รักวุ่นๆของหนุ่มข้างบ้าน

ระเบียง

 

รักวุ่นๆของหนุ่มข้างบ้าน

#กัปตัน

“ไอ้อ้วนนนนนน ตื่นๆๆ ไอ้อ้วนนนน” เสียงแบบนี้มียุตัวเดียวครับ เฮ้ยย!! ไม่ใช่ครับ มีอยู่คนเดียว

“เอ้า เคาะเข้าไปประตู พังงงงงหมดแล้วว แว่นนน” เป็นอย่างนี้ทุกวันเช้าครับ สาบานนะนี้คือช่วงปิดเทอมของผม วันนี้ดันอากาศดีเกิ้นนผมเลยนอนเพลินเลยครับ แต่จะว่าไปแล้วอีกไม่กี่วันก็จะเปิดเทอมแล้ว ผมล่ะขี้เกียจจริงๆ

ขอแนะนำตัวก่อนนะฮะ “ผมชื่อกัปตัน  ครับ เรียนอยู่ม.5 โรงเรียนสหแห่งหนึ่งที่ไม่ไกลจากบ้านเท่าไร อยู่กับครอบครัว แม่เปิดร้านอาหารไทย ตอนเด็กผมก็ชอบนะครับที่แม่เปิดร้านอาหารแต่ไม่ชอบที่ต้องมาช่วยหลังเลิกเรียน วันหยุด ขี้เกียจครับ แต่แม่ผมเป็นคนสวย ใจดี เหมือนนางสาวไทยเลยครับ พูดจริงๆนะ อัยยะ ชมแม่ตัวเอง ส่วนพ่อ พ่อเป็นหมอครับ รักษาโรคทั่วไปแต่พ่อทำคลอดได้นะครับ สวดดยอดเลยพ่อผม เก่งหล่อรวย เออ แต่รวยไม่แน่ใจครับ เพราะถึงพ่อมีเงินมากแต่ก็ยังสอนพวกเราใช้ชีวิตสมถะเรียบง่าย ผมไม่เข้าใจครับ บ้านที่เราอยู่ดูคลาสิคให้อารมณ์อบอุ่นพ่อผมเป็นหมออินดี้ครับ แต่ผมอ่ะ อยากได้บ้านหลังใหม่เอาแบบหรูๆเหมือนอีบ้านหลังข้างๆบ้านผมครับ แมร่งสร้างไว้อย่างกับคฤหาสค์บ้านผมนี่หม่องไปเลยครับ เออ กลับมาเรื่องของผมก่อนครับ นั่นล่ะครับพ่อผม แต่เดี๋ยวก่อนลืมบอกไปแต่พ่ออ่ะ น่ากลัวมากๆถ้าได้โมโห ฮึ่ยยย แค่คิดก็ขนลุกเลยครับ และคนสุดท้าย ไม่ค่อยอยากจะพรีเซนเท่าไรเลยครับ เอาสักหน่อยแล้วกัน ยัยแว่นครับ น้องสาวสุดกวนทีนนนผม เราสองอายุห่างกันตั้ง7ปีครับ มันอยู่ ป.4ครับ ยัยแว่นเรียนเก่งได้พ่อครับ ผมไม่รู้ว่าทำไมต้องสวมแว่นตั้งป.1อ่ะผมงงเลย ขนาดผมอ่านหนังสือตั้งแต่เด็กสายตาผมไม่เห็นเป็นไรเลยครับ อิอิ แต่เป็นหนังสือการ์ตูน หนังสือโป๊นิสสหน่อยยย555 ผมไม่ใช่คนลามกนะครับ แค่ อิอิ บางอารมณ์ ช่างเหอะครับ ขอพรรณนาถึงยัยแว่นต่อน้องผมไม่ชื่อแว่นหรอกครับ ชื่อ แก้วตา นิสัยยัยแว่นน้องสาวผมเป็นเหมือนแม่ผมอีกคนเลยครับ แม่ผมยังไม่เยอะเท่าอ่ะ ทั้งจูจี้ขี้บ่น จอมสั่ง เล็กพริกขี้หนูครับ ถึงพวกเราจะชอบทะเลาะกันแต่ก็รักกันดีนะครับ ผมอ่ะรักน้องสาวคนนี้มากๆเลย ก็เลี้ยงมากับมืออ่ะครับ 5555 (โม้ๆๆครับ) นี่ครับครอบครัวของผม แต่ผมยังไม่ได้บอกนิสัยของผมหรอกครับ เด๋ยวค่อยๆรู้จักกันไป5555 (นิสัยอย่างนึงที่รู้แล้วตอนนี้ คือ มึงอ่ะ กวนตีน)คิดอยู่ใช่ไหมล่ะครับ555”

“ตื่นนแล้ววโว้ยยยย” “แม่มมมม พี่กัปตันพูดไม่เพราะ” และก็ได้ยินเสียงวิ่งลงบันไดเสียงดัง พร้อมเสียงขี้ฟ้องแม่

ผมเดินมาเปิดหน้าต่างบิดขี้เกียจขยี้ตาพร้อมกวาดสายตาไปยังบ้านที่อยู่ข้างกันและต้องหยุดเมื่อมองไปเห็น เห็น เงาตะคุ่มๆเหมือนมีคน แต่ที่จำได้บ้านนี้ไม่มีใครอยู่ไม่ใช่หราว่ะ

“แม่!!!!! ” (นิสัยอย่างนึง ขี้กลัว และขี้โวยวาย ----)ผมวิ่งไปหาแม่ที่ห้องครัวแบบไม่คิดชีวิตครับบ “แม่ๆๆๆ ขะ ข้างๆ บ้านมีคนอยู่ไหมอ่ะ ” เสียงสั่นพูดติดขัดทั้งที่ไม่ใช่คนติดอ่าง “เสียงดังอะไรแต่เช้าดีนะที่ไม่ตกบันได ระวังหน่อยสิลูก ถามว่าอะไรค่อยๆพูด” “ขะ ข้างบ้านอ่ะมีคนอยู่ไหม”สภาพตอนนี้ผมยืนกอดเอวแม่ไว้อย่างแน่นครับ “บ้านข้างเรานินะ ก็ไม่มีนะ ไม่มีคนอยู่ตั้งนานแล้ว มีแต่ ป้า สา ที่คอยมาทำความสะอาดอาทิตย์ล่ะครั้งอ่ะ แต่ป้าสาเพิ่งมาทำเมื่อวานนะ ตอนนี้ก็คงไม่มีใครอ่ะ” เอาแล้วครับท่านแต่เช้าเล้ยยย “งั้นที่เห็นก็ผีสิแม่!!” ๐_๐ “เพ้อเจ้อ  ตื่นมาขี้ตาบังตา ตาเลยฟาดรึป่าว ฮึ”

“ไอ้อ้วนกลัวผี ไอ้อ้วนขี้กลัว ๆ ๆ 555” น้องสาวผมนี่มัน “ใครๆขี้กลัว เขาเรียนสงสัยต่างหาก” (นิสัยอย่างนึงขี้แถ ครับท่าน 55) “ถ้างั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะแม่” ผมใจแข็งเดินกลับขึ้นห้องไปอาบน้ำ ยังไงก็จะไม่ยอมเสียฟอร์มให้กับน้องสาวแน่ครับ

พอถึงห้องพอรีบหลับตาหรี่ๆดึงผ้าม่านปิดหน้าต่างอย่างรวดเร็วครับ (ผมแอบคิด ผี แมร่งไม่กลัวแสงหราว่ะ หรือจะมีครีมทาผิวกันแดดเหมือนแด็รกคิวล่าว่ะ ) <นี่มึงโง่หรือมึงสงสัยจริงเนี่ยย 55 ดูหนังเยอะไปแล้วมึงอ่ะโด่ง>

