คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #138 : บทที่134: แผนล้างป่าแมลง
บทที่134 แผนล้างป่าแมลง
มาตาร์กลับเข้าถ้ำไรเดอร์แล้วก็นั่งทำใจสักพัก เขายังคิดหาหนทางในการจับแมลงไม่ได้เลย เพราะสถานะและความสามารถที่ถูกจำกัดเอาไว้อย่างกะทันหัน ทำให้เขาซึ่งปกติฆ่าแมลงทีละแสนตัวไม่รู้จะทำอย่างไรถ้าต้องมาไล่บี้ทีละตัวแทน
“ลุงเข็มขัดผมอยู่ไหน จะไปจับแมลงล่ะ” ชายหนุ่มหัวฟูถามหาเข็มขัดของเขาจากชายชรา
“วางเอาไว้ในกระท่อมแน่ะ ไปหาดูเอาเองเฮอะ” ชายชราตอบ
แล้วมาตาร์ก็เดินเข้าไปในกระท่อมเพื่อหยิบเข็มขัด แต่แล้วตาเขากลับเหลือบไปเห็นกองไข่สัตว์อสูรที่วางอยู่ในกระท่อมนั้นด้วย
“ลุง ไข่พวกนี้มันอะไรน่ะ” มาตาร์ถามชายชราพร้อมกับหยิบไข่ออกมาจากกระท่อมด้วยหนึ่งฟอง
“หืม? อ้อ ไข่แมลงน่ะสิ” ชายชราตอบ
“ทำไมลุงถึงมีไข่แมลงด้วยล่ะ” มาตาร์ถามด้วยความสงสัย
“ก็เอาไว้แจกให้คนที่ทำภารกิจไรเดอร์นั่นแหละ” ชายชราตอบกลับนิ่งๆ
“อ้าว? แล้วที่ผ่านมาทำไมไม่แจกให้คนที่ทำภารกิจอื่นๆล่ะ” มาตาร์ไม่เข้าใจว่าจะให้ไปจับแมลงเองทำไมในเมื่อมีแจกให้อยู่แล้ว
“อยากได้เรอะไอ้หนุ่ม แต่ขอบอกไว้ก่อนนะว่าแมลงที่ออกมาจะเป็นแมลงระดับต่ำเสมอ เช่นมดคันไฟ ปลวก แมงเม่า อะไรเทือกนั้นแหละ แถมไม่มีความสามารถพิเศษอะไรเลย เอาไว้ให้คนสิ้นคิดอับจนหนทางเท่านั้นแหละ” ชายชราตอบ
“อืม...งั้นผมขอใบนึงละกันนะ” มาตาร์ได้ยินดังนั้นก็ขอไข่จากชายชราทันที
“เฮ่ย! เจ้าจะบ้าเรอะ ไปหาแมลงจากในป่าเอาดีกว่าตั้งเยอะ มีประโยชน์แถมเก่งกว่าแมลงจากไข่เยอะเลยนะ” ชายชราเตือนอีกครั้ง
“อา ผมคงไม่ถูกโฉลกกับสัตว์อสูรตามธรรมชาติเท่าไหร่หรอก ยิ่งกระจอกก็ยิ่งดี ผมไม่ได้ต้องการสัตว์เลี้ยงที่สู้เก่งซักหน่อย” มาตาร์นึกถึงครั้งแรกที่เขาได้เจอกับสามสาวในร่างสัตว์ พวกเธอก็เป็นแค่หมา แมว และนกกระจอกธรรมดาที่ไม่ได้มีความสามารถพิเศษอะไรเลย แต่พวกเธอก็เป็นน้องสาวที่ดีที่สุดแล้ว เขาคิดไม่ออกเลยว่าถ้าไปหาสัตว์เลี้ยงจากธรรมชาติมาจะเป็นยังไง บางทีอาจจะไม่น่ารักแบบนั้นก็ได้
“ท่าทางเจ้าจะเสียใจมากล่ะสินะ” ชายชรารู้ว่าชายหนุ่มที่เพิ่งสูญเสียน้องสาวไปสามคนย่อมเศร้าโศกมาก แต่ไม่แสดงออกมาให้เห็นเท่านั้นเอง
