คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : บทที่41: อาวุธที่ร้ายกาจที่สุด
บทที่41 อาวุธที่ร้ายกาจที่สุด
เจเจ | ระดับ 174 |
มาตาร์สำรวจเป้าหมาย ในขณะที่เขายืนอยู่ในความมืด ‘ตามข้อมูลที่ได้รับมา ไอ้หมอนี่อ่อนสุดในกลุ่ม’
ฟิ้ว!
มาตาร์พุ่งเข้าใส่ร่างเหยื่อของเขาทันทีที่มีโอกาส
ฟวับ!!
เหยื่อกลับไหวตัวทัน หันหน้ามาปะทะกับชายหนุ่มทันที
แต่ทันใดนั้นการเคลื่อนไหวของมาตาร์กลับเกินคาดหมาย ร่างที่พุ่งตรงดิ่งเข้ามาเหมือนกระแทกกับอะไรสักอย่างทำให้เปลี่ยนทิศทาง ทั้งๆที่ความเร็วไม่ได้ลดลงเลย
พิ้ง!! พิ้ง!!
ร่างของชายหนุ่มผมแดงพุ่งออกไปทางซ้าย แล้วกลับเข้ามาทางขวาอย่างรวดเร็ว
ฉัวะ!! ฉูดด!!
เพียงพริบตา ร่างของเหยื่อกลับโดนโจมตีเข้าไป ที่คอกลับมีแผลเหวะหวะ เลือดพวยพุ่งออกมาเป็นน้ำพุ
ยังไม่ทันจะได้ส่งเสียงร้อง ร่างของเหยื่อก็กลายเป็นแสงแล้วสลายไป
มาตาร์หันกลับมามองของที่เหยื่อทำตกเอาไว้แล้วยิ้มอย่างเหยียดๆ ด้วยปากที่เต็มไปด้วยเลือด
“ถุด! หวังว่าคงพกเงินเยอะอยู่นะ” มาตาร์ถุยเศษเนื้อที่ติดปากอยู่ออกไป ก่อนจะตรงเข้ามารวบของที่ตกอยู่ทั้งหมด
‘อาวุธในร่างกายอย่างเดียวที่ไม่คิดค่าความต่างของระดับก็คือฟันนี่แหละครับ’ เสียงจากพ่อบ้านดังขึ้นในความคิดของมาตาร์
มาตาร์เอาเงินที่ได้รับมา ไปซื้อเสื้อผ้าที่ช่วยให้สถานะของเขาเพิ่มขึ้นมา ตอนนี้เขาอยู่ในสถานะคนที่มีค่าหัวแล้ว ไม่จำเป็นจะต้องประหยัด เขาเอาเงินที่เหลือซื้อเสื้อผ้าและผลึกไฟเผื่อเอาไว้หลายชุด แล้วเอาไปฝากไว้ที่ร้านรับฝากของ ก่อนที่จะดำเนินตามแผนต่อไป
‘นอกจากโลกอสแล้ว ยังมีพวกมันเหลืออีกแปดคน’ ชายหนุ่มคิดขึ้นมาก่อนที่จะหลบออกจากเมืองพร้อมๆกับสาวน้อยทั้งสาม ไปยังป่าฝูงนกทางทิศใต้
ฟู่ววว!! แกว้กก!! ตุ้บ!! ตุ้บ!! ตุ้บ!!
