คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #168 : บทที่163: หญิงสาวผู้วิ่งหนีหมู
บทที่163 หญิงสาวผู้วิ่งหนีหมู
เปรี๊ยะ! ปึ้กก! ฟูว! กี๊ซซซ!!
หมัดสายฟ้าและหมัดไฟของเลดี้อัดเข้าใส่สัตว์อสูรเขี้ยวยาวตัวหนึ่งจนมันช็อคและไฟลุกขึ้นมา
“ไฮ้ยย!!” เลดี้ส่งเสียงออกมาก่อนที่จะส่งเท้าของเธอเข้าไปประทับที่เป้าหมายเดิมอีกครั้ง
ปึ้งง!! ปึก! กริ๊กก!
ลูกเตะแรกส่งเสียงดังสนั่นพร้อมกับแรงกระเพื่อมที่ไหลไปตามผิวหนังของสัตว์อสูรตัวเป้าหมาย ก่อนที่อีกเท้านึงจะเตะเข้าไปแล้วเกิดน้ำแข็งขึ้นมารอบๆรอยเท้า
“ไฮย! ไฮย! ไฮย! ไฮย!” เลดี้เปล่งเสียงพร้อมโจมตีไม่หยุดทั้งเท้าทั้งหมัดไปที่เป้าหมายตัวเดิม
พลังธาตุทั้งสี่ ไฟ สายฟ้า ดิน น้ำแข็ง เข้าจู่โจมเจ้าสัตว์อสูรจนร่างมันค่อยๆเละอย่างเห็นได้ชัด
ปึ้ก! ปึ้ก! ปึ้ก! ปึ้ก!
“ฮว้าชช่า!!”
ตูมมม!!
แล้วลูกเตะปิดเกมก็หวดเข้าให้กลางลำตัวของสัตว์อสูรเขี้ยวยาวตัวนั้น ก่อนที่มันจะล้มลงพร้อมกับร่างที่กระดูกหักและอวัยวะภายในบอบช้ำทั้งตัว
“เย่!” เด็กหญิงส่งเสียงออกมาอย่างดีใจหลังจากที่สามารถสังหารสัตว์อสูรระดับร้อยยี่สิบนี้ด้วยตัวเองคนเดียวเป็นครั้งแรก
ที่ร้านเวทมนตร์ ซึ่งมีอุปกรณ์เวทหลากหลายกว่าที่เกาะเริ่มต้น ผลึกเวทที่มีให้เลือกมากกว่า อุปกรณ์ยิงเวทแบบแปลกๆก็มีให้ซื้อ แต่มาตาร์ก็ไม่ได้ซื้ออุปกรณ์แปลกๆพวกนั้นให้เลดี้ เขาเลือกผลึกเวททั้งห้าธาตุให้เลดี้ใช้ โดยที่แขนติดผลึกเวทไฟกับสายฟ้า ส่วนที่ขาติดธาตุดินกับน้ำแข็ง แล้วก็เอาผลึกเวทลมติดให้ที่เข็มขัด
“เลดี้ฝึกเตะๆต่อยๆประกอบกับผลึกเวทดีกว่านะ จะได้ฝึกค่าสถานะด้วย เอาแต่ยิงเวทเดี๋ยวร่างกายอ่อนแอ” มาตาร์กล่าวกับเด็กหญิงก่อนจะจัดการซื้อผลึกเวททั้งหมดให้เธอ ซึ่งเด็กหญิงก็ยอมรับแต่โดยดี เพราะเจ้านายเธอว่ายังไงเธอก็ว่าตามกันนั่นแหละ
มาตาร์ยังวางตำแหน่งผลึกเวทตามตำแหน่งของตารางธาตุด้วย เพราะคิดว่าถ้าใช้เวทธาตุประสานแล้วอาจจะทำได้ง่ายกว่า
‘อืม ท่าทางเลดี้จะสู้ง่ายขึ้นเยอะเลยแฮะ ...แต่ไอ้เสียงร้องนั่น ไปหัดมาจากไหนหว่า’ มาตาร์เห็นท่าทางเต่าทองน้อยของเขาแล้วก็ต้องยิ้มออกมา
โฮกก!!