“ที่สำคัญ แมลงที่จับได้ในธรรมชาติจะออกมาเป็นตัวผู้หรือตัวเมียก็ไม่รู้ แต่ฟักเอาเองมันชัวร์กว่าเยอะเลย” มาตาร์พูดออกมาอย่างยิ้มแย้ม ทำเอาชายชราเซไปนิดหนึ่ง ที่แท้ไอ้หนุ่มนี่ก็แค่อยากจะมีสัตว์อสูรสาวๆอยู่ข้างๆเท่านั้นเอง
“ตามใจเจ้าเถอะ ข้าไม่มีสิทธิ์ห้ามผู้เล่นเรื่องเลือกแมลงอยู่แล้ว แต่ไข่นั่นข้าแจกให้ได้แค่ฟองเดียวนะ แต่เจ้าจะฟักไข่หรือไปหาเอาในป่าอีกก็ได้ แมลงตัวที่มีผลกับเข็มขัดไรเดอร์คือแมลงตัวแรกที่เข็มขัดไรเดอร์จับได้เท่านั้น” ชายชรากล่าว
“หืม พูดอย่างนี้ก็แปลว่าจับแมลงไปเป็นสัตว์เลี้ยงกี่ตัวก็ได้เหรอลุง” มาตาร์สงสัยขึ้นมาอีก
“แมลงที่ผู้เล่นจับได้ ถึงแม้จะเป็นส่วนหนึ่งของเข็มขัดไรเดอร์ แต่ก็ถือว่าเป็นสัตว์เลี้ยงด้วย คนที่ทำภารกิจจนจับแมลงได้แต่นำเข็มขัดออกไปไม่ได้ อย่างน้อยก็ยังมีแมลงติดมือกลับไปไงล่ะ” ชายชราอธิบาย
“อืม เข้าใจล่ะ” มาตาร์พยักหน้าเข้าใจ แล้วก็ใช้ปราณแฝงในเล็บที่นิ้วโป้งแล้วใช้มันกรีดปลายนิ้วชี้ทันที
ฝึด! ฉัวะ!
มาตาร์ที่ใช้ปราณธาตุไม่ได้แล้ว ลองฝึกใช้ปราณบริสุทธิ์ดู เขาจึงรู้ว่ามันสามารถใช้เสริมอวัยวะต่างๆให้แข็งแรงได้ ซึ่งปกติผู้เล่นทั่วไปก็ควรจะทำได้และรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว แต่มาตาร์กลับเพิ่งจะรู้เพราะเขาพึ่งปราณธาตุมาตลอดนั่นเอง
ชายหนุ่มหัวฟูเอานิ้วที่มีเลือดไหลป้ายเข้าไปที่เปลือกไข่ แล้วเอ่ยพันธสัญญาทันที
“ผมคือมาตาร์ ขอทำพันธสัญญากับไข่ใบนี้ จะขอดูแลเลี้ยงดูเจ้าด้วยชีวิต จงออกมาเป็นน้องสาวที่น่ารักด้วยเถอะ” ชายหนุ่มหัวฟูกล่าวพันธสัญญาอย่างยาวยืดผิดกับปกติ ดูท่าเขาจะใส่ความตั้งใจอย่างแรงกล้าลงไปด้วย
“เอ้อ ลุง ผมใช้ชื่อมาตาร์กล่าวพันธสัญญาไปอ้ะ มันโอเคมั้ย” มาตาร์ถามด้วยความสงสัยเพราะตอนนี้ชื่อของเขาเปลี่ยนเป็นแอฟโรแล้ว
“ผู้เล่นมาตาร์ได้รับไข่สัตว์อสูรหนึ่งฟองค่ะ” เสียงจากระบบดังขึ้น
“ย่อมใช้ได้อยู่แล้ว เพราะสถานะไรเดอร์มันคือสถานะชั่วคราวที่มากับเข็มขัดไรเดอร์ ไม่ใช่ชื่อจริงของเจ้านี่นะ” ชายชราตอบตามมาช่วยยืนยันเสียงจากระบบอีกครั้ง
“อ๋อ ธุรกรรมทุกอย่างยังอยู่ในชื่อมาตาร์เหมือนเดิมสินะ” มาตาร์เข้าใจในที่สุด
“นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม NPC ตามอาคารของระบบทุกคนถึงมีทักษะการตรวจสอบระดับสูงไงล่ะ จะได้ให้บริการผู้เล่นได้แบบไม่งง ไม่ว่าใครจะพรางตัวไปท่าไหนพวกนั้นก็รู้ทั้งหมดแหละ และ NPC ก็ไม่มีวันเผยแพร่ความลับของผู้เล่นด้วย” ชายชรากล่าว
“เข้าใจล่ะ” มาตาร์พยักหน้าตอบรับแล้วเก็บไข่แมลงเข้าไปในเข็มขัดใส่ของของเขา
แล้วชายหนุ่มก็เดินเข้าไปในป่าแมลงทันที
ที่ป่าแมลงก็ยังเหมือนเดิมกับทุกครั้งที่มาตาร์เข้ามา ป่าที่เต็มไปด้วยแมลงเล็กๆ แต่ว่าคราวนี้ที่ไม่เหมือนเดิมคือตัวของชายหนุ่มเอง เพราะสภาพร่างกายของเขาอ่อนแอกว่าทุกครั้ง และความสามารถที่น้อยกว่าทุกครั้ง
ฝูงมดนับหมื่นเดินตรงเข้ามาหามาตาร์
‘ฮึ้ย ทำไงดีเนี่ย ปกติก็ต้องใช้น้ำสาด แต่ตอนนี้มีแต่ปราณบริสุทธิ์กับพลังจิต ผลึกเวทก็ไม่มีซักก้อน’ มาตาร์ยังลังเลว่าควรจะทำอย่างไรกับพวกมดตัวเล็กๆนี้ดี
ตูม! ตูม! ตูม!
หมัดพลังจิตโจมตีออกทั้งแขนซ้ายที่ยังด้วนและแขนขวา สลับกันไปมา ทำเอาหมู่มดกระจุยกระจายเป็นหย่อมๆ แต่เมื่อเทียบกับปริมาณมดที่เยอะมากแล้ว แค่การโจมตีเล็กๆแบบนี้ทำให้มันหยุดชะงักไม่ได้ด้วยซ้ำ
แล้วสักพักพลังจิตของมาตาร์ก็หมดลง
‘พลังจิตหมดแล้วเหรอเนี่ย เร็วจัง’ มาตาร์ยังไม่ชินกับพลังจิตที่เหลือแค่ร้อยเดียวของเขา
ฟิ้ว! ครืดด!
แล้วชายหนุ่มผมฟูก็แฝงปราณลงเท้าแล้วเตะกวาดมดพวกนั้นต่อเนื่องทันที ก่อนจะกระโดดถอยฉากออกมา แล้วเขาก็พบว่าพลังจิตของเขาฟื้นขึ้นจนเต็มอีกแล้วภายในเวลาเพียงวินาทีเดียวเท่านั้นเอง
‘เอ๋? ทำไมพลังจิตฟื้นตัวเร็วจัง ...ไม่ใช่แค่นั้น ปราณก็ฟื้นจนเต็มแล้ว แค่ช่วงกระโดดออกมาเนี่ยนะ!’ มาตาร์ตื่นตกใจกับอัตราการฟื้นค่าสถานะต่างๆที่รวดเร็วผิดปกติมาก น่าจะเป็นผลมาจากเข็มขัดไรเดอร์นี่แหละ
‘อย่างนี้ถึงจะใช้ท่าใหญ่ๆไม่ได้ แต่ท่าเล็กๆเราก็ใช้ต่อเนื่องได้ไม่มีหมด แล้วถ้าค่าความอึดฟื้นด้วยอัตราเร็วแบบนี้เหมือนกัน เราก็แทบจะเคลื่อนไหวได้ตลอดเวลาเลยน่ะสิ สุดยอดเลยนี่หว่าเข็มขัดไรเดอร์เนี่ย’ มาตาร์เริ่มรู้สึกถึงสิ่งทดแทนที่คุ้มค่าที่เข็มขัดไรเดอร์มอบให้แล้ว
ตูม! ปุ้ง! ฟ้าวว! ตูมม!!
