คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : สิ้นสุดงานเลี้ยง
แคทซิโอเปียพยายามขยับร่างกายลุกขึ้น นิ้วของเธอขยับได้เพียงเล็กน้อย ดูเหมือนว่าผลของยาชาเริ่มจะหายไปบ้างแล้ว
ทว่ายิ่งฤทธิ์ของยาชาหมดลงไปมากเท่าไหร่ ความเจ็บปวดจากแผลที่ถูกแทงก็ยิ่งจู่โจมเธอมากขึ้นเท่านั้นเลือดจากปากแผลก็ยังคงไหลอยู่ไม่หยุด..
ถึงจะอยู่ในสภาพชาไปทั้งตัวจนขยับไม่ได้ แต่แคทซิโอเปียก็เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ตั้งแต่ชายหนุ่มที่ช่วยเธอฟื้นขึ้นมาจากความตาย แล้วกลายเป็นอสูรร้ายไล่ฉีกกระชากกลุ่มมือสังหารทีละคนๆ ความโศกเศร้าเมื่อครู่นี้กลับกลายเป็นความหวาดกลัวเข้ามาแทนที่..
และทันใดนั้น..
ฟุป!!!
เปรี้ยะๆๆๆๆๆ!!!!!!
"อ๊ากกกก!!!!อั๊คๆๆๆ อ๊ากกกกกกก!!!!!"
ทันใดนั้นเอง ก็มีร่างที่ปกคลุมไปด้วยขนสัตว์ ร่างหนึ่งปลิวเข้ามากระแทกกับเกราะพลังงานของบ้านพัก ร่างนั้นถูกกระแสไฟฟ้าจากม่านพลังช๊อตจนส่งกลิ่นไหม้ออกมา สักพักก็ร่วงหล่นลงพื้น ถ้าสังเกตุดู ทั้งแขนและขาของร่างนั้น บิดงอผิดรูปร่างทั้งหมด จากนั้น -ปีศาจร้าย- ก็ได้ก้าวเดินออกมาจากมุมมืดด้วยรอยยิ้มอันแสนเหยียดหยาม
"อือ..ฮือออ..ขอ..ร้อง..ฆ่าข้า..สักที..เถอะ.."
ร่างที่ปกคลุมไปด้วยขน ส่งเสียงร้องโอดครวญออกมาอย่างน่าเวทนา...
ร่างของฮาฟก้าวเดินเข้ามาหาอย่างรวดเร็วและหยุดที่ตรงหน้ามือสังหาร
"ฝันอยู่หรือไง...ใครจะให้เจ้าตายง่ายๆกัน.."
สิ้นคำพูดนั้น ฮาฟใช้เท้าเขี่ยให้ร่างของหัวหน้ามือสังหารที่กำลังนอนคว่ำให้ผลิกตัวขึ้นมา พร้อมกับกระซวกเล็บแหลมเข้าไปที่ลูกตาข้างขวาของมือสังหารและกระชากลูกตาออกมา ของเหลวสีแดงฉานไหลทะลักพร้อมกับเสียงกรีดร้องสุดเสียง..
"อ๊ากกกกกกกกกกกกก!!!!อ๊าากก!!อ๊ากกกกกกก!!!"
ร่างของมือสังหารชักกระตุกอย่างรุนแรง แขนและขาที่ผิดรูปผิดร่างนั้นดิ้นพล่าน แต่อสูรร้ายนั้นยังคงรู้สึกไม่พอใจ เหยียบลงไปบนร่างที่เจียนตายของมือสังหาร จากนั้นก็ค่อยๆกระชากแขนและขา ออกจากันทีละข้างๆอย่างเลือดเย็น..
เลือดที่สาดกระจายเมื่อกระเด็นติดเกราะป้องกันของบ้านพักก็สลายหายไปด้วยความร้อนของเกราะพลังงานสติของมือสังหารนั้นดับวูปไปพร้อมกับไฟแห่งชีวิต นั่นทำให้ฮาฟแสดงสีหน้าเซ็งๆออกมา
"อะไรกัน..ตายซะแล้วเหรอ..ใครอนุญาติให้ตายกันฟ่ะ ลุกขึ้นมาซะ!!! -ฮีล-!!!"
