คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : ยูคิอนนะ
เวลาพลบค่ำ ผู้ใหญ่บ้านหมู่บ้าน -นามิตะ- ที่กำลังยืนรอท่านอัศวินแห่งภาคีย์อยู่ตรงหน้าหมู่บ้าน
สักพักผู้ใหญ่บ้านก็สังเกตุเห็นวัตถุรูปทรงประหลาด
คล้ายกับนกก็ไม่ปาน มันกำลังบินตรงมาที่หมู่บ้าน พอสังเกตุดูดีๆ วัตถุประหลาดนั้นก็คือ อัศวินที่ตนกำลังรอคอยอยู่นั่นเอง
ทว่า...
"ทำไมถึงบินแปลกๆแบบนั้นกัน.."
ผู้ใหญ่บ้านเอ่ยขึ้น ขณะกำลังจ้องมองฮาฟที่กำลังบินโอนไปเอนมา และใกล้เข้ามาเรื่อยๆ.. เมื่อถึงใกล้ถึงพื้น ปีกโลหะบนหลังก็สลายหายไป ฮาฟร่วงลงสู่พื้นไถลครืนนน.. นอนแผ่ราบไปกับพื้น จนผู้ใหญ่บ้านและพวกชาวบ้าน เบิกตากว้างด้วยความตกใจ
"ตามหมอ!!ไปตามหมอหมาเดี๋ยวนี้!!!"
นั่นคือเสียงสุดท้ายที่ฮาฟได้ยิน ก่อนที่สติของชายหนุ่มจะดับวูบไป..
.........................................................................................................................................
"เฮือก!!!"
ชายหนุ่มสะดุ้งตื่น ลุกพรวดขึ้นมาจากเตียงนอน ฮาฟมองไปรอบๆห้องมันคือห้องพักฟื้น ฮาฟสำรวจร่างกายตัวเองสักพัก
พบว่าบาดแผลภายนอกของเขาหายเป็นปกติแล้ว เหลือเพียงแต่เรี่ยวแรงยังไม่ฟื้นกลับมาทั้งหมด แล้วก็ยังร่ายเวทย์ไม่ได้เสียด้วย พิษของโจโรคุโมะ คงจะร้ายแรงมากจริงๆ
"ฟื้นแล้วเหรอท่านอัศวิน"
น้ำเสียงสูงวัยเอ่ยทักจากประตูห้อง ผู้ใหญ่บ้านเดินเข้ามาในห้องทันที
"มันเกิดอะไรขึ้นบนนั้นงั้นเหรอท่านอัศวิน ทำไมถึงได้กลับมาสภาพนี้กันล่ะ"
ผู้ใหญ่บ้านถามด้วยสีหนาเป็นกังวล
"ตัวปัญหาแห่งภูเขาหิมะไง.. ไม่ใช่ผู้หญิงในชุดยูกาตะนั่นหรอกนะ"
"หมายความว่ายังไง"
...... หลังจากนั้นฮาฟก็ได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่ตอนได้เจอกับผู้หญิงที่ตัวเย็นเหมือนน้ำแข็งจนกระทั่งการเสียท่าให้กับ โจโรคุโมะ ผู้ใหญ่บ้านได้แต่ฟังและอ้าปากค้าง..
"มีไอ้ตัวแบบนั้น.. อยู่บนภูเขาด้วยจริงๆงั้นเหรอ"
"ใช่แล้ว.. แต่ไม่ต้องห่วง.. เดี๋ยวผมจะขึ้นไปจัดการมันอีกครั้งเอง.."
ฮาฟยันตัวลุกขึ้นมาจากเตียงผู้ป่วยแต่ทันทีที่เท้าแตะลงกับพื้น เรี่ยวแรงที่ขากลับหายไปเสียดื้อๆจนชายหนุ่มล้มโครมไปกับพื้น
"??!! อะไร.. กัน.. "
ฮาฟเบิกตากว้างเขาไม่รู้เลยว่าร่างกายของเขาเสียหายมากขนาดไหน
ผู้ใหญ่บ้านและหมอรักษาที่อยู่ข้างนอกเข้ามาช่วยพยุงฮาฟให้ลุกขึ้นยืนและกลับมานั่งบนเตียง
"พิษที่ได้รับ.. มันเป็นพิษที่ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย ราวกับมันถูกสร้างขึ้นมาใหม่เป็นสายพันธุ์ใหม่ยังไงหยั่งงั้นเลย เพราะอย่างนั้นอย่างพึ่งฝืนตัวเองเถอะท่านอัศวิน"
คุณหมอวัยชราอธิบาย
ฮาฟจึงได้แต่จำใจนอนพักอยู่อย่างนั้น.. จนกระทั้ง5วันผ่านไป
...................................................................................................................................................
