คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : แก้มือ
ต่อจากนั้น วันไดรฟ์ก็ได้จัดแจงตารางการฝึกให้กับฮาฟ
เริ่มต้นรุ่งเช้าด้วยการฝึกใช้เวทย์มนต์ ตามด้วยการฝึกกระบวนท่าต่อสู้ ฝึกการใช้อาวุธ ทักษะการเคลื่อนไหว และปิดท้ายด้วยการสู้ตัวต่อตัวกับครูฝึก..ในแต่ละวัน การพัฒนาของฮาฟนั้น ก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว การเคลื่อนไหวที่เสียเปล่าในการโจมตีแต่ละครั้งนั้น ค่อยๆลดลง จนหายไปอย่างสิ้นเชิงชายหนุ่มต้องฝึกฝนซ้ำๆอยู่อย่างนั้นทุกๆวัน จนเวลาผ่านเลยไป 4 วัน อย่างรวดเร็ว
และตอนนี้ก็เป็นช่วงสุดท้ายของวันที่ 5 การสู้ตัวต่อตัวกับครูฝึก
ทั้งฮาฟและวันไดรฟ์ก้าวออกไปยืนอยู่ตรงลานกว้างของลานฝึก
"พร้อมแล้วใช่ไหมเจ้าหนู คราวนี้ข้าเอาจริงแล้วนะ"
"อาจารย์พูดซ้ำมาสี่วันติดแล้วครับ ผมก็แพ้ทุกทีสิน่า"
"ฮ่าๆ ก็นั่นสินะ เอาล่ะ"
ความเงียบปกคลุมบริเวณนั้นชั่วขณะจนได้ยินเสียงลมพัด ทั้งฮาฟและวันไดร์ฟสูดหายใจเข้ามาเต็มปอด
เข้ามาเลย!!!!
สิ้นเสียงตะโกนของทั้งคู่ ต่างฝ่ายก็ต่างกระโจนเข้าหากัน
ฟุบ!
ฮาฟเริ่มการโจมตีด้วยหมัดที่รวดเร็วและรุนแรงตรงไปที่หน้าของอัศวิน แต่ทางอัศวินนั้นได้เอียงคอหลบอย่างสบายๆพร้อมกับหมุนตัวย่อเข่าลงและศอกกลับเข้าไปที่ลิ้นปี่ของชายหนุ่ม แต่ทว่าฮาฟ ได้หันสีข้างเข้ารับศอกนั้นแทน หากโดนที่ลิ้นปี่ล่ะก็เขาคงจุกจนนอนพับไปแล้ว
บั๊ก!! 'อึก..' ฮาฟกระเด็นไปตามแรงกระแทกจนถอยครืดไปกับพื้น วันไดรฟ์ ไม่รอให้ลูกศิษย์ได้ตั้งตัว อัศวินเข้ามาประชิดตัวและซัดหมัดตรงใส่ฮาฟอีกครั้ง ฮาฟแสยะยิ้มเหมือนกับรอจังหวะนี้อยู่ก่อนแล้ว
ชายหนุ่มชกตรงๆสวนไปที่หมัดของวันไดรฟ์ทันที
กึก!!
กำปั้นของทั้งคู่ปะทะกัน แม้จะเป็นหมัดเปล่ากับชุดเกราะ แต่สีหน้าของอัศวินนั้นแสดงออกถึงความเจ็บอย่างชัดเจน
(เหมือนจะเจ็บมืออยู่จริงๆสินะ)
ฮาฟจัดแจงเตะสูงไปตรงก้านคอของวันไดรฟ์ แต่อาจารย์ของเขา กระโดดม้วนหลังหลบได้อย่างฉิวเฉียด
ฮาฟที่กำลังได้เปรียบ สร้างวงเวทย์สีแดงเพลิงขึ้น3วงและสั่งยิงลูกไฟใส่อาจารย์ของเขาต่อทันที
"ลูกบอลเพลิง"
ตูมๆๆ!!!
ลูกไฟขนาดพอๆกับลูกบาสสามลูกพุ่งเข้าใส่เป้าหมายอย่างเม่นยำ
แต่ทว่า ร่างของอัศวินชุดเกราะสีแดงก็ได้หายไปกับกลุ่มควันนั้น
(อำพรางลวงตา!!ชิ!!) ฮาฟที่คิดได้ดังนั้นหลับตาลงและจับสัมผัสรอบๆตัว ทั้งเสียงและการรับรู้ถึงการเคลื่อนไหว
แม้ว่าวันไดรฟ์นั้นจะมีฝีเท้าที่เบามากเพียงใดก็ตาม
(ข้างหน้า!!)
ผลั๊ก! หมัดของวันไดรฟ์ชกเข้าไปที่หน้าของฮาฟอย่างจังจนหน้าหัน
"หึๆ"
แต่อัศวินนั้นไม่ทันสังเกตวงเวทย์สีแดงเพลิงตรงฝ่ามือของชายหนุ่มที่จ่อมาตรงเกราะหน้าท้องของตนด้วยเช่นกัน "เวรแล้ว.."
"ลูกบอลเพลิง!!"
