คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : กลับบ้าน (END SS1)
ที่จุดเวทย์มนต์เคลื่อนย้ายหน้าพระราชวังของเมืองหลวง -แซงชัวรี่- ฮาฟ อนนะ และ เนฟิลเลี่ยม ปรากฏขึ้นที่จุดนั้น ทว่า ชายหนุ่มนั้นกลับถูกจู่โจมโดยไม่คาดคิด
"อิตาบ้าาาา!!!!กว่าจะโผล่หน้ามาได้นะยะะ!!!!!"
อั๊ค..
แคทซิโอเปียกระโดดเข้าใส่ฮาฟจากด้านหลัง เมื่อทราบรายงานว่าภารกิจของชายหนุ่มนั้นเสร็จสิ้นแล้วและกำลังจะเทเลพอร์ตกลับมา เธอก็ออกมาดักรอไว้ก่อนเลย ฮาฟที่กำลังโดนแคทซิโอเปียทำท่ากอดจากด้านหลังกำลังทำหน้าแบบว่า อ่ะ...ซวยแล้ว อยู่ แคทซิโอเปียเมื่อสัมผัสได้ถึงความแปลกๆนั้นหันตัวฮาฟเข้ามาหาเธอ
"สะ..ทรงพระเจริญองค์หญิง..มีอะไรให้รับใช้ครับ.."
ฮาฟฝืนยิ้มแห้งๆให้กับเธอพร้อมกับอนนะในอ้อมแขน
"นะ..นะ.. นี่เจ้าแบกผู้หญิงที่ไหนมาด้วยเนี้ยยยยยยย!!!!!"
เนฟิเลี่ยมที่เห็นว่า เดี๋ยวแถวนี้บรรยากาศไม่ดีแน่ๆ จึงเดินหนีออกไปเป็นคนแรก ฮาฟค่อยๆวางอนนะลงอย่างเบามือ
แคทซิโอเปียทำหน้าเหวอๆอยู่ อนนะก็ค่อยๆโน้มตัวลงกล่าวทักทาย
"ทรงพระเจริญองค์หญิง ข้ามีนามว่า อนนะ เพคะ"
"อะ..อ๊า..ยินดีที่ได้รู้จักนะ ว่าแต่เจ้าเป็นใครที่ไหนกันถึงได้กลับมากับคู่หมั้นของข้าได้.."
(นั่นไง...เป็นประเด็นแล้ว!!!!) ฮาฟที่เห็นว่า ซวย ยังไงก็ซวยแน่ๆหันหลังกลับทำท่าจะเดินหนี ก็ถูกอนนะคว้าหัวไหล่เอาไว้
"คู่หมั้นงั้นเหรอ..ทำไมไม่บอกข้าก่อนล่ะว่าท่านมีคู่หมั้นแล้วน่ะ ท่านอัศวิน.."
รังสีกดดันมหาศาลแผ่ออกมาจากใบหน้านิ่งเฉยของอนนะ ทำเอาฮาฟเข้าอ่อน
"ดะ..ดะ..เดี๋ยวก่อนสิ ให้ฉันอธิบายก่อนได้ไหมมม"
ขณะที่ฮาฟกำลังจะจนมุม เสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น ช่วยเขาไว้ได้อย่างทันท่วงที
"อะฮึ้ม_! ขอโทษที่ข้าเข้ามาขัดจังหวะนะ แต่ข้าต้องขอพาอัศวินระดับ1คนนั้นไปรายงานภารกิจอีกทีก่อนน่ะนะ"
"ท่านราชาาาาา"
ราชา ดรักม่า เดินเข้ามาหาวงสนทนาพร้อมกับฮาฟที่กระโจนไปหลบด้านหลังองค์ราชาอย่างรวดเร็ว ดรักม่าเหลือบไปเห็นอนนะที่กำลังคุกเข่าให้ตนอยู่ก็บอกให้แคทซิโอเปีย พาแขกคนนั้นไปนั่งพูดคุยกันที่ห้องน้ำชาก่อน จากนั้นทั้งหมดก็แยกย้ายกันไป
