ฮาฟ กับ 12 ชิ้นส่วนแห่งพระเจ้า

ลำดับตอนที่ #8 : ความหิวไม่เข้าใครออกใคร

ฮาฟค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ ร่างกายของเขาที่หนักอึ้งในตอนที่อยู่ในสนามประลอง​ ความรู้สึกนั้นได้หายไปจนเกือบหมดแล้ว

แต่ทว่า.. 

"ที่นี่มันที่ไหนกันฟ่ะเนี้ย"

ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นกับตัวเอง ตอนนี้เขานั้นยืนอยู่ในสถานที่ที่มืดสนิท แต่พื้นที่ยืนกลับให้ความรู้สึกเหมือนอยู่บนผิวน้ำหรือของเหลวอะไรสักอย่าง

"เป็นสถานที่ที่รู้สึกขยะแขยงชะมัด.."

(ทำไมถึงกล่าวเช่นนั้นกัน..ตัวข้า)

!!!! 
 

เสียงที่อยู่ๆก็ดังกังวาลเข้ามาในหัว​ ทำให้ฮาฟสะดุ้งและหันขวับไปด้านหลังของเขา ซึ่งตอนนี้ก็ปรากฏบานกระจกขนาดใหญ่ตั้งอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

ในกระจกสะท้อนภาพของชายหนุ่มที่มีใบหน้าเหมือนกับฮาฟ กำลังแสยะยิ้มให้ ทว่านัยย์ตาของภาพสะท้อนนั้นกลับทอประกายสีเหลืองอำพันที่ดุดันและน่ากลัวดั่งสัตว์ร้าย

"นาย..เป็นใคร???"  

อยู่ๆชายหนุ่มก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมา ขาทั้ง2ข้างกลับมารู้สึกหนักอึ้ง​อีกครั้ง ร่างกายค่อยๆสั่นเทา.. ฮาฟกำลังสัมผัสกับความกลัว

(ข้าเป็นใครงั้นเหรอ..หึๆ เจ้าโง่ ข้าก็คือเจ้า ตัวตนนั้นเป็นข้ามาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ไม่ใช่เจ้า..!!!)

ฟุบ!!!

ร่างสะท้อนในภาพกระจกนั้นพุ่งทะลุออกมาคว้าเข้าที่คอของฮาฟและบีบเอาไว้ด้วยแขนเพียงข้างเดียว แต่นั่นก็เพียงพอที่จะทำให้ชายหนุ่มดิ้นทุรนทุรายอย่างหวาดกลัวได้

"อั๊ค..ปล่อย..นะเฟ้ย.."

ชายหนุ่มพยายามดิ้นอย่างสุดชีวิต​ แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล​ ภาพสะท้อนนั้นแสยะยิ้มอีกครั้ง

(จงจำไว้ซะ เมื่อใดที่พลังของข้าพื้นคืนกลับมามากกว่านี้อีกสักนิด ข้าจะยึดร่างนี้คืนกลับมา แล้วฝันกลางวันอย่างเจ้า ก็จะหายไปตลอดกาล..เมื่อใดที่เจ้าอ่อนแอ..ข้าจะกลืนกินเจ้า​ ตัวปลอม.. )

............. ................. ................................................................................................................................ 

เฮือกก!!

ร่างของฮาฟกระตุกเฮือก​ พร้อมกับลืมตาตื่น..ภาพที่เขาเห็นตอนนี้ก็คือหลังคาของโคลอสเซียมของสนามประลอง

"เห้ย​ การทดสอบจบแล้ว​ รีบกดนาฬิกาเคลื่อนย้ายออกไปซะ​ มันเกะกะ!!!" 

เสียงเย้ยหยั่นอันแสนคุ้นเคย.. เนฟิเลี่ยมเดินเข้ามาหาชายหนุ่มก่อนจะกระชากคอเสื้อขึ้นมาพร้อมกับเปิดไอค่อนเวทย์เคลื่อนย้ายให้

.........................................

(กลับมาแล้ว.. เมื่อกี้.. มันอะไร.. ฝันร้ายเหรอ.. น่ากลัวชะมัด)​

"นี่​ นายคนนั้นน่ะะะ​ ไหนๆก็สอบผ่านแล้ววว​ ทำท่าดีใจให้มากกว่านี้หน่อยซี่" 

เสียงอันแสนสดใสดังขึ้นมาจากพระที่นั่งบนอัฐจรรย์​ องค์หญิงแคทซิโอเปียกำลังโบกมือให้อย่างร่าเริง

"เดี๋ยวสิลูก​ ทำอะไรเนี้ย"

ราชาดรักม่าแสดงสีหน้าเอือมระอา เมื่อจู่ๆลูกสาวของตนก็กระโจนออกจากพระที่นั่งและโบกมือให้ผู้ชายซะอย่างงั้น..
 

ชายหนุ่มหันหน้าไปทางต้นเสียงเมื่อครู่นี้​ องค์หญิงและฮาฟ สบตากัน.. บรรยากาศ​คล้ายกับเวลาถูกตรึงเอาไว้ให้หยุดนิ่ง.. สายลมแผ่วบางผัดผ่านทำให้ผมสลวยของแคทซิโอเปียปลิวไสว​ ดวงตาสีท้องฟ้ายามค่ำคืนของชายหนุ่มทอประกาย​ ประสานกับ​ ดวงตาสีท้องฟ้าสดใสชองแคทซิโอเปีย.. 