ตูม!! ลูกไฟถูกยิงใส่อัศวินวัยกลางคนชนิดเผาขน แรงระเบิดนั้นส่งให้อัศวินวัยกลางคนกระเด็นออกไปสักสามเมตร
"เก่งขึ้นหนิ"
อัศวินวัยกลางคนยันตัวลุกขึ้นยืน ถึงลูกบอลเพลิงจะไม่ใช้เวทย์ที่รุนแรงมาก แต่ถ้าโดนเข้าจังๆแม้จะใส่ชุดเกราะก็ทำให้จุกได้เหมือนกัน
"จะต่อไหมครับ??" ชายหนุ่มยกแขนเสื้อเช็ดริมฝีปากที่มีเลือดซึมจากการชกเมื่อครู่
โดยที่ไม่ต้องรอคำตอบ ทั้งคู่กระโจนเข้าหากันอีกครั้ง
ทั้งลูกศิษย์และอาจารย์แลกหมัดกันอย่างบ้าคลั่ง
หมัดแลกหมัด
เข่าแลกศอก
หมัดแลกลูกเตะ
หมัดแลก...พลาด
ในขณะที่แลกหมัดกันอยู่นั้น ในการโจมตีครั้งสุดท้าย ฮาฟได้โจมตีพลาด
และเมื่อเสียจังหวะ การแลกหมัดก็กลายเป็นการต่อยอยู่ฝ่ายเดียว
หมัดตรงของอัศวิน พุ่งเข้าใส่หน้าของฮาฟอย่างจัง พร้อมกับ การหมุนตัวเตะเข้าที่ชายโครง จนมีเสียงลั่น กึก ออกมา
ฮาฟกระอั๊กก้อนเลือกออกมาครั้งหนึ่ง..
จากนั้น อัศวินระดับ4 ก็กระหน่ำชกไปที่ชายหนุ่มราวกระสอบทราย ถัดมาอัศวินเตะเข้าไปที่ชายโครงฮาฟอย่างเต็มแรงอีกครั้ง
กึ๊ก..
แต่ทว่าครั้งนี้ฮาฟยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมาบังไว้ แต่ด้วยแรงเตะทำให้ฮาฟถอยครืดออกมา สภาพร่างกายของชายหนุ่มตอนนี้เรียกได้ว่ายังยืนได้ก็แปลกเต็มทนแล้ว แต่ทว่าฮาฟนั้นกลับมีท่าทีที่สงบอย่างเหลือเชื่อ
(อ่า..อาจารย์นี่ไม่มีออมมือจริงๆด้วยสินะ)
วันไดรฟ์ที่เห็นลูกศิษย์ของตัวเองยืนนิ่งไม่บุกเข้ามาโจมตีอีกแล้ว ก็ถอนหายใจ
(จบแล้วสินะเจ้าลูกศิษย์)
ฟุบ!
วันไดรฟ์ถีบตัวเข้ามาประชิดลูกศิษย์อีกครั้ง พร้อมกับ ชกหมัดขวาตรงเข้ามาที่ลิ้นปี่ของฮาฟ หวังจะทำให้จุกจนล้มลง
และจบการต่อสู้นี้เสีย..
ผลั๊ก!!..
.
.
.
ทุกเสียงรอบตัวเข้าสู่สภาวะเงียบไปครู่นึง
ตูม !!
กระแสลมจากการปะทะนั้น ระเบิดออกมาจากจุดศูนย์กลางออกมาเป็นวงกว้าง
ร่างของอัศวินชุดเกราะสีแดงหยุดชะงักในท่าที่กำลังชกและทรุดลงตรงนั้นพร้อมกับล้มนอนลงกับพื้น
ฮาฟค่อยๆลดเข่าที่กำลังยกอยู่ลงช้าๆ
"ท่าเตะพริบตา.."
ฮาฟกระชิบกระบวนท่านั้นออกมา ก่อนที่ขาของชายหนุ่มจะหมดแรงทำให้เขาทรุดลงก้นจ้ำเบ้า
..
เมื่อสักครู่ ขณะที่วันไดรฟ์กำลังจะชกปิดเกมนั้นด้วยความประมาทจึงทำให้อัศวินนั้นเปิดช่องว่าง ฮาฟใช้จังหวะนั้นเตะเสยเข้าที่ปลายคางของอัศวินอย่างรวดเร็ว การโจมตีเข้าที่ปลายคางนั้นไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอันตรายอย่างมาก เพราะมันส่งผลไปถึงก้านสมองเลยทีเดียว
ร่างกายที่มีพละกำลังมากของฮาฟบวกกับการโจมตีด้วยความเร็วสูงที่เกิดจากการฝึกฝน และการโจมตีเข้าที่จุดยุทธศาสตร์อย่างรุนแรงนั่นคือ -ท่าเตะพริบตาแบบไร้การเสียดทาน-....
ชายหนุ่มค่อยๆยันตัวขึ้นอย่างยากลำบาก และเดินโซซัดโซเซ เข้าไปหาอาจารย์ของเขาที่ตอนนี้ก็กำลังพยายามยันตัวลุกขึ้นยืนเหมือนกันฮาฟก้มลงไปช่วยพยุงอาจารย์ของเขาขึ้น (อ่า..ระบมชะมัด) ชายหนุ่มถอนหายใจออกมา
"หึๆ โจมตีมาแบบนั้นมันอันตรายนะ คิดจะฆ่ากันรึไง ไอ้ลูกศิษย์" (ยังมึนไม่หายเลยนะเนี้ย) อัศวินบ่นในใจ
"ทีอาจารย์ยังซัดผมซัดเอาๆ แบบไม่ให้ตั้งตัวเลยหนิครับ กระอั๊กเลือดเลยนะะะ ถือว่าหายกันก็แล้วกันครับ "
ฮาฟที่เดินโซเซในตอนแรกแต่ตอนนี้ท่าเดินของชายหนุ่มนั้นกลับมามั่นคงเช่นตอนแรกแล้ว
"ว่าแล้วเชียว เจ้ามันสัตว์ประหลาดจริงๆสินะ" อัศวินหัวเราะแห้งๆ
จากนั้นทั้งฮาฟและวันไดรฟ์ก็พากันกลับไปรักษาตัวที่ศูนย์พยาบาลในตัวเมืองพร้อมกับหลับเป็นตายกันทั้งคู่
..................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
ความคิดเห็น