ฮาฟและองค์ราชาเดินทางไปถึงบัลลังก์
ฮาฟนั่งคุกเข่าลงไปที่ด้านล่าง ดรักม่าเดินขึ้นไปนั่งบนบัลลังก์
"เอาล่ะ ตามที่ข้าได้รับรายงานมา..เจ้า อัศวินระดับ1 ซึ่งเป็นระดับน้อยที่สุด สังหารสัตว์ร้ายระดับ4 แถมยังชนะ ริดแวน นักวิจัยเวทย์มนต์แนวหน้าของเผ่าเซเลนเทียร์อีกอย่างนั้นหรือ... "
ฮาฟทำหน้าเอือมๆก่อนจะพยักหน้ารับ
"พะยะค่ะ"
จริงๆราชาดรักม่าก็รู้ข้อมูลอยู่แล้ว เขาแค่ถามย้ำเท่านั้น
"เยี่ยมยอดมาก จากนี้ เจ้า ฮาฟ เจ้าได้เลื่อนขั้นเป็นอัศวินระดับ2 ณ บัดนี้ อ่าแล้วก็ -ปัญญาและการรังสรรค์-เรียกเจ้าเข้าไปพบน่ะ เห็นบ่นว่าอุส่าห์สร้างดาบดีๆให้แล้ว ดันใช้พังในภารกิจเดียว อะไรทำนองนั้นล่ะมั้ง เอาล่ะ ยังไงก็ไปพบเจ้านั่นหน่อยแล้วกัน"
ซวยอีกแล้วล่ะมั้งเนี่ย...
ฮาฟถอนหายใจ ก่อนจะลุกขึ้นคำนับแก่องค์ราชา และเดินจากไป....
ชายหนุ่มเดินมาถึงชั้นบนสุดของพระราชวัง ประตูเหล็กบานใหญ่ที่คุ้นตาค่อยๆเปิดต้อนรับช้าๆ ฮาฟก้าวขาเข้าไปในห้องมืดที่เต็มไปด้วยสายไฟนั้น
บรรยากาศเย็บเฉียบทำเอาชายหนุ่มขนลุก แหล่งพลังงานขนาดที่ตรงกลางห้องคอยให้แสงทำให้มองเห็นทางเดินแบบสลั่วๆ เก้าอี้ตรงกลางห้องหมุนมาทางฮาฟก่อนสิ่งที่นั่งอยู่บนนั้นจะกล่าวทักทาย
"ไง ไอ่หนูเห็นเป็นของฟรีหรือไงถึงใช้ดาบของข้าใช้ทิ้งใช้ขว้างแบบนั้นน่ะ ห่ะ"
ร่างกายของฮาฟสั่นสะท้าน เขาคุกเข่าลงทันที
"ขะ..ขออภัยครับ"
"อ่า..ช่างเถอะ อย่างน้อยๆมันก็ทำให้ข้าเห็นล่ะนะว่ามันมีจุดบกพร่องอะไรบ้าง"
ชิ้นส่วนแห่งพระเจ้าดีดนิ้ว
ดาบคาตานะเล่มสีดำเล่มหนึ่งก็ร่วงลงมาจากความว่างเปล่าและปักลงตรงหน้าฮาฟ
"นั่นน่ะ ดาบปกติ ไม่มีออฟชั่นอะไรเพิ่มเติม ใช้มันไปก่อนก็แล้วกัน..คนที่ความซวยวิ่งเข้าใส่ทุกสองนาทีแบบเจ้าน่ะไม่เหมาะกับของดีๆหรอก"
ฮาฟหัวเราะแห้งๆรับดาบนั้น
(หนัก…)
ความรู้สึกเมื่อยกดาบเล่มนั้นขึ้นมาสำหรับฮาฟนั้นเป็นเรื่องที่แปลกประหลาด มันรู้สึกถึงความมีน้ำหนักแทนที่จะเบาหวิวสำหรับเขา แต่ก็นะ ในเมื่อมันสร้างขึ้นโดยชิ้นส่วนของเทพเจ้าก็คงจะไม่ใช่ดาบธรรมดาอยู่แล้ว
เมื่อคิดได้ดังนั้นฮาฟจึงก้มตัวขอบคุณก่อนจะเดินออกห้องไป
"ไปหาอนนะดีกว่า..อ่ะ.."
