คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่5: มาตาร์17คน
บทที่5 มาตาร์17คน
ค่าพลังโจมตีของมาตาร์ตอนนี้อยู่ที่132 ถ้าเขาใช้ร่วมกับทักษะลอบสังหาร พลังจะเพิ่มขึ้นถึงสามเท่าเป็น396 ถ้าศัตรูที่ไม่ได้ใส่อุปกรณ์ป้องกันที่มีพลังสูง หรือพลังชีวิตไม่มาก แม้แต่ศัตรูที่มีระดับสูงกว่าสิบระดับก็อาจจะตายด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
ที่เมืองเริ่มต้นนี้ ผู้เล่นมักจะออกไปผจญภัยเมื่อมีระดับตัวละครถึง20 แต่ถือว่าไม่ปลอดภัยนักถ้าไม่มีผู้ช่วยหรือเดินทางกันเป็นกลุ่มก้อน ผู้เล่นเดี่ยวๆจึงมักจะมีการเก็บระดับถึง30เป็นอย่างน้อยถึงจะออกผจญภัยไปที่อื่น ซึ่งผู้เล่นเดี่ยวๆเมื่อเล่นเกมไปสักพักก็มักจะหาเพื่อนหรือทีมได้ ...แต่ไม่ใช่มาตาร์
‘ฮึๆๆ’ มาตาร์หัวเราะในใจหลังจากเดินไปรอบเมือง
ขณะนี้เวลาในเกมคือหกโมงเย็น ท้องฟ้าเริ่มมืดลงอย่างรวดเร็ว ถึงจะมีผู้เล่นไม่น้อย แต่ก็ไม่เยอะเท่าเวลากลางวัน คนที่อยู่ในเกมอยู่แล้วชีวิตก็ค่อยๆปรับตัวตามเวลา แต่คนที่เพิ่งเข้าเกมมาก็จะออกล่าเพื่อไม่เป็นการเสียเวลา ซึ่งอัตราการเข้าเกมมันก็ไม่ได้ต่างจากตอนกลางวัน เพราะ24นาทีที่โลกจริงมันเท่ากับ1วันในเกมด้วยอัตรา60เท่า แค่ออกไปที่โลกจริงไม่กี่นาที เวลาก็เปลี่ยนไปเยอะแล้ว และคนเล่นเกมคงไม่มีเวลามากะว่าจะเข้ามาในเกมตอนกลางวันพอดี เพราะมันยุ่งยาก
ผู้เล่นคนหนึ่งกำลังเดินอยู่คนเดียวหลังจากดื่มกินกับพรรคพวก เขาเดินออกจากร้านอาหารเพื่อเข้าสู่โรงแรม มีอาการมึนเมานิดๆ หลังจากฉลองกับพรรคพวก
ฉึก!
มีดสั้นพุ่งปราดเสียบหลังผู้เล่นคนนั้นทันที
ฉึก!
