ฮาฟ กับ 12 ชิ้นส่วนแห่งพระเจ้า

ลำดับตอนที่ #16 : ชิ้นส่วนที่1:-ปัญญาและการรังสรรค์-

-หลังจากการประลอง ประมาณ 6 ชั่วโมง ผ่านไป-

ชายหนุ่มผมสีดำกำลังนอนอยู่ในห้องพักรักษาตัว ร่างของชายหนุ่มเริ่มขยับ แสดงถึงการรู้สึกตัว

"..อ่าาา..."  

ฮาฟ ลืมตาตื่นขึ้น ชายหนุ่มค่อยๆยันตัวเองให้ลุกขึ้นมานั่งช้าๆ ร่างกายรู้สึกสดชื่นเป็นปกติ

"โอ้ย..ให้ตายสิ..ฉันหลับไปขนาดไหนฟ่ะเนี้ย"

ชายหนุ่มกำลังจะยกแขนขึ้นบิดขี้เกียจสักครั้ง แต่มือข้างซ้ายกลับรู้สึกเหมือนติดอะไรสักอย่าง..

แคทซิโอเปียที่กำลังฟุบหลับอยู่ที่ข้างเตียงได้กุมมือนั้นของชายหนุ่มไว้ ผมยาวสลวยสีเหลืองทองปกคลุมในหน้าส่วนหนึ่งอยู่..ฮาฟใช้มือค่อยๆไล้เส้นผมที่บังใบหน้านั้นออก..ใบหน้าอันงดงามกำลังหลับไหลอย่างไร้เดียงสา 

ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่..

"เฮ้ออออออ ให้ตายสิ..นี่องค์หญิง ตื่นๆได้แล้ว"

ฮาฟเขย่าตัวของแคทซิโอเปียเบาๆ 

"งืม..งืม..อื้อ..ขออีกห้านาที.."

ฮาฟหยิกแก้มอ่อนนุ่มของแคทซิโอเปียเบาๆและดึงขึ้น

"อ๊อยยย!!!อำอะไออ่องเอ้าเอี้ยย อ๊อยย!!!!"

"ปลุกเธอไง"
 

"โอ้ย!!!เจ้าคนใจร้าย!!! ไม่ได้มีความเห็นใจผู้หญิงตัวเล็กน่ารักคนนี้เลยสักนิดนึง!!"

แคทซิโปเปียกุมแก้มที่โดนหยิกไว้

"ก็คนมันมีเรื่องอยากจะถามนี่นา ฉันหลับไปนานเท่าไหร่ แล้วเจ้าองค์ชายอะไรนั่นเป็นยังไงบ้าง หวังว่าคงไม่ตายนะ.."

"เจ้าหลับไปประมาณ6ชั่วโมงมั้ง ส่วนแอสทารอส หมอนั่นยังไม่ตายกำลังพักรักษาตัวอยู่ห้องข้างๆ"

"อ่าห่ะ แล้วเธอจะมานอนเฝ้าฉันทำไมล่ะเนี้ย"

"ข้านอนเฝ้าคู่หมั้นของข้าที่สู้เพื่อข้าจนเหนื่อยและหลับไปมันผิดตรงไหน??"

(คู่หมั้น?? ..คู่หมั้นอะไร??? ..คู่หมั้น!!!!!!!!)
 

"เห้ยนี่เธอเอาจริงงั้นเหรอ แล้วไม่คิดจะถามฉันสักคำเนี้ยนะ!!!ถึงจะรู้ว่าประลองไปเพื่ออะไรก็เถอะ แต่ฉันคิดว่านั่นแค่ประลองเล่นๆเองนะ!!!!"

"อะไรเล่า!! โดนเสียบหัวใจทะลุยังคิดว่าเล่นๆอยู่เหรอ!!! มีข้าเป็นคู่หมั้นมันแย่ขนาดนั้นเลยหรือไง!!!"

บทสนทนาของทั้งคู่ต้องจบลงเมื่อองค์ราชาดรักม่าเดินเข้ามาในห้อง 
 

"โฮ่ แข็งแรงดีแล้วสินะ ขนาดโดนดาบเล่มใหญ่แทงทะลุหัวใจไปแล้วแท้ๆ แต่เจ้ากลับใช้จังหวะนั้นพลิกกลับมาเอาชนะได้อีกนะ"

องค์ราชาดรักม่ากล่าวคำชม

"ขอโทษที่เข้ามาขัดจังหว่ะเจ้าสองคนนะ แต่..-อัศวินระดับ1 ฮาฟ- มีคนอยากเจอเจ้า ลุกไหวไหม ตามข้ามาสิ"

ฮาฟกับแคทซิโอเปียมองหน้ากันครั้งหนึ่ง ก่อนที่ชายหนุ่มจะลุกขึ้นจากเตียงและเดินตามองค์ราชาดรักม่าออกจากห้องไป..

