ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 5th Daisy's Petal -He Loves Me-
왠지 오늘따라 마음이 아픈지 했더니
ทำไมวันนี้หัวใถึไ้เ็บอย่านี้นะ
오늘은 그대가 날 떠나가는 날이래요
เป็นเพราะวันนี้เธอทิ้ันไปอย่านั้นหรือ
왜 항상 나는 이렇게 외로운 사랑을 하는지
ทำไมันถึมีแ่วามรัที่โเี่ยวอย่านี้ลอเลยล่ะ
도무지 이해가 안가는 이상한 날이에요
เป็นวันประหลาที่ันไม่เห็นเ้าใเลย
왜 그랬는지 묻고 싶죠
อยาะถามว่าทำไมเหมือนัน
날 사랑하긴 했는지
เยรัันบ้ารึเปล่า
그랬다면 왜 날 안아줬는지
ถ้าไม่รัแล้วทำไมถึอันไว้ล่ะ
그렇게 예뻐했는지
ทำไมถึ้อทำีให้ัน
나만 이런 세상을 살고 있는 것 같아요
เหมือนันเป็นนเียวที่อยู่บนโลนี้
바라보기만 하다 포기할 수는 없겠죠
ไ้เพียแ่มอะอยอมแพ้็ทำไม่ไ้
근데도 이렇게 아픈 마음만 가지고 사는 건
แ่ารที่ไ้แ่อยู่อย่าเ็บปวแบบนี้
도무지 불공평해서 견딜 수가 없어요
มัน่าไม่ยุิธรรมเลย ทนไม่ไหวหรอ
Please come back to me
ไ้โปรลับมาเถอะนะ
สามวันผ่านไปอย่าเื่อ้าเมื่อท่านประธานัวสูับุเลาแ้อไปประุมที่ี่ปุ่นอย่าะทันหัน แบฮยอนทั้สรุปรีพอร์และนั่ัเอสารามหมวหมู่เพื่อ่าเวลาและวามัวลอัวเอ แ่็ไม่อาหยุวามิร้ายๆ ที่โผล่ึ้นมาในหัวไ้เลย
ภาพวามทรำในวัยเ็ที่เห็นแม่ัวเอนอนป่วยนั้นำลัทำให้เาลัว แม้หมอะบอว่าไม่้อัวลนเินไปแ่หาว่าเนื้อที่เอาที่รวถูพบว่าเป็นเนื้อร้ายริๆ เาะทำยัไ
๊อ ๊อ ๊อ
เสียเาะทำให้แบฮยอนเยหน้าึ้นมอ่อนที่ประูะถูเปิออเผยให้เห็นร่าสมส่วนอินอาเินยิ้มเ้ามา้านใน
"สวัสีรับุินอา"
"ินอาเ้ามารบวนุแบฮยอนรึเปล่าะ"
"ไม่เป็นไรหรอหรับ ุินอามีธุระอะไรรึเปล่ารับ" เธอยิ้มสวยมาให้แบฮยอนอีรั้่อนะหยิบอบาอย่าในระเป๋าออมา
"เรียนเิุแบฮยอนที่านแ่อพวเรา้วยนะะ" มือสวยวาาร์แ่านสีสวยลบนโ๊ะทำานอแบฮยอน
"านะมีเมื่อไหร่หรอรับ" าที่อึ้แบฮยอนรีบเปลี่ยนสีหน้ายิ้มแล้วถามอย่าสนใ มือเรียวหยิบาร์ึ้นอ่าน
"านะมีึ้นอาทิย์ในน่ะ่ะ หวัว่าุแบฮยอนะให้เียริไปร่วมให้ไ้นะะ"
"ผม้อไปร่วมอยู่แล้วรับ" แบฮยอนฝืนยิ้มาหยี
"อบุมานะะ" ินอายิ้มอบ "ยัไินอาอนั่รอุานยอลในนี้เลยแล้วันนะะ"
"ท่านประธานะเ้ามาอย่านั้นหรอรับ"
"ใ่่ะ" เธอพยัหน้า้วยเล็น้อยอบอย่าใี
"ั้นเี๋ยวผมไปาแฟมาให้นะรับ"
"ไม่เป็นไรหรอ่ะ เี๋ยวเียว็ะมาถึันแล้ว"
"ุินอาเป็นนสำัอท่านประธานะให้ผมละเลยไ้ยัไันล่ะรับ เี๋ยวผมเอาาแฟมาให้นะรับ"
"็ไ้่ะ อบุมานะะ" เธอยิ้มอบุ แบฮยอนยิ้มอบเ่นัน่อนะเินเร็วๆ ออไป