อสูรกายยื่นมือไปด้านหน้า สิ้นสุดทำร่าย แสงสีเขียวแห่งชีวิตก็สว่างจ้าขึ้นมาบาดแผลของมือสังหารถูกเยียวยารักษา เปลวไฟแห่งชีวิตได้ถูกจุดขึ้นมาอีกครั้งร่างกายของมือสังหารถูกรักษาจนหายเป็นปลิดทิ้ง ให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าได้เกิดใหม่อีกครั้ง..
ทว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่น่ายินดีเอาซะเลย...
แคว๊กกกก..
"อะ.. อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!"
ส่วนแล้วส่วนเล่า ฮาฟ ฉีกกระชากร่างของมือสังหารเคราะห์ร้ายอย่างสนุกสนาน ไม่ว่าจะใช้เล็บจิกเข้าไปและคว้านก้อนเนื้อออกมา ไม่ว่าจะฉีกทึ้งแขนขา.. ฮาฟ ปิดท้ายด้วยการหยิบเอาคาตานะที่หล่นอยู่แถวนั้น มาเสียบปักยึดร่างของมือสังหาร
ตรึงไว้กับพื้น
แต่ก่อนที่จะเริ่มการทรมานอะไรต่อ ชายหนุ่มก็เหมือนกับนึกบางอย่างขึ้นมาได้ จึงส่งเสียง ชิ..ออกมา
ก่อนจะปล่อยมือจากหัวหน้ามือสังหารที่กำลังทุรนทุราย และเดินเข้าไปหาทางแคทซิโอเปียแทน.. เมื่อเห็นอสูรกายย่างเข้ามาหาตน องค์หญิงแสดงสีหน้าหวาดกลัวขึ้นมาอย่างชัดเจน.. ฮาฟเดินไปหยุดตรงหน้าเกราะป้องกันของบ้านพักที่สะท้อนแสงของพลังงานออกมาเป็นระยะ...
"ก็แค่ของพรรค์นี้"
ฟุป!!!
เปรี้ยง!!!!เพล้ง!!!
ฮาฟเหวี่ยงมือสะปัดเข้าใส่เกราะป้องกันนั้น พลังงานสายฟ้าสะท้อนกลับแรงปะทะนั้นไปอย่างรุนแรงแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ทว่าหลังจากสะท้อนการโจมตีนั้น เกราะพลังงานก็กลับแตกสลายไปอย่างง่ายดาย..
"โอ้..แข็งใช้ได้เลยหนิ เกราะนี้น่ะ"
ชายหนุ่มสลัดมือไปมา..แคทซิโอเปียเหงื่อแตกพลัก หัวใจเต้นถี่รัวราวกับจะทะลุออกมา อสูรกาย ในสายตาของเธอกำลังก้าวเข้ามาเธอใกล้ขึ้นเรื่อยๆและตอนนี้ ฮาฟก็ได้เดินมาหยุดตรงหน้าของเธอแล้ว..ชายหนุ่มก้มลงนั่งลงกับพื้นและเอื้อมมือเข้ามาหาแคทซิโอเปีย..องค์หญิงหลับตาแน่นอย่างหวาดกลัว ร่างกายแสนบอบบางสั่นเทิ้ม ความเจ็บปวดจากบาดแผลก็เพิ่มทวีขึ้นเรื่อยๆ แม้เลือดจากปากแผลจะไหลช้าลงแล้วแต่ฤทธิ์ของยาชาที่กำลังหมดไป ทำให้ความเจ็บปวดเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
(ไม่จริงน่า...นี่ฉัน จะต้องมาตายตรงนี้จริงๆงั้นเหรอ..
ตุบ..
(เอ๊ะ..???)
สัมผัสอันแผ่วเบาและอ่อนโยนที่บนศีรษะ ทำให้แคทซิโอเปียลืมตาขึ้นด้วยความแปลกใจปนตกใจเล็กน้อย..ฮาฟวางมือลงบนศีรษะของเธอและลูบไปมาอย่างเอ็นดู..
"เห้ย..เห้ย..กลัวอะไรของเจ้าอยู่กันห่ะ.."