ทันใดนั้นสัตว์อสูรตัวหนึ่งก็ตรงเข้ามาตะปบชายหนุ่มหัวฟูจากทางด้านหลัง แต่ชายหนุ่มที่รู้ตัวอยู่แล้วเพราะกางสัมผัสเอาไว้รอบตัวโยกตัวหลบอย่างง่ายดาย
ฟิ้ว! ปึ้กก! กร็อบ! ฟุบ! ฟุบ! ฟุบ! ฟุบ!
จังหวะที่โยกตัวหลบนั้นชายหนุ่มวาดเท้าออกไปตามเคล็ดเพลงมวยของเขา ล็อคขาข้างหนึ่งของเจ้าสัตว์อสูรแล้วใช้หมัดขวาต่อยเข้าไปจนได้ยินเสียงกระดูกหัก ก่อนที่จะเห็นลูกไฟเป็นเกล็ดเล็กๆพุ่งเข้าใส่ร่างสัตว์อสูรเหมือนกระสุนปืนกล
โฮกกก!!
แล้วเจ้าสัตว์อสูรนั้นก็ล้มลงแน่นิ่งพร้อมกับอวัยวะภายในที่โดนเผาทั้งตัว
“อ๊ายย!!”
เสียงเด็กหญิงร้องออกมาครั้งหนึ่งก่อนจะเห็นร่างของเธอปลิวออกมาจากสัตว์อสูรตัวหนึ่งที่ใหญ่ผิดกับตัวอื่นๆบริเวณนั้น
“เลดี้!!” ชายหนุ่มพุ่งตรงไปที่ร่างของเด็กสาวพร้อมทำการสำรวจเจ้าสัตว์อสูรตัวนั้นไปด้วย แล้วก็พบว่าระดับของมันสูงกว่าตัวอื่นๆ
เขี้ยวลากดิน | ระดับ 150 |
หมับ!
“บาดเจ็บมากมั้ยเลดี้” ชายหนุ่มพุ่งมารับตัวเด็กหญิงเอาไว้ก่อนที่ร่างของเธอจะกระแทกพื้น
“ไม่เ..ท่าไหร่หร..อกค่ะ” เด็กหญิงตอบออกมาอย่างยากเย็นพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากลำตัวและปาก
หมับ!
“พักซักหน่อยนะ” มาตาร์ใช้มือขวากอดร่างของเด็กหญิงเอาแนบตัวไว้แล้วหันไปเผชิญหน้ากับเจ้าอสูรระดับร้อยห้าสิบนั่นทันที
ฟิ้ว! ปึ้กก!!
มาตาร์ที่อุ้มเลดี้เอาไว้ด้วยพุ่งเข้าประชิดเจ้าอสูรเขี้ยวยาวก่อนจะใช้เท้าเตะตามเคล็ดฟ้าแลบ เสริมพลังปราณและพลังจิตเข้ากระแทกไปที่ปลายคางของเป้าหมายที่อยู่ประมาณหน้าอกของเขาทันทีจนเขี้ยวของมันหักออกมาพร้อมกับตาที่เหลือกขึ้นไป
แล้วชายหนุ่มก็ชักขากลับมาก่อนจะสลับขาอีกข้างยกเลยหัวเจ้าสัตว์อสูรขึ้นไปอีกเตรียมตัวที่จะตอกส้นใส่มัน
ฟุบ! ปั้กก! โพละ!
แต่แล้วในจังหวะที่ส้นกระแทกหัวเจ้าสัตว์อสูรที่กำลังมึนงงนั้น ขาอีกข้างก็เตะสวนขึ้นมาที่ปลายคาง เปรียบขาทั้งสองข้างของชายหนุ่มหัวฟูเหมือนปากของสัตว์อสูรตัวใหญ่ที่กัดเข้าไปที่หัวของเจ้าเขี้ยวลากดินนั้นจนกระโหลกของมันระเบิดออกมา ลูกตาทั้งคู่กระเด็นหลุดจากเบ้า
ตึงง!!