นกฝูงที่สองถูกมาตาร์ใช้ทะเลไฟกวาดจนหมด ทำให้ระดับของเขาหลังจากตายเพิ่มขึ้นมาเป็นเก้าสิบห้า
‘อืม เพิ่งจะสี่ทุ่ม ยังมีเวลาเหลือ เพิ่มค่าสถานะให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ละกัน’ มาตาร์คิดขึ้นมาหลังจากที่ดูนาฬิกาในเมนู
หลังจากนั่งพักเพื่อให้ค่าสถานะฟื้นคืน มาตาร์ก็ลุยลึกเข้าไปในป่าฝูงนกอีก เผานกไปได้อีกห้าฝูง จนในที่สุดระดับของเขาก็ขึ้นถึงหนึ่งร้อยอีกครั้ง และค่าสถานะจิตใจและปราณยังมากกว่าก่อนตายเสียอีก
มาตาร์
ระดับ 100 | ประสบการณ์ 1000/1000 | ||||
พลังชีวิต 396/396 | พลังวิญญาณ 10611/10611 | ||||
โจมตี 120 | ป้องกัน 730 | สะท้อน 1424 | |||
พลังกาย | 120/100+20 | สมาธิ | 254/212+42 | ||
ความคล่องตัว | 120/100+20 | จิตใจ | 1507/1257+250 | ||
ความอึด | 1341/1118+223 | โชค | 132/110+22 | ||
ปราณ | 10533/10533 | ||||
‘โอเค พร้อมรบ’ มาตาร์คิดขึ้นมาอีกหลังจากเชคค่าสถานะของตัวเองเรียบร้อย
เวลาตีสอง มาตาร์เดินเข้าไปที่เมือง เขาเดินไปที่โรงแรมประจำเมือง แล้วเริ่มแผนการทันที
“สาวๆ รอพี่อยู่ข้างนอกนะ ถ้าพี่ไม่กลับมา ก็เจอกันที่เดิมละกัน” มาตาร์หันไปบอกพวกสามสาวน้อยที่ตอนนี้พวกเธอทำหน้าตาเหมือนไม่อยากให้ชายหนุ่มเข้าไปในโรงแรมคนเดียว
“ขอคลาร่าตามไปด้วยไม่ได้เหรอคะ” แม่หมาน้อยอ้อนวอน
“มันอันตรายเกินไปน่ะ แต่ถ้าอยากจะช่วยจริงๆ ก็รุมใครก็ตามที่วิ่งหนีออกมาละกันนะ” มาตาร์สั่งงานให้พวกสามสาวน้อย แล้วก็เดินเข้าไปในโรงแรมทันที
ฟู่วว!! พรึบบ!!
มาตาร์เดินเข้าไปที่ล็อบบี้ แล้วปล่อยทะเลไฟเต็มกำลัง ผู้คนที่อยู่ในโรงแรมไม่คาดคิดว่าจู่ๆจะมีคนบ้ามาเผาโรงแรมเล่นอย่างนี้ ต่างหนีตายกันอลหม่าน บางคนหนีไม่ทันก็ถูกเผามันทั้งเป็น
“ฮ่าๆๆๆๆ” มาตาร์หัวเราะอย่างสะใจเมื่อเห็นความวอดวายที่ตัวเองเป็นผู้กระทำ ‘สะใจจริงโว้ย!!’
หลังจากที่ชั้นล่างของโรงแรมติดไฟแล้ว มาตาร์รีบวิ่งขึ้นไปที่ชั้นบนทันที
ปึ้ง! ปึ้ง! ปึ้ง!
“ไฟไหม้ครับ! รีบหนีเร็ว!” มาตาร์เคาะประตูห้องพักห้องหนึ่ง พร้อมกับตะโกนเตือนระวังภัย
ปัง!
ประตูเปิดพรวดออกมา ชายคนหนึ่งรีบวิ่งออกมา
“อะไรน...อ็อคค!!”
ฉูดดด!!
ยังไมทันจะพูดจบ มาตาร์ก็ตรงเข้าขย้ำคอชายผู้นั้นทันที เลือดสาดออกมาไหลเป็นน้ำพุ ชายผู้นั้นเอามือขึ้นมากุมลำคอของตัวเอง สีหน้าแสดงความตื่นตระหนกสุดชีวิต
ฟู่ววว!!
ไฟจากมือของมาตาร์ตามเผาร่างที่ไร้กำลังนั้นซ้ำอีก จนในที่สุดร่างของชายผู้นั้นก็ดำเป็นตอตะโกก่อนจะสลายไป
‘อีกแปดคน’ มาตาร์คิดขึ้นหลังจากสังหารเป้าหมายได้อีกหนึ่งคน
ฟู่ววว!!