และอีกครั้งในขณะที่ชายผู้นั้นยังไม่ทันหันมามองด้วยซ้ำว่าใครเป็นคนทำร้ายเขา ร่างกายก็สลายเป็นแสงหายไป
มาตาร์เดินมาเก็บของที่ร่วงหล่นออกมาจากผู้เล่นคนนั้น ทั้งเสื้อผ้า อาวุธ และเงิน
‘โอ้ว พกเงินเยอะดีเหมือนกันนี่ รายเดียวได้มาเกือบหมื่นจีเลยนะเนี่ย’ มาตาร์ยินดีในผลลัพธ์ที่ได้
“ผู้เล่นมาตาร์สังหารผู้เล่นเวก้า ระดับ22 ได้รับประสบการณ์200 ผู้เล่นเวก้ามีค่าหัว สามารถรับค่าหัวได้ที่อาคารนักล่าค่ะ” เสียงของระบบดังขึ้นในหัวของชายหนุ่มนัยน์ตาสีเงิน
ผู้เล่นที่มาตาร์ฆ่าไปนั้นคือหนึ่งในพวกโจรที่ฆ่าเขาตาย จริงๆเขาจำหน้าไม่ได้หรอก แต่หลังจากที่เดินวนดูรอบเมืองก็เห็นกลุ่มคนที่เขาจำหน้าได้บางคน ซึ่งเขารู้ดีว่าเป็นพวกโจร
ด้วยความสมจริงของเกมนี้ ขณะเจอศัตรูยังไม่มีการบอก ต้องให้ผู้เล่นสังเกตเอาเอง ระบบจะประกาศบอกผลลัพธ์หลังจากฆ่าสัตว์อสูรหรือผู้เล่นอื่นเท่านั้น ซึ่งผู้เล่นที่ตายก็ไม่สามารถรู้ได้เลยว่าใครเป็นคนทำร้ายหรือฆ่าเขาตายถ้าไม่ได้ตรวจสอบเอาไว้ก่อน
มาตาร์ซึ่งมีประสบการณ์ถูกฆ่าตายมาแล้วย่อมรู้ดี ขอเพียงลอบฆ่าก่อนที่จะเห็นตัว ย่อมตามมาเอาคืนไม่ได้ ยิ่งเป็นโจรที่ฆ่าผู้เล่นมาหลายราย ยิ่งไม่มีวันรู้ว่าเขาเป็นคนทำ และเขาคิดจะดักฆ่าโจรทุกคนที่มีโอกาส นี่เป็นเหตุผลที่เขาฝึกฝนทักษะลอบสังหารและเพิ่มสมาธิเมื่อตอนกลางวัน เพื่อใช้เอาคืนพวกโจรนั่นเอง
ที่ร้านขายอาวุธ มาตาร์เดินเข้าไปและขอดูรายการสินค้าอีกครั้ง ก่อนที่จะสั่งซื้อมีดเล่มใหม่ราคา8000G
อุปกรณ์ | ความต้องการ | คุณสมบัติ |
มีดนักฆ่า | ระดับ10 พลังกาย20 ความคล่องตัว20 | โจมตี+50 คริติคอล+100% |
‘ตีเหล็กต้องตีตอนร้อน’ หลังจากมาตาร์ได้มีดใหม่ มาตาร์ก็ซุ่มดักฆ่าโจรไปอีกหลายคน แต่เอาเข้าจริงๆ เขาไม่ได้ฆ่าแต่โจรเท่านั้น แม้แต่ผู้เล่นที่ไม่ระวังตัวทั่วไปก็โดนเขาลอบสังหารด้วย และทั้งหมดตายโดยไม่ทันรู้ตัว
‘ฮ่าๆๆๆ เป็นโจรมันคุ้มแบบนี้นี่เอง หาเงินง่ายดีแฮะ’ คนที่มาตาร์ลอบสังหารส่วนใหญ่จะแต่งตัวระดับกลางๆ ไม่มีชุดป้องกันหนักๆ และไม่ใช่พวกยาจกที่สวมแต่ผ้าคลุมยาจกเหมือนเขาเมื่อก่อน เพราะรู้ดีว่าพวกนี้ฆ่าไปก็ไม่มีอะไรตกมาให้เก็บหรอก
