คำให้การของนางฟ้า | The Angel's Testimony

⚠️ คำเตือน ⚠️

- นิยายเรื่องนี้สร้างขึ้นโดยมิได้มีเจตนาพาดพิงบุคคลใดทั้งสิ้น เป็นจิตนาการของผู้เขียนทั้งหมด ห้ามคัดลอก ดัดแปลง หรือทำซ้ำ 

- มีฉาก Non-con / Rape ข่มขืนที่เห็นการไม่ยินยอมจากอีกฝ่าย (Consent)

- มีฉากการข่มเหง กายภาพ, จิตใจ, อารมณ์, ทางคำพูด, ทางเพศ (Abuse)

- มีฉากการรับน้องที่ใช้ระบบโซตัส

- มีการใช้คำหยาบคาย

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

****หากผู้อ่านท่านใดรับไม่ได้กับคำเตือนดังกล่าว โปรดข้ามนิยายเรื่องนี้ไป****​

​

'ผมไม่รู้หรอกว่าผู้หญิงมีมารยากี่ร้อยเล่มเกวียน

แต่สำหรับผู้หญิงที่มีดีกรีเป็นดาววิศวะคนนี้...

เธอมีมันจนนับไม่ถ้วน...'

หยก ชายหนุ่มที่จมอยู่กับความรักอันมืดมนในอดีต เขาถูกแฟนเก่าสวมเขาให้อย่างเลือดเย็น 

ทั้งหมดที่ดาวคณะคนนี้ทำ มันก็แค่หน้ากากที่สวมเพื่อแสวงหาผลประโยชน์จากผู้ชายเท่านั้นแหละ

“จะทำตัวแอ๊บใสไปทำไม... คิดจะแรด ก็แรดแบบเปิดเผยดิวะ”

ลูกอม สาวสวยดีกรีดาวคณะวิศวกรรมศาสตร์ผู้อ่อนต่อโลกและมองสิ่งรอบตัวในแง่ดีไปเสียหมด จนใครต่อใครก็อยากจะเข้าไปอยู่ใกล้ๆ เธอ

แต่หารู้ไม่ว่ามีใครบางคนกำลังแอบจับตามองอยู่ว่าการกระทำที่แสนดีของเธอนั้นเป็นเพียงแค่การจัดฉากขึ้นเพื่อหลอกล่อผู้ชายให้ตัดกับดักที่เธอวางเอาไว้

“ฉันไม่ได้มาเรียนที่นี่เพื่ออ่อยผู้ชาย นายอย่าเข้าใจผิด!”

“เมื่อเช้าก็พี่ ตกกลางวันก็น้อง… อิ่มไปทั้งวันเลยดิ”

จู่ๆ ก็มีเสียงทุ้มกังวานคุ้นหูดังขึ้นจากข้างหลัง

“โอ๊ะ!”

จังหวะที่ฉันกำลังจะหันกลับไป หน้าผากของฉันก็ชนเข้ากับแผงอกแกร่งของผู้ชายตัวสูงหนึ่งร้อยแปดสิบแปดเซนติเมตรเข้าเต็มๆ จนตัวฉันกระเด็นถอยหลังไปชนกับอ่างล้างมือที่อยู่ข้างหลัง แต่คนถูกชนกลับไม่รู้สึกสะทกสะท้านแม้แต่น้อย

กลิ่นกายหอมละมุนคุ้นจมูกนี้ใช่เขาแน่นอน...

ฉันรีบเงยหน้าขึ้นไปมองก็พบใบหน้าคมขาวนวลและนัยน์ตาคมสีอัลมอนด์ที่กำลังจ้องมองมาที่ฉันด้วยแววตาเรียบนิ่ง

“หยก…”

เขายืนมองฉันด้วยสายตาคมกริบสักพักก่อนปากหยักจะเอ่ยขึ้น

“ไอ้แม็กน่ะ…น้องชายพี่เมฆนะ… ถ้าจะควบสองฉันว่าเธอเลือกเอาสักคนดีกว่า... อย่าให้พี่น้องเขามากินของร่วมกันเลย…” ปากหยักสีแดงระเรื่อเอ่ยจบก็เผยยิ้มเย้ยหยัน

“ฉันไม่เคยคิดอะไรแบบนั้น”

“อ๋อหรอ… งั้นที่เห็นเมื่อกี้ก็คงเป็นการนั่งทำนายดวงจากลายมือกับเอาฝุ่นออกจากตากันเฉยๆ สินะ...”