บรรยากาศ ของเมืองที่ปกคลุมไปด้วยหิมะยังคงดำเนินไปดังเดิม บนภูเขาหิมะที่เงียบสงบนั้น
มีชายหนุ่มที่คุ้นหน้ากำลังโบยบินด้วยปีกโลหะ
-โหมดเคลื่อนที่-
อยู่ สายตาสอดส่องตามหาแมงมุมยักษ์หรือสตรีในชุดยูกาตะ จุดหมายปลายทางชัดเจน นั่นที่คือรังของโจโรคุโมะ
เมื่อขึ้นไปจนสุดยอดเขา ฮาฟลงจอดบนพื้นอย่างนุ่มนวลพร้อมกับเปลี่ยนอาวุธของเขาจากโหมดเคลื่อนที่เป็นสภาพ
ดาบคาตานะชายหนุ่มกำลังเดินตรงไปที่ทางลงปากถ้ำของโจโรคุโมะ..
"ข้าว่าข้า.. บอกเจ้าแล้วนะ.. ว่าอย่าเอาชีวิตมาทิ้งน่ะ.."
น้ำเสียงเย็นยะเยือกดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของชายหนุ่ม
"มันเป็นหน้าที่ของฉันที่จะต้องทำ"
"เพื่ออะไรงั้นเหรอ.. เงิน ยศศักดิ์ ของแบบนั้นมันแลกกับชีวิตไม่ได้หรอก
คนที่ยังมีชีวิตอย่างเจ้าน่ะมันน่าอิจฉาขนาดไหนรู้ไหม.. "
ลมหิมะบริเวณนั้นพัดโหมขึ้นอย่างน่าประหลาด..ราวกับแสดงความโกรธเกรี้ยวจอมปลอมของสตรีในชุดขาว
"เธอต้องการอะไร.. "
ฮาฟหันหน้าไปทางสตรีในชุดยูกาตะคนนั้น ชุดยูกาตะสีขาวบริสุทธิ์ปลิวไสวทว่าแขนเสื้อทั้งสองข้างนั้นโดนฉีกออก
จนเปิดเผยให้เห็นไหล่ขาวทั้งสองข้าง
"ข้า.. มาหยุด.. คนที่กำลังจะเข้าไปตายไง.. "
พรึบ!!! วงเวทย์สีหิมะประกายสีฟ้าอ่อนถูกร่ายออกมาจากมือทั้งสองข้าง
"คิดว่าฉันจะฟังเธอหรือไง ฉันมีเรื่องจะต้องสะสางกับเจ้าแม่งมุมนั่น อย่ามาเกะกะ"
"หึ.. คิดว่าเป็นเพราะใคร.. เจ้าถึงยังมีลมหายใจนั่นได้น่ะ"
"ไม่ได้ขอให้ช่วย!!!! จะมาสะเออะทำไม!!! คิดว่าปกป้องคนอื่นไปเรื่อยๆแบบนี้พวกชาวบ้านเค้าจะยอมรับหรือไง!! เลิกโง่ได้แล้ว!! "
ดั่งคมมีดกรีดซ้ำลงบนบาดแผล คำพูดของฮาฟแทงใจดำเธอเข้าอย่างจัง.ด้วยความหัวเสียจากการพ่ายแพ้ทำให้อารมณ์ของชายหนุ่มนั้นขึ้นๆลงๆ
"ทำไมฮ่ะ!!! แทงใจดำเหรอ!!! ฟังนะ ในสายตาของพวกชาวบ้านน่ะ!! เธอมันก็แค่ปีศาจแค่นั้นแหละ!!! เป็นแค่สัตว์ประหลาดที่ผู้คนต่างหวาดกลัวไง!!!"
หุบปาก!!!!!!
"เรื่องนั้นน่ะข้ารู้อยู่แล้ว!!! แล้วมันผิดหรือไงเล่า!!! "
ครืน!!!!!
บอลหิมะขนาดใหญ่ก่อตัวขึ้นที่วงเวทย์ของสตรีในชุดยูกาตะและถูกยิงตรงมาที่ฮาฟ
ชายหนุ่มตั้งกาดรับและถูกบอลหิมะที่พุ่งมาด้วยความเร็วสูงกระแทกจนกระเด็น
อึก..