แล้วเจ้าสัตว์อสูรตัวใหญ่ก็ล้มลงไป
“สู้ต่อไหวมั้ยเลดี้” ชายหนุ่มก้มหน้าลงไปหาเด็กหญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาหลังจากที่เขายืนดูผลลัพธ์ของลูกเตะของตัวเองเรียบร้อย
“ไหวสิ” เด็กหญิงตอบกลับเสียงใสขึ้นมา ดูเหมือนอาการบาดเจ็บของเธอจะหายไปแล้วด้วย
“ไฮยยะ!!”
แล้วเลดี้ก็พุ่งเข้าไปสู้กับพวกเขี้ยวลากดินต่อไป
ที่ร้านเวทมนตร์ มาตาร์ซื้ออุปกรณ์เวทมาสองอย่าง คือถุงมือผลึกเวทไฟที่ยิงพลังออกมาแบบปืนกลได้ และสร้อยคอหนังเส้นใหญ่ที่พาดไปกับคอและหน้าอกที่ติดผลึกเวทรักษาเอาไว้ด้วย
ผลึกเวทรักษานี้มีคุณสมบัติในการรักษาบาดแผลและเพิ่มพลังชีวิต
ขณะที่มาตาร์อุ้มเลดี้แล้วก็สู้อยู่นั้นเขาก็ใช้พลังเวทรักษาให้เด็กหญิงไปพร้อมๆกันเลย และด้วยความเข้มข้นของพลังเวทของชายหนุ่ม ผลของเวทจึงสูงมาก บาดแผลของเด็กหญิงได้รับการรักษาพร้อมกับฟื้นพลังชีวิตขึ้นมาด้วยโดยใช้เวลาแป๊บเดียวเท่านั้นเอง
‘ผลึกเวทรักษานี่มันให้ผลดีกว่าปราณลมอีกนะเนี่ย ...แต่มันก็ควรจะเป็นอย่างนั้นแหละนะ ก็ปราณลมมันจับฉ่ายนี่นา จะสู้ผลึกเวทที่รักษาเฉพาะทางแบบนี้ได้ไง’ มาตาร์คิดขึ้นมาหลังจากเห็นผลลัพธ์ของผลึกเวทรักษา
แล้วช่วงเวลาหลังจากนั้นมาตาร์ก็ต่อสู้โดยยอมโดนโจมตีบ้างเล็กน้อย แล้วก็ใช้ผลึกเวทรักษาตัวเองเพื่อฝึกค่าพลังชีวิต แต่ส่วนใหญ่ชายหนุ่มเน้นให้เลดี้เป็นคนสู้มากกว่า เพราะเขาต้องการฝึกแม่เต่าทองน้อยให้สามารถสู้เองคนเดียวได้บนแอตแลนติสนี้ ชายหนุ่มหัวฟูจะสู้ก็ต่อเมื่อมีสัตว์อสูรโจมตีเขาก่อนเท่านั้น ซึ่งส่วนใหญ่เขาก็ไม่ได้ฆ่ามันหรอก แต่ให้เด็กหญิงผมแดงเป็นคนปิดบัญชีทั้งหมด
เวลาหนึ่งทุ่ม หลังจากที่มาตาร์และเลดี้ลุยสู้กับสัตว์อสูรมาประมาณหนึ่งชั่วโมง จำนวนสัตว์อสูรที่สังหารก็พอที่จะไปส่งภารกิจปลดจำกัดได้แล้ว
“อ๊ายย!! ช่วยด้วยค่า~า!!” หญิงสาวคนหนึ่งส่งเสียงร้องพร้อมวิ่งออกมาจากข้างในถ้ำ โดยมีสัตว์อสูรขนาดใหญ่ตัวหนึ่งวิ่งตามเธอมาด้วย รูปร่างมันเหมือนหมูซึ่งมีขนาดใหญ่ประมาณรถถังเลยทีเดียว
หมูเขี้ยวตัน | ระดับ 350 |
‘เอ่ เหมือนว่าเคยเกิดเหตุการณแบบนี้กับตัวเองเมื่อนานมาแล้วแฮะ’ มาตาร์เห็นภาพหญิงสาววิ่งหนีสัตว์อสูรที่รูปร่างเหมือนหมูรถถังนั่นแล้วคิดถึงหญิงสาวอีกคนหนึ่งที่เคยวิ่งหนีหมีมาหาเขาจริงๆ
“นี่!! นายน่ะ มาช่วยชั้นหน่อยสิ!!” หญิงสาวตะโกนมาแต่ไกลเมื่อเห็นชายหนุ่มหัวฟูยืนเฉยๆ
“ฮึๆ” มาตาร์หัวเราะออกมาเบาๆ ‘หวังว่านิสัยคงไม่เหมือนยัยแม่มดนะ’
วูม! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!
