คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : งานเลี้ยงยามค่ำคืน
"อ๊ากกกกกก ทำไมมันซวยอย่างงี้เนี้ยยยยย เงินติดตัวไม่มีสักบาทนี่นา!!!!!"
เสียงตะโกนโหยหวนดังขึ้นกลางห้องโถงพระราชวัง.. ฮาฟคุกเข่าลงอย่างสิ้นหวัง จนเจ้าหน้าที่สาวหัวเราะคิกๆ
"โรงอาหารอยู่ชั้น2ค่าาา ตอนนี้คุณเป็นอัศวินอย่างเป็นทางการแล้ว จะไปแวะทานก็ได้นะคะ เชิญตามสบาย"
ดั่งเสียงสวรรค์มาโปรด ฮาฟลุกพรวดขึ้นมาและตรงเข้าไปคว้ามือเจ้าหน้าที่คนนั้นทันที จนเธอแก้มแดงขึ้นมาเล็กน้อย
"ไปทางไหนครับ!!!"
.......................................................................................................................................................................
ตึง!ตึง!ตึง!ตึง! เสียงกระแทกเท้าเดิน ดังขึ้นภายในทางเดินของปราสาท
"หงุดหงิดชะมัดเลย!!.ท่านพ่อนะท่านพ่อ คอยดูเถอะนัดดูตัวพรุ่งนี้ข้าจะหนีไปให้ไกลเลยคอยดูสิ!!!"
แคทซิโอเปียบ่นกับตัวเอง ดูเหมือนว่าพรุ่งนี้องค์หญิงตัวน้อยคนนี้ จะต้องไปนัดดูคู่กับเจ้าชายของหัวเมืองฝั่งตะวันออก ที่นั่นเป็นปราสาทของทวีป-ดินแดนรกร้าง- ดูท่าเจ้าชายองค์นั้นจะชอบในตัวของแคทซิโอเปียเอามากๆ แต่ดูท่าทางฝั่งองค์หญิงนั้นกลับไม่ได้รู้สึกสนใจในตัวองค์ชายเลยสักนิด...ถึงแม้รูปโฉมของแคทซิโอเปียจะงดงามจนทำให้ชายที่ได้พบเห็นส่วนใหญ่หลงใหลและเป็นที่หมายปองของชนชั้นสูงทั่วทั้งอาณาจักร แต่จนถึงปัจจุบันนี้เธอกลับไม่ได้รู้สึกสนใจใครเป็นพิเศษเลย..
(เจ้าคนในสนามประลองนั่น..แคทซิโอเปียผู้นี้ถึงกับโปกมือให้ ถึงจะเป็นเพราะดีใจที่ช่วยทำให้คนที่ชื่อเนฟิเลี่ยมนั่นเสียหน้าก็เถอะ..แต่กลับไม่สนใจข้าเลยสักนิด..)
"ช่างเถอะ..เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน มาคิดว่าคืนนี้จะหนีจากราชวังยังไงดีกว่า.."
..............................................................................................................................................................
พอพ้นสภาพจากความหิวแล้ว ฮาฟก็ได้เริ่มเดินสำรวจภายในปราสาทแห่งนี้ ดูเหมือนว่าชั้นด้านล่างสุดจะมีไว้เพื่อรองรับผู้คนที่เข้ามาเป็นอัศวินวัดขนาดๆคร่าวๆแล้ว ชั้นล่างสุดนี้คงสามารถรองรับทหารได้ราวๆ4หมื่นคน ส่วนห้องบริการต่างๆสำหรับอัศวิน ไม่ว่าจะเป็นห้องอาบน้ำรวมห้องอาหาร ห้องเก็บอุปกรณ์ต่างๆ จะอยู่รวมกันที่ชั้น2
ส่วนชั้นอื่นๆตั้งแต่ชั้นสามขึ้นไปจะเป็นพื้นที่ส่วนตัวของราชวงค์
....
"ให้ตายสิ ปราสาทนี่มันกว้างแค่ไหนกันฟ่ะ..แล้วตาลุงนั่นกะจะมาส่งแค่นั้นจริงๆเหรอ"
วันไดรฟ์ที่กำลังนั่งดื่มเบียร์อยู่ในบาร์จามขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ....
"เอาเถอะตอนนี้ไปดูที่พักก่อนดีกว่า"
ฮาฟพึมพำกับตัวเอง
(พรุ่งนี้ต้องมาติดระดับของอัศวิน กับ รับอาวุธสินะ)
ชายหนุ่มก้มลงมองข้อความกำหนดการที่ปรากฏออกมาเป็นภาพโฮโลแกรมจากนาฬิกา
ก่อนที่จะปิดมันลงด้วยการแตะ Xที่มุมบนจอข้างขวา และเดินทางออกจากพระราชวัง
ไปตามพิกัดของที่พักตามที่นาฬิกาบอกไว้
...........................................................................................................................................................