"ข้าทนไม่ไหวแล้ว.. ชีวิตที่ข้าอุส่าห์ช่วยไว้ ตอนนี้ข้าขอมันคืนก็แล้วกัน"
"เน่!!ไม่คิดจะฟังให้จบหรือไง!!!"
"ข้าไม่มีอะไรต้องคุยกับเจ้าอีก"
ฟูม!!!!
พูดจบ วงเวทย์สีฟ้าอ่อนก็ปรากฏบนพื้นกินบริเวณกว้างจากนั้นสายลมภายในวงเวทย์ก็พัดอย่างรุนแรงเกิดเป็นพายุหิมะ
-พายุคำสาปน้ำแข็ง- เวทย์มนต์ที่จะสร้างพายุหิมะหนาปกคลุมบริเวณนั้น นอกจากจะทำให้ทัศนวิสัยลดลงอย่างมากแล้วคำสาปน้ำแข็งก็ยังทำให้หนาวเย็นไปจนถึงกระดูกทำให้เคลื่อนไหวได้ยากลำบากอีกด้วย
ฮาฟตอนนี้ยืนนิ่งอยู่ใจกลางพายุหิมะ
"ให้ตายสิเว้ย..น่าหงุดหงิดเป็นบ้า"
ฟุป!!! เคร้ง!!!
ทันทีที่พูดจบ แท่งน้ำแข็งแหลมคมก็พุ่งเข้ามาหาชายหนุ่มแบบไม่ทันให้ตั้งตัว แต่ด้วยสัญชาติญาณทำให้ฮาฟยกดาบขึ้นปัดทิ้งไปได้
"อีกหนึ่งข้อดีของพายุหิมะ..เจ้าจะไม่รู้ว่าข้าจะโจมตีเจ้าตอนไหน..จากทางไหนไงล่ะ"
น้ำเสียงเย็นเฉียบดังขึ้นจากด้านหลังของชายหนุ่ม พร้อมกับแท่งน้ำแข็งที่พุ่งเข้ามาอีก3แท่ง ซึ่งฮาฟก็ปัดทิ้งได้ทั้งหมด
"ดูซิว่า...เจ้าจะทนได้นานสักแค่ไหน.."
ทั้งร่างกายที่ค่อยๆขยับได้ยากขึ้นเรื่อยๆเพราะความหนาวเย็นทั้งแท่งน้ำแข็งที่พุ่งเข้าโจมตีแทบทุกวินาที ฮาฟตอนนี้กำลังโดนต้อนอยู่ แต่ทว่า...
(สัมผัสจิตสังหารไม่ได้เลยสักนิด) ชายหนุ่มนึกขึ้นในใจก่อนจะใช้คาตานะปัดก้อนน้ำแข็งจากทางด้านซ้าย
(สัมผัสได้้แค่ความโดดเดี่ยวกับความเศร้าที่เกรี้ยวกราดแค่นั้นเอง)
ชิ้ง!!
แท่งน้ำแข็งที่พุ่งเข้ามาตรงหน้าถูกผ่าครึ่งไปราวกับตัดเนย ดูเหมือนว่าทันทีที่สตรีหิมะคนนั้นเริ่มโจมตี จิตใจของฮาฟพลันสงบลงแทบจะเวลานั้น
เขากำลังรู้สึกผิด...
(ไม่น่าปากไวไปเล้ยยยให้ตายสิ รู้ไหมว่า5วันที่รอมานี่ฉันอยากจะซัดเจ้าแมงมุมนั่นขนาดไหนน่ะ..ยัยนั่นก็ดันเข้ามาได้จังหวะพอดี..)
"เปลวเพลิงผลาญนรก..."
ฟูม...
วงเวทย์สีแดงเผลิงปรากฏขึ้นที่มือขวาของฮาฟ ชายหนุ่มชูมือข้างนั้นขึ้นพร้อมกับเปลวไฟที่ลุกโชตช่วงและหมุนวนเข้าสู่
สูญกลางของพลังเวทย์และกำลังขยายตัว เมื่อพายุหิมะสัมผัสเข้ากับความร้อนพายุหิมะหนาทึบก็ค่อยๆละลายจางหายไป
ทว่าจังหว่ะนั้นแท่งน้ำแข็งอันแสนแหลมคมสามแท่งก็พุ่งตรงเข้ามาใส่ฮาฟ แต่เขากลับหลับตานิ่งไม่คิดจะหลบเลยแม้แต่น้อย
ฉึกๆๆ!!!
