ฮาฟ กับ 12 ชิ้นส่วนแห่งพระเจ้า

ลำดับตอนที่ #17 : ตัวปัญหาแห่งภูเขาหิมะทางตอนเหนือ

ณ เมืองทางตอนเหนือของทวีปผืนแผ่นดิน -หมู่บ้านนามิตะ- หมู่บ้านขนาดเล็กใต้ภูเขาหิมะ

"อ่าาา เมืองนี้อากาศดีจริงๆเลยน้าาา" 

ชายหนุ่มผมสีดำยืนยืดเส้นยืดสาย เมื่อช่วงเช้า ฮาฟเข้าไปในปราสาทชั้นของอัศวินทั่วไป และถูกส่งตัวมาที่หมู่บ้านแห่งนี้ ชนิดที่ว่าข้ามประเทศเพราะหมู่บ้านแห่งนี้อยู่ไกลมาก จึงต้องทำการร่ายเวทย์เคลื่อนย้ายเป็นเวลาหลายนาที...

ฮาฟที่เดินทางมาถึงหมู่บ้านแห่งนี้เดินตรงไปที่บ้านพักของหัวหน้าหมู่บ้าน ระหว่างทางชายหนุ่มก็ได้เดินสำรวจหมู่บ้านไปด้วย กลิ่นอายของฤดูหนาวที่ลอยเข้ามาสู่โซนประสาท หิมะสีขาวที่ปกคลุมไปทั่วทุกที่ ไอความร้อนจากเตาเผาตามบ้านหลังต่างๆที่ลอยเข้ามาสัมผัสเบาๆ ช่างสมเป็นหมู่บ้านแห่งภูเขาหิมะซะเหลือเกิน..

ฮาฟเดินมาถึงบ้านพักของหัวหน้าหมู่บ้านซึ่งมีหัวหน้าหมู่บ้านยืนรอต้อนรับอยู่ 
 

"โอ้ท่านคืออัศวินจากภาคีย์สินะขอรับ"

ฮาฟส่งแผ่นกระดาษดิจิตัลที่เปิดขึ้นมาจากนาฬิกาให้กับหัวหน้าหมู่บ้าน ชายสูงวัยรับกระดาษลอยได้แผ่นนั้นเอาไว้พร้อมกับประทับนิ้วรับรายงานตัวลงไปที่ส่วนล่างของแผ่นกระดาษดิจิตัลนั้นก่อนที่มันจะสลายหายไป 

"ขอเข้าเรื่องเลยนะครับ ตัวปัญหาแห่งภูเขาหิมะ มันคืออะไรเหรอครับ"

"อืม ผู้คนในหมู่บ้านนี้น่ะเมื่อก่อน ยังขึ้นไปเก็บสมุนไพรบนภูเขาลูกหนึ่งได้ จริงๆมันก็ไม่ได้เป็นปัญหามากหรอกนะภูเขาลูกอื่นก็ยังขึ้นไปได้ปกติแต่ว่ามีภูเขาลูกหนึ่ง มันมีพายุหิมะอยู่ตลอดเลย คนในหมู่บ้านบางคนเดินฝ่าพายุหิมะขึ้นไปได้แต่ก็เจอกับตัวประหลาดอะไรสักอย่างซัดพายุที่เย็นเฉียบปลิวลงภูเขามาน่ะครับ ถึงจะบาดเจ็บไม่มากก็เถอะ คนในหมู่บ้านก็เป็นกังวลน่ะครับ กลัวว่าสักวันเจ้าตัวประหลาดนั่นมันจะลงมาสร้างปัญหาน่ะครับ"

"อืม.......ขอคนนำทางหน่อย ผมจะขึ้นไปจัดการเอง"

(เอาจริงๆชาวบ้านตอนนี้ก็ไม่ได้เดือดร้อนไม่ใช่เหรอ...)

หลังจากนำของไปเก็บในที่พักแล้ว ชายหนุ่มก็ได้ออกเดินทางพร้อมกับคนนำทางที่หัวหน้าหมู่บ้านจัดหามาให้..