...................................................................................................................

 

ตอนนี้ ทั้งราชาแห่งอัศวินและชายหนุ่ม ได้เดินมาหยุดที่หน้าห้องโถงใหญ่ เป็นห้องที่น่าจะใหญ่ที่สุดในปราสาทแห่งนี้แล้ว ห้องๆนี้ตั้งอยู่ที่ชั้นบนสุดของปราสาท บานประตูสูงราว15เมตรเลื่อนเปิดออกโดยอัตโนมัติ เมื่อทั้งคู่เดินมาถึง

"ที่นี่มัน..."

"ฟังข้านะ พูดให้น้อยที่สุด ทำตัวให้เรียบร้อยที่สุด เจ้ากำลังจะได้พบกับ 1ใน12 ชิ้นส่วนแห่งพระเจ้า.."

ฮาฟเบิกตากว้าง "อะไรนะครับ..." 

"ก็หลังจากดูการต่อสู้ของเจ้ากับองค์ชายแอสทารอส เจ้านั่นก็ส่งข้อความมาที่ข้าให้พาเจ้ามาหานี่สิ..ข้าก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร"

ทั้งคู่ก้าวเข้าไปในห้องๆนั้น... สายไฟเส้นหนาระโยงระยางเต็มทั่วทั้งพื้นและเพดานห้องที่มีแสงน้อย ทั้งอุปกรณ์ที่เป็นโลหะคล้ายหลอดทดลองและหน้าจออิเล็คทรอนิกส์ เรียงรายอยู่ทั่วทั้งห้อง อุปกรณ์รูปทรงแปลกประหลาดที่ทำขึ้นมาจากโลหะ วางเรียงกันตลอดทั้งทางเดิน ห้องๆนี้ ไม่ว่าจะดูยังไงก็ล้ำสมัยเกินกว่าที่จินตนาการไว้มาก หัวใจของชายหนุ่มสั่นระรัว ทั้งความรู้สึกหวาดกลัวสิ่งที่ไม่รู้จัก และ ความตื่นเต้น และเมื่อเดินไปจนถึงใจกลางห้อง ที่ตรงกลางห้องมีอุปกรณ์ที่คล้ายแหล่งจ่ายพลังงานขนาดยักษ์ตั้งอยู่กลางห้อง รอบๆแหล่งจ่ายพลังงานนั้นก็มีแผ่นข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ที่ลอยอยู่รอบๆ และเมื่อทั้งราชาอัศวินและฮาฟเดินใกล้เข้ามา เก้าอี้ที่มีล้อและหมุนได้ ก็หมุนมาทางทั้งสอง

บนเก้าอี้นั้น มีชายที่สวมชุดกาวน์กำลังนั่งเท้าคางอย่างสบายอารมณ์อยู่ ฮาฟขนลุกซู่

(ชิ้นส่วนแห่งเทพบรรพกาล!!! เจ้าหมอนี่!!!!อันตราย!!!)

ชายหนุ่มกระโดดถอยหลังตั้งท่าพร้อมโจมตีชายที่อยู่ตรงหน้าโดยอัตโนมัติจนราชาดรักม่าต้องปรามไว้ 
 

"สู้กับคนที่มีอาวุธด้วยมือเปล่า แถมยังเป็นบุตรชายของราชาแห่งเผ่าดีเวียร์อีก สรุปเจ้าโง่หรือเจ้าโง่กันแน่ห่ะ????"