โดยไม่รู้ตัวเลยว่า ระบบของเกมได้ตั้งค่าหัวของเขาเอาไว้แล้ว โดยพวกที่มีค่าหัว ถ้าถูกสัตว์อสูรฆ่าก็จะตายตามปกติ คือทักษะและสถานะทุกอย่างลดลง10% สูญเสียของที่ติดตัวทุกชิ้นและเงินด้วยโดยเงินที่ฝากเอาไว้ที่ธนาคารก็จะไม่หายไปไหน แต่ถ้าถูกผู้เล่นด้วยกันฆ่าตาย จากทุกอย่างที่ลดลง10%จะกลายเป็น50% และเงินในธนาคารจะถูกรวมเข้ากับค่าหัวมอบให้ผู้ที่ฆ่าทั้งหมด นี่คือผลลัพธ์ของการเป็นโจร ซึ่งถ้าใครไม่รักดีจริงๆคงไม่ริทำตัวให้มีค่าหัวหรอก แต่มาตาร์ที่ไม่ได้ศึกษาข้อมูลอะไรมาก่อนเลยกลับทำตัวเยี่ยงโจร ดักฆ่าคนไปเป็นร้อยในคืนเดียว ส่งผลให้ชื่อของเขาติดทำเนียบผู้เล่นค่าหัวสูงสุดหนึ่งในแสนทันที ทั้งๆที่เป็นผู้เล่นมือใหม่
“สวัสดีครับ ยินดีรับใช้ครับ” เสียงทักทายนุ่มนวลของเจ้าของร้านเจ้าสำอางดังขึ้น เมื่อมาตาร์เดินเข้าไปในร้านขายเสื้อผ้า
“ผมขอดูรายการสินค้าหน่อยนะครับ” มาตาร์ซึ่งตอนนี้มีเงินถุงเงินถัง ดักฆ่าผู้เล่นไปเป็นร้อย บางคนพกเงินแค่หลักร้อย บางคนก็พกเงินเป็นหมื่นทำให้เขามีเงินสามแสนกว่าๆแล้ว
และสินค้าที่เขาเลือกซื้อก็เป็นสินค้าสุดหรูซะส่วนใหญ่ ถ้าไม่ติดที่ระดับตัวละครเขาไม่สูงมากคงซื้อดีกว่านี้ไปแล้ว
อุปกรณ์ | ความต้องการ | คุณสมบัติ |
เสื้อพรางนักฆ่า | ระดับ15 ความคล่องตัว10 ความอึด10 | ป้องกัน+20 ไร้เสียงในความมืด |
หน้ากากจอมโจร | ระดับ10 ความคล่องตัว10 | มองเห็นชัดเจนในความมืด |
ถุงมือจอมโจร | ระดับ10 ความคล่องตัว20 | น้ำหนักของสิ่งของที่ถือจะเหลือ50% |
เสื้อคลุมล่องหน | ระดับ15 พลังกาย10 ความคล่องตัว10 | ถ้าอยู่นิ่งเกิน5วินาทีในความมืดจะกลมกลืนไปกับอากาศ |
กางเกงนักสู้ | ระดับ12 พลังกาย30 | ป้องกัน+10 โจมตี+10 |
บู้ทจอมอึด | ระดับ15 พลังกาย20 | อัตราฟื้นฟูความอึด+100% |
เข็มขัดจอมงก | ระดับ15 สถานะพื้นฐานอย่างละ20 | ช่องใส่100ช่อง ของที่ตกในรัศมี5เมตรจะถูกเก็บโดยอัตโนมัติ |
และเขายังไปหาซื้อมีดเล่มใหม่มาใช้อีกด้วย ทำให้เงินกว่าสามแสนแทบจะหมด
อุปกรณ์ | ความต้องการ | คุณสมบัติ |
มีดทหารคอมมานโด | ระดับ15 ความคล่องตัว20 พลังกาย30 | โจมตี+100 |
เงินก้อนสุดท้าย เขาเอาไปกินในร้านอาหารสุดหรู แล้วก็อาหารสัตว์เลี้ยงจำนวนมาก แล้วก็นอนในโรงแรมชั้นดี แตกต่างจากคืนที่แล้วอย่างสิ้นเชิง และนั่นเป็นคืนที่มาตาร์นอนหลับอย่างเป็นสุข ทั้งกินอิ่มนอนหลับ