ชายหนุ่มหัวฟูรัวปืนกลไฟใส่เจ้าหมูที่วิ่งสวนมาทันทีโดยเรียกใช้ทักษะไม่มีลิมิตฯก่อนด้วยเพื่อให้เวทมนตร์ของเขาได้ผลเต็มที่
อ๊อดด!! ตึง! ตึง! ตึง!
เจ้าหมูคำรามออกมาทีหนึ่งก่อนที่จะชะงักไป ดวงตาของมันแดงฉานขึ้นมาด้วยความโกรธ ก่อนที่มันจะพุ่งเข้ามาอีกครั้งด้วยกำลังที่มากกว่าเดิม
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!
มาตาร์ยังรัวเวทใส่ไม่หยุด ถึงแม้พลังวิญญาณของเขาจะมีแค่สองร้อย แต่การยิงกระสุนเวทไฟลูกเล็กๆนี้กินพลังเวทไม่ถึงร้อยหน่วยต่อวินาที ดังนั้นเขาจึงรัวมันได้อย่างไม่มีหมดสิ้น ‘ฮูววว มันเว้ย!!’
ฟุบ! ตูมม!
อาวุธบินชิ้นหนึ่งพุ่งเข้าไปปักที่ร่างเจ้าหมูเขี้ยวตัน แล้วก็ระเบิดขึ้นมาทันที
มาตาร์หันไปมองก็เห็นว่าเป็นหญิงสาวคนที่วิ่งหนีหมูมานั่นเองที่เป็นคนโจมตี
วิโอล่า | ระดับ 275 |
“นี่! ถ้ามีเวลาสำรวจคนอื่นก็เอาไปโจมตีเจ้าหมูนั่นดีกว่านะ” ดูเหมือนเธอจะรู้ตัวว่าโดนมาตาร์สำรวจ หญิงสาวพูดขึ้นมาโดยไม่หันมามองชายหนุ่มหัวฟูด้วยซ้ำ
“อ้า ...ครับ” มาตาร์รับคำเรียบๆแล้วหันกลับไปสนใจเจ้าหมูต่อทันที ‘อะไรของยัยนี่เนี่ย อุตส่าห์ช่วยแล้วยังมาสั่งโน่นสั่งนี่อีก’
“ไฮยย!!” เลดี้ส่งเสียงตามสไตล์เธอแล้วก็เข้าไปโจมตีเจ้าหมูในระยะใกล้ทันที
‘อ้าวเฮ่ยเลดี้! เปรี้ยวเกินไปแล้ว’ ชายหนุ่มคิดขึ้นมาอย่างตระหนกเมื่อเห็นเด็กหญิงตัวเล็กที่มีระดับแค่ร้อยเดียวไปต่อกรกับหมูตัวเท่ารถถังที่มีระดับสูงกว่าเธอถึงสองร้อยห้าสิบขั้น
อ๊ออดด!!