ฮาฟที่กำลังเดินอยู่ต้องสะดุด เมื่อองค์ราชาดรักม่า ยืนรอเขาอยู่ตรงหน้าห้องของ -ปัญญาและการรังสรรค์-
"ลูกสาวข้า กับ สตรีที่มากับเจ้า กำลังซัดกันอยู่ที่สนามประลอง.."
"ห่ะ..."
(โอ้ยย กรรม!!! นี่มันอะไรฟ่ะเนี่ยยยยยย!)
ฮาฟกรีดร้องอยู่ในใจ ตอนนี้ชายหนุ่มกำลังวิ่งไปที่สนามประลองนั้น ทั้งๆที่องค์ราชาดรักม่ากำลังจะบอกว่า เดี๋ยวจะใช้เวทย์มนต์เคลื่อนย้าย..
"อืม..อยากวิ่งไปข้าก็ไม่ขัดหรอกนะ.."
ก่อนที่องค์ราชาจะหายไปและปรากฏอยู่พระที่นั่งด้านบนของสนามประลองนั้น
แคทซิโอเปียใช้ 88 ดวงดารา อนนะก็กำลังตั้งท่าร่ายรำปราการน้ำแข็ง องค์ราชาทอดพระเนตรด้วยความเพลิดเพลิน
ความงดงามของแคทซิโอเปียและการโจมตีของเธอ บวกกับ ท่าป้องกันอันสงบนิ่งของอนนะ และท่าป้องกันที่ราวกับการร่ายรำของเกล็ดหิมะ
ดึงดูดทุกสายตาของผู้ชม ถึงจะมีแค่องค์ราชาคนเดียวก็เถอะ
ตึงๆๆๆๆ!!!
เสียงกระแทกระหว่างเหล่าดวงดาวและเกราะน้ำแข็ง อนนะ เริ่มแสดงอาการหอบ การโจมตีของแคทซิโอเปียนั้น กว้างและรอบทิศมาก นั่นทำให้อนนะเริ่มถูกไล่ต้อน เธอไม่ได้คิดจะโจมตีแต่แรกเพราะเกรงใจที่อีกฝั่งเป็นถึงองค์หญิงแห่งมวลมนุษย์ แต่ทว่าอีกฝั่งกลับไม่ได้มีความเกรงใจนั้นเลย
นั่นทำให้อนนะเริ่มที่จะโจมตีกลับบ้าง
"พายุคำสาปน้ำแข็ง!!"
พายุหิมะหมุนวนขึ้นรอบๆตัวแคทซิโอเปีย บดบังทัศนวิสัย และสร้างความหนาวเหน็บไปจนถึงกระดูก อนนะถอยฉากออกมาปล่อยให้พายุหิมะนั้นทำหน้าที่ของมันไป ทันใดนั้น ฮาฟก็เทเลพอร์ตมา ณ สนามแข่งนี้พอดี
"นี่!!!ทำอะไรของพวกเธอเนี้ย!!!"
อนนะที่ได้ยินเสียงฮาฟก็ปลด พายุคำสาปน้ำแข็งออกทันที เมื่อเห็นช่องว่างแคทซิโอเปียที่กำลังสั่นหงึกๆด้วยความหนาวได้สั่งให้ดวงดาวของเธอเข้ามาโจมตีใส่อนนะทันที ฮาฟถีบตัวเขามาด้วยความเร็วพร้อมกับกางปราการน้ำแข็งป้องกันเอาไว้
"ถอยไปเลยนะ ผู้หญิงเค้าจะตกลงกะ..ฮัดชิ้ว!!!"