ทะเลไฟแผ่ออกมาจากมือของมาตาร์อีกครั้ง คราวนี้เขาเผาชั้นสองนี้ให้ไหม้ตามชั้นหนึ่งไปอีก
ผู้คนต่างแตกตื่น วิ่งออกมาจากห้องกันใหญ่ แต่ยังไปไม่ถึงชั้นล่าง ทุกคนต่างก็โดนไฟเผาก่อนหรือไม่ก็โดนโจมตีด้วยฝีมือของชายหนุ่มผมแดงจนตาย
โรงแรมนี้เป็นโรงแรมที่พวกโลกอสมาพักอยู่ แต่มาตาร์วางแผนที่จะเผาโรงแรมทั้งหลัง โดยไม่สนใจว่าใครจะพักอยู่บ้าง และใครที่เขาเจอหน้า เขาจะฆ่าให้หมดโดยไม่สนใจว่าเป็นพวกของโลกอสหรือไม่ เขายังสั่งให้สามสาวน้อยรุมคนที่หนีรอดออกไปทั้งหมดอีกด้วย ...เพราะมาตาร์ไม่มีเวลามาใส่ใจว่าพวกโลกอสจะพักอยู่ที่ห้องไหนบ้าง ไหนๆก็จะฆ่าแล้ว ตายสิบหรือตายร้อยก็มีค่าหัวเหมือนกัน สู้ฆ่าทั้งร้อยคนไปเลยดีกว่า ปลอดภัยดีด้วย
จริงๆแล้วส่วนหนึ่งที่มาตาร์ไล่ราตรีและเมโลดี้ไปก็เพราะแบบนี้แหละ เขาเป็นคนประเภทดีใส่เพื่อนของตนเอง แต่ร้ายกับคนอื่นที่ไม่รู้จัก ด้วยเหตุผลที่ว่า ‘ก็เพราะไม่รู้จักน่ะสิ ถึงได้ทำร้ายได้อย่างสบายใจ’ แล้วถ้าราตรีกับเมโลดี้ยังอยู่ อาจจะไม่เห็นด้วยกับการที่เขาทำแบบนี้ มีแต่จะเสียโอกาสล้างแค้นเปล่าๆ
ฉัวะ!! ฉัวะ!!
แล้วเป้าหมายอีกสองคนก็นอนคอขาดวิ่นจมกองเลือด ก่อนที่จะโดนไฟเผาแบบไม่ทันรู้ตัวเหมือนเคย ‘อีกหก!’
ในขณะที่มาตาร์กำลังจะเคาะประตูห้องถัดไป
ชิ้ง!! เชียะ!!
ปลายดาบทะลวงประตูเข้ามาสู่ร่างของมาตาร์ทันที แต่มาตาร์ยังไหวตัวทัน ทำให้ดาบแค่เฉี่ยวเสื้อของเขาไปเท่านั้น
‘ชิ เจอเจ้าโลกอสเข้าจนได้’ มาตาร์คิดขึ้นขณะที่เห็นว่าดาบที่พุ่งทะลุประตูมานั่น เป็นดาบของโลกอส
แล้วทันใดนั้น มาตาร์วิ่งหนีไปทันที ‘ในเมื่อมันรู้ตัวแล้วก็ต้องหนีก่อน’
มาตาร์วิ่งหนีออกจากโรงแรมแล้วพาพวกสามสาวน้อยหนีไปทันที โดยไม่เหลี่ยวกลับมาดูเลยว่าจะมีใครตามมาหรือไม่
ฟิ้ว! ฟิ้ว!
มาตาร์ใช้กงจักรลมดีดตัวขึ้นข้างบน แล้ววิ่งหนีไปบนหลังคาของอาคารในเมือง เขาวิ่งไปเรื่อยๆมุ่งหน้าสู่ประตูทิศใต้ แต่แล้ว มาตาร์รู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างพุ่งเข้ามาเบื้องหลังของเขา จึงก้มตัวหลบวูบทันที
ฟิ้ว! วูบ!!