ช่วงเวลาผ่านไปสักพัก บนภูเขาที่ปกคลุมไปด้วยหิมะชายหนุ่มกำลังเดินอยู่ท่ามกลางสายลมที่พัดอย่างบ้าคลั่งจากพายุหิมะ คนนำทางนั้นมาส่งแค่ใต้ทางขึ้นภูเขาเท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าฮาฟนั้นไม่ได้สะทกสะท้านกับพายุหิมะสักเท่าไหร่ฮาฟเดินตรงไปเรื่อยๆจนออกจากอาณาเขตของลมพายุ

แสงแดดอ่อนๆสะท้อนกับหิมะที่ขาวสดใสเป็นทิวทัศน์เทือกเขาอันแสนเงียบสงบและงดงาม ชายหนุ่มสะบัดก้อนหิมะที่ปกคลุมบนเสื้อออกฮาฟสูดหายใจเข้าออกเต็มปอด อากาศเย็นสดชื่น*สำหรับชายหนุ่ม* ช่วยทำให้ตื่นตัวได้เป็นอย่างดี 
 

"ไหนล่ะตัวประหลาด.."

ฮาฟเดินสำรวจบนภูเขาอย่างสบายอารมณ์ สิ่งแปลกตาที่ฮาฟเจอก็คือรอยเท้าของสิ่งมีชีวิต ขนาดพอๆกับมนุษย์ ชายหนุ่มได้เดินตามรอยเท้านั้นไปเรื่อยๆและในที่สุดฮาฟก็ได้เจอกับสิ่งที่ชาวบ้านเรียกว่า ตัวประหลาด
 

เส้นผมสีขาวราวหิมะ แต่งแต้มด้วยเส้นผมสีฟ้าอ่อนบางเส้นที่แซมอยู่บางส่วน ผมยาวสลวยกำลังปลิวไสวตามแรงลมที่พัดเบาๆ ผู้หญิงสวมชุดยูกาตะกำลังเดินอย่างสบายอารมณ์ ในมือของเธอมีกังหันลมที่พับจากกระดาษเก่าๆอยู่ด้วย

(ตัวปัญหาแห่งภูเขาหิมะ...)

ชิ้ง!!

ชายหนุ่มเรียกดาบคาตานะออกมาจากความว่างเปล่า

"!!!"
 

ผู้หญิงในชุดยูกาตะสะดุ้งโหย่งหันควับมาทางชายหนุ่ม ก่อนที่เธอจะกางฝ่ามือเรียกลมหมุนเยือกแข็งพัดใส่ฮาฟ

ฟูม!!!!

ฮาฟกางปีกแห่งเปลวเพลิงออกจากแผ่นหลังและใช้มันบังลมพายุหิมะนั้นไว้

ฟู่!!! 

ลมน้ำแข็งเย็นเฉียบปะทะกับปีกเปลวเพลิงความร้อนสูง เกิดเป็นควันไอน้ำปกคลุมทั่วบริเวณนั้น

สตรีในชุดยูกาตะยกแขนเสื้อมาบังไอน้ำนั้นเอาไว้ ชายหนุ่มใช้จังหวะนั้นฝ่าม่านไอน้ำและกระโจนเข้าหาหญิงสาว

ในชุดยูกาตะเมื่อคว้าตัวเธอได้ฮาฟใช้น้ำหนักเหวี่ยงเธอลงกับพื้นพร้อมกับคมดาบที่จ่อเข้าที่คอของเธอทันที

ตึง!!

"อึก.."

"เอาล่ะ คุณตัวปัญหาแห่งภูเขาน้ำแข็งคนสวย ยอมแพ้ซะเถอะ"

"ข้า..ข้า..ทำอะไร..ผิด..งั้นเหรอ.."