ดังนั้นมาตาร์จึงออกไม้ตายท่าเล็กๆแบบรัวๆ โจมตีทีละนิด แต่โจมตีไม่หยุด พอค่าสานะลดต่ำลงก็ถอยฉากออกมาสักครู่ ไม่เกินหนึ่งวินาทีค่าสถานะทุกอย่างก็เต็มขึ้นมาใหม่ ทำให้ฝูงมดตายต่อเนื่องเหมือนเดิม แม้จะไม่เร็วเท่าเดิม แต่ก็ตายเยอะเหมือนเดิม
“ฮ่าๆๆๆ มันเว่ย!!” มาตาร์รู้สึกสะใจไปอีกแบบที่ได้ออกท่าทางขณะโจมตี เพราะตอนใช้ปราณธาตุได้เขาไม่จำเป็นต้องออกท่าทางถี่ขนาดนี้
และแล้วหลังจากบี้มดตายไปทั้งฝูง มาตาร์ก็ลองเปิดค่าประสบการณ์ของไข่แมลงดู
ประสบการณ์ 0/1000 |
“เอ๋!?” ชายหนุ่มอดอุทานขึ้นมาไม่ได้ เพราะเขาฆ่ามดไปเป็นหมื่นตัว ป่านนี้ไข่น่าจะฟักแล้วด้วยซ้ำ
แต่แล้วเขาลองมาคำนวณการคิดค่าประสบการณ์แล้วก็ต้องสำนึกว่าตนเองนั้นพลาดไป เมื่อเจ้ามดพวกนั้นมีระดับอยู่ที่ 1 ส่วนเขามีระดับอยู่ที่ 100 ก็แปลว่าได้รับค่าประสบการณ์ตัวละ 1 แต่ต้องแบ่งเป็นสองส่วนให้ทั้งไข่และตัวเขาเอง ก็กลายเป็น 0.5 ซึ่งระบบจะไม่จ่ายค่าประสบการณ์ให้เลยเพราะเศษทศนิยมโดนปัดทิ้งทั้งหมด
‘เออแฮะ แบบนี้ฆ่าพวกแมลงระดับหนึ่งไปก็ไม่ได้อะไรเลย อย่างน้อยต้องฆ่าตัวที่มีระดับสอง ถึงจะได้รับค่าประสบการณ์’ มาตาร์คิดขึ้นมาแล้วก็เดินลึกเข้าไปในป่าต่อไป
แล้วมาตาร์ก็เผชิญหน้ากับมัน
ราชินีมด | ระดับ 100 |
“ชะอุ้ย!” มาตาร์เห็นมดตัวใหญ่เท่าคน มีท้องป่องๆขาวๆดูน่าเกลียดน่ากลัว คลานอยู่ตรงหน้าเขา แล้วกำลังจ้องมองเขาด้วยสายตาอาฆาต
“ท่าทางน้องจะมีลูกมดอยู่เต็มท้องเลยสินะ” มาตาร์ทำใจดีสู้เสือ
เปรี้ยง!! กี๊ซซซ!!
หมัดพลังจิตถูกซัดออกไปทันที แต่ด้วยค่าสถานะที่ต่ำมาก ถึงจะมีระดับเท่ากันก็เถอะ แต่การโจมตีของชายหนุ่มไม่ได้ระคายผิวเจ้ามดยักษ์นั่นเลย
ฟูววว!!
แล้วเจ้าราชินีมดนั่นก็พ่นไฟใส่มาตาร์กลับ
ฟิ้วว!
ชายหนุ่มก็กระโดดถอยออกมาอย่างทันท่วงที
แหมะ!
แต่แล้วร่างกายของชายหนุ่มกลับเข้าไปติดกับใยแมงมุมเสียได้
“เฮ้ยย!!!” มาตาร์นึกถึงบรันโด้ขึ้นมาทันที ชายหนุ่มผมดำเคยเล่าว่าตอนที่เขาเข้ามาครั้งแรกก็ติดใยแมงมุม แล้วก็โดนพิษจนตาย
ควับ! ควับ!
