>>" รักเราเหมือนสารกัมมันตรังสี อาจมีวันน้อยลง แต่ไม่มีวันหมด
>>
>>เธอแผ่รังสีแกมม่าแห่งความรัก ทะลุทะลวงเข้าสู่ใจฉัน
>>
>>ถ้าเธอเป็นนิวเคลียส ฉันจะเป็นอิเล็กตรอน
>>
>>เฝ้าวนเวียนอยู่รอบเธอไม่ห่าง
>>
>>ฉันเป็นประจุลบ ที่วิ่งเข้าหาสนามความงามของประจุบวกอย่างเธอ
>>ถ้ารังสีแคโทด บ่งบอกความรู้สึกของฉัน
>>
>>ทอมป์สันคงไม่มีวันพบอิเล็กตรอน
>>
>>เพราะสิ่งที่จะปรากฏบนฉากคือหัวใจที่เต็มไปด้วยรัก
>>
>>ความรักฉันต่อเธอเหมือนโลหะหนัก
>>
>>สะสมไปทีละน้อยจนกว่าจะมากพอแสดงอาการให้เธอเห็น
>>
>>ความรักของเรา2 = (ความรักเธอ)2 + (ความรักฉัน)2
>>
>>+ 2(ความรักเธอ)(ความรักฉัน) cos(ความผูกพัน)
>>
>>
>>ปฏิกิริยาฟิวชันหลอมรวมความรักของเราเอาไว้ด้วยกัน
>>
>>ความรักและความเกลียดเป็นไปตามสมการ E = mc2
>>
>>เมื่อเราให้ E เป็นความรัก และ m เป็นความเกลียด
>>
>>ความเกลียดที่หายไปจะก่อให้เกิดความรักมากมายมหาศาล
>>
>>ความผูกพันระหว่างเพื่อนเหมือนพันธะไฮโดรเจน
>>
>>แข็งแรง ทำลายยาก
>>
>>เพื่อนกันเชื่อมกันด้วยพันธะโลหะ ยืดหยุ่นได้ แต่ไม่แยกจากกัน
>>
>>พวกเราคือกรดอะมิโน ถูกสังเคราะห์ขึ้น
>>
>>แล้วรวมกันเป็นสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า “เพื่อน” "
>>-----------------------------------------
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น