ในท่ามกลาง

ในท่ามกลาง บทนำ

By. วีเซียร่า

          ขอแนะนำ พระ-นาง คู่ใหม่ ---

มีอา คิมเบอร์ กับ คริสโตเฟอร์ ครูส-เอ็มเมอร์สัน

          เรื่องนี้ดราม่าหนักหน่วง (ดูจากนามปากกาได้) ท่านที่ไม่นิยมแนวนี้โปรดใช้วิจารณญาณในการเลือกอ่าน หรือจะอ่านไปก่อนแล้วค่อยด่าไรท์ก็ได้ แต่อย่าแรง

เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในประเทศสมมติที่มีชื่อว่า พอร์ชแลนด์ (ชื่อเหมือนกระเบื้องเคลือบ 555) เหตุการณ์เกิดในอนาคตราวสิบปีข้างหน้าค่ะ

“ดอกเตอร์คะ”

เสียงเรียกหวานหูทำให้ ศาสตราจารย์ ดร. แอนโทนี ครูส-เอ็มเมอร์สัน ละสายตาจากเด็กสาวที่ยืนทอดสายตามองทะเลสีครามแสนสวยของอีสต์โคสท์ของพอร์ชแลนด์ ที่ซึ่งไม่ว่าผู้ใดเห็นก็ย่อมจะหลงใหลในทิวทัศน์งดงามดุจเทพเจ้าสรรสร้าง แน่นอนว่ามันแลกมาด้วยราคาสูงอย่างเหลือเชื่อ และไม่ใช่ว่าจะเป็นผู้เพียงที่มีเงินมากพอก็จะซื้อพื้นที่แถบนี้ได้ง่ายๆ

“มีอะไร แคลร์” ดร.หนุ่มถามผู้ช่วยคนสวยด้วยท่าทีขรึมตามปกติ ถึงแม้จะรู้สึกได้ว่ามีความสงสัยผุดขึ้นแล้วในใจของเธอ

“ท่านจะเข้าบรรยายงานวิจัยให้นักเรียนจากฝั่งตะวันตกฟังไหมคะ วันนี้”

ผู้ช่วยสาวไม่แน่ใจว่า เธอรู้สึกไปเองหรือไม่ ที่ดูเหมือนเจ้านายจะเหลือบมองไปทางเด็กสาวคนนั้นอีกครั้งด้วยหางตา

“แน่นอน” แอนโทนียืนยันไปกับผู้ช่วยของเขา ไม่บ่อยครั้งนักที่เจ้าของสถาบันวิจัยเอกชนที่มีชื่อเสียงอย่างเขาจะเข้าบรรยาย ให้ผู้ที่มาเยี่ยมชมได้ฟังถึงงานวิจัยด้านการแพทย์และสุขภาพของสถาบัน ซึ่งส่วนใหญ่ยังถือเป็นความลับขั้นสุดยอด จึงมีบางผลงานที่ได้รับการจดสิทธิบัตรทางยาและเปิดขายในท้องตลาดเท่านั้น ที่จะมีการเปิดเผยถึงที่มาที่ไปของมัน … ในมุมที่เขาต้องการให้ผู้อื่นรับรู้

“แต่ท่านต้องไปประชุมในเวลาบ่ายสองโมง ...”

“แจ้งที่ประชุม บอกให้เลื่อนเป็นบ่ายสาม” แอนโทนีตัดบทเอาดื้อๆ ทั้งที่แคลร์ยังพูดไม่ทันจบ เจ้านายของเธอก็พูดแทรกขึ้นมา ซึ่งมันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เหมือนกับว่า ... มีบางสิ่งกวนใจเขาอยู่

“เธอไปตามอเล็กซ์มาพบฉันที่ห้องทำงาน และไปบอกให้ฝ่ายประชาสัมพันธ์เลื่อนเวลาพักออกไปอีกสิบห้านาที แล้วจึงค่อยประกาศเรียกนักเรียนของฝั่งตะวันตกเข้าห้องประชุมใหญ่”

พอสั่งการเสร็จ แอนโทนีก็เดินไปหาเด็กสาวที่ยังคงยืนมองทะเลสีครามอย่างสนใจทันที ทิ้งให้แคลร์ยืนอยู่ที่เดิมเพียงลำพัง ดูเหมือนเด็กกำลังชะโงกไปยังบ้านสีขาวไกลลิบ ที่ตั้งอยู่อย่างโดดเดี่ยวอีกฝั่งหนึ่งของอ่าวตะวันออก บ้านหลังที่เป็นสถานที่ต้องห้าม ไม่ว่าใครก็ไม่มีสิทธิ์จะได้เฉียดใกล้หากไม่ได้รับการอนุญาตจากผู้เป็นเจ้าของสถาบันแห่งนี้

ภาพสุดท้ายก่อนแคลร์จะหมุนตัวกลับไปทำตามคำสั่งของผู้เป็นนาย คือภาพที่ ดร.หนุ่มเอ่ยทักทายสาวน้อยคนนั้น และได้รับรอยยิ้มสดใสแสนซื่อจากหล่อนเป็นการตอบแทน หากแต่รอยยิ้มสุขุมที่เธอเคยเห็นอยู่เสมอที่เขามอบให้สาวน้อยผู้นั้นน่ะสิ แคลร์รู้ดีว่าภายใต้กริยาเช่นนั้น มีนัยยะและผลประโยชน์มากมายซุกซ่อนอยู่ ในแบบที่เด็กสาวอาจตั้งรับไม่ไหวเลยทีเดียว

เปิดเรื่อง 8/7/2018