เวลาตอนนี้ ก็ ล่วงเลยไปจนถึง 1 ทุ่มแล้ว
ขณะนี้ฮาฟกำลังเดินอยู่ท่ามกลางตัวเมืองที่ห่างออกมาจากพระราชวังพอตัวแล้ว จุดหมายของเขานั้นก็คือที่ติดกำแพงทางทิศตะวันตก ตำแหน่งบ้านพักของเขาเอง..
(โว้ยยยย!!ใครมันจะไปคิดว่าจะไกลขนาดนี้ฟ่ะเนี้ย!!!นี่เดินมาจะ2ชั่วโมงแล้วนะ!!ยังไม่ถึงอีกหรือไง ใครมันจะไปคิดว่าเมืองหลวงบ้านี่จะกว้างขนาดนี้!!!)
ปึก!!!
ขณะที่ฮาฟกำลังเหม่อลอยอยู่นั้น อยู่ๆก็คนมีร่างเล็กในชุดสวมผ้าคลุมสีดำสนิดพร้อมกับสวมผ้าปิดใบหน้าท่อนล่างเอาไว้อีกด้วย ดูเผินๆแล้วคนๆนี้คือผู้หญิงและด้วยร่างที่เล็ก บวกกับ ผ้าคลุมยาวเฟื้อยระเกะระกะ เมื่อเกิดการปะทะกับชายหนุ่ม ทำให้ร่างเล็กนั้นเสียหลังลอยละลิ่ว
หมับ!
ชายหนุ่มคว้าแขนคนสวมผ้าคลุมนั้นและช่วยพยุงเอาไว้ได้...
"อะ..โทษที พอดีกำลังคิดเรื่อยเปื่อยเลยไม่ทันระวังน่ะ เป็นอะไรไหม.."
"ข้าไม่เป็นไร ขอโทษด้วยเช่นกัน ข้ากำลังรีบ.."
น้ำเสียงนุ่มนวลของผู้หญิง ดังขึ้นจากใต้ผ้าคลุม แต่เสียงนั่นเองก็ทำให้ฮาฟคิ้วกระตุก..
(คุ้นๆแปลกๆ....อ๋อ)
"จะรีบไปไหนเหรอ ยัยขี้โวยวายเมื่อตอนกลางวัน"
"หาาาาาา!!!!!! ใครขี้โวยวายกันห่ะะะะ!!!! ปากเสียมาก!!! ข้าเป็นถึงเจ้า...อุ๊บ!!"
ก่อนที่คนในผ้าคลุมนั้นจะพูดอะไรต่อฮาฟก็ใช้มือปิดปากเธอไว้เธอพยายามสลัดมือของฮาฟที่จับแขนไว้ออกชายหนุ่มถอนหายใจพร้อมกับโน้มตัวลงไปกระซิบข้างๆหูของเธอ
"ขอประทานอภัยอย่างสูง องค์หญิง แต่ท่านอุส่าห์ลงทุนหนีออกมาจากพระราชวัง ไหนจะปลอมตัว ไหนจะวิ่งไม่ดูตาม้าตาเรืออีก ท่านคงมีเหตุผลของท่าน เพราะงั้นใจเย็นๆ ออกมาด้านนอกคนเดียวมันอันตรายไม่ใช่เหรอ..บอกหน่อยได้ไหมว่าออกมาทำอะไรน่ะ.."
องค์หญิงในชุดสวมผ้าคลุมพยักหน้า ฮาฟที่เห็นว่าเธอสงบลงแล้วก็ปล่อยมือ แต่ทันทีที่ชายหนุ่มปล่อยมือ องค์หญิงร่างเล็กก็พุ่งพรวดวิ่งออกไปทันทีอย่างรวดเร็ว...ผู้คนแถวนั้นจ้องมองไปที่ชายหนุ่มด้วยสายตาทิ่มแทงเหมือนกับว่า
-แค่ถูงวิ่งชนแค่นี้ถึงกับต้องกระชากเข้ามาและกระชิบขู่ด้วยเหรอ โหดร้ายอะไรอย่างงี้- อะไรทำนองนั้น...
"เดี๋ยวๆ ทุกคนฟังผมก่อนสิ..มันไม่ใช่แบบที่คิดนะ เลิกมองด้วยสายตาแบบนั้นได้แล้ว อะ..."
(.อ่าวเห้ย..ซวยล่ะสิ..ยัยองค์หญิงหายไปไหนแล้วเนี้ย !!!!)
.............................................................................................................................................................