จากนั้นสายตาทิ่มแทงของชายฉกรรจ์​ทุกคนก็พุ่งตรงมาที่ฮาฟโดยอัตโนมัติ​

โครกกกกก..

(ให้ตายสิ.. นั่นใครฟ่ะ.. พูดอะไรไม่รู้เรื่อง..... โวยวายอยู่ได้.. หิวข้าวชะมัด... )​

ทว่าฮาฟกลับทำหน้าเซ็งสุดชีวิตพร้อมกับหันหน้าหนี จากนั้นก็กดปุ่มใช้งานเวทย์เคลื่อนย้ายบนนาฬิกาและหายไปจากสนามประลองทันที

"เดี๋ยวสิยะะะะ!!!​ เมื่อกี้มันไม่ใช่ฉากเลิฟซีนหรอกเหรอ.. อย่ามาทำเมินข้านะะะะ!!!!" 

องค์หญิงแสดงท่าทางหัวเสียอย่างสุดชีวิต ก่อนหน้านี้เรียกได้ว่า เมื่อชายใดได้พบเห็นความงดงามของเธอ​ เป็นอันต้องหลงไหลไปกับความงดงามนั้นแทบจะทุกคน.. แต่แล้วชายหนุ่มคนนี้ ขนาดโบกมือให้ กลับเมินทิ้งหน้าตาเฉย จนราชาดรักม่า กลั้นขำจนหน้าแดง

"อุป ฮ่าๆๆๆๆ​ เจ้าพึ่งจะเคยเสียหน้าเป็นรอบแรกสินะ​ ฮ่าๆๆๆ​นี่ล่ะน้าาา ความงาม ไม่จีรังเอาซะเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ "

"ท่านพ่ออออ!!!!" 

.................................................................................................................................................................. 

หลังจากทดสอบเสร็จแล้ว​ ฮาฟก็ได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าในโรงอาบน้ำรวมของพระราชวังเตรียมไว้และถูก

เคลื่อนย้ายกลับมาที่ห้องโถงในตอนแรกอีกครั้ง..ห้องโถงขนาดใหญ่ที่อัดแน่นด้วยผู้คนในตอนแรกนั้นตอนนี้เหลือเพียงแค่กลุ่มคนเดินประปรายอยู่เท่านั้น​ 

(โอ้.. คนที่ผ่านมีแค่นี้เองเหรอเนี้ย แสดงว่าชั้นคะแนนทดสอบอื่นๆก็ยากพอตัวสินะ..)​

ตอนนี้ฮาฟกำลังเดินไปหาโต๊ะเจ้าหน้าที่เพื่อส่งผลการทดสอบ.. 

"ว่าไงพ่อหนุ่ม​ การทดสอบปฏิบัติ​ สนุกใช่ไหมล่ะ" 

เจ้าหน้าที่สาวของปราสาทกล่าวทักทาย

"ก็.. จะเรียกว่าสนุกได้ไหมนะ​ พอดีว่า​ ผมส่งกระดาษ​เปล่าตอนสอบข้อเขียน​ ตอนปฏิบัติเลยถูกส่งไปทดสอบกับกลุ่มคะแนนต่ำสุดน่ะครับ" 

"อืม.. งั้นเหรอ​ ผู้ทดสอบเป็นคุณเนฟิเลี่ยมสินะ​ เอาเถอะไม่ต้องเสียใจหรอก​ อาทิตย์หน้าค่อยมาสอบอีกรอบก็ได้​" 

เจ้าหน้าที่สาวแสดงสีหน้าปลงๆคล้ายกับรู้ว่า ต้องสอบตกแน่นอนอยู่แล้ว

 

"พอดีว่าผมสอบผ่านอะครับ.. "

"ห่ะ.. "
 

"ก็บอกว่า​ สอบปฏิบัติผ่านไงครับ!!!"

(หิวก็หิวนะเฟ้ย​ รีบๆหมดขั้นตอนสักทีสิฟ่ะ จะไปกินข้าวววว!!!)​

ฮาฟเริ่มแสดงสีหน้าหงุดหงิด

ทางเจ้าหน้าที่คนนั้นเรียบตรวจสอบข้อมูลในนาฬิกาอย่างไม่เชื่อสายตา​ และข้อมูลการทดสอบก็แสดงว่า -สอบผ่าน- จริงๆ

"ขะ.. ขอบคุณ​ สำหรับการเข้าร่วมการทดสอบค่ะ.. ที่พักของอัศวินจะกระจายกันไปตามที่ต่างๆของ-แซงชัวรี่-นะคะ สถานที่จะแจ้งให้ทราบผ่านทางนาฬิกาค่ะ​ ยินดีด้วยค่ะ​ คุณได้เป็นอัศวินของภาคีย์อย่างเต็มตัวแล้ว แต่เธอชนะเนฟิเลี่ยมเค้ายังไงเหรอ เค้าออมมือให้ใช่ไหม" 

"..ผมออกไปหาอะไรกินได้ยังครับ.. "  ออร่าดำทมึนแผ่ออกมาจากฮาฟจนทำให้ทางพนักงานสาวรู้สึกเย็นวาบ
 

"..ขอโทษที่รบกวนค่ะ เชิญค่ะ.. " 

ฮาฟถอนหายใจก่อนจะหันหลังตั้งท่าจะเดินออกจากห้องโถงของปราสาทแห่งนี้ แต่ทว่า..  

อะ... 

(นี่ตู.. ไม่มีเงินนี่หว่าาา)​

…..……………………........................................................................................................................................................................