กาล: เก้าอี้สีแดง ริมหน้าต่างสีเทา

1. กาล 

2. เรียวอิจิ โนบุยุกิ 

3. มะลิวรรณ

เสื้อสีเขียวขี้ม้าของนายทหารญี่ปุ่นผู้นั้นวางอยู่รวมกับของใช้ของคนอื่นๆ ที่เจ้าหน้าที่ของ ‘พิพิธภัณฑ์แห่งความทรงจำ ช่องเขาขาด’ เก็บรักษาไว้ในตู้กระจกสำหรับจัดแสดง กาลมองสิ่งนั้นด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เขารู้ว่ามันเป็นความทรงจำที่แสนเจ็บปวดของคุณยาย แต่เขาจำเป็นต้องรู้ เมื่อในความฝันนั้น เขาต้องวนเวียนอยู่ที่นี่ นั่งรอคอยใครสักคนบนเก้าอี้สีแดงตัวนั้น ...ริมหน้าต่างสีเทา

.......................................

          ปล. ไอเดียเรื่องนี้เกิดตอนที่ไรท์ไปเที่ยวที่พิพิธภัณฑ์ช่องเขาขาดเมื่อสักห้าปีที่แล้ว พวกบรรดาของเก่าเก็บและตรงช่องเขาขาดก็ทำให้รู้สึกหม่นๆเศร้าๆอยู่แล้ว แต่ที่ทำให้รู้สึกหน่วงสุดๆก็คือด้านในของพิพิธภัณฑ์ (ที่มีหน้าต่างบานใหญ่ มองลงไปจะเห็นทางเดินไม้ลงไปที่ช่องเขาขาด) ตรงมุมนั้นมีหน้าต่างบานใหญ่สีขาว กับเก้าอี้สีแดงตัวหนึ่ง ความรู้สึกมัน abstract มากอ่ะ  มันบอกไม่ได้ว่ารู้สึกอย่างไร (อาจจะเป็นเก้าอี้ที่เจ้าหน้าที่เอามานั่งก็ได้นะ) แต่มันเศร้ามาก รู้สึกเหมือนเป็นการรอคอยใครสักคน ที่หวังว่าเขาจะกลับมาแต่ไม่มีวันจะเป็นอย่างนั้นอีกต่อไปแล้ว

          เรื่องนี้หน่วงๆ เศร้าๆ ดราม่าๆ หน่อยนะคะ แต่คงยังไม่ได้เขียนเร็วๆนี้ เพราะต้องหาข้อมูลเยอะเลยค่ะ ตอนนี้มีแต่จินตนาการ แต่ fact ยังไม่มีค่ะ 555