ทันใดนั้นเจ้าหมูก็หันหน้าไปโจมตีเด็กหญิงตัวเล็กๆที่อยู่ใกล้มันทันที
แวบ! ฟุบ!
แต่ไม่ทันที่เจ้าหมูนั่นจะโจมตี ชายหนุ่มหัวฟูที่ปรากฏมาจากไหนก็ไม่รู้ก็เข้ามาคว้าร่างของเด็กหญิงแล้วกระโดดถอยออกไป
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! อ๊อดด!!
แล้วกระสุนไฟถูกยิงใส่เจ้าหมูนั่นต่อไป
“เลดี้ใช้เวทพร้อมกับพลังจิตนะ” มาตาร์สั่งงานเด็กหญิงหลังจากที่กระโดดออกมาห่างพอสมควรแล้ว
“โอเคแอฟโร!” เด็กหญิงรับคำแล้วตั้งท่าจรดหมัดทันที
ฟุบ! ฟุบ! ฟุบ! ฟุบ! ฟุบ!
หมัดไร้เงาผสมธาตุไฟและสายฟ้าถูกยิงออกไปโดยใช้พลังจิตแบบรัวๆ ดูเหมือนกระสุนปืนกล ซึ่งถึงจะไม่รุนแรงมาก แต่ก็ปลอดภัยกว่าสำหรับเลดี้ แถมถ้าเกิดฟลุคขึ้นมา บางทีเจ้าหมูนั่นอาจจะติดสถานะช็อคก็ได้
“อย่าเข้าใกล้มันมากเกินไปนะ ถ้ามันหันมาสนใจเลดี้ก็รีบหนีก่อน เข้าใจมั้ย” ชายหนุ่มหัวฟูสั่งงานเด็กหญิง แล้วเขาก็พุ่งตัวเข้าไปหาเจ้าหมูนั่นทันที
วูมม!!
ปราณยกกำลังถูกอัดใส่หมัดของชายหนุ่มหัวฟูช้าๆขณะที่เขาเคลื่อนที่ไปด้วย ‘ลองยกกำลังสิบห้าดูละกัน’
หมัดยกกำลังขั้นสิบห้านั้นมาตาร์เคยปล่อยได้แล้ว แต่มันไม่เสถียรบางครั้งก็ถึงบางครั้งก็ไม่ถึง เพราะการแยกส่วนอัดปราณนั้นยิ่งแบ่งละเอียดก็ยิ่งยากขึ้น โดยมาตาร์จินตนาการถึงการแบ่งข้อนิ้วออกเป็นส่วนๆในการใช้หมัดยกกำลังสิบห้านี้
อ๊ออด!!
ทันใดนั้นรอบๆตัวเจ้าหมูก็เหมือนจะเรืองแสงขึ้นมา แล้วเจ้าหมูก็พุ่งตัวไปในทิศทางหนึ่งทันที
“เลดี้หลบ!!” ชายหนุ่มจะโกนขึ้นมาก่อนที่เขาจะกระโดดหลบมันเหมือนกัน เพราะการโจมตีของเจ้าหมูเขี้ยวตันครั้งนี้ไม่ธรรมดา
ตึงงง!! ฟิ้ว! เปรี๊ยะ!! เปรี๊ยะ!! เปรี๊ยะ!!
เจ้าหมูยักษ์พุ่งตัวอย่างเร็วและแรงเหมือนกระสุนปืนใหญ่ อากาศโดยรอบแตกเป็นคลื่นออกมา เพียงแค่เฉี่ยวเจ้าคลื่นนี่เข้าไปก็คงจะได้รับบาดเจ็บถึงตาย ไม่ต้องพูดถึงว่าถ้าโดนกระแทกตรงๆเลย รับรองว่าร่างแหลกเหลวแน่นอน
เด็กหญิงได้ยินดำเตือนก็รีบกระโดดถอยไปทางอื่นทันที แต่ดูเหมือนว่าจะช้าเกินไปเมื่อเจ้าหมูรถถังนั่นพุ่งเข้ามาเร็วกว่า
ตึก! ตึก! ตึก! ตึก!