มาตาร์พยายามดิ้นสุดฤทธิ์ แต่ขนาดตัวละครระดับห้าร้อยกว่าๆอย่างบรันโด้ยังดิ้นไม่หลุด แล้วมาตาร์ที่มีระดับแค่ร้อยเดียวแถมมีสถานะไม่ต่างกับผู้เล่นเริ่มต้นจะดิ้นหลุดได้อย่างไร ถ้ามีปราณธาตุไฟคอยเผาใยแมงมุมก็อาจจะมีโอกาสรอด แต่ตอนนี้ไม่ว่าอะไรก็ไม่มีให้ใช้ทั้งนั้น
แก็ก! แก็ก!
เสียงเจ้าแมงมุมตัวเท่าฝ่ามือไต่มาตามใย ใกล้ร่างของมาตาร์เข้าไปทุกที
ปึ้ก! ปึ้ก! ปึ้ก!
มาตาร์พยายามดิ้นรนด้วยการปล่อยพลังจิตออกไปกระแทกมัน แต่มันก็คล้ายๆกับนางพญามดนั่นแหละ พลังจิตอ่อนๆของเขาทำอะไรมันไม่ได้เลย
“ม่าย~ย!!” มาตาร์ร้องขึ้นมาอย่างหวาดกลัว
จึ้ก!!
แล้วเขี้ยวของเจ้าแมงมุมยักษ์ก็เจาะเข้าไปที่หน้าผากของชายหนุ่ม ก่อนที่เขาจะเบลอ แล้วเจ้าแมงมุมก็ปล่อยน้ำย่อยออกมาทำให้ร่างของมาตาร์ละลายไปอย่างช้าๆ ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนร่างค่อยๆละลาย ปวดแสบปวดร้อน แต่ก็ร้องไม่ออก จนในที่สุด เขาก็หมดสติไป
“ผู้เล่นมาตาร์เสียชีวิต ท่านสามารถเข้าสู่เกมได้ในอีกหนึ่งชั่วโมง พื้นที่พิเศษสามารถออฟไลน์ได้ค่ะ”
“เป็นไงบ้างครับคุณมาตาร์” เสียงนุ่มๆที่ไม่ได้ยินมานานเอ่ยขึ้น
“เอ๋อ?” ชายหนุ่มผมแดงลืมตาขึ้นมาในห้องที่มีแต่สีขาวในที่สุด ร่างของเขาแม้จะอยู่ที่นี่แต่แขนซ้ายก็ไม่ได้งอกขึ้นมาเหมือนเดิม บ่งบอกว่าเขาต้องทำภารกิจสร้างอวัยวะเทียมจริงๆ
“เดือนกว่าๆเลยนะครับที่ไม่ได้ตาย ถ้านับให้ละเอียดก็สามสิบสองวันครับ” พ่อบ้านเสียงนุ่มรายงาน
“อ้อ โฆเซ่เหรอ” มาตาร์มองไปที่พ่อบ้านของเขา แล้วก็พยายามมองไปรอบๆห้อง เพื่อให้แน่ใจว่า
“ถูกพาตัวไปจริงๆครับ” พ่อบ้านกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ
“อา ...จริงๆด้วยสินะ” มาตาร์เอ่ยขึ้นมาด้วยเสียงสลด สามสาวของเขาไม่มาอยู่ที่แมนชั่นแห่งความตายจริงๆด้วย
“คุณมาตาร์คิดจะฟักไข่แมลงฟองนั้นจริงๆใช่มั้ยครับ” พ่อบ้านแสนสุภาพถาม
“อืม ทำไมเหรอโฆเซ่” มาตาร์สงสัยว่าพ่อบ้านของเขามีคำแนะนำอะไร
“ถ้าอย่างนั้นผมแนะนำให้คุณมาตาร์ทำลายป่าแมลงในการโจมตีครั้งเดียว” พ่อบ้านแสนสะดวกกล่าวออกมาเรียบๆ
“หา?” มาตาร์ฉงนขึ้นมาทันที ด้วยสถานะของไรเดอร์ที่ยังคืนร่างไม่ได้ จะให้ทำลายป่าด้วยการโจมตีครั้งเดียว ขนาดเขาในร่างก่อนคาดเข็มขัดยังทำไม่ได้เลย
“แต่คุณมาตาร์อย่าลืมทำพันธสัญญากับไข่ก่อนนะครับ” พ่อบ้านผู้รอบรู้เตือน ซึ่งมันก็ยังไม่ได้ช่วยไขข้อข้องใจให้มาตาร์เลยว่าทำอย่างไรถึงจะทำลายป่าแมลงด้วยการโจมตีครั้งเดียวได้
“เอ้อ โฆเซ่ ลืมบอกวิธีการผมไปรึเปล่า วิธีที่จะทำลายป่าแมลงด้วยการโจมตีครั้งเดียวน่ะ” มาตาร์รู้สึกเหมือนว่าพ่อบ้านของเขารีบร้อนข้ามขั้นตอนเกินไป
“อ้อ ขอโทษด้วยครับ ผมคงจะร้อนใจไปหน่อย เพราะเรื่องที่คุณมาตาร์ควรจะทำก่อนหลังจากฟื้นคือกลับไปเก็บไข่ฟองนั้นน่ะครับ” พ่อบ้านผู้ร้อนรนกล่าวขอโทษ
“อืม บางทีโฆเซ่ก็รีบร้อนเหมือนกันแฮะ เพิ่งเคยเห็น” มาตาร์เอ่ยแซวขึ้นมา
“ฮึๆ ส่วนวิธีการทำลายป่านั้น คุณหนูโมเรน่าเคยสอนคุณมาตาร์ไปแล้วยังไงล่ะครับ” โฆเซ่บอกรายละเอียดที่เขาพลาดไปทันที
“เอ๋? ...เออ จริงด้วยแฮะ มันเป็นวิธีเดียวที่ใช้ได้ในขณะที่ค่าสถานะต่ำๆแบบนี้เลยนี่นา ผมเองก็ลืมไปเลย” มาตาร์เข้าใจสิ่งที่พ่อบ้านของเขาบอกในที่สุด
ส่วนพ่อบ้านก็ยิ้มรับอย่างนิ่มนวล
“แล้วที่บอกว่าให้รีบไปเก็บไข่ มันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ” มาตาร์วกกลับมาเรื่องที่ทำให้พ่อบ้านของเขาร้อนรน
“ครับ เพราะไข่ใบนั้นจะฟักขึ้นมาด้วยฝีมือของคุณมาตาร์แน่นอน และจะเป็นกำลังสำคัญให้คุณมาตาร์หลังจากนี้ในการตามคุณหนูทั้งสามกลับมา” พ่อบ้านผู้เชื่อมั่นกล่าว
“แต่ผมต้องทำพันธสัญญาใหม่ด้วยเหรอเนี่ย” ชายหนุ่มผมแดงถามพ่อบ้านของเขา
“ใช่ครับ ไข่ก่อนฟักจะมีสภาพเหมือนอุปกรณ์ชิ้นหนึ่งเท่านั้นเอง เมื่อคุณมาตาร์ตายไข่ก็ตกเหมือนอุปกรณ์ชิ้นหนึ่งที่ใครจะเก็บไปก็ได้ และเมื่อทำพันธสัญญาใหม่ก็ต้องเริ่มเก็บประสบการณ์ใหม่ ผมถึงแนะนำให้คุณมาตาร์ทำลายป่าในครั้งเดียวไงครับ จะได้ได้รับประสบการณ์จากทั้งป่าในครั้งเดียว ไม่ต้องคอยตอดเล็กตอดน้อยเสี่ยงโดนเอาคืนอีก” พ่อบ้านผู้รอบรู้อธิบาย
“อ้า ผมก็เห็นด้วยนะ หมั่นไส้มันเหมือนกันไอ้พวกแมลงนี่น่ะ ทำลายแค่สองสามตัวมันคงไม่ค่อยสะใจ วิธีการที่โฆเซ่ว่ามามันสะใจที่สุดแล้วล่ะ ...แต่คาดว่าถ้าใช้แผนนี้ผมคงจะตายต่อเนื่องนะช่วงนี้น่ะ” มาตาร์กล่าวออกมาอย่างอารมณ์ดี
“คุณมาตาร์ลำบากใจรึเปล่าครับ” พ่อบ้านผู้เกรงใจถามขึ้นมา
“กลัวที่ไหนโฆเซ่ อย่างนี้เค้าไม่เรียกลำบากซักหน่อย” มาตาร์กล่าว
“ถ้าอย่างนั้นไปฝึกกันก่อนดีกว่านะครับ จะได้รู้ว่ารูปแบบไหนจะดีที่สุด” พ่อบ้านแสนสะดวกชวนมาตาร์เข้าห้องฝึกทันที
“โอเค!” มาตาร์ตอบกลับอย่างสดใส
หลังจากนั้นทั้งชั่วโมง มาตาร์ก็ฝึกวิธีการทำลายป่าแมลงในห้องฝึกทั้งชั่วโมง
“จำเอาไว้นะครับ สำคัญมาก เข้าไปเก็บไข่ฟองนั้นก่อน แล้วก็รีบทำพันธสัญญา” พ่อบ้านผมทองเตือนมาตาร์อีกครั้ง
“โอเคโฆเซ่ รับรองไม่ลืม จะรีบไปเก็บไข่ก่อนเลย ...แล้วเจอกันโฆเซ่” มาตาร์กล่าวพร้อมกับก้าวเท้าออกจากแมนชั่นแห่งความตายทันที
“ฮึๆๆ อีกหน่อยคุณมาตาร์คงไม่ต้องพูดคำนี้กับผมแล้วล่ะครับ” พ่อบ้านหน้ายิ้มกล่าวอย่างมีเลศนัยหลังจากที่มาตาร์ออกจากแมนชั่นแห่งความตายไปแล้ว
แวบ!
ร่างของชายหนุ่มผมแดงมาปรากฏที่พื้นที่พิเศษบริเวณชายหาดของเกาะไรเดอร์
มาตาร์
ระดับ 90 | ประสบการณ์ 900/1000 | ||||
พลังชีวิต 900/900 | พลังวิญญาณ 900/900 | ||||
โจมตี 1080 | ป้องกัน 1080 | สะท้อน 1080 | |||
พลังกาย | 1080/900+180 | สมาธิ | 1080/900+180 | ||
ความคล่องตัว | 1080/900+180 | จิตใจ | 1080/900+180 | ||
ความอึด | 1080/900+180 | โชค | 1080/900+180 | ||
ปราณ | 900/900 | พลังจิต | 900/900 | ||
‘อืม ระดับเหลือเก้าสิบ ค่าสถานะอื่นๆเหลือเก้าร้อยล้วนๆเลยแฮะ’
มาตาร์เปิดค่าสถานะของตัวเองดูแล้วก็พบว่าค่าสถานะพื้นฐานของเขาลดลงไปจริงๆจากการใช้เข็มขัดไรเดอร์
‘ถ้าอย่างนั้นก็ต้องเอาเข็มขัดกลับมาให้ได้ ไม่อย่างนั้นขาดทุนแย่เลย ถึงแม้ระดับจะเหลือแค่หนึ่งก็ตาม’
มาตาร์ปฏิญาณตนเองเอาไว้เลย เพราะถ้าเขาต้องเสียค่าสถานะไปแล้วยังต้องเสียโมโนไบค์ไปอีกก็มีแต่เสียกับเสียเท่านั้นเอง ถ้าเสียไปอย่างก็ต้องได้มาอย่างหนึ่ง หรือจะเอามาทั้งหมดเลยก็ได้ ...ถ้าทำได้นะ
ชายหนุ่มผมแดงรีบกลับเข้าไปในถ้ำไรเดอร์ก็รีบแต่งตัวด้วยชุดที่อยู่ในกระท่อมแล้วขอเข็มขัดคืนจากชายชราทันที
แกร็ก!