แคทซิโอเปียพยายามเงยหน้าขึ้นมามองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความแปลกใจ
"โอย..อยู่นิ่งๆสิ ข้าจะรักษาให้ .. "
ชายหนุ่มวาดมือไปข้างหน้าก่อนที่ประกายแสงระยิบระยับจะค่อยๆก่อตัวขึ้นรอบๆมือของเขา
"-ฮีล- -ฟื้นฟูสภาพจิตวิญญาณ- -สลายอาการผิดปกติ-"
วิ้ง..
แสงสีเขียวทอประกายออกมาจากผ่ามือของชายหนุ่ม เวทย์รักษา ธาตุพฤกษาระดับสูง 3 บท ถูกร่ายขึ้น บาดแผลของแคทซิโอเปียกำลังหายไปอย่างรวดเร็ว..
"นะ..นี่เจ้า..เป็นตัวอะไรกันแน่.."
แคทซิโอเปียส่งเสียงถามชายหนุ่มอย่างกล้าๆกลัว..ฮาฟขมวดคิ้วพร้อมกับถอนหายใจ รู้สึกว่าตัวเขานั้นจะไม่ชอบให้ถามว่า -เป็นตัวอะไรกัน- มากซักเท่าไหร่..
"ข้าล่ะเบื่อจริง...ขอตอบตรงๆเลยแล้วกัน ข้าก็ไม่รู้ว่าข้าคือตัวอะไรเหมือนกัน..ก็ตามนั้นแหละ"
เมื่อตอบไปดังนั้นฮาฟก็ได้ดันตัวลุกขึ้นยืนและดึงแคทซิโอเปียให้ลุกตามมาด้วย.
"แต่ว่านะ..พอได้จ้องมองใกล้ๆแบบนี้แล้ว ข้าชักอยากจะลิ้มลองผิวขาวบริสุทธินี่ซะจริงๆ.."
ชายหนุ่มจ้องไปที่ต้นคอขาวเนียนของแคทซิโอเปียพร้อมกับเลียริมฝีปากตนเอง..ตอนนี้องค์หญิงร่างเล็กกำลังอยู่ภายใน
อ้อมแขนของชายหนุ่มที่ดูท่าทางจะหิวกระหาย...??มากเลยทีเดียว
"น..นี่..อย่าพึ่งทำอะไรไร้สาระตอนนี้จะได้ไหม ฉันยังมีข้อมูลที่อยากได้จากมือสังหารที่นายฉีกเล่นเมื่อกี้อยู่นะ.."
แคทซิโอเปียพยายามหาข้ออ้างมาเพื่อเลี่ยงตัวออกห่างจากเขา และคำพูดเมื่อครู่ก็มีเหตุผลที่ฟังขึ้นอยู่ นั่นทำให้ฮาฟส่งเสียงชิชะออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินไปกระชากดาบที่ปักตรึงหัวหน้ามือสังหารไว้บนพื้นออกและลากร่างที่สภาพยับเยินเข้ามาหาแคทซิโอเปีย..
"อะ..องค์..หะ..หญิง..ชะ..ช่วย..ข้า..ด้วย.."
เสียงแหบคร่าของมือสังหารกำลังร้องขอความช่วยเหลือ..ทว่าองค์หญิงกลับไม่ได้แสดงสีหน้าสงสารออกมาแต่อย่างใด..
"ใครส่งเจ้ามา..แล้วที่ว่าทางเผ่าดีเวียร์ มีชิ้นส่วนของพระเจ้าไว้ครอบครองแล้ว นี่คืออะไร.."
แคทซิโอเปียเอ่ยถาม มือสังหารสภาพเจียนตายพยายามเงยหน้าขึ้น สบตากับองค์หญิงเพื่อขอความเห็นใจ..
"ข้า..ตอบ..ไม่..ได้.."
"เห๋???จริงเหรอ???"
กร๊อบบบบบ!!!!!
"อ๊ากกกกก!!!!อั๊คคคค!!!อะะะ!!!!อ๊ากกกกกกกกก!!!!"
เมื่อได้ยินอะไรที่ไม่เข้าหู ฮาฟได้ออกแรงเหยียบลงไปที่แขนของมือสังหาร พร้อมกับลงแรงขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งได้ยินเสียงกระดูกแตกละเอียด
"ตอบใหม่อีกทีซิ.."
