นมาหน่อยเท่านั้นแหละ”

อิงฟ้าหุบยิ้มหวานลงแทบไม่ทัน ก็ไม่ใช่ท่านรึไงที่สั่งงานเธอจนทำให้เธอมีสภาพเหมือนซอมบี้แบบนั้น แต่ว่าก็ว่าเถอะเธอว่าตอนนี้เธอดูดีเกินคำว่าขึ้นมาหน่อยตั้งเยอะ ท่านประธานใจร้าย!!

“ขึ้นรถสิ จะยืนอยู่แบบนั้นรึไง”

อิงฟ้ากำลังจะปิดประตูหลังเพื่อเดินไปนั่งข้างหน้าคู่กับกรณ์อยู่แล้วเชียวแต่ท่านประธานก็ส่งเสียงมาบอกว่าให้เข้ามานั่งด้วยกัน นั่นแหละอิงฟ้าเลยรีบก้าวขึ้นรถทันทีที่เสียงดุๆเอ่ยจบ กรณ์เริ่มเคลื่อนรถออกจากหน้าสตูดิโอเข้าสู่การจราจรบนท้องถนน

“ขอบคุณค่ะ”

วชิรวิชญ์เงยหน้าจากแท็บเล็ตในมือหันไปมองคนที่นั่งข้างๆเอ่ยขอบคุณเขา “เรื่องอะไรอีก”

“ก็เรื่องค่าใช้จ่ายในการเนรมิตอิงให้สวยในคืนนี้ไงคะ”

เชื่อเขาเลยยังจะชมตัวเองก็ได้ว่าสวย วชิรวิชญ์ได้แต่ส่ายหน้าให้กับคนหลงตัวเองก่อนจะก้มหน้าลงไปสนใจแท็บเล็ตในมือต่อ แต่จะว่าไปก็สวยแหละ สวยหวานแปลกตากว่าทุกวัน เขาแอบยกมุมปากขึ้นไม่ให้อีกฝ่ายเห็น

“มันอยู่ในสวัสดิการสำหรับผู้ช่วยอยู่แล้ว แต่ก็อดเสียดายนิดหน่อยไม่ได้ ทั้งๆที่ก็จ่ายไปเยอะกลับได้เท่านี้”

“...”

ท่านประธานกำลังบอกว่าขี้เหร่แบบเธอจ่ายเท่าไหร่ยังไงก็ไม่สวยขึ้นใช่รึเปล่า  โอ้ย!!!