คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : งานแสดงเดี่ยว
หกคน.. ฮาฟตั้งสมาธิและจ้องมองคมดาบทั้ง6ที่พุ่งเข้ามา
ฟุบ!! ฮาฟเอียงตัวหลบดาบแรกที่ฟันตรงลงมาพร้อมกับคว้างหมับเข้าที่หลังคอมือสังหารที่กำลัง
เสียหลักเพราะฟันพลาด จับมันหมุนตัวเหวี่ยงเข้าหากำแพงบ้านที่อยู่ด้านหลัง จนพังเป็นรู
โครม!
(1..)
ทันใดนั้นคมดาบจากคนที่2 ลอยเข้ามาในแนวราบ
(ชิ!! เร็วเป็นบ้า) ฟึบ!! ฮาฟกระโดดถอยออกมา แต่ปลายดาบคาตานะยาวยังคงเฉือนโดนแผ่นอกของชายหนุ่ม ทว่าเกิดเพียงแผลถลอกเท่านั้น
"ปลิวไปซะ!!" วงเวทย์สีแดงปรากฏขึ้นบนพื้นที่มือสังหารคนที่2ยืนอยู่พอดี
ตูม!!!
จากนั้นเสาเปลวเพลิงก็ส่งร่างของมือสังหารลอยหายขึ้นไปในอากาศ
(2)
เมื่อเปลวเพลิงเวทย์มนต์ค่อยๆเลือนหาย คมดาบจากคนที่3และ4 ก็พุ่งเข้ามาจากด้านซ้ายและขวาแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
ฮาฟใช้หลังมือเบนคมดาบทางด้านซ้ายออกและหมุนตัวเตะเข้าที่ชายโครงของมือสังหารคนที่3 จนปลิว แต่ดาบที่มาจากทางขวาก็ฟันเข้าที่กลางหลังของชายหนุ่มเข้าอย่างจัง
ฉั๊วะ!!
"อึก..หน่อย!!!"
โลหิตสีแดงสดสาดกระเซน ฮาฟรวบรวมพลังเวทย์ที่ฝ่ามือพร้อมกับอัด -คลื่นเปลวเพลิงเข้มข้น- เข้าใส่มือสังหารคนที่4อย่างจัง
ตูม!!!
(4)
คมดาบที่5 ตวัดตรงเข้ามาที่คอของฮาฟจากทางด้านซ้าย แบบไม่รอให้พักหายใจ
-ท่าเตะพริบตา- ตึง!!! มือสังหารคนที่5ถูกเตะเสยขึ้นเข้าที่ปลายคาง เสียงกระดูกลั่น กร๊อบบบบ ดังสนั่น คมดาบที่พุ่งเข้ามาพลาดเป้าไป
(5..)
ฉึก!! -คุไน- จากมือสังหารคนที่หกพุ่งเข้ามาปักที่หัวไหล่ของฮาฟอย่างแม่นยำ
"อั๊ก.."
ไม่ต้องรอให้ตั้งตัว มือสังหารคนที่6 ถีบตัวเข้ามาพร้อมคาตานะในมือตรงมาที่ฮาฟอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มกัดฟันกระชากคุไน ที่ปักลึกบนหัวไหล่ออกมาและใช้มันรับคาