คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ:ก็แค่อยากใช้ชีวิตธรรมดา ทำไมกันนะ??
มหาสงครามของ 3เผ่าพันธ์ เซเลนเทียร์,มนุษย์ และ ดีเวียร์ ที่กินเวลากว่า 300 ปีนั้น ได้แบ่งเขตแดนบนโลกนี้ออกเป็น 3 ทวีปหลักใหญ่ๆของทั้ง3เผ่าพันธ์
1.สรวงสวรรค์
2.แผ่นดิน
3.แดนรกร้าง
และในแต่ละทวีปนั้นๆ ก็ยังมีประเทศที่ตั้งขึ้นจากการแย่งชิงดินแดนของแต่ละเผ่าพันธ์ แยกตัวออกมาอีกมากมายหลายประเทศ หลังจากจากสงครามสิ้นสุดลง เผ่าพันธ์ ทั้ง3เผ่าพันธ์ ได้ส่งตัวแทนของตนเองออกมา ทำสัญญาสงบศึก ทั่วทั้งโลกได้จับมือกันและได้ร่วมมือกัน บูรณะ โลกที่พังทลาย ขึ้นมาอีกครั้ง
..........................................................................................
ณ เมือง เนฮาเลม เมืองท่าติดทะเล
ผืนทะเลตัดผ่านคู่ขนาดไปกับสีฟ้าครามอันแสนสดใส เรือขนส่งสินค้าล่องลอยอยู่ทั่วท้องฟ้าด้วยเวทย์มนต์ บางลำก็กำลังเดินทางออกจากเกาะบ้างบางลำก็กำลังเทียบข้างๆหน้าผา และ ขนส่งสินค้าลงจากเรือ....สินค้าที่ลำเลียงขนส่งมานั้น ส่วนมากจะเป็นผลผลิตจำพวกผลไม้และอาหารจาก-สรวงสวรรค์- แผ่นดินใหญ่ของเผ่าพันธ์ที่ชอบเรียกตัวเองว่า เทวทูต
ทูตสรวรรค์ นางฟ้า อะไรทำนองนั้น -เผ่าเซเลนเทียร์- แม้จะเป็นเผ่าพันธ์ที่หัวสูงอยู่บ้าง แต่ผลผลิตต่างๆของสรวงสวรรค์นั้น มีคุณภาพสูงมากเลยทีเดียวจึงเป็นที่นิยมอย่างมากจากทั่วทั้งโลก
ครืน....
เสียงของเรือขนส่งลอยฟ้าขนาดใหญ่กำลังเทียบท่าเรือขนส่งที่หน้าผา
ทิ้งสมอเรือลง และทอดสะพานขนส่งสินค้า..สมอเรือที่โยนลงมาถูกดึงเข้าหาที่เกี่ยวสมอตรงท่าเรือโดยอัตโนมัติ
ด้วยเวทย์มนต์ราวกับโดนดูดด้วยแม่เหล็ก
จากนั้น ผู้คนที่ยืนรอรับสินค้ารอบๆท่าเรือก็ต่างพากันกรูเข้าไปรับสินค้าของตน
"สินค้าของคุณ เบอร์แมน จำนวน 18 ลังครับ"
"สินค้าของคุณ เมย์ร่า จำนวน 34 ลัง ครับ"
"สินค้าของคุณ ....."
เสียงของคนขนส่งสินค้าบนเรือกำลังแจกจ่ายสินค้าตามที่สั่งให้กับลูกค้าตามที่ได้สั่งไว้ดังขึ้นอย่างขยันขันแข็ง..
"ต่อไปของคุณ เวลม่า ผลไม้ 3 ลังใหญ่ครับ"
"ครับผม ของผมเองครับ"
ชายคนหนึ่งขานรับด้วยเสียงสดใส เขาได้เดินเข้าไปหาพนักงานส่งสินค้าบนเรือพร้อมกับโบกมือทักทาย
"อ่าวฮาฟ วันนี้ก็มาคนเดียวเหรอ"
พนักงานขนส่งสินค้าทักทายชายคนนั้น
"ก็ช่วยไม่ได้นะครับ ร้านลุงเวลมีลูกจ้างแค่ผมคนเดียวนี่นา ฮ่ะๆ"
ชายผมสีดำดวงตาประกายสีน้ำเงินครามราวกับท้องฟ้ายามรัตติกาล หัวเราะอย่างร่าเริง
"ลุงแกนี่ก็จริงๆเลยน้าน่าจะหาคนเพิ่มอีกสักคนก็ยังดี..นี่กล่องของนาย3กล่องอยู่ตรงนี้ ยกไปได้เลย ไหวหรือเปล่า มันหนักนะนั่น.."