และดูท่าจากอากาศเย็นเฉียบเมื่อกลับสู่อุณหภูมิปกติ จะทำให้แคทซิโอเปียเป็นหวัดซะแล้ว
แปะ แปะ แปะ แปะ
เสียงปรบมือจากราชาดรักม่าด้านบนดึงความสนใจของคนในสนามประลอง
"เอาล่ะ พอแค่นี้.. "
สิ้นเสียงพูดขอราชาดรักม่า เวทย์รักษาขั้นสูงก็ถูกกางออกครอบคลุมทั้งสนามประลอง จากนั้นองค์ราชาก็เดินก็หายไป
"นี่!!นายน่ะ!!"
แคทซิโอเปีย ตรงเข้ามาดึงคอเสื้อของฮาฟ
"ตาบ้า ตาบ้า ตาบ้า"
เธอดูท่าทางหงุดหงิด แต่ก็ไม่พูดอะไรไม่มากกว่านั้น เธอแสดงสีหน้าโกรธปนจะะร้องไห้ แต่ก็ไม่พูดอะไร..ก่อนจะสบถ ชิ และปล่อยมือ หันหลังและเดินออกไป ดูเหมือนเธอจะร้องไห้ซะด้วย ทำเอาฮาฟตามอารมณ์ไม่ทัน
"อะไร..ของยัยนั่น.."
อนนะเดินมากุมแขนเสื้อของฮาฟเงียบๆ
"แต่ข้าเข้าใจความรู้สึกองค์หญิงนะ..นางรักเจ้า แต่ว่ากลับไม่มีสิทธิอะไรเลย บังคับให้เจ้ารักนางเช่นกันไม่ได้ ยังไม่พอดันมาเจอข้าที่ประกาศเป็นคนรักของเจ้าอีก..ในใจคงอึดอัดจนจะระเบิดออกมาเลยล่ะ"
"อ่า..นั่นคงเป็นเหตุผลที่มาท้าเธอประลองสินะ"
อนนะพยักหน้า
"เห้อออออออออออออออ ให้ตายเถอะะะะะะะะะ"
ฮาฟถอนหายใจยาวเหยียด ก่อนจะกุมมือ อนนะขึ้นมา
"ทำให้เธอไม่พอใจหรือเปล่า"
อนนะส่ายหน้า
"หลังจบภารกิจนี้ เรามีเวลาพักหนึ่งอาทิตย์ แต่ว่า..ที่พักอัศวินที่นี่ มันดูสะดวกสบายก็จริง แค่ว่าห้ามพาบุคคลภายนอกเข้าไป เพราะงั้นเธอจะไปอยู่บ้านพักคนงานกับฉันไหม มันก็ใช้ชีวิตลำบากอยู่นะ.."
อนนะยิ้มให้กับฮาฟ "ได้สิ ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนแค่มีเจ้าข้าก็มีความสุข" คำตอบนั้นทำเอาฮาฟเบือนหน้าหนี (เขินโว้ยยยย)
หลังจากเรื่องวุ่นๆทั้งหมด ฮาฟกล่าวลาองค์ราชา และ กล่าวขอโทษองค์หญิงแต่เธอกลับเดินหนีไปเสียดื้อๆ งานนี้คงจะมองหน้ากันไม่ติดไปอีกนาน
ฮาฟและอนนะ ทั้งสองได้ใช้เวทย์เคลื่อนย้าย กลับไปที่หมู่บ้าน เนฮาเลม
จากตรงจุดเคลื่อนย้าย อนนะ เห็นแสงแดดจ้าที่ตกกระทบกับน้ำทะเลสีฟ้าใสตัดกันกับของฟ้า วิวของเมืองริมหน้าผาสะกดสายตาของหญิงสาว
ฮาฟจ้องมองเธออย่างเอ็นดู
(สถานที่นี้สินะ ..ที่จะเป็น บ้านใหม่ของข้า..)
อนนะกุมมือของฮาฟเอาไว้ จากนั้นทั้งคู่ก็เดินหายเข้าไปในตัวเมือง
.....................................................................................................................................................................................
.....................................................................................................................................................................................
.....................................................................................................................................................................................
.....................................................................................................................................................................................
END SEASON 1:ปฐมบท
ความคิดเห็น