"เอ้า ุแบฮยอน้อารอะไรรึเปล่าะ ทำไมไม่โทรเรียิันเอาล่ะะ" ผู้่วยเลาหน้าห้อทัึ้นเมื่อเห็นแบฮยอนออมา
"ผมอยาไ้าแฟสัแ้วใหุ้ินอาน่ะรับ"
"ั้นเี๋ยวิันัารให้นะะ" แบฮยอนพยัหน้าเล็น้อยให้ผู้่วยเลา
ระบอาหวานรื้น้วยน้ำา่อนะรีบเ็อย่าปัๆ เมื่อเห็นร่าสูเินมาแ่ไลพร้อมับุเลาแที่เินามไม่ห่า
"สวัสีรับท่านประธาน ุแ" แบฮยอนล่าวทัทายพลาโ้หัวเล็น้อยเมื่อร่าสูอท่านประธานมายืนอยู่รหน้า
"ุินอารออยู่้านในแล้วนะรับ" ร่าสูยัยืนเยแบฮยอนึเยหน้าึ้น
"ไม่สบายรึเปล่าสีหน้านายูไม่ีเลย" ท่านประธานถาม้วยน้ำเสียอ่อนโยนหา็ยิ่ทำให้แบฮยอนอยาร้อไห้
"ผมสบายีรับ อ่อ เรื่อานแ่านยินี้วยนะรับ" แบฮยอนพูเท่านั้น็แทรัวออารนั้นไป
านยอลถอนหายใเล็น้อย่อนะเปิประูห้อทำานัวเอเ้าไป
แบฮยอนเินออมารโนนั่พัเพื่อว่าะาแฟเพิ่มอีแ้วให้ท่านประธานัวสู้วย แม้ะอยาวิ่หนีไปร้อไห้ที่ห้อน้ำแ่สิ่ที่เาวรทำในอนนี้ือ้ออทนไม่แสวามอ่อนแออัวเอออไป่าหา
"เสร็แล้วหรอรับ" แบฮยอนถามุผู้่วยเลา
"ใ่่ะ ุแบฮยอนะเอา้วยมั้ยะ"
"ไม่ล่ะรับ ือท่านประธานลับมาแล้วผมเลยว่าะอีแ้วให้ท่าน้วย"
"ถ้าอย่านั้นเี๋ยวิันให้อีแ้ว็ไ้่ะ"
"ไม่เป็นไรหรอรับ ุผู้่วยลับไปทำาน่อเถอะ เี๋ยวเสร็แล้วผมะยเ้าไปเอ อบุมานะรับ"
"ยินีอยู่แล้ว่ะ อ่อ ุแบฮยอน็ไ้าร์านแ่อท่านประธานแล้วใ่มั้ยะ" แบฮยอนพยัหน้าพลายิ้มน้อยๆ เป็นารสมเพัวเอแุ่ผู้่วยไม่รู้
"เป็นู่ที่น่าอิาที่สุเลยนะะันว่า ท่านประธาน็แสนะเพอร์เฟุินอา็ทั้สวยมาาาิระูลี อย่าับนวนิยายเลยนะะ"
"รับ ยัผมอัวเ้าไป่อนนะรับ" แบฮยอนอบเพียเท่านั้น่อนะยถาที่วาแ้วาแฟสอถ้วยไว้้วยันเินออไป
แบฮยอนเาะประู่อนะเปิเ้าไป ท่านประธานัวสูนั่อยู่หลัโ๊ะทำานัวเอโยมีุเลาแยืนอ่านาราานอยู่หน้าโ๊ะ แบฮยอนึเินนำาแฟไปให้ินอาที่นั่อ่านนิยสารอยู่โฟา่อน
"าแฟรับ"
"อบุนะะ" ินอาวาหนัสือลแล้วล่าวอบุ แบฮยอนยิ้มอบรู้สึัวเอ้อย่าลทันทีเมื่อิเอาัวเอเปรียบเทียบับเธอ วามส่าามและวามเป็นผู้ีอเธอทำให้เารู้สึแพ้โยที่ไม่้อลสนามแ่
"าแฟรับท่านประธาน" แบฮยอนวาถ้วยาแฟแล้วำลัะเินออไปเ็บถา้านอแ่ถูเสียทุ้มทัไว้เสีย่อน
"ไปรวเ็สายามารึยั" ร่าสูเยหน้าึ้นาแฟ้มานิ้วหนายัมวิันบ่บอถึวามยุ่ยาอเนื้อหา้าใน
"รับ"
"แล้วเป็นยัไบ้า" เมื่อแบฮยอนไม่ยายวาม่อร่าสูึถามึ้นอีรั้