พนักงานขนส่งสินค้าแสดงสีหน้าเป็นห่วง พร้อมกับชี้ไปที่กล่องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่
ชายหนุ่มนามว่าฮาฟ เดินเข้าไปยกกล่อง3กล่องที่ปิดสนิทขนาดกว้างยาว1เมตร ขึ้นอย่างหน้าตาเฉยและเดินออกมา..
"แค่นี้สบายๆครับ"....
เขาเดินตรงกลับไปที่ตลาดของเมืองเนฮาเลม ตลาดที่ทอดยาวกว่า4กิโลเมตร เป็น1ใน3 ตลาดที่ใหญ่ที่สุดของ
-ทวีปผืนแผ่นดิน-ทางเดินถูกปูด้วยพื้นหินอ่อนตลอดทาง พร้อมกับ สินค้ามากมาย ไม่ว่าจะเป็น ผลไม้ อาหาร อาวุธ เสื้อผ้า ฯลฯ เรียงรายตลอดทาง และแน่นอน สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยผู้คน
วันนี้ก็เป็นวันปกติของฮาฟอีกวันหนึ่ง เขาทำงานอยู่ที่ร้านผลไม้ของลุง เวลม่า ซึ่งเป็นร้านผลไม้ที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงทีเดียว
..แต่ทว่า...
"หงุดหงิดโว้ยยยยยย!!!!!"
โครม!!
สิ้นเสียงตะโกนนั้น ก็มีลังผลไม้ลังหนึ่งกระเด็นออกมานอกร้านจนผลไม้ลูกสวยหลากชนิดกระจัดกระจาย
ฮาฟที่เดินมาเกือบจะถึงหน้าร้านของ ลุงเวลม่า พอดี เห็นดังนั้นจึงวางลังไม้ที่แบกมาลงและวิ่งเข้าไปดู...
ชายสวมชุดคลุมสีดำ สามคน คนนึงกำลังทำลายข้าวของในร้าน อีกสองคนกำลังยืนดู โดยที่มีลุงเวลม่ากำลังทำตัวไม่ถูกอยู่ตรงนั้นด้วย..ท่ามกลางฝูงชนที่ได้แต่มุงดู ไม่กล้าเข้าไปช่วยสักคน
"ขอโทษนะครับ! ไม่ทราบว่ามีเรื่องอะไรกันครับ! "
ฮาฟตะโกนออกมา และ เดินไปหา3คนนั้น
"ห่ะ..แกเป็นใคร มายุ่งอะไรด้วยวะ"
สามคนสามไซต์ เล็ก กลาง ใหญ่ คนสวมผ้าคลุมตัวใหญ่ถามเสียงแข็งกลับมา ทำให้อีกสองคนนั้นหันมาหาฮาฟ
"ก็..จะไม่ให้ไม่เกี่ยวกับผมได้ไงล่ะครับ ก็ผมเป็นลูกจ้างของร้านลุงนี่นา"
"เหรอ..แล้วจะทำไมไอ้ลูกจ้าง มีปัญหาหรือไง"
คนไซต์กลาง ที่ดูท่าจะเป็นหัวหน้ากลุ่มเดินเข้ามาหาฮาฟด้วยท่าทางเอาเรื่องแบบสุดๆ
"เออ..ก็ไม่จะทำไมหรอกครับ แต่ถ้าเกิดว่าอยากจะทำลายข้าวของล่ะก็..."
ฮาฟจ้องตาขวางกลับไปทำให้ชายสวมผ้าคลุมผง่ะเล็กน้อย..
"ถ้าจะทำลายข้าวของล่ะก็"
ฟุบ...
ฮาฟหมอบลงไปกับพื้น
"....เชิญกระทืบผมแทนเถอะครับ...ถ้ามันจะช่วยทำให้หายหงุดหงิดได้น่ะครับ.."
"อะ.." (ทำหน้าสตั้นกันทั้งชาวคณะ)
ต่อจากนั้นก็เป็นมหกรรมคนสามคนรุ่มกระทืบคนๆเดียว
............................................................................................................................................................................................................
แฮก...แฮก.. "ทำไม..เหมือนกระทืบก้อนหินเลยวะเนี้ย"
ท่ามกลางชายสามคนที่เหนื่อยหอบฮาฟก็ได้ยันตัวลุกขึ้นมากลางเหล่าคนสวมผ้าคลุม ทำให้ทั้งสามเริ่มถอยออกมา
"พอใจแล้วหรือยังครับ"
ฮาฟปัดฝุ่นบนเสื้อไปมา ถึงจะโดนกระทืบอยู่นาน แต่ดูเหมือนว่าเขานั้นจะไม่ได้รับบาดเจ็บเลยสักนิด
"..."