แล้วทันทีที่คาดเข็มขัด ชายหนุ่มผมแดงก็กลายเป็นเป็นชายหนุ่มผมฟูทันที
“โฮ่ๆๆ ท่าทางใจสู้ดีนี่นะไอ้หนุ่ม” ชายชราเห็นท่าทางของมาตาร์ที่ไม่มีเกรงกลัวต่อป่าแมลงเลยทั้งๆที่เพิ่งตายมาก็รู้สึกยินดี
“มันแน่นอนอยู่แล้วลุง คอยดูเหอะ แมลงของลุงได้ตายยกป่าเพราะผมนี่แหละ ฮ่าๆๆๆ” มาตาร์กล่าวแล้วรีบวิ่งกลับเข้าไปในป่าแมลงทันที
“โฮ่ๆๆๆ” ส่วนชายชรายิ้มส่งอย่างอามรณ์ดี นานแล้วที่ไม่ได้เจอไรเดอร์คึกๆแบบนี้ ถ้ากำจัดแมลงยกป่าได้ก็น่าสนุกดีเหมือนกัน จะได้เปลี่ยนแมลงยกชุดสักที
ฟิ้ว! ฟิ้ว!
มาตาร์วิ่งโดยการเสริมปราณเป็นจังหวะลงไปที่เท้าเพื่อให้ปราณสามารถฟื้นตัวได้ จะได้สามารถใช้งานได้อย่างต่อเนื่อง
ในเวลาไม่นานนัก มาตาร์ก็กลับมาตรงจุดที่เขาตาย มีไข่ เข็มขัด กับเสื้อผ้าราคาถูกตกอยู่ตรงนั้น
ฟวับ! ชืบ!
ชายหนุ่มรีบคว้าเข็มขัดกับไข่ขึ้นมาทันที ก่อนจะรีบวิ่งออกจากบริเวณนั้นเพราะไม่อยากจะเจอเจ้าตัวที่เพิ่งฆ่าเขาตายไปเมื่อรอบที่แล้ว
ฟืด! แปะ!
หลังจากนั้นมาตาร์ก็กรีดนิ้วแล้วเอาเลือดป้ายไข่ก่อนจะกล่าวพันธสัญญาใหม่อีกครั้ง
“ผมคือมาตาร์ ขอทำพันธสัญญากับไข่ใบนี้ จะดูแลอย่างดี ได้โปรดฟักออกมาเป็นน้องสาวที่แสนดีของผมด้วยเถอะ” มาตาร์ยังใส่ความตั้งใจอันแรงกล้าลงไปในไข่เหมือนเดิม
แล้วหลังจากนั้นชายหนุ่มผมฟูก็เก็บไข่ใส่เข้าไปในเข็มขัดใส่ของ แล้วก็เริ่มวิ่งออกไปนอกป่าทันที
ฉืบ!
ชายหนุ่มตัดกิ่งไม้ขึ้นมาท่อนหนึ่งที่ดูแข็งแรง แล้วถ่ายปราณผ่านแท่งไม้นั้น แล้วกดมันลงไปในดินจนเกิดรอยทันที ก่อนจะเริ่มวิ่งเป็นวงที่รอบนอกของป่า พร้อมกับใช้กิ่งไม้นั้นวาดวงกลมล้อมรอบป่าขึ้นมาก่อนหนึ่งวง
ฟืด~ด!
“โอ้! ใช้วิธีนี้เองเหรอเนี่ย ช่างสร้างสรรค์จริงๆ มีไรเดอร์ไม่กี่คนหรอกนะที่มีความรู้ถึงขั้นคิดจะทำแบบนี้น่ะ ส่วนใหญ่เอาแต่ใช้วิธีบ้าพลัง ...แต่ไอ้หนุ่มนี่มันไร้พลังนี่นะ ฮ่าๆๆๆ” ชายชราเอ่ยออกมาอย่างอารมณ์ดีในขณะที่ดูจอภาพที่ฉายอยู่ในถ้ำไรเดอร์
เอ้า เดากันได้แล้ว ...แต่คิดว่าคงเดากันได้ง่ายๆแหละนะ
ความคิดเห็น