ในตรอกมืดร้างผู้คนติดกำแพงเมืองหลวงฝั่งตะวันตก..พื้นที่ตรงนี้ถูกปิดไว้ไม่ให้ผู้คนเข้ามาเพราะจะจัดทำเป็นโรงงานอุตสาหกรรมขนาดใหญ่แต่เพราะไม่มีใครเข้าออก จึงไม่มีใครสังเกตุว่า ในพื้นที่ปิดนี้ ฝั่งลึกสุดที่ติดกับกำแพงเมืองหลวง มีบ้านพักขนาดเล็กหลังหนึ่งตั้งตระหง่าอยู่ ใช่แล้ว...มันคือ บ้านพักลับขององค์หญิงแคทซิโอเปีย ซึ่งอยู่ตรงหน้านี่เอง
"เห้อ..ให้ตายสิ หนีเจ้าหมอนั่นพ้นหรือยังนะ ถ้าหมอนั่นจับเราส่งกลับวังก็แย่น่ะสิ"
องค์หญิงร่างเล็ก ถอดฮู๊ดของผ้าคลุมและผ้าปิดปากออก เส้นผมสีส้มทองทอประกายแสงยามค่ำคืนระยับปลิวไสว
หลังจากวิ่งหนีออกจากฮาฟก็ผ่านมาได้สักครึ่งชั่วโมงแล้ว
ตอนนี้องค์หญิงแคทซิโอเปียกำลังเดินตรงไปที่บ้านพักอย่างสบายใจ
"นี่..พวกเจ้าน่ะ จะแอบอยู่ตรงนั้นไปถึงเมื่อไหร่ เห็นแบบนี้แต่บ้านข้างหน้าก็มีระบบป้องกันระดับสูงกางไว้อยู่นะ..จะทำอะไรทำไมไม่รีบทำซะล่ะ.."
แคทซิโอเปียพูดขึ้นมาลอยๆ แต่แล้ว เงาสีดำรูปคน6เงา ก็กระโดดออกมาจากมุมมืด ลงมายืนเรียงกันต่อหน้าองค์หญิงแห่งอาณาจักร แซงชัวรี่กลุ่มชายชุดผ้าคลุมสีดำ 6 คนพร้อมกับอาวุธในมือ ดูแล้วเหมือนกับนักลอบสังหาร จ้องเขม็งมาทางแคทซิโอเปีย
"สมกับเป็นบุตรสาวของราชาอัศวิน รู้ตัวด้วยสินะว่าพวกเราตามมา แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่น่าโง่นะ พวกข้าไม่รู้ข้อมูลเกี่ยวกับการป้องกันของบ้านหลังนั้นเลย..ถ้าหากท่านเข้าไปอยู่เงียบๆ ท่านก็คงจะได้มีความสุข อยู่สบายๆเพิ่มขึ้นอีกคืนนึง"
ชายในกลุ่มมือสังหารนั้นค่อยๆก้าวเข้ามาหาแคทซิโอเปีย แต่ทางองค์หญิงนั้นกลับไม่ได้แสดงท่าทีเกรงกลัวออกมาเลยสักนิด
"ก่อนจะเริ่มปาร์ตี้กัน ขอถามหน่อยได้ไหมว่าใครส่งพวกเจ้ามา.."
"..."
"ไม่บอกสินะ ไม่เป็นไร ไว้ค่อยจับไปหักแขนหักขาลากข้อมูลออกมาสักคนก็ได้"
พรึบ!! ฟูม!!!
สิ้นคำพูดนั้น ประตูมิติกว้างก็ถูกเปิดขึ้นมาและหมุนวนอยู่ด้านหลังของแคทซิโอเปีย ภายในประตูมิตินั้น เต็มไปด้วยประกายแสงแห่งหมู่ดาวที่ระบายบนท้องฟ้ายามราตรี จากนั้น แสงสว่างจ้าหลายดวงก็ลุกโชตชวงขึ้นมาจากภายในประตูมิตินั้น กลุ่มก่อนแสงสว่างเหล่านั้นลอยออกมาจากประตูมิติ และหมุนวนรอบๆแคทซิโอเปีย แต่ละก้อนขนาดพอๆกับลูกฟุตบอล
"-88ดวงดาราแห่งท้องฟ้ายามค่ำคืน-"
เวทย์มนต์ต้นตำหรับ ไม้ตายของแคทซิโอเปีย ที่ดึงเอาพลังของดวงดาวมาสร้างเป็นกลุ่มก้อนเวทย์มนต์
ระดับสูง88ก้อน ที่เผาผลาญพลังเวทย์อยู่ตลอดเวลา และสามารถควบคุมการเคลื่อนที่ได้ดังใจนึก หากถูกกลุ่มก้อนเวทย์มนต์นี้ชนเข้าสักก้อนล่ะก็ ความเสียหายที่เกิดขึ้นก็คงพอๆกันกับการถูกชนด้วยรถบรรทุก หน่ำซ้ำยังสามารถสั่งกลุ่มก้อนเวทย์มนต์นี้ให้ระเบิดได้อีกด้วย...
"เปิดงานด้วยเจ้านี่เลยเหรอท่านองค์หญิง ทักทายกันแรงไปหน่อยมั้ง"
หนึ่งในมือสังหารแย้มยิ้ม ดูท่าทางฝั่งนั้นจะมีข้อมูลของแคทซิโอเปียอยู่
"พอดีข้าอยากจะรีบพักผ่อนน่ะ เอาล่ะ มาเริ่มกันเถอะ!!!.."
แคทซิโอเปียยิ้มเย็นๆ จากนั้น งานปาร์ตี้ในเขตไร้ผู้คน ก็เริ่มต้นขึ้น....
.............................................................................................................................................................
ความคิดเห็น