ชิ้นส่วนแห่งบรรพกาล ลุกขึ้นจากเก้าอี้หมุนได้นั่นเดินตรงเข้ามาหาผู้มาเยือนทั้ง2 

ร่างกายของชายหนุ่มสั่นเทาอย่างแปลกประหลาด

"ไม่ต้องกลัวข้าขนาดนั้นก็ได้..ข้าเห็นการประลองเมื่อครู่ข้าเลยอยากสร้างอาวุธให้เจ้าสักชิ้นแค่นั้นเอง"

ชิ้นส่วนแห่งเทพบรรพกาลเดินเข้าหยุดอยู่ตรงหน้าของทั้งสอง

"ยินดีที่ได้เจอ ฮาฟ ข้า -ปัญญาและการรังสรรค์- 1ใน12 ชิ้นส่วนแห่งเทพบรรพกาล"

เส้นผมสีดำสนิทและแววตาที่ประกายสีท้องฟ้ายามค่ำคืนเช่นเดียวกับฮาฟ เค้าโครงใบหน้าของทั้งคู่ดูคล้ายกันอย่างน่าประหลาด ปัญญาและการรังสรรค์แห่งเทพบรรพกาล ได้ประสานมือเข้าหากัน แสงสว่างสีฟ้าเปล่งประกายออกมาจากมือคู่นั้น ชิ้นส่วนแห่งพระเจ้าค่อยๆ กางมือทั้งสองออกจากกันชิ้นส่วนของสิ่งประดิษฐ์ ค่อยๆปรากฏออกมาจากสองฝ่ามือนั้น จากความว่างเปล่าฮาฟเบิกตากว้างอีกครั้ง สิ่งที่เขาเห็นนั้น จะดูยังไงก็เป็นสิ่งที่เรียกว่า เวทย์มนต์แน่นอน

แต่ว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาจะสามารถทำตามได้ กระแสเวทย์มนต์นับล้านๆพันกันอย่างยุ่งเหยิงยากจะจิตนาการ สีของเวทย์มนต์ก็ผสมปนเปกันไปหมดจนไม่สามารถแยกออกได้ว่าสีของเวทย์นั้นสีที่แท้จริงคือสีอะไร ฮาฟ ลอกเลียนแบบเวทย์มนต์นี้ไม่ได้...

ชิ้ง! 

ขั้นตอนการรังสรรค์จบลง 

ดาบคาตานะรูปทรงดูแปลกตาสีดำ กำลังลอยนิ่งอยู่ในอากาศ รูปทรงของมันเหมือนกับการนำชิ้นส่วนมาประกอบกันเป็นชิ้นๆ
 

-ปัญญาและการรังสรรค์- สะบัดมือครั้งหนึ่ง ดาบคาตานะ เล่มนั้นพุ่งเข้ามาเสียบลงกับพื้นตรงหน้าของฮาฟ

"นี่คือดาบของเจ้า อาวุธคู่กายของอัศวินแห่งภาคีย์ รับไปซะ เท่านี้เจ้าก็เป็นอัศวินอย่างเป็นทางการแล้ว"

"ขะ..ขอบพระคุณครับ"

ฮาฟคุกเข่าลง ปัญญาและการรังสรรค์ โบกมือให้ลุกขึ้นยืน องค์ราชาดรักม่าที่ยืนนิ่งอยู่นานเดินเข้าไปกอดคอ 
ปัญญาและการรังสรรค์ อย่างสนิทสนม
 

"ใช้ข้าไปเรียกเจ้าหนุ่มนี่เพื่อแค่จะมอบดาบเล่มนี้ให้น่ะเหรอ เจ้ายังเห็นข้าเป็นราชาอยู่ไหมล่ะเนี้ย"

"อย่าว่าแต่ข้าเถอะ เจ้าก็กำลังกอดคอชิ้นส่วนแห่งเทพพระเจ้าอยู่เลยนะ"

ทั้งคู่หัวเราะอย่างสนุกสนาน ความตึงเครียดและความน่าเกรงขามเมื่อครู่ สลายหายไปจนหมดสิ้น 

ฮาฟแสดงสีหน้างงๆออกมา

(สองคนนี้..เป็นเพื่อนกันหรอกเหรอ)

"อ้อ แล้วข้าขอแนะนำให้รู้จักอีกครั้ง เด็กหนุ่มผู้นี้มีนามว่า ฮาฟ อัศวินระดับที่1อัศวินมือใหม่ ว่าที่ลูกเขยข้าเอง"

"เอ๋..เดี๋ยวสิครับบบบ!!!องค์ราชาาา!!ที่ประลองนั่นเอาจริงหรอกเหรอครับ!!! ผมเป็นใครที่ไหนก็ไม่รู้นะครับ!!!ผมไม่คู่ควรกับองค์หญิงหรอกครับ!!"