แต่แล้วทันใดนั้นไพ่กว่าสิบใบก็ถูกขว้างมาปักเข้าที่บนพื้นบริเวณที่เจ้าหมูนั่นพุ่งไปหา
ตูมม! ตูมม! ตูมม! อ๊ออด!!
ไพ่ระเบิดขึ้นทันทีเมื่อเจ้าหมูนั้นเข้ามาใกล้มัน แรงระเบิดทำให้เจ้าหมูนั่นถึงกับกระเด้งกระดอนเปลี่ยนทิศไปทันที ไม่น่าเชื่อว่าไพ่เล็กๆไม่กี่ใบจะทำให้เจ้าหมูยักษ์ที่พุ่งมาอย่างแรงปลิวไปได้
แล้วมาตาร์ก็ไม่รอช้า เมื่อเจ้าหมูเสียจังหวะเขาก็ใช้ทะลวงศูนย์พุ่งเข้าไปหาเจ้าหมูนั่นพร้อมกับอัดหมัดยกกำลังสิบห้าเข้าใส่ทันทีบริเวณขาหลังข้างขวาของมัน
แวบ! ปั้กก!!
เสียงแน่นๆของหมัดกระทบร่างอันใหญ่โตดังขึ้นมาครั้งหนึ่ง แล้วหลังจากนั้น เสียงระเบิดรัวๆก็ตามขึ้นมา
ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ฉูดดด!!
ขาของเจ้าหมูค่อยๆบิดผิดรูปไปเรื่อยๆ ก่อนที่จะระเบิดและขาดกระเด็นออกมา พร้อมกับเลือดที่สาดกระจาย
อ๊ออดด!!
เจ้าหมูร้องครวญครางด้วยความทรมาน เพียงแค่ขาขาดข้างเดียวก็ถือว่าสู้ไม่ได้แล้ว เพราะการโจมตีของเจ้าหมูนี่ต้องอาศัยการวิ่งทั้งนั้น
“ฮึๆๆๆ มื้อนี้หมูย่างก็แล้วกันนะ” ชายหนุ่มพูดออกมาอย่างผู้ชนะพร้อมกับค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ร่างของเจ้าหมูมากขึ้นเรื่อยๆ
วูมม!! ปั้กก!!
หมัดยกกำลังถูกอัดเข้าไปที่เจ้าหมูยักษ์นั่นอีก คราวนี้หมัดของชายหนุ่มซัดเข้าใส่เบ้าตาของเจ้าหมูแบบเต็มๆ
ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! โพละ!!!
หัวของเจ้าหมูอาภัพสั่นเป็นเจ้าเข้าด้วยฤทธิ์กระแทกของหมัดยกกำลัง ก่อนที่กระโหลกของมันจะระเบิดออกมาพร้อมด้วยไขมันสีชมพูที่สาดกระจาย
“ผู้เล่นมาตาร์สังหารหมูเขี้ยวตันระดับ 350 ได้รับค่าประสบการณ์ 3,125 ค่ะ” เสียงจากระบบดังขึ้นบอกให้รู้ว่าเจ้าหมูรถถังนี่ตายเรียบร้อยแล้ว
กริ๊งง!!
แล้วเงินจำนวนมากที่ตกออกมาจากร่างของเจ้าหมูก็ลอยเข้าไปหาชายหนุ่มทั้งหมด
“ฮ่าๆๆๆๆ” มาตาร์หัวเราะออกมาอย่างชั่วร้ายอีกครั้งหลังจากที่ลงมืออย่างสะใจแล้ว
“โอ้โห! นายนี่เก่งจังเลยนะ ชื่ออะไรล่ะ” หญิงสาวผู้วิ่งหนีหมูถามขึ้นมา
ชายหนุ่มระลึกขึ้นได้ว่าเขาเปิดใช้ทักษะไร้ไมตรีอยู่ แต่ก็ไม่นึกว่าถึงกระนั้นแล้วหญิงสาวคนนี้จะถามชื่อเขาออกมาตรงๆ ‘ปกตินี่ ถ้าคนอื่นเค้าพรางตัวอยู่มันกล้าถามชื่อกันด้วยเหรอเนี่ย?’