"พอได้แล้ว จะฆ่ามันทิ้งหรือไง เรายังไม่ได้ข้อมูลเลยนะ.."
องค์หญิงแคทซิโอเปียปรามฮาฟที่กำลังเลื่อนเท้าไปอยู่ที่ตำแหน่งหัวของมือสังหาร…
"เอ้อ!!!!..ก็เอาเซ่!!! ฆ่าข้าซะ ฆ่าเลยเซ่!!!! รออะไรอยู่เล่าไอ้สัตว์ประหลาด.."
หัวหน้ามือสังหารเรียกหาความตาย...
ฮาฟเหยียดยิ้มกว้างออกมาอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆเหยียบและลงน้ำหนัก ไปที่หัวของมือสังหาร..
"อั๊ค..อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก หัวข้าาาาาาาา!!!!!! "
"กว่าจะรุ่งเช้า มีเวลาอีก5ชั่วโมงสำหรับข้า..คอยดูแล้วกันว่าเจ้าจะทนปากแข็งได้อีกซักกี่ชีวิต.."
แผละ.. และแล้วอสูรกายก็ลงแรงเหยียบไปสุดแรง..
........................................................................................................................................................
หลังจากนั้น..ไม่ว่าจะเป็นการกระส้วกลูกตา ฉีกแขนขา ถลกหนัง รนไฟ แทงตามส่วนต่างๆ ใช้เวทย์มนต์โจมตีไปที่สมองโดยตรง สารพัดวิธีที่ฮาฟใช้ในการทรมาณล้วนแล้วแต่ไม่อยากจะนึกถึงทั้งสิ้น..หากมือสังหารคนนั้นขาดใจตายขึ้นมา ฮาฟก็จะใช้
-ฮีล- เวทย์รักษาระดับสูง ที่ทรงอนุภาพขนาดฟื้นฟูคนที่พึ่งตายใหม่ๆให้ฟื้นขึ้นมาได้..ชุบชี้วิตขึ้นมาฉีกเล่นอีก
มือสังหารคนนั้นถูกทรมาณจนตายซ้ำไปซ้ำมา ถึง67ครั้ง..
และในครั้งที่68 นั้นเอง..
ปึด..ปึด.. กึ๊ก!!!
"อ๊ากกก!!!!อ๊ากกก!!! แฮ็ก..แฮ็ก.. พอ..แล้ว.."
มือสังหารที่สภาพยับเยินไปทั้งร่างกาย บาดแผลทั่วทั้งตัว แขนขานิ้วมือบิดงอผิดรูปร่าง และกำลังถูกตรึงอยู่กับกำแพงเมือง ด้วยกายเสียบข้อมือและข้อเท้าตรึงไว้ด้วย คาตานะ ส่งน้ำเสียงร่อแร่ออกมา..ฮาฟถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย..ในมือกำลังถือคีมที่มีเล็บเท้าของมือสังหารติดอยู่เกว่งไปมา..
"เน่..รู้หรือเปล่าว่าสิ่งที่มนุษย์นะไม่สามารถทำให้ชินได้คือ ความเจ็บปวดล่ะ.. ปากแข็งอยู่ได้ เจ็บมากไม่ใช่เหรอ..ทำไมไม่ยอมตายๆไปซักที่เล่า..แค่เจ้ายอมพูดออกมามันยากนักหรือไง ก็แค่เกียรติ ก็แค่ศักดิ์ศรีน่ะ โยนให้หมากินไปเถอะ.. ของแบบนั้นตายไปก็เอาติดไปไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ..แล้วก็นะ คนเรายังไงซะสักวันมันก็ต้องตาย แต่ว่า พอตายแล้วก็จบ ไม่ต้องรู้สึกผิด ไม่มีใครเอาผิด เพราะว่าเจ้ามันตายไปแล้ว จะกังวลไปทำไม รีบๆบอกมาเถอะน่า ข้าเองก็ขี้เกียจเก็บกวาดชิ้นส่วนเจ้าที่กระจายเต็มพื้นอยู่นี่เหมือนกัน.."