“…”

“หึ! ฉันล่ะสงสารไอ้แม็กมันจริงๆ ที่ตกหลุมพลางเปลือกจอมปลอมของเธอเข้าจนได้...”

“ฉันไม่เคยหลอกใคร แล้วก็ไม่เคยเป็นอย่างที่นายกล่าวหาด้วย!”

“ไม่เหนื่อยมั่งหรือไง ทำเป็นแอ๊บใสอยู่นั่นแหละ…”

ทั้งนัยน์ตาคมกริบจับจ้องมาที่ฉันอย่างไม่ลดละ ทั้งคำพูดทำร้ายจิตใจที่ไม่คิดเลยว่าจะออกมาจากคนที่เป็นเพื่อนกัน ฉันรู้สึกจุกที่ลำคอเหมือนกำลังมีก้อนความรู้สึกก้อนใหญ่ที่กำลังก่อตัวขึ้น และที่สำคัญดวงตาทั้งสองข้างของฉันมันเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมา

“ถ้านายจะมาหาฉันเพื่อพูดแค่เรื่องนี้ ฉันก็ขอตัว…”

ฉันว่าก่อนที่จะรีบเดินเลี่ยงออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด ก่อนที่ฉันจะไม่สามารถกักเก็บความรู้สึกทั้งหมดได้อีกต่อไป แต่ก้าวได้เพียงไม่ถึงก้าว ข้อมือฉันก็ถูกมือใหญ่คว้าเอาไว้ เขากระชากข้อมือจนฉันตั้งตัวไม่ทันเซถลาไปกระแทกเข้ากับอกกว้างอีกครั้ง

“โอ๊ย!... ปล่อยนะ”

ฉันรีบดึงข้อมือของตัวเองกลับ แต่มือขาวที่เต็มไปด้วยรอยนูนของเส้นเลือดก็กระชากกลับไปอีกครั้งเช่นกัน และบีบข้อมือของฉันเอาไว้แน่นกว่าเดิม

“ชอบไม่ใช่หรอ ให้ผู้ชายจับมือถือแขนอะ...” เขาว่าพร้อมกับส่งสายตาคมกริบมาให้ฉันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันเริ่มดุดันกว่าครั้งก่อน

“ปล่อยนะ! ฉันเจ็บ”

“ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นๆ ก็คงยอมง่ายๆ สินะ หรือเป็นเพราะว่าฉันดันเข้าไปรู้เรื่องลับๆ ของเธอเข้าก็เลยไม่ได้ถูกต้อนรับอย่างดีเท่าไร...”

เขายิ้มเยาะเย้ยฉันอีกครั้ง รอยยิ้มมุมปากบนใบหน้าคมทำให้อารมณ์โกรธของฉันเริ่มประทุ

“ฉันไม่เคยไปทำเรื่องอะไรแบบนั้น ปล่อย!” ฉันว่าพลางดึงข้อมือให้หลุดจากการเกาะกุมของเขา แต่เขากลับบีบมันแน่นกว่าเดิมอีกหลายเท่าตัว จนฉันเริ่มรู้สึกชาที่ปลายนิ้วมือ

“ฉันรู้ความคิดเธอหรอกนะว่าที่เธอมาเรียนคณะนี้ก็เพราะมีผู้ชายเยอะ จะได้อ่อยง่ายๆ ใช่ไหมล่ะ?”

“ฉันไม่ได้มาเรียนคณะนี้เพื่ออ่อยผู้ชาย นายอย่าได้เข้าใจผิด!"

“หึ! ความคาวของเธอ ทำไมฉันจะดูไม่ออก...”

​

ส่งแรงปั่นนิยายตอนต่อไปให้ไรท์ได้โดยการ

♥️ กดถูกใจนิยาย

??“? กดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ

??’? คอมเมนท์แสดงความคิดเห็นอย่างสุภาพ