“ชื่อแอฟโรครับ” มาตาร์ตอบกลับแบบงงๆ ‘กล้าถามก็กล้าตอบเว้ย’
“โอ๊ยย! ไม่ต้องพูดสุภาพมากหรอกน่า ทำเป็นพิธีรีตองไปได้ ยังกะคนแก่ ...ชั้นชื่อวิโอล่านะ” หญิงสาวแนะนำตัว
“เลดี้ชื่อเลดี้ค่ะ” แม่เต่าทองน้อยแนะนำตัวบ้างเมื่อเห็นแต่ละคนบอกชื่อออกมา
“อุ๊ย! น่ารักจังเลยอ้ะ ชื่อเลดี้เหรอเรา เป็นน้องสาวของแอฟโรเหรอ” วิโอล่าเริ่มคุยอย่างสนิทสนมทันที ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นหญิงสาวที่อารมณ์ดีคนหนึ่ง
มาตาร์มองหญิงสาวคนนี้ชัดๆก็เห็นว่าเธอเป็นคนผิวขาว หน้าตาคมคาย นัยน์ตาสีเงินคมโต ผมกึ่งสั้นกึ่งยาวสีม่วงอ่อน แล้วก็แต่งตัวดูเซ็กซี่ซะด้วย ดูไม่เข้ากับนิสัยเท่าไหร่เลย
“นี่! ปาร์ตี้กันมั้ย” จู่ๆหญิงสาวผมม่วงก็โพล่งออกมา
“เอ๋? เอ้อ ...คือ ผม ...ชั้นต้องไปส่งภารกิจน่ะ คงไม่ไปล่าตอนนี้” มาตาร์ตอบกลับแบบงงๆ เพราะคิดไม่ถึงว่าจู่ๆจะมีคนชวนตั้งทีม
การตั้งทีมนั้นสามารถตั้งขึ้นได้แม้จะไม่มีชื่อเป็นเพื่อนกัน โดยตั้งได้โดยใช้คำสั่งสื่อสาร เมื่ออยู่ในระยะสิบเมตรเห็นรายชื่อกันแล้ว ก็เลือกคำสั่งปาร์ตี้ ซึ่งผู้ที่มีรายชื่อในทีมจะหารค่าประสบการณ์กันเสมอไม่ว่าใครในทีมจะฆ่าตัวอะไรได้ โดยกำหนดระยะห่างกันได้ว่าระยะแค่ไหนทีมถึงจะสลาย เช่นห่างกันเกินร้อยเมตรเมื่อไหร่ก็จะไม่หารค่าประสบการณ์กันอีก วิธีนี้ทำให้ผู้เล่นรวมทีมกันหลวมๆได้ถ้าไม่อยากจะมีรายชื่อคนอื่นให้รก เพราะบางครั้งเจอกันครั้งเดียวแล้วก็ไม่ได้เจอกันอีก
“เหรอ งั้นชั้นไปส่งภารกิจเป็นเพื่อนนายก็ได้ แล้วเดี๋ยวไปล่าด้วยกัน มีเพื่อนเล่นมันสนุกกว่านา แถมง่ายกว่าด้วย เล่นคนเดียวเดี๋ยวพวกตัวหัวหน้าโผล่ออกมาก็ตายกันพอดี” หญิงสาวพูดออกมาอย่างรัว
“เอ้อ ...ชั้นมีเลดี้เป็นเพื่อนแล้ว ไม่ได้เล่นคนเดียวซักหน่อย” มาตาร์พยายามเลี่ยง
“อย่ามาลีลาน่า เปิดช่องสื่อสารดูก็รู้แล้วว่าเลดี้ไม่ใช่ผู้เล่น จับคู่กับชั้นซะดีๆ” หญิงสาวไม่ฟังสิ่งที่มาตาร์พูดเลย ท่าทางเหมือนเธอจะต้องไปล่ากับเขาเสียให้ได้ แถมมีอะไรก็โพล่งออกมาตรงๆซะด้วยสิ