ฮาฟก้มหัวให้ดรักม่าอย่างถ่อมตัว

"ฮ่าๆๆๆ เอาตามตรงนะ เจ้าราชานี่ไม่สนใจเรื่องชนชั้นอะไรหรอกนะ มันเองก็เป็นแค่อัศวินฝีมือดีที่เอาชนะสงครามตอนที่เผ่ามนุษย์เกือบล่มสลายเท่านั้นเอง"

-ปัญญาและการรังสรรค์- หัวเราะ

"ก็ตามนั้นแหละ อยู่กับข้าไม่ต้องเป็นทางการมากนักหรอก"

"แต่ว่าผม..ไม่ได้มีความชอบ..ในตัวองค์หญิงเลยนะครับ"

……

…อ่ะ

..

...เวรกรรม... ดรักม่า และ ชิ้นส่วนแห่งเทพบรรพกาล มองหน้ากันแบบปลงๆ 
 

"เห้อออ..ลูกสาวเจ้าช่างโชคร้ายยิ่งนัก"  ปัญญาและการรังสรรค์ส่ายหน้า

"..ก็นะ..ข้ารู้ เจ้าก็เป็นแค่คู่หมั้นน่ะนะ แต่ลูกสาวข้าเรียกได้ว่างดงามไม่มีที่ติเลยนะ!!! ถ้าลองได้อยู่ด้วยกัน สักวันเจ้าจะต้องหลงรักลูกสาวข้าอย่างแน่นอน"

(ให้ตายสิ ตรูมาอยู่ตรงนี้ได้ไงฟ่ะเนี้ย!!!มายืนคุยแบบเป็นกันเองกับ ชิ้นส่วนเทพเจ้ากับองค์ราชาแห่งเผ่ามนุษย์เนี้ยนะะะ)

"เอาล่ะ ต่อจากนี้ข้าขอแต่งตั้งให้เจ้าเป็นองค์รักษ์ของลูกสาวข้าเอง แค่นี้ตำแหน่งของเจ้าก็ดูคู่ควรขึ้นมาสักนิดนึงแล้วล่ะนะ"

"แต่ก่อนหน้านั้น ข้ามีสิ่งที่เรียกว่า ภารกิจให้เจ้าทำก่อนน่ะนะ"

-ปัญญาและการรังสรรค์- แทรกขึ้นมา แผ่นกระดาษเรืองแสงสีฟ้าอ่อน ปรากฏขึ้นตรงหน้าของ -ปัญญาและการรังสรรค์- 

ชิ้นส่วนแห่งเทพเจ้าโบกมือส่งแผ่นกระดาษดิจิตัลนั้น ส่งให้กับฮาฟ ภายในกระดาษแผ่นนั้น ระบุข้อมูลภารกิจเอาไว้ 
 

"ตัวปัญหาแห่งภูเขาน้ำแข็งทางตอนเหนือ???"
 

"ช่าย ทางตอนเหนือของทวีปผืนแผ่นดิน ทางนั้นส่งข้อความขอความช่วยเหลือมาเป็นเดือนๆแล้ว รู้สึกว่า ชาวบ้านแถวนั้นจะเดือดร้อนเพราะขึ้นไปหาผลไม้ หรือ ล่าสัตว์ บนภูเขาลูกหนึ่งไม่ได้น่ะ รู้สึกเหมือนโดนพายุหิมะที่ไม่ยอมหายไปไหนสักที ขวางไว้ล่ะมั้ง ข้าเห็นว่าเป็นงานที่ไร้สาระ เลยไม่ได้สนใจ แต่ทางนั้นก็ดันส่งข้อความขอความช่วยเหลือมาไม่เว้นแต่ละวันจนข้าเริ่มรู้สึกรำคาญซะแล้วสิ ไหนๆเจ้าก็พึ่งได้เป็นอัศวิน รับเอางานนี้ไปทำก็แล้วกัน เริ่มพรุ่งนี้ได้เลย"

"ระ..รับทราบ..ก็ได้ครับ"

"มีคำร้องขอความช่วยเหลือเข้ามาเป็นเดือนแบบนี้ทำไมไม่บอกข้าล่ะห่ะ ประชาชนเดือดร้อนข้าต้องรีบแก้ไขเซ่!!!"

"สรุปก็คือ ให้ผมเริ่มทำภารกิจแรกตั้งแต่พรุ่งนี้เลยสินะครับ งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ"

ฮาฟที่กำลังจะเดินออกมาหยิบดาบคาตานะที่ปักอยู่บนพื้นขึ้น และทันทีที่มือของชายหนุ่มสัมผัสกับด้ามดาบ 
 

ครืน!!! 
 