ตอนนี้ข้างหลังของฮาฟนั้นไม่ต่างจากโรงเชือดสักเท่าไรนัก เลือดที่นองเป็นแอ่ง ชิ้นส่วนร่างกานมนุษย์ที่ขาดกระจาย ทั้งแขน ขา ศีรษะ รวมไปถึงเครื่องในก็ด้วย...
"นั่น..น่ะสินะ..ถ้าข้าตายไป ทุกอย่าง..ก็จบ..สินะ.."
"เอออออออ..รีบๆบอกแล้วก็ตายๆไปได้แล้ว.."
"ก็ได้...ข้า..ถูกว่าจ้างมาจาก ขุนนาง..ระดับสูง..ของ ราชวังดีเวียร์.. ให้..ลักพาตัว องค์หญิงแคทซิโอเปีย..โดยหวังจะโยน..ความผิด..ให้องค์ราชา"
"พูดช้าน่ารำคาญ.. -ฮีล- ..โอเคต่อ แล้วยังไง ทำแบบนั้นไปเพื่ออะไรกัน??"
"หึๆ ก็พวกข้ายังกระหายยุคสมัยที่เต็มไปด้วยสงครามไงล่ะ หึๆๆ เหล่ามวลมนุษย์มันจะต้องสูญพันธ์ มหาสงครามครั้งถัดไป จะเหลือเพียงเราเผ่าดีเวียร์จะครองโลกนี้ ฮ่าาาาๆๆๆๆๆๆ -กายาแห่งบรรพกาล-ของพวกเราจะทำลายพวกแกให้สิ้นซากกก!!!!ฮ้าาาฮ่าๆๆๆๆ..อะ.."
(...หลุดปาก..)
"อ้อ..มีส่วน -กายา- เก็บไว้นี่เอง..ก็เอาเถอะ แล้วขุนนางที่ว่าจ้างแกแล้วเป่าหูด้วยมหาสงครามโง่ๆเนี้ย มันคือใครงั้นเหรอ"
(มันจบแล้ว..ข้าไม่ต้องรับรู้ข้าจะได้หลุดพ้นจากความทรมาณนี่แล้วสินะ)
หัวหน้ามือสังหาร ลับตาลง...
"อาม่อน..ขุนนางขององค์ราชา"
"โอเค หมดธุระ.."
ฉับ!!!
ฮาฟเหวี่ยงมือตัดผ่านลำคอของมือสังหาร จนขาดกระเด็นอย่างง่ายดาย
"หึ..ก็แค่เนี้ย"
ชายหนุ่มดีดนิ้ว 1 ครั้ง เปลวเพลิงสีเลือด ลุกทั่วทั่วอาณาบริเวณรอบๆบ้านพักของแคทซิโอเปียทั้งหมด เปลวไฟนั้นได้เผาทำลายทุกๆสิ่ง ไม่ว่าจะเป็นซากศพคราบเลือด ก็ล้วนแล้วแต่ระเหย หายไปจนหมด..
เป็นเวลากว่า3 ชั่วโมง กว่าฮาฟจะทำให้มือสังหารคนนั้นยอมจำนนได้(ส่วนใหญ่จะเน้นฉีกเล่นมากกว่า) ส่วนแคทซิโอเปียเธอทนมองการทรมาณอันแสนโหดร้ายไม่ไหว จึงขอเข้าไปพักในบ้านพักรอตั้งแต่การทรมาณครั้งแรก..
"เอาล่ะ ถึงคราวที่ข้าจะได้ลิ้มลองรสชาติของอัญมณีชิ้นนั้นแล้วสินะ หึๆๆๆๆ"
............................................................................................................................................
#Hello จะถึงช่วงสอบกันแล้ว หัวไม่ค่อยแล่นเท่าไหร่เลย55555ก็ขอขอบคุณท่านผู้อ่านด้วยนะครับผม ช่วงนี้คงเว้นช่วงอัพนานเป็นพิเศษแน่เลย..(ฮ่า)ถึงงานจะเทท่วมหัว แต่ผมก็จะพยายามหาเวลาว่างมาอัพให้นะครับ55555
ขอบคุณครับบบบ
ความคิดเห็น