“ว้าาฮู้วววว!! แบคฮยอนอา~~~"
ชานยอลปล่อยมือจากแฮนด์รถจักรยานกางแขนทั้งสองออกกว้างท้าลมแรงที่พัดจนเส้นผมปลิวสยาย แบคฮยอนยิ้มกว้างพลางปล่อยมือจากเอวแกร่งแล้วกางแขนออกบ้าง
"พี่ชานยอล~~~"
เสียงหวานที่ตะโกนเลียนแบบบ้างเรียกเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขจากร่างสูง
ล้อจักรยานทั้งสองเคลื่อนเร็วไปตามแรงดึงดูดของโลกในแนวชันลงของภูเขา ความเร็วที่เกิดสร้างแรงสั่นสะเทือนจนตัวรถเริ่มทรงตัวไม่อยู่ เปลี่ยนสีหน้าที่ยิ้มร่าของทั้งคู่เป็นหวาดกลัวในฉับพลัน
!!!
โครม!
"โอ้ย" เสียงหวานครางเบาๆ เพราะอาการจุก
"เป็นอะไรมั้ยแบคฮยอน พี่ขอโทษ" ชานยอลพูดทั้งสีหน้าที่รู้สึกผิดอย่างที่สุด
"ไม่เป็นไรครับ ดูพี่ทำหน้าเข้าสิตลกชะมัด ฮ่าๆๆ"
“ย่าห์ พยอนแบคฮยอน เดี๋ยวนี้กล้าว่าพี่หรอ”
“ก็มันตลกจริงๆ นี่ ฮ่าๆๆ”
แบคฮยอนตอบพลางหัวเราะร่วน ชานยอลที่ทำสีหน้าเครียดเผลอหัวเราะตามไปด้วยอย่างโล่งใจ ก่อนจะหยุดเสียงหัวเราะลงเมื่อลมหายใจสัมผัสเพราะความใกล้ชิด ร่างสูงคร่อมแบคฮยอนที่นอนหงายอยู่ข้างล่างเอาไว้ใบหน้าห่างกันแทบไม่ถึงคืบ
หัวใจสองดวงเต้นแรงแข่งกันไม่มีท่าว่าของใครจะยอมผ่อนลงก่อน ระยะใกล้ชิดที่คนด้านบนขยับลงมาเรื่อยๆ แบคฮยอนกลั้นลมหายใจหวั่นเหลือเกินว่าหัวใจที่เต้นโครมครามจะทะลุออกมา ตาเรียวปิดแน่นเพื่อหลบระยะใกล้ชิด พลันเสียงทุ้มที่พูดขึ้นข้างหูทำให้เขาเผลอลืมตาขึ้นสบกับร่างสูงอีกครั้ง
"แบคฮยอนอา....ไปเรียนต่อที่อังกฤษกับพี่มั้ย" ชานยอลที่มองมาไม่มีท่าทีลังเลแม้สักนิด ไม่ทันที่แบคฮยอนจะได้ตอบริมฝีปากหนาก็เลื่อนลงมาประกบริมฝีปากบาง สัมผัสบดเบียดอ่อนนุ่มราวกับสายไหมหอมละมุนในปาก ราวกับมีผีเสื้อนับร้อยกำลังเริงระบำอย่างลิงโลดในท้องของแบคฮยอน
.
.
.
.
.
.
.
ชานยอล : "โปรดติดตามเรื่องราวความรักของพวกเราสองคนด้วยนะครับ!"
แบคฮยอน : "รออะไรกด Favorite เลย!"
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น