ตัวดาบที่ประกอบจากชิ้นส่วนเรขาคณิตและเชื่อมต่อกันด้วยลายวงจร เปล่งแสงสีฟ้าขึ้น โลหะที่เหมือนมีชีวิตค่อยก่อตัวขึ้นจากปลายนิ้วของฮาฟมันก่อตัวขึ้นเรื่อยๆจนปกคลุมตั้งแต่ปลายนิ้วกินพื้นที่ไปถึงข้อศอก ก่อนที่โลหะที่เหมือนมีชีวิตนั้น จะเสร็จสิ้นกระบวนการ และแข็งตัว ตอนนี้เสมือนกับว่าฮาฟได้สวมชุดเกราะของอัศวินสีดำที่เฉพาะท่อนแขน 

-ลงทะเบียนเสร็จสิ้น- 
 

ข้อความสีฟ้าปรากฏขึ้นที่ด้ามดาบแล้วสลายหายไป 
 

"นี่มัน..อะไรกันเนี้ย.."

ฟู้วววว.. 
 

ทั้งดาบและเกราะแขนสีดำของฮาฟ ได้สลายกลายเป็นละอองหายไปเสียดื้อๆด้วยเช่นกัน

"เห้ย..นี่ ท่านชิ้นส่วนแห่งเทพเจ้า ดาบของท่านมันเจ๊งไปซะแล้วน่ะครับ ทำยังไงดี.."

ฮาฟหันกลับไปหา -ปัญญาและการรังสรรค์- ด้วยสีหน้าบอกไม่ถูก

"อย่ามาดูถูกสิ่งประดิษฐ์ของข้านะ เจ้าลองจิตนาการถึงดาบเล่มนั้นดูสิ กางมือออกด้วยให้เหมือนกำลังจะจับดาบ"

ฮาฟกางมือออกตามคำแนะนำ เกราะแขนพร้อมดาบเล่มเดิม ปรากฏขึ้นมาจากความว่างเปล่า ฮาฟเบิกตากว้างอีกครั้งด้วยความแปลกใจ

"ว้าว.."

"พอจะถอดมันออกก็ให้พูดว่า จบการทำงาน แค่นั้นแหละ ใช้ง่ายใช่ไหมล่ะ เอาล่ะเจ้าทั้งสองกลับไปได้แล้ว ข้าจะพักผ่อน"

-ปัญญาและการรังสรรค์-โบกมือไล่ให้ผู้มาเยือนทั้ง2กลับไป..

องค์ราชาดรักม่าและฮาฟ แยกทางกันตรงทางเดินหน้าห้อง ชายหนุ่มกำลังเดินกลับไปที่บ้านพักของตน 
 

(เมื่อวานโดนฆ่า เช้านี้ซัดกับองค์ชายแห่งเผ่าดีเวียร์ เมื่อกี้ได้ยืนคุยกับองค์ราชากับ1ใน12ชิ้นส่วนแห่งพระเจ้า..นึกไม่ออกเลยว่าพรุ่งนี้จะเจออะไร)

ระหว่างทางเดินออกจากปราสาท ระหว่างที่ฮาฟกำลังเดินไปเรื่อยๆอยู่นั้น แอสทารอสก็เดินออกมาจากทางแยกด้านหน้าพอดี 

ทั้งคู่หยุดยืนมองหน้ากันพักหนึ่ง แต่ไม่ใช่แววตาอยากจะมีเรื่องเหมือนเมื่อเช้า 

"ทักษะการต่อสู้ของเจ้ามันบ้าบรมเลย.."

"ถ้าไม่ใช้ลูกบ้าทุ่มหมดหน้าตัก ผมก็ไม่รู้ว่าจะชนะองค์ชายได้ยังไงเหมือนกัน"

"เอาเถอะ แพ้ก็คือแพ้ เจอกันครั้งหน้า ข้าจะกลับมาทวงตำแหน่งคู่หมั้นขององค์หญิงแคทซิโอเปียอีกครั้ง 

ครั้งหน้าข้าไม่แพ้แน่"

ฮาฟก้มหัวตอบรับ

องค์ชายแห่งเผ่าดีเวียร์โบกมือให้หนึ่งครั้งก่อนจะเดินเลยออกไป............

...........................................................................................................................................