----- โต๊ะอาหารเช้า-----

“พ่ออ่ะแม่”ขณะที่ถามแม่  ยัยแว่นก็แซวยุนั่นแระ  “ไอ้อ้วนขี้กลัวๆๆ” “แก้วตา แซวพี่ทำไม” “ไม่ได้กลัว แล้วไม่ได้อ้วนด้วย อย่างนี้เขาเรียกเต็มไม้เต็มมือ เชอะ ”

 “หรา” ปากดีนะผมเลยยกแก้วนมกรอกปากเลยครับ 555 รักน้องๆครับ กลัวน้องไม่สูงครับ ถึงแกล้งยังไงน้องผมก็ชอบขำครับ ซาดิส์ครับน้องผม พวกเราหัวเราะกันเสียงดังลั่นบ้านในตอนเช้า

“แล้วพ่อไปไหนนะแม่”

”มีคนป่วยฉุกเฉินด่วนรีบไปโรงพยายาลแล้ว”

“เป็นหมอก็ดีอย่างเสียอย่างนะฮะ”

พวกเรากินข้าวเช้าเสร็จ แม่ไปที่ร้าน เพื่อเตรียมเปิดร้านตอนเที่ยงร้านแม่เปิดเที่ยงเพราะปิดดึกครับ 

ก่อนไปแม่สั่งงาน T_T

“เราสองคนช่วยกันอาบน้ำให้ไข่ดาว ด้วยนะ เสร็จแล้ว ก็ไปส่งน้องที่เรียนพิเศษด้วยนะ”

“ครับปม” ไข่ดาวคือหมาพันธุ์บ้านครับ พ่อเก็บมันได้เหมือนแม่มันคลอดแล้วตายอะไรประมาณนี้ล่ะครับ บ้านเราก็เลยเก็บมันมาเลี้ยง ส่วนชื่อไข่ดาว มากจากที่มันชอบกิน ไข่ดาวครับ หมาแมร่งไรกินไข่ดาว ผมก็งง ครับ

ผมกับน้องสาวช่วยกันเล่นน้ำ เฮ้ยยไม่ใช่ครับ อาบน้ำให้เจ้าไข่ดาวกันอย่างสนุกสนาน ที่หลังบ้าน แต่ยุดีๆ ก็มีเสียง

แกร๊กกกก แกร๊กกกกก แกร๊กกกก เอาแล้วครับ เอาแล้วว

“พี่กัปตัน สะ เสียงอะไรอ่ะ”ทั้งพูดทั้งกอดขาผมไว้ ทำเป็นมาล้อ ยัยแว่นเอ้ยยย

“เมื่อเช้าแม่บอกไม่มีใครอยู่ไม่ใช่หรา”

“ว้ายยย ยัยแว่นขี้กลัวผีๆ” ขอเอาคืนมั้ง จริงๆผมโครตกลัวเลย แต่เก็บอาการครับ เป็นลูกผู้ชายเป็นพี่ชายต้อง......

โครมมมม !!!

ไปแล้วววววครับบบ อยู่ก็บ้าแล้วววววครับบบ ผมวิ่งเข้าบ้านอย่างรวดเร็วปล่อย น้อง กับ ไอ้ไข่ดาวยืนนิ่งอยู่นั่นล่ะครับ

<อายย โครต o-o !>

ผมจำได้ว่าบ้านข้างเป็นบ้านของไอ้ไวท์เพื่อนสมัยเด็กของผม ตอนนั้นแม่มันเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุมันเลยจำเป็นต้องย้ายบ้านไปอยู่กับป้าที่ต่างจังหวัด และหลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ข่าวมันอีกเลยครับ ตอนที่เราแยกจากกันก็เด็กมากๆอ่ะครับน่าจะประมาณป.4มั้ง ตอนนี้ผมจำหน้ามันไม่ได้แล้ว และมันก็คงจำผมไม่ได้เหมือนกัน ผมก็จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเราสนิทกันยังไงคิดยังไงก็คิดไม่ออกครับ เดี๋ยววันหลังต้องถามแม่สักหน่อยแล้วครับ