"ถ้าพอใจแล้วผมขอถามอะไรสักอย่างสิ ไปหงุดหงิดมาจากไหนกันถึงมาทำลายข้าวของชาวบ้านแบบนี้เนี้ยครับ เชิญจ่ายค่าเสียหายมาด้วยครับ"
"หุบปาก!!!! คิดว่าฉันกระจอกมากหรือไงกันห่ะะะะ!!! ทั้งแก!! ทั้งไอ้ภาคีนั่น!!คิดว่าเจ๋งมากหรือไงว่ะะะ!!!"
(ภาคีงั้นเหรอภาคีอะไรอะ -__-???) ฮาฟทำหน้ามึนๆ
ชายสวมผ้าคลุมไซต์กลางตะวาดขึ้นพร้อมเรียก อาติแฟลค ทรงไม้คฑาออกมา ลักษณะ ก็เหมือนไม้คฑาทั่วไปแต่องค์ประกอบนั้นเหมือนกับ เอาชิ้นส่วนโลหะทรงเลขาคณิตหลายๆชิ้นมาต่อกัน และระหว่างรอยต่อนั้น ก็มีแสงสีแดงเพลิงปรากฏออกมา จากนั้น ชายสวมผ้าคลุม ก็ได้กางวงเวทย์ สีเพลิงขึ้น...
ฟุม..
"เห้ยๆ...ใจเย็นสิเฟ้ย เดี๋ยวไปโดนคนอื่นนะ พวกเค้าไม่เกี่ยวอะไรด้วยสักหน่อย.."
"ก็ช่างมันสิวะะะะะ!!!!"
ชายผ้าคลุมไซต์กลางอัดไม้คฑาไปที่วงเวทย์ ส่งลูกไฟขนาดเท่าลูกบาสพุ่งเข้าใส่ฮาฟ..
"..โถ่เว้ย.." ฮาฟ สบถ อย่างหัวเสียก่อนจะยกแขนขึ้นมาป้องกันลูกไฟนั้นไว้ ตูม!!!
เมื่อเกิดการปะทะ ลูกไฟก็ระเบิดขึ้น จนเกิดควันคลุ้ง
ผู้คนที่มุงดูเริ่มแตกตื่นและพากันวิ่งหนี เพราะกลัวโดนลูกหลง
"บ้าจัง สุดท้ายก็วุ่นวายจนได้"
ฮาฟถอนหายใจพร้อมกับเหวี่ยงแขนหนึ่งครั้งส่งให้กลุ่มควันดำปลิวหายไป แขนเสื้อข้างขวาของเขามีรอยไหม้
และขาดจากการยกขึ้นป้องกันลูกไฟนั่น แต่ดูเหมือนเขาก็ยังไม่ได้รับบาดเจ็บอยู่ดี
"แก..เป็นตัวอะไรกันแน่.."
ชายผ้าคลุมกระชับคฑาในมือให้แน่นขึ้น พร้อมกับอีก2คนด้านหลัง ที่ร่ายวงเวทย์ไฟเตรียมไว้เหมือนกัน
"เห้อ"
(น่าจะซัดพวกมันให้จบๆตั้งแต่แรก)
"ยิงมันเลยยยยย"
โครม!!
สิ้นเสียงคำสั่งของคนไซต์กลาง ร่างของฮาฟได้ถีบตัวพุ่งออกจากจุดเดิมอย่างรวดเร็ว และจับศีรษะของคนไซต์เล็กอัดโครมลงบนพื้นจนสลบไป ก่อนที่ทั้งสามคนนั้นจะโจมตีเสียอีก..
"อะ..อะไรวะนั่น"
"เอาล่ะ.. จะจ่ายค่าซ่อมร้านแล้วออกไปดีๆไหม"
ฮาฟกล่าวเสียงแข็งพร้อมกับก้าวเข้าไปหาอีก2คนที่เหลือ
"ดูถูกกันงั้นเหรอ!! ไอ่บ้านี่!!! หอกเปลวเพลิง!!"
(อ่า..รู้สึกแทนที่จะทำให้กลัว กลับกลายเป็นว่าทำให้โกรธมากขึ้นไปอีกนะเนี้ย..เวรกรรม)ฮาฟนึกในใจ พร้อมกับสีหน้าเบื่อโลกแบบสุดๆ..