‘อะไรเนี่ย ยัยนี่ไม่มีความเกรงใจเลยเรอะ’ มาตาร์คิดขึ้นมาพร้อมกับทำหน้าเบ้ “ถ้าคิดว่าตามชั้นทันก็ตามมาละกัน”
ชายหนุ่มพูดจบก็อุ้มเลดี้ขึ้นมาแล้วออกตัวด้วยเคล็ดฟ้าแลบสลับกับทะลวงศูนย์ทันที เงาของชายหนุ่มเดี๋ยวพุ่งเดี๋ยวแวบหายสลับไปมาจนลับสายตาของหญิงสาวไปทันที
“ฮี่ๆๆๆ หนีได้ก็หนีไปนายแอฟโร” หญิงสาวเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย
ยี่สิบนาทีต่อมา มาตาร์เข้ามาในอาคารของระบบเพื่อส่งภารกิจ
“ชั้นว่านายยังไม่ได้แบ่งเงินให้ชั้นเลยนะ” เสียงหญิงสาวพูดออกมาเรียบๆจากทางด้านหลังของชายหนุ่ม
“เฮ่ยย!!” มาตาร์หันไปทางต้นเสียงแล้วก็ต้องตกใจ เพราะเธอคือวิโอล่าคนเดิมนั่นเอง
“เสียมารยาทนะ เห็นหน้าคนอื่นแล้วทำท่าตกใจขนาดนี้เนี่ย” หญิงสาวพูดขึ้นมาเรียบๆอีกครั้ง
“เงินอะไรของเธอ?” มาตาร์ถามกลับหญิงสาว ‘ยัยนี่ตามเรามาได้ไงเร็วขนาดนี้เนี่ย ก่อนหน้านี้ไม่เห็นรู้สึกเลย’
“ก็เงินที่ตกจากเจ้าหมูนั่นไง” หญิงสาวพูดพร้อมกับยิ้มพิมพ์ใจ
กุก กัก กุก กัก
ชายหนุ่มได้ยินก็ล้วงเข็มขัดของเขาทันทีเพื่อหยิบเงิน ‘อยากได้ก็เอาไปเลย แล้วไม่ต้องตามมาอีกนะเฟ่ย!’
“อ๊ะ! ไม่ต้องก็ได้นะ ชั้นไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินอะไร มีอยู่แล้วร้อยสองร้อยล้าน เงินแค่ไม่กี่หมื่นไม่เอาก็ได้” หญิงสาวกลับคำพูดทันทีก่อนที่มาตาร์จะหยิบอะไรออกมาได้
“อ้าว? อะไรของเธอ แล้วตามชั้นมาทำไมเนี่ย” มาตาร์ถามขึ้นมาอย่างข้องใจ
“อะไร? ก็นายบอกเองนี่นาว่าถ้าตามทันก็ตามมา” หญิงสาวทวนสิ่งที่มาตาร์พูดเองกับปาก
“หา?” มาตาร์จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเขาพูดอะไรออกไป ‘ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่หมายความว่าอย่าตามมาต่างหากล่ะเฟ่ย!’
“เพราะฉะนั้น ส่งภารกิจแล้วไปล่ากันนะ” หญิงสาวพูดพร้อมยิ้มออกมาอีกครั้ง
“... ตามใจละกัน” มาตาร์ต้องยอมในที่สุด เพราะไม่รู้ว่าจะไล่ยัยผู้หญิงหน้าด้านคนนี้ยังไงดีแล้ว ‘ทำไมผู้หญิงที่ตูเจอในเกมมันไม่ปกติซักคนฟะ!!’
เปิดตัวสาวคนใหม่ คนนี้ก็แสบดีเหมือนกันนะ
ความคิดเห็น