เช้าวันรุ่งขึ้น มาตาร์ตื่นสายเล็กน้อย เพราะที่ผ่านมาเขาทั้งนอนน้อยและไม่ค่อยได้กินอะไร พอมีโอกาสจึงพักผ่อนเต็มที่
ชายหนุ่มซึ่งมีเงินเหลือเล็กน้อย แต่ก็ยังถือว่ามากพอสมควร จึงไปที่ธนาคารเพื่อสอบถามข้อมูลการบริการ และขั้นตอนการใช้บริการก็เหมือนกับที่อาคารเริ่มต้นทุกอย่าง เพียงแต่ผู้ใช้บริการน้อยกว่ามากเท่านั้นเอง
มาตาร์ที่แทบจะไม่ต้องรอคิวเลยก็เข้าไปในห้องของนายธนาคารทันที
“สวัสดีครับคุณมาตาร์ เชิญนั่ง” นายธนาคารหนุ่มเชิญมาตาร์นั่งทันทีที่เข้ามาในห้อง
“ธนาคารมีไว้ทำอะไรครับ” มาตาร์เข้าเรื่องทันทีหลังจากที่นั่งลง
“มีไว้โอนเงินมาเก็บเมื่อผู้เล่นไม่ต้องการถือเงินจำนวนมากไว้กับตัวครับ” นายธนาคารตอบ
“แล้วมันทำงานยังไงล่ะครับ” มาตาร์ถามต่อทันที
“เมื่อผู้เล่นลงทะเบียนไว้กับธนาคาร ที่เมนูจะมีคำสั่งธนาคารเพิ่มเข้ามาครับ และสามารถโอนเงินที่มีอยู่ในตัวเข้าธนาคารทันที หรือถอนออกมาใช้ก็ได้ โดยจะเสียค่าบริการครั้งละ10%ของเงินที่โอนครับ” นายธนาคารตอบฉะฉาน
“10%เลยเหรอครับ มีวิธีที่ไม่เสียค่าโอนมั้ยครับ” มาตาร์คิดว่าถ้าเสียค่าโอนทีละ10%ทุกครั้งมันจะมากเกินไปหน่อย
“มีครับ ผู้เล่นต้องใช้บริการตู้ฝากเงินหรือตู้ถอนเงิน ที่จะทำงานอัตโนมัติ และตั้งอยู่ตามสถานที่ต่างๆในโลกนี้ครับ” นายธนาคารตอบ
“แล้วถ้าเกิดผมจะซื้อของที่มีราคาเป็นล้านล้าน ผมจะพกเงินเยอะขนาดนั้นออกจากธนาคารยังไงล่ะครับ” มาตาร์ยังหาวิธีที่จะไม่เสียค่าโอนเงินให้ได้
“ถ้าอย่างนั้น คุณมาตาร์ต้องเสียค่าลงทะเบียนพิเศษจำนวนแสนโกลด์ แล้วเวลาซื้อของก็ใช้มือประทับเหมือนบัตรเงินสดได้เลยครับ โดยร้านต่างๆหรือพ่อค้าบางคนก็จะมีเครื่องประทับมือใช้” นายธนาคารตอบ
“แต่ตอนเอาเงินเข้าแบบอัตโนมัตินี่ยังไงก็ต้องเสียใช่มั้ยครับ” มาตาร์ยังไม่ล้มเลิก
“ครับ การโอนเงินจากตัวเข้าธนาคารที่สะดวกสบายขนาดนั้น ยังไงก็ต้องเสียค่าบริการครับ” นายธนาคารพูดให้เห็นการบริการที่มันสะดวกจนต้องยอมเสียเงิน
มาตาร์นั่งคิดตรึกตรองดูสักครู่ แล้วก็คิดว่ามันก็คงจะจริงอย่างที่นายธนาคารว่า การโอนเงินเข้าอย่างสะดวกและรวดเร็ว ลดโอกาสการเสียเงินจากการตายได้อย่างดี ซึ่งมันก็คุ้มกว่าถ้าตายแล้วเงินหายไปหมด