น้ำเสียงนิ่งเรียบและสั่นเครือของหญิงสาวตรงหน้าทำเอาฮาฟชะงัก ในสายตาของชายหนุ่มเองก็ไม่เชื่อว่าเธอคือตัวประหลาดอะไรนั่น แต่หลักฐาน(ถูกลมเยือกแข็งซัดจนปลิว) อยู่ตรงหน้า ทำให้ชายหนุ่มตัดสินใจโจมตีเธอ หลักฐานอีกอย่างคือมือข้างที่กำลังกดไหล่ของหญิงสาวตรงหน้าไว้กำลังรู้สึกเหมือนจับก้อนน้ำแข็งไม่มีผิด

"พายุหิมะที่ทางขึ้นภูเขาเป็นฝีมือเธอหรือเปล่า"

"มันก็ใช่..แต่..ขอร้องล่ะ..ให้ข้าอธิบายอะไรหน่อยได้ไหม..จะสังหารข้าก็ได้..แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้.."

ใบหน้าอันอ่อนเยาว์พร้อมกับแววตาอ้อนวอนของเธอนั้นทำให้ฮาฟใจอ่อน 

ชายหนุ่มลดดาบที่กำลังจ่อที่คอของหญิงสาวตรงหน้าลง

"มือเจ้า..มันร้อนนะช่วยเอาออกไปได้หรือเปล่า.."

หญิงสาวตรงหน้าเริ่มแสดงสีหน้าเจ็บปวด ทำให้ฮาฟชักมือออกทันที 
 

"อ่ะ..ขะ..ขอโทษ"

หญิงสาวคนนั้นกุมหัวไหล่ที่ฮาฟจับไว้ด้วยท่าทางเจ็บๆเธอค่อยๆยันตัวลุกขึ้นมานั่งเธอค่อยๆคลานไปหยิบกังหันลมกระดาษที่หล่นอยู่ใกล้ๆขึ้นมาปัดเศษหิมะออกอย่างเบามือก่อนจะถือเอาไว้แน่น 

"เจ้า..อยากรู้อะไรล่ะ"

"เธอชื่ออะไร มีแฟนหรือยังเอ้ย ไม่ใช่ๆ เธอสร้างพายุหิมะขวางชาวบ้านไว้ทำไมแล้วบางคนที่ผ่านขึ้นมาได้เธอใช้ลมหิมะเมื่อกี้ซัดเค้ากลับไปทำไม"

"ข้างบนนั้น..มันอันตราย..มีแมงมุมตัวใหญ่..อยู่บนนั้น ถ้าหาก..ไม่ไล่ชาวบ้านลงไป..เจ้าแมงมุมนั่น..จะทำร้ายพวกเขา.."

ฮาฟกระตุกคิ้ว "แล้วทำไมไม่บอกพวกชาวบ้านดีๆเล่าคุยกันก็รู้เรื่องไม่ใช่เหรอ"

หญิงสาวตรงหน้าของชายหนุ่มถอนหายใจไอน้ำเย็นกระทบกับผิวหนังชายหนุ่มเบาๆ 
 

"ข้าน่ะไม่ใช่มนุษย์นะ..ไม่มีใครจะรับฟังคำพูดของตัวประหลาดหรอก"

สายลมจากธรรมชาติพัดผ่านบริเวณนั้นเส้นผมสีขาวแกมฟ้าอ่อนของเธอปลิวไสว ใบหน้าอันงดงามทว่าแววตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความเศร้านั้นกระตุกบางส่วนในหัวใจของฮาฟ..

“เห้ออออออออ..ให้ตายสิ…”

ฮาฟเก็บดาบของตนพร้อมกับส่งยิ้มให้สตรีสีขาวตรงหน้า

 "เดี๋ยวชั้นจะไปซัดเจ้าแมงมุงนั่นให้เอง แล้วจะลากมันลงภูเขาไปให้พวกชาวบ้าน..อยู่แบบนี้มันเหงาใช่ไหมล่ะ งั้นฉันจะช่วยเธอเอง"
 

..........................................................................................................................................................