หลังจบคำสั่งที่เหมือนคำร่ายเวทย์หอกเปลวเพลิงนั้น ไม้คฑาของชายไซต์กลางสวมผ้าคลุม ก็แปรสภาพเป็นหอกสีแดงที่ลุกไหม้ เขาควงหอกนั้นและวิ่งตรงเข้าใส่ฮาฟ
ย้ากกก
เคล้ง! ชายสวมผ้าคลุมฟาดหอกลงไปตรงที่ฮาฟ แต่ชายหนุ่มเอียงตัวหลบ ทำให้หอกพลาดเป้ากระแทกพื้น "หึ่ย!" แต่ชายสวมผ้าคลุมยังไม่ยอมแพ้ เหวี่ยงหอกไปตามแนวราบกวาดไปทางฮาฟ
วูบ โครม! ฮาฟกระโดดถอยฉากออกมา ทำให้หอกเพลิงนั้นพลาดเป้า แต่ก็ไปกระแทกกับแผงใส่ผลไม้ที่วางขายอยู่หน้าร้านซะล้มระเนระนาน
คิ้วขวาของฮาฟกระตุกเล็กน้อยอย่างไม่สบอารมณ์ ชายสวมผ้าคลุมยังไม่ลดละ พุ่งหอกตรงเข้ามาหมายจะแทงเข้าที่กลางลำตัว ขณะเดียวกันลูกไฟสนับสนุนจาก ชายสวมผ้าคลุมไซต์ใหญ่อีกคนก็ยิงตามมาอีก 3 ลูก ตรงมาที่เขา
"ให้ตายสิ"
ฮาฟกระโดดถอยหลังเฉียงออกด้านข้างเล็กน้อย ปล่อยให้ปลายหอกแท่งทะลุผ่านช่องว่างแขนไปและใช้แขนนั้นหนีบหอกที่ยังติดไฟนั้นไว้ พร้อมกับใช้มือคว้าคอเสื้อของชายสวมผ้าคลุมไซต์กลางที่พุ่งเข้ามา
"เห้ย! ปล่อยนะเว้ย"
"เออปล่อยแน่!! "
ฮาฟกระชากตัวของชายคนนั้นลอยจากพื้น ขึ้นมาบังลูกไฟสามลูกที่ลอยเข้ามาหา
ตูมๆๆ!!!
ยิงพวกเดียวกันเอง...
หอกเปลวไฟได้คืนสภาพเป็นไม้คฑาและร่วงลงพื้นพร้อมกับผู้ใช้ที่หมดสติ
"นี่เจ้าอ้วน"
ฮาฟที่หยิบไม้คฑาบนพื้นมาหมุนเล่นบนมือ และพูดกับชายสวมผ้าคลุมตัวอ้วนคนสุดท้าย
"อะ..อะ..อะไร..." ชายคนนั้นตอบกลับด้วยเสียงสั่นๆ
"พวกเราไม่รู้จักกันแท้ๆ ทำไมต้องเล่นกันแรงขนาดนี้ด้วย"
ออร่ากดดันแผ่กระจ่ายออกมาจากฮาฟ จนทำให้ผู้ที่สนทนาด้วยยิ่งกลัวขึ้นไปอีก
"ฉะ..ฉัน ไม่เกี่ยวนะ แค่ลูกพี่ อารมณ์ไม่ดีเพราะสอบภาคีอัศวินไม่ติด เลยหาเรื่องไปทั่วก็แค่นั้นเอง"
"หาาาา?? เหตุผลแค่นี้ถึงกับต้องพังร้านกันเลยเหรอ..??? หึ อย่ามาล้อ..."
"มีเรื่องอะไรกันห่ะ!!"
ก่อนที่ฮาฟจะพูด หรือ ทำอะไรต่อ เสียงทุ้มต่ำตะโกนออกมาจากกลุ่มผู้คนที่เริ่มเข้ามามุงดูกันอีกครั้ง.. อัศวินชุดเกราะสีแดงที่มีลายประดับสีทอง บ่งบอกถึง สถานะ ก้าวออกมาจากฝูงชน และได้เข้ามาควบคุมสถานการณ์ จนสงบลง....
อัศวินคนนั้นกวาดสายตาพิจารณาสถานการณ์ไปรอบๆ
(ล้มผู้ใช้เวทย์สามคนด้วยตัวคนเดียวงั้นเหรอ..เจ้าหนูนี่ไม่ธรรมดาสินะ..)
"นี่พ่อหนุ่ม เห็นทีคงต้องมาด้วยกันแล้วล่ะ."
จากนั้นอัศวินที่แลดูยศสูงก็เดินตรงมาที่ฮาฟ..
(ก็แค่อยากจะอยู่แบบคนปกติแค่นั้นเอง แต่ดันเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นจนได้ให้ตายสิ..)
ความคิดเห็น