"ยัไม่ทราบรับ้อรอทาโรพยาบาลแ้ผลรวอีที" แบฮยอนอบ้วยสีหน้าเรียบนิ่ เหมือนบทสนทนาอพวเาะึวามสนใอทั้ินอาและุเลาแที่อยู่ในห้อ้วย
"รุนแรมาหรือไถึ้อรวละเอียนานั้น"
"อันนี้ผม็ไม่ทราบรับ" ำอบที่เหมือนทำเพียอบปัๆอแบฮยอนสร้าวามหนัใให้านยอลไม่น้อย เาพยัหน้าเล็น้อย่อนะหันไปสนใเนื้อหาในเอสารอีรั้
แบฮยอนลับออมาเ็บถาไว้ น้ำเย็นื่มเพื่อลอาารอแห้พลาะทิ้แ้วระาษลในถัยะสายา็พล่ามัวปรับโฟัสปาถัยะไม่ถู ะว่าะ้มลมอให้ใล้ึ้นแ่เสียโทรศัพท์ในระเป๋าาเ็ัึ้นเสีย่อน เป็นเบอร์แปลที่เาไม่รู้
"สวัสีรับ"
[าโรพยาบาลโลนะะ ไม่ทราบว่าเรียนสายอยู่ับุพยอนแบฮยอนใ่หรือเปล่าะ]
"รับ ผมพยอนแบฮยอนพูสายรับ"
[่ะ วันนี้เวลาหโมเย็นให้มารับผลรว้วย่ะ] มือแบฮยอนสั่นเล็น้อยทั้ที่ทำใเอาไว้แล้ว
"รับ อบุมานะรับ"
แบฮยอนเินลับเ้าไปในห้อทำานท่านประธานัวสูและินอาำลัะลับันพอี ุเลาแอัวออไป้านนอ่อนแบฮยอนึรู้สึเร็ึ้นว่าเิม
"ินอาับุานยอละออไปทาน้าวเย็นน่ะ่ะ ุแบฮยอนไป้วยันมั้ยะ" ินอาพูวนึ้นอย่าริใ
"ไม่รบวนีว่ารับ เิทั้สอามสบายเลยรับ" แบฮยอนว่าพลาเ้าไปเลียร์อที่โ๊ะทำานัวเอบ้า
"ถ้าไม่มีธุระที่ไหน่อ็ออไปทาน้วยันสิรับ" ท่านประธานวนแบฮยอนึ้นอีรั้ แ่บรรยาาศลับแ่าันออไปเพราะเสียทุ้มที่ฟัูริั
"ผมมีธุระที่้อไปทำ่อ อโทษ้วยริๆ รับ" แบฮยอนมอูินอาที่มีสีหน้าเื่อนล็รู้สึผิ
"ไปเถอะรับ" พอท่านประธานว่าอย่านั้นินอา็ล้อแนแร่และเินันออาห้อไป แบฮยอนทรุัวเอนั่ลับเ้าอี้อย่าหมแร สายามอลพอีับาร์สีสวยรหน้าอัษรย่อภาษาอัฤษที่อย้ำวามเป็นริทำให้แบฮยอนหลั่น้ำาอย่าลั้นไม่ไ้
แบฮยอนเ็บอเสร็็ับรถออาบริษัทรไปโรพยาบาลเพื่อฟัผลรว ไม่ว่าผละออมาร้อยหรือีเา็ะยอมรับมัน แ่ถ้าหาผลออมาเป็น้อนเนื้อร้ายริๆ เาะทำยัไเาะมีีวิ่อานี้ไปยัไ มือสวยับรถไปพลาเ็น้ำาอวามัวลไป้วย
อรถเสร็แบฮยอน็เินเ้าไปที่ประาสัมพันธ์เพื่อสอบถามสถานที่เา้อไปฟัผลรว ระหว่าทา็เห็นนไ้ผู้หินหนึ่นั่รถเ็นโยมีผ้าพันาเอาไว้สีหน้าูสิ้นหวั แบฮยอนเห็นแล้ว็บั่นทอนิใัวเอน้อยมือึ้นุมหน้าอ
"สวัสี่ะ ไม่ทราบว่ามาิ่ออะไร่ะ" เ้าหน้าที่ประาสัมพันธ์สาวถามึ้นเมื่อเห็นแบฮยอนเินเ้าไป
"สวัสีรับ ผมื่อพยอนแบฮยอนมาฟัผลรวน่ะรับ"
"สัรู่นะะ" เ้าหน้าที่สาวแป้นพิมพ์ามื่อที่เาบอ่อนะเลื่อนอ่านหน้าอูัพัแล้วเยหน้าึ้นมาอีรั้