“งั้นผมขอเปิดบริการแบบปกติก่อนละกันครับ” มาตาร์ตอบนายธนาคาร เขาไม่เห็นว่าตอนนี้จะมีประโยชน์อะไรในบริการเสริม เพราะของที่จะซื้อด้วยเงินจำนวนเป็นล้านนั้น มันหาได้ยากมาก ถ้าไม่ใช่บ้านหรือพาหนะอย่างดี
“เชิญคุณมาตาร์ประทับมือเลยครับ” นายธนาคารพูดพร้อมกับหยิบเอาแท่นโลหะสีดำออกมาวางตรงหน้า
มาตาร์วางมือขวาลงไป
“เรียบร้อยแล้วครับ ตรวจสอบเมนูดูได้เลยครับ” นายธนาคารพูดออกมาทันทีที่มือมาตาร์สัมผัสไปที่แท่นนั่น
“เร็วขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย” มาตาร์อุทานด้วยความแปลกใจแล้วก็เปิดเมนูขึ้นมาดู
เขาพบว่าทางด้านซ้ายของเมนูเพิ่มคำสังธนาคารขึ้นมา ซึ่งเงินในธนาคารเป็นศูนย์
“เรียบร้อยแล้วนะครับ มีอะไรให้รับใช้หรือสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมมั้ยครับ” นายธนาคารพูดอย่างชำนาญ
“ไม่มีแล้ว ขอบคุณครับ” มาตาร์ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากธนาคาร
ข้างๆธนาคารคืออาคารนักล่า มาตาร์จำได้ว่าเมื่อคืนได้ฆ่าผู้เล่นที่มีค่าหัวไปหลายคน จึงเดินเข้าไปติดต่อ ซึ่งวิธีการติดต่อก็เหมือนเดิม กดบัตรคิว รอเรียก แล้วก็เดินเข้าห้อง
“สวัสดีค่ะคุณมาตาร์ เชิญนั่งเลยค่ะ” พนักงานสาวประจำตึกนักล่าเชิญมาตาร์นั่งทันที
มาตาร์ซึ่งคุ้นชินกับระบบบริการในเกมแล้วก็นั่งลง
“คุณมาตาร์มารับค่าหัวใช่มั้ยคะ” พนักงานสาวถามหลังจากที่มาตาร์นั่งลงแล้ว
“ครับ” มาตาร์ตอบ
“คุณมาตาร์สังหารคนมีค่าหัวไป14คน ได้รับเงินทั้งหมด214,000โกลด์ค่ะ” พนักงานสาวบอกมาตาร์หลังจากที่เธอมองหน้าจอสักครู่
“จะรับเป็นเงินสดหรือโอนเข้าธนาคารคะ ถ้าโอนผ่านระบบจะไม่เสียค่าโอนด้วยนะคะ” พนักงานสาวเสนอทางเลือก
“จริงเหรอครับ งั้นเอาเข้าธนาคารได้เลยครับ” มาตาร์ดีใจที่ได้ยินว่าไม่เสียค่าโอน และเขาก็ไม่อยากจะพกเงินแสนเดินไปเดินมา โดยไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเขาที่มีค่าหัวอยู่ตอนนี้จะสูญเสียมันไปหมดอยู่ดีถ้าถูกฆ่าโดยนักล่าค่าหัว
“เรียบร้อยแล้วค่ะ มีอะไรจะสอบถามมั้ยคะ” พนักงานสาวถามต่อทันทีหลังจากโอนเงินเสร็จเรียบร้อยซึ่งใช้เวลาไม่ถึงสามวินาที
มาตาร์เปิดเมนูขึ้นมาดูเงินในธนาคารแล้วก็ยิ้มอย่างยินดี คิดว่าการล่าหัวคนนี่มันทำกำไรดีเหลือเกิน จึงคิดได้ว่า