แท่งน้ำแข็งสามแท่งนั้นพลาดเป้าและปักลงกับพื้น ฮาฟรู้ดีว่าแท่งน้ำแข็งที่ยิงเข้ามาในแต่ละครั้งนั้น จงใจจะให้แค่เฉียดสร้างบาดแผลเล็กๆ
หรือแค่ยิงขู่ไปเท่านั้น เธอคนนั้นไม่ได้คิดจะฆ่าเขาจริงๆ
เมื่อเปลวไฟในมือ ขยายจนพอได้ขนาดแล้วฮาฟบีบมือพร้อมกับบีบอัดพลังเวทย์นั้นทำให้ลูกบอลเพลิงนั้นระเบิดออกและกระจายเปลวไฟเป็นวงออกไปรอบๆ
พายุหิมะถูกแรงระเบิดนั้นเป่าหายไปจนหมด
อ๊าาาาา!!!
แรงระเบิดส่งผลทำให้หญิงสาวนั้นล้มลงก้นจ้ำเบ้า ฮาฟเมื่อเห็นเป้าหมายแล้วก็เข้าประชิดตัวเธอทันที อย่างรวดเร็ว
ชิ้ง!!!
ปลายดาบคาตานะจ่อเข้าที่คอหอยของหญิงสาว
"ฮึ้ก..."
หญิงสาวในชุดยูกาตะหลับตาแน่น ตัวสั่นเทิ้ม พร้อมกับน้ำตาที่คลอ ออกมา
ดาบในมือของฮาฟสลายไปกลับสู่สภาพ จบการทำงาน หญิงสาวตัวเล็กค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆแบบหวั่นๆ
"เจ้า..ไม่ใช่ว่าจะฆ่าข้าหรอกเหรอ.."
"มันก็เหมือนเธอที่ไม่คิดจะฆ่าฉันนั่นแหละ"
ฮาฟนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าเธอ พร้อมกับยื่นมือให้
"ฉันขอโทษที่พูดแรงๆกับเธอ ไม่เป็นอะไรใช่ไหม"
เธอแสดงสีหน้างงๆกลับมา
"มือนั่นข้าจับไม่ได้หรอกนะ.."
เธอส่งยิ้มจางๆมาให้ก่อนจะเป่าสายลมเยือกแข็งใส่ฮาฟเพื่อปรับอุณหภูมิ ฮาฟเองก็ไม่ได้แปลกใจอะไร ชายหนุ่มช่วยดึงเธอลุกขึ้นมายืน
"เจ้าน่ะ..เป็นคนที่แปลกชะมัด..ข้าขอถามอีกสักครั้งได้ไหม..เจ้าพยายามขนาดนี้เพื่อสิ่งใดกัน.."
"เธอไง"
"ห่ะ..."
"ฉันก็แค่ไม่อยากให้ใครมาเดินเหงาอยู่กลางภูเขาหิมะก็แค่นั้นเอง...อันที่จริงฉันก็รู้ดีว่าการถูกเรียกว่าตัวประหลาดน่ะมันรู้สึกยังไง..เข้าใจดีเลยล่ะ"
ฮาฟหลับตาลง ภาพของเขาที่กำลังหวาดกลัว ไร้ความทรงจำ กำลังกายที่มากกว่าคนปกติ กำลังถูกขว้างปาด้วยเศษขยะ
ที่หน้าบ้านพักคนงาน กำลังย้อนกลับมาจนทำให้ฮาฟกำมือแน่น
อืม..คิดไปเองหรือเปล่านะ ว่าใบหน้านิ่งเรียบนั่นกำลังขึ้นสีชมพู
ฮาฟแอบมองใบหน้าของเธอ ที่แก้มของหญิงสาวดูเหมือนขึ้นสีชมพูเรื่อนิดๆอยู่
"เจ้ากับข้าไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ.."
เธอคนนั้นหันหลังให้กับฮาฟ ถ้าสังเกตุดีๆจะมองเห็นไอน้ำลอยเบาๆอยู่บนศีรษะของเธอ
"ก็กำลังจะทำความรู้จักนี่ไง เธอน่ะชื่ออะไรงั้นเหรอ"
เธอคนนั้นถอนหายใจ ก่อนจะหันใบหน้าอันงดงามนั่นกลับมาอีกครั้ง..
"ข้าน่ะจำชื่อตัวเองไม่ได้หรอกนะ..แต่ชาวบ้านเรียกข้าว่า -ยูกิอนนะ-สตรีแห่งหิมะ"
.......................................................................................................................................................................
ความคิดเห็น