"เิที่ห้อุหมอิม ั้นสี่ห้อทา้ายสุเลยนะะ ลิฟ์อยู่ทา้านนี้่ะ" เ้าหน้าที่สาวว่าพลาผายมือไปทาที่ัวเอว่า แบฮยอนล่าวอบุแล้วเินไปึ้นลิฟ์
เมื่อประูลิฟ์เปิออที่ั้นสี่หัวใอแบฮยอน็เ้นรัวเร็วเพราะวามัวลและวามลัว เาเินไปทา้ายนถึประูห้อ้ายสุามที่เ้าหน้าที่ประาสัมพันธ์สาวนเมื่อี้บอไว้ แบฮยอนเาะประู่อนะเปิเ้าไป
"สวัสีรับ" แบฮยอนล่าวทัทายุหมอวัยลานที่นั่อยู่หลัโ๊ะรออยู่่อนแล้ว
"สวัสีรับ ุพยอนแบฮยอน เินั่่อนรับ" สีหน้าุหมอเหมือนำลัพยายามะปลอบใ แบฮยอนอบรับเสียเบา่อนะ่อยๆ นั่ลับเ้าอี้ัวิผนั
"ุแบฮยอนยัไม่มาอีหรอ" านยอลออไปถามับผู้่วยเลาหน้าห้อเป็นรั้ที่สามอเ้าวันนี้ ิ้วหนาทั้สอมวันแน่นอยู่บนหน้าผา
"วันนี้ทั้เ้าิันยัไม่เห็นุแบฮยอนเลย่ะ" ผู้่วยเลาสาวทำหน้าผวาเล็น้อยเพราะพึ่เยเห็นท่านประธานูอารม์ร้อน็วันนี้
"ถ้าุแบฮยอนิ่อเ้ามาเมื่อไหร่รีบแ้ผม่วนนะรับ" ท่านประธานัวสูว่าพลาโทรออหมายเลเิมที่เาพยายามิ่อมาั้แ่เ้า
เาิไป่าๆ นาๆ ว่าะเิอุบัิเหุร้ายแรอะไรับแบฮยอนหรือเปล่าเพราะสายาอีนยิ่ไม่ีอยู่้วย่วนี้ ที่ริานยอลิไว้ว่าะอยามรับส่แบฮยอนเอแ่็ิว่าร่าเล็แทบไม่ยอมมอหน้าเาเลย้วย้ำ ะให้เาเป็นฝ่ายอ่อนให้่อน็ไม่เยทำับใรมา่อน
"ุแม่รับ" ร่าสูัสินใโทรหาผู้เป็นมารา
[วันนี้พิเศษอะไรรึเปล่าถึไ้โทรหาแม่่อนเนี่ย หื้ม]
"ุแม่มีเบอร์ุน้ามีุรึเปล่ารับ"
[มีอะไรรึเปล่าลูทำไมู่ๆ ถึมาอเบอร์มีุับแม่ล่ะ] เสียมาราเริ่มฟัูัวลไม่่าัน
"พอีผมิ่อแบฮยอนไม่ไ้เลยลัวว่าะเิเรื่ออะไรึ้นรึเปล่า" น้ำเสียท่านประธานฟัูร้อนรน อาารอเาูไม่่าาเมื่อสิบปีที่แล้วที่ิ่อนัวเล็ไม่ไ้
[น้อไม่เป็นไรหรอาาน เี๋ยวแม่ส่้อวามไปให้นะ] เสียมาราพยายามปลอบวัลูาย
านยอลวาสายและรอ้อวามาผู้เป็นแม่ ไม่นานเสียล่อ้อวาม็ัึ้นนิ้วยาวเลื่อน้อวามึ้นและโทรออาเบอร์ที่ไ้รับทันทีไม่นานปลายสาย็รับ
"สวัสีรับุน้า ผมานยอลเอนะรับ"
[อ้าว านยอลเอเหรอลู โทรหาน้ามีอะไรรึเปล่า] ฟัาน้ำเสียอนในสายแล้วไม่ไ้มีเรื่อร้ายแรอย่าที่ิ านยอล็่อยโล่ใลหน่อย
"รับ ทั้เ้านี้ผมิ่อแบฮยอนไม่ไ้เลย าน็ไม่ไ้ลาไว้่อน ผมเป็นห่วว่าะเิเรื่ออะไรึ้นรึเปล่า เลยลอโทรถามุน้าูรับ"
[แบฮยอนไม่ไ้ลาานไว้่อนเหรอลู ายแล้วลูนนี้ น้าอโทษแทนแบฮยอน้วยแล้วันนะานยอล]
"ไม่เป็นไรหรอรับ ผมไม่ไ้ว่าอะไร แ่แบฮยอนไม่ไ้เป็นอะไรผม็สบายใรับ"