“เราจะรู้ได้ยังไงครับว่าใครมีค่าหัว” มาตาร์ถามเพราะคิดว่าอยากจะยึดอาชีพแสนคุ้มนี้
“ทางเรามีบอร์ดบริการข่าวสาร ซึ่งจะขึ้นชื่อและรูปของผู้ที่มีค่าหัวให้ค่ะ หรือจะเพิ่มข้อมูลเข้าไปในเมนูเลยก็ได้ โดยช่องค่าหัวนี้จะถูกเพิ่มเข้าไปในเมนูย่อยของช่องข่าวสาร โดยจะเสียค่าบริการอัพเกรดเมนู10,000โกลด์ค่ะ” พนักงานสาวให้ข้อมูล
มาตาร์คิดถึงความคุ้มค่าของความสะดวก การมีข้อมูลอยู่ในมือเสมอโดยแลกกับเงินหมื่นโกลด์มันน่าจะคุ้มอยู่ แถมตอนนี้เขามีเงินถึงสองแสนกว่าๆ เสียไปนิดๆหน่อยๆขนหน้าแข้งไม่ร่วงอยู่แล้ว
“งั้นจัดมาเลยครับ” มาตาร์ตอบรับคำเชิญ
“คุณมาตาร์จะให้หักเงินจากธนาคารหรือจ่ายเงินสดคะ” พนักงานสาวถาม
“หักเอาจากธนาคารครับ” มาตาร์ตอบเพราะเขาไม่มีเงินสดในมือขนาดนั้น
“คุณมาตาร์จะอัพเกรดเมนูนะคะ วางมือบนนี้เลยค่ะ” พนักงานสาวหยิบแทนโลหะเหมือนกับที่นายธนาคารใช้ออกมา
มาตาร์เข้าใจระบบเพราะเขาเคยเห็นที่ธนาคารแล้ว จึงวางมือลงไปทันที
“เรียบร้อยค่ะ คุณมาตาร์ตรวจดูที่เมนูได้เลย” พนักงานสาวกล่าวทันทีหลังจากที่มาตาร์วางมือลงไป รวดเร็วไม่ต่างจากตอนที่ใช้บริการในธนาคาร
“บริการรวดเร็วจริงๆครับ” มาตาร์เอ่ยชมพร้อมตรวจดูเมนู เขาเข้าช่องข่าวสารแล้วก็เห็นว่ามีเมนูย่อยค่าหัวขึ้นมา
เขาดูรายชื่อที่เรียงกันเป็นพืด ยืดยาวแทบไม่มีที่สิ้นสุด เห็นแล้วก็ต้องตกใจ
“โห! เยอะขนาดนี้เลยเหรอครับ แล้วจะหาคนมีค่าหัวเจอได้ยังไงล่ะเนี่ย อย่างนี้ผมไม่ต้องสุ่มฆ่าไปเรื่อยถึงจะเจอคนมีค่าหัวสักคนนึงเหรอ” มาตาร์รู้สึกท้อขึ้นมาทันทีเพราะเขาคงไม่บังเอิญไปเจอคนมีค่าหัวเดินไปเดินมาในจำนวนผู้เล่นกว่าหมื่นล้านนี่
“คุณพอจะมีวิธีมองคนที่มีค่าหัวออกมั้ยครับ แบบว่ามีข้อเสนอแนะมั้ยสำหรับผู้เชี่ยวชาญ” มาตาร์คิดว่าคนที่อยู่กับการล่าค่าหัวอาจจะมีวิธีแยกพวกนี้ออกจากกัน
“ฮิฮิฮิ ถ้ามองเผินๆยังไงก็ไม่รู้หรอกค่ะ แต่ที่นี่มีวิธีที่สามารถแยกแยะผู้ที่มีค่าหัวออกมาได้อย่างถูกต้องร้อยเปอร์เซนต์” พนักงานสาวขำกับท่าทางของมาตาร์
“จริงเหรอครับ ทำยังไงครับ” มาตาร์ตื่นเต้นขึ้นมาทันที
“ใช้คำสั่งสำรวจที่เมนูไงคะ” พนักงานสาวตอบ
“เอ๋? คำสั่งสำรวจของผมทำได้แค่ดูของที่อยู่ในมือเองครับ ยังทำไม่ได้ขนาดนั้น” มาตาร์พอรู้คำตอบแล้วก็ต้องผิดหวังอีกครั้ง
“คุณมาตาร์สามารถอัพเกรดเมนูได้โดยจ่ายเงินหนึ่งหมื่นโกลด์ค่ะ โดยผู้ที่จะอัพเกรดต้องเคยสังหารผู้ที่มีค่าหัวมาแล้วอย่างน้อยสิบคน ซึ่งคุณมาตาร์สามารถอัพเกรดได้เลยค่ะ” พนักงานสาวยิ้มตอบ
“จริงเหรอครับ งั้นจัดให้ผมเลยครับ” มาตาร์ตื่นเต้นดีใจเป็นที่สุด เพราะคำสั่งตรวจสอบที่สามารถตรวจสอบคนอื่นได้มันช่างมีประโยชน์จริงๆ
“คุณมาตาร์จะโอนเงินผ่านธนาคารหรือจ่ายเป็นเงินสดคะ” พนักงานถามอีกครั้งตามหน้าที่
“โอนผ่านธนาคารเหมือนเดิมครับ” มาตาร์ตอบอย่างเร่งรีบ
“เชิญคุณมาตาร์วางมือลงบนนี้เลยค่ะ” พนักงานสาวผายมือให้มาตาร์วางมือลลงบนแท่นอันเดิม
เมื่อมาตาร์วางมือลงไป
“เรียบร้อยค่ะ เชิญคุณมาตาร์ตรวจสอบคำสั่งที่เมนูดูได้เลย” พนักงานสาวพูดขึ้นทันทีหลังจากที่มาตาร์วางมือลงไปบนแท่นโลหะ
มาตาร์เปิดเมนูดูอีกครั้ง เขาไม่พบว่าคำสั่งที่เมนูมีอะไรแปลกไปจากตอนแรก แต่พอเขาหันหน้าไปที่พนักงานสาวแล้วใช้คำสั่งสำรวจ
แอนเจลิน่า โจลี่ | ระดับ 142 |
“คุณแอนเจลิน่า ระดับร้อยสี่สิบสองเลยเหรอครับ” มาตาร์เห็นทั้งชื่อและระดับที่สูงปี๊ดของพนักงานสาว
“อุ๊ย! คุณมาตาร์แอบสำรวจดิชั้นเหรอคะ” พนักงานสาวยิ้มตอบ
“แล้วเห็นชื่อกับระดับแล้ว ถ้าไม่มีค่าหัวก็จะไม่บอกอะไรอย่างนี้ใช่มั้ยครับ” มาตาร์ถามพนักงานสาว
“ไม่ใช่ค่ะ ไม่ว่าคุณมาตาร์จะสำรวจใครก็จะได้ข้อมูลแค่ชื่อกับระดับแบบนี้เท่านั้น” พนักงานสาวตอบ
“อ้าวแล้วดูค่าหัวยังไงล่ะครับ” มาตาร์เริ่มวิตก หรือว่าเขาจะเสียเงินกับบริการนี้โดยไม่ได้ผลลัพธ์ที่ต้องการ
“สามารถดูได้ที่สีของชื่อค่ะ ถ้าเป็นสีแดงก็คือผู้ที่มีค่าหัว แต่จะไม่บอกว่ามีค่าหัวเท่าไหร่ คุณมาตาร์ต้องนำไปเชคเองกับข่าวสารบนกระดานค่าหัว” พนักงานสาวเฉลยหลังจากเริ่มเห็นสีหน้ามาตาร์มีความกังวล
“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง” มาตาร์ยิ้มออกมาอย่างสบายใจหลังจากที่รู้ว่าตนเองใช้จ่ายเงินได้คุ้มค่า
“แล้วมันมีระยะทำการมั้ยครับ เราจะเห็นไกลสุดเท่าไหร่” มาตาร์ถาม
“คุณมาตาร์สามารถใช้คำสั่งสำรวจกับสิ่งมีชีวิตทุกอย่างได้ในระยะสามสิบเมตรค่ะ โดยระบบจะบอกแค่ชื่อและระดับเท่านั้น” พนักงานสาวให้ข้อมูล
“อย่างนั้นผมก็เอาไว้ส่องดูสัตว์อสูรได้ใช่มั้ยครับ” มาตาร์ถามถึงข้อจำกัด
“ได้แน่นอนค่ะ คุณมาตาร์สามารถรู้ระดับของสัตว์อสูรที่ต่อสู้ได้ สะดวกในการเลือกสู้เพื่อเลื่อนระดับ” พนักงานสาวแนะนำวิธีใช้งานเพิ่มเติม
“โอ้ว เยี่ยมไปเลยครับ มันยอดมากแองจี้” มาตาร์แซวพนักงานสาวกลับเลียนแบบรายการโฆษณาสินค้าในทีวี
คุณสมบัติของคำสั่งสำรวจที่เพิ่มขึ้นมานี้ดูเหมือนจะได้รับมาอย่างง่ายดาย จริงๆแล้วการหาคนที่มีค่าหัวถึงสิบคนจากคนเป็นล้านที่มีค่าหัวไม่ได้ง่ายดายอย่างนั้น ถ้าไม่มีคนช่วยหรือบังเอิญจริงๆคงทำไม่สำเร็จง่ายๆ ส่วนมาตาร์แลกมันมาด้วยการมีค่าหัวของตัวเอง เพราะเขาฆ่าสะเปะสะปะไปหมด
“คุณมาตาร์มีอะไรจะสอบถามเพิ่มเติมอีกมั้ยคะ” พนักงานสาวยิ้มรับพร้อมถามกลับอย่างสุภาพ
“ไม่แล้วล่ะครับ ขอบคุณมากครับคุณแอนเจลิน่า” มาตาร์พูดขอบคุณเสร็จก็ลุกออกไป แล้วก็ลองใช้คำสั่งตรวจสอบดูรอบๆ ผู้คนที่เดินผ่านไปมาในอาคารนักล่าแห่งนี้
แล้วเขาก็ต้องแปลกใจที่มีคนกลุ่มหนึ่งมองมาทางเขาแล้วซุบซิบกัน
บางคนลุกพรวดออกไป แล้วเดินไปที่กระดานข่าวสาร จ้องมองสักพัก แล้วก็หันหน้ากลับมาทางเขา สลับกันไปมา เหมือนจะเทียบอะไรสักอย่าง
มาตาร์เห็นแล้วก็ลอบแปลกใจ ‘หน้าเรามีอะไรติดอยู่เหรอไง?’ แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าที่นี่คืออาคารนักล่า การที่จะมีใครที่มีความสามารถตรวจสอบชื่อของเขาสักคนย่อมเป็นไปได้ ขนาดเขายังสำรวจคนที่เดินไปเดินมาทุกคนเลย
มาตาร์เปิดเมนูข่าวสารของนักล่าอย่างรวดเร็ว ถึงรายชื่อจะเยอะ แต่ก็มีระบบค้นหารายชื่อให้ เขาขียนชื่อตัวเองเพื่อตรวจสอบ
‘มาตาร์ที่มีค่าหัว17คน’ มาตาร์เห็นคนที่มีชื่อเหมือนเขาอยู่17คนในรายชื่อคนมีค่าหัว
“เฮ่ยย!!” มาตาร์อุทานออกมาอย่างตกใจ เพราะเขาเปิดดูข้อมูลดู และพบว่าหน้าของเขาตรงกับชื่อมาตาร์อันหนี่ง แถมค่าหัวยังสูงที่สุดในเหล่าคนชื่อมาตาร์อีกด้วย ‘1,700,000G เลยเรอะ’
มาตาร์รู้ตัวดังนั้น รีบวิ่งออกจากอาคารนักล่าทันที เพราะเขารู้ดีว่าค่าหัวสูงขนาดนี้ โดนนักล่าค่าหัววิ่งไล่แน่นอน
มาตาร์รีบวิ่งออกจากเมืองทางประตูทิศตะวันตกที่อยู่ใกล้ที่สุดทันที
‘ไม่นะ จะต้องตายอีกรอบเหรอเนี่ย ม่ายย!!’
Rewrite tag : แก้ไขตัวเลขเล็กน้อย แก้ข้อมูลเมนูนิดหน่อย
ความคิดเห็น