แท่งน้ำแข็งอันแหลมคมบินผ่านร่างมาตาร์ไปด้วยความรวดเร็ว
เฮียวกะ | 200 |
‘อ้อ ไอ้ตัวใช้น้ำแข็งนี่เอง’ มาตาร์สำรวจเจ้าคนที่ปาน้ำแข็งมาใส่เขาจึงรู้ว่าเป็นหนึ่งในกิลด์ของโลกอสเหมือนกัน
ชายคนนั้นมีผมสีทองดวงตาสีฟ้า เขาตามมาตาร์มาตั้งแต่ที่หน้าโรงแรมแล้ว ดูๆไปแล้วความเร็วของการเคลื่อนที่ก็คงจะเหนือกว่ามาตาร์ด้วย
“สาวๆ หลบไปก่อน” มาตาร์ปล่อยสามสาวน้อยลงบนหลังคา แล้วก็พุ่งเข้าไปหาเฮียวกะทันที
ฟู่วว!! ฟู่วว!!
ไฟจากสองมือของมาตาร์ถูกรวบเอาไว้เป็นจุดเดียวแล้วพุ่งเข้าไปหาชายผมทอง ส่วนชายผมทองก็ใช้ทั้งสองมือปล่อยไอเย็นสีขาวออกมาเหมือนกัน
ความร้อนและความเย็นปะทะกันตรงกลาง ก่อเกิดพายุหมุนขึ้นมาระหว่างทั้งสองทันที
‘ปะทะไปก็เปลืองพลังเปล่าๆ’ มาตาร์คิดได้แล้วก็พุ่งออกไปด้านข้าง ใช้เคล็ดลมหมุนวนผนึกเข้ากับผลึกเวทไฟทันที จากเคล็ดหมุนวนที่เคยมีแต่ลมรอบแขน ตอนนี้รอบแขนของมาตาร์มีเป็นวงแหวนไฟนับสิบวงหมุนวนอยู่
ฟิ้ว! ปึ้กก!
มาตาร์เปลี่ยนทิศทางกลางอากาศด้วยกงจักรลมที่เท้า พุ่งเข้าใส่ชายผมทองทันที หมัดของทั้งคู่ปะทะกันดังสนั่น แต่เนื่องจากระดับที่ต่างกันถึงหนึ่งร้อย หมัดของมาตาร์จึงแทบไม่มีผลต่อชายผมทองเลย แต่มาตาร์กลับกระเด็นออกมาแทน พร้อมกับหมัดที่มีน้ำแข็งเกาะ
‘อู้ย~ย เย็นเว้ย’ มาตาร์ใช้เวทไฟสลายน้ำแข็งที่มือทันที แต่ก็พบว่าหมัดของเขาไม่มีความรู้สึกเลย ถึงแม้จะไม่มีน้ำแข็งเกาะแล้วก็ตาม
‘สู้ไม่ได้แน่ อย่างนี้ต้อง...’ มาตาร์พุ่งตัวลงสู่พื้นแล้วหนีเข้าไปในตรอกอันคับแคบระหว่างอาคารด้วยความรวดเร็ว
ชายผมทองเมื่อเห็นมาตาร์หนีก็พุ่งตามไปทันที
มาตาร์วิ่งหนีในตรอกอันคับแคบ เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา เพื่อให้นักล่าผู้นี้สับสน แต่ทว่าระยะห่างของการไล่ล่ากลับกระชั้นชิดขึ้นเรื่อยๆ
ฟิ้ว!
มาตาร์พุ่งเลี้ยวขวาไปตามทาง นักล่าผมทองก็เลี้ยวตามไป จนเหลือระยะห่างไม่เกินสามเมตร แต่ทันใดนั้น
ผึง!!
นักล่าผมทองกลับโดนเชือกสีดำที่ขึงระหว่างตรอกขวางคอเอาไว้ ทำให้ขาทั้งสองข้างของเขาลอยขึ้นมาพร้อมกับตีลังกากลับหลังอย่างแรง และจังหวะนั้นเอง มาตาร์ก็ดีดตัวกลับมาด้วยกงจักรลม
พิ้ง!! ฉัวะ!!
มาตาร์ฝังเขี้ยวเข้าคอหอยของนักล่าที่ร่างกายสูญเสียการควบคุมเพราะกับดักทันที
ฉูดด!!
เลือดกระฉูดออกจากคอของนักล่าผมทองราวกับน้ำพุ
ฟู่วว!!