[เห็นเมื่อเ้าแบฮยอนบอว่าะไปัวอน แล้วู่ๆ ็ับรถออไป น้า็นึว่าออไปทำานามปิเสียอี]
"แบฮยอนบอว่าไปัวอนเหรอรับ"
[ใ่๊ะ เห็นแบฮยอนบอว่าอยาไปเยี่ยมแม่มาหลายวันแล้ว]
"อบุมานะรับุน้า"
ุยลาันอีสอสามประโยานยอล็วาสายแล้วเินเร็วๆ ออาห้อทำาน
"ท่านประธานะไปไหนเหรอรับ" ุเลาแส่เสียถามเมื่อเห็นเ้านายรีบร้อนเินผ่านไป
"ผมะไปัวอน มีอะไรโทรหาผมไ้เลยนะ" านยอลรีบพูไวๆ ่อนะ้าวยาวาไป แะบอว่าวันนี้ร่าสูมีนัลอุเ้าบ่าวแ่็ไม่ทันแล้ว
านยอลสาร์ทรถและเหยียบเร่าโรอรถ เมื่อึ้นถนนให่็เหยียบวามเร็วสุที่หมายำหน ทั้ที่ทำใไว้อยู่แล้ว ทั้ที่ทำเป็นนที่เหนือว่ามาลอ แ่แ่ร่าเล็หายไปาสายาไม่ี่ั่วโมทำไมเาถึไ้ร้อนรนนานี้
ถึะรู้ว่าไม่ไ้เิอะไรร้ายแรับอีน็าม แ่ารับรถไป่าัหวั้วยัวเอทั้ที่สายา็ไม่่อยีแบบนั้นานยอลอเป็นห่วไม่ไ้ริๆ อย่าน้อย็อามไปเพื่อยืนยันว่าแบฮยอนปลอภัยี้วยสายาอเาเอ
ไม่นานรถที่วิ่ามถนนเลียบายหา็ะลอวามเร็วลและเลี้ยวเ้าอรลานว้าอหน้าบ้าน บ้านสอั้นหลัไม่ให่มา หาแู่อบอุ่นแม้ะอยู่โเี่ยวบนายหาว้าสีาว
ท่านประธานเปิประูลารถ เสียลื่นทะเลเป็นสิ่แรที่เ้ามาในโสารรับรู้ รถันสีาวอแบฮยอนที่ร่าสูำไ้ออยู่ห่าออไปไม่มานั มือหนาปุ่มล็อรถแล้วเินามทาไม้ึ้นไปยััวบ้าน ลอลูบิประูู็เห็นว่าไม่ไ้ถูล็อเอาไว้
เมื่อเ้ามาในัวบ้าน เสียนรีเพลเ่าที่ร่าสูำไ้อย่าแม่นยำว่าสมัยเ็ทุรั้ที่หามาที่นี่เมื่อไหร่ เาะ้อไ้ยินเสมอ เพราะเป็นเพลโปรอุน้าแฮอน หรือแม่แท้ๆ อแบฮยอน
บ้านหลันี้เ็บวามทรำอเาและแบฮยอนเอาไว้มามาย ไม่ว่าะมอไปทาไหนรอยยิ้มและวามสุที่เยมีร่วมันยัายัึ้นในวามทรำ
TBC
เรื่อมันเศร้าเนอะ TT
---------------------------------
แ้ไวันที่ 12/10/2017 เวลา 0:57
พอีเราเอปัหาอ่านบนหน้าเว็บแล้วมันไม่ลบรรทัใหม่ให้ ประโยิันเป็นพรืเหมือนบทเรียวาม เราเลยเ้ามาแ้ไใหม่ อโทษนที่รออ่าน้วยนะะ ㅠㅠ
ปล.เรามีอนที่ 6 แบบ 20% แถมมาให้ละัน ริๆ ะะลให้รบอนแ่มาแ้ไอ่ะนะ
เอ็นอยับารอ่านนะ๊ะ อบเฟบ แร์ อมเม้นท์ให้ำลัใรัวๆ ไ้เลยเน้อ ไม่้อเรในเียนนี่อบอ่านเม้นท์มา 5555
***Lyrics : 나만 안되는 연애 (Hard to Love) Bolbbalgan4
***Youtube : Autumn Tale OST #01 가을동화 (Main Title)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น