“ทุ้ย!! ไอ้โง่” มาตาร์บ้วนเศษเนื้อทิ้งก่อนจะหยามนักล่าเข้าหนึ่งที แล้วจบด้วยการเผาส่งตามสเต็ป
การโจมตีที่ไม่คิดค่าความต่างของระดับอีกชนิด นั่นก็คือกับดักนั่นเอง ไม่ว่าใครจะวางกับดัก ผู้เล่นไม่ว่าระดับไหนก็จะได้รับผลไม่ต่างกัน มาตาร์วางแผนเอาไว้แต่แรกแล้ว เขาให้สามสาวน้อยมาวางกับดักตามทางในตรอกนี้ ที่เหลือก็คือชายหนุ่มเพียงแต่วิ่งนำให้นักล่ามาติดกับ แล้วฉวยโอกาสโจมตีเท่านั้นเอง ซึ่งก็สำเร็จตามแผน
ชายหนุ่มทรุดลงนั่งทันที เพราะเขาใช้ปราณและความอึดแทบจะหมดในการหนีการตามล่าครั้งนี้ ถ้าแม้ยืดระยะการไล่ล่าอีกเพียงนิดเดียว มาตาร์คงจะเป็นฝ่ายที่ตายอย่างแน่นอน
“มาตาร์ไหวมั้ย” โมเรน่าเดินออกมาจากเงามืดในตรอกมาหาชายหนุ่ม พร้อมกับสาวน้อยอีกสองคนที่เหลือ
มาตาร์เอามือลูบหัวโมเรน่าอย่างอ่อนโยน “พักสักหน่อยก็หาย ไม่ต้องเป็นห่วง”
มาตาร์จึงนั่งพักในตรอกจนพลังฟื้นขึ้นมาได้ส่วนหนึ่ง แต่แขนขวาของเขากลับไม่มีความรู้สึก “เจ้าไอเย็นนี่มันร้ายกาจจริงๆ แขนชาแบบนี้ก็ไม่รู้ระยะหมัดของตัวเองน่ะสิ”
“ถ้างั้นรอจนแขนหายชามั้ย พรุ่งนี้ค่อยโจมตี” โมเรน่าถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่ได้หรอกโมเรน่า แผนเราต้องทำทุกอย่างให้สำเร็จรวดเดียว อย่าให้พวกมันมีเวลาพัก” มาตาร์บอกโมเรน่า
“หึหึหึ แกหนีไม่รอดหรอก ไอ้หนูโสโครก” เสียงชายคนหนึ่งดังขึ้นมาจากบนกำแพงบนตรอกที่มาตาร์นั่งพักอยู่ มันคือเสียงของโลกอสนั่นเอง
ฟิ้ว!!
เมื่อมาตาร์รู้ตัวก็พุ่งพรวดขึ้นไปด้านบนทันที แต่ทว่า
ฉัวะ!!
“อ๊าคค!!”
ดาบของโลกอสทั้งเร็วและไร้ปรานี เขาฟันฉับเข้าที่ขาทั้งสองข้างของมาตาร์ทันที
ร่างของชายหนุ่มผมแดงร่วงลงสู่พื้นบนตรอกอีกครั้ง ด้วยขาที่ขาดจนถึงหัวเข่าทั้งสองข้าง
ฉึก!!
“อึ้กก!!”
ดาบของโลกอสตามมาเสียบเข้าที่ขาที่เหลืออยู่ของมาตาร์ทันที มาตาร์เจ็บจนแทบอยากจะตะโกน แต่ก็ต้องกล้ำกลืนเอาไว้เมื่ออยู่ต่อหน้าศัตรูคู่อาฆาต
“ฮ่าๆๆๆ อย่างแกต้องโดนทรมานจนตายนี่แหละ ถึงจะสะใจชั้น” โลกอสแค่นเสียงออกมาด้วยความสะใจ
ฉัวะ!! ฉัวะ!!
“อ๊าคค!!”
แขนทั้งสองข้างของมาตาร์โดนดาบของโลกอสตัดจนเสมอไหล่ คราวนี้มาตาร์กลั้นไม่ไหวแล้ว ส่วนโลกอสก็หัวเราะด้วยความสะใจ พร้อมๆกับค่อยๆบิดดาบลงใส่ที่ขาอีกข้างของมาตาร์
“อย่าทำร้ายมาตาร์นะ!!” สาวน้อยทั้งสามพุ่งเข้าใส่โลกอสเมื่อเห็นว่าเจ้านายของพวกเธอถูกทำร้าย
“อย่า!! หนีไป!!” มาตาร์ตะโกนบอกให้ทั้งสามสาวหนีไป แต่ว่ามันก็สายไปเสียแล้ว
ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ!
ดาบของโลกอส กระหน่ำฟันร่างของสามสาวออกเป็นชิ้นๆ ก่อนที่จะสลายไป
ฉึกก!!
และทันใดนั้นเอง มีดจากอีกด้านหนึ่งก็พุ่งเข้ามาเสียบที่หัวใจของมาตาร์
ชายหนุ่มหันหน้าไปด้วยสติอันรางเลือน แล้วก็พบว่าผู้ที่แทงมีดเล่มนั้นมาก็คือ...
“ซ..า..รี.น่.า” มาตาร์แค่นเสียงออกมาอย่างเจ็บปวด
“คุณมาตาร์คะ ดิชั้นเคยบอกแล้วใช่มั้ยคะ ว่าถ้าคุณมาตาร์มีค่าหัว ดิชั้นจะขอเชือดคุณมาตาร์เอง” ซารีน่าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอันเรียบเฉยต่างจากเสียงอันสดใสอย่างที่เคย
“ฮ่าๆๆๆ เป็นยังไงล่ะแก ไอ้หนูโสโครก เซเรน่าน่ะเป็นผู้หญิงของชั้นโว้ย ฮ่าๆๆๆ” เสียงหัวเราะของโลกอสเป็นเสียงสุดท้ายที่มาตาร์ได้ยิน ก่อนที่ร่างของเขาจะสลายไป
“เป็นยังไงบ้างครับคุณมาตาร์” เสียงนุ่มๆของพ่อบ้านถามขึ้นเมื่อมาตาร์ได้สติขึ้นมาในห้องสีขาว
“แพ้น่ะสิ” มาตาร์ตอบกลับมาอย่างเสียอารมณ์ “แถมยัยซารีน่านั่น...” มาตาร์คิดถึงซารีน่าที่เป็นคนแทงเขาจนตายแล้วก็ปวดหัวใจขึ้นมาทันที
“ถ้าอย่างนั้นเรามาฝึกเพิ่มกันดีกว่าครับ มีอะไรที่ทำพลาดไปรึเปล่า” พ่อบ้านเตือนมาตาร์ให้ทบทวนถึงผลลัพธ์ที่แพ้ในครั้งนี้
“ระดับและความเร็วของผมสู้เจ้าโลกอสนั่นไม่ได้เลย” มาตาร์บอกสิ่งที่เขารู้ออกมา
“ถ้าเรื่องนั้นยังไงก็สู้ไม่ได้หรอกครับ” พ่อบ้านแสนสะดวกกล่าว
“มันจะได้ผลจริงๆใช่มั้ยโฆเซ่” มาตาร์ถามขึ้นมาอย่างไม่แน่ใจถึงวิธีการล้างแค้นที่พ่อบ้านเสนอให้
“ได้ผลสิครับ นี่แหละครับอาวุธที่ดีที่สุดของคุณมาตาร์” พ่อบ้านหน้ายิ้มให้ความมั่นใจ
“ผมก็ไม่นึกเลยว่าที่โฆเซ่บอกว่าไม่เลือกวิธีการจะเป็นวิธีนี้นะเนี่ย” มาตาร์บ่นอุบอิบ แต่พ่อบ้านก็ยังคงยิ้มอย่างแจ่มใส
“ฮึฮึฮึ คุณมาตาร์จะไม่ผิดหวังแน่นอนครับ” พ่อบ้านยังยืนยันคำเดิม “อาวุธที่เรียกว่าความตายนี่น่ะ”
Rewrite tag: จัดหน้าใหม่ แก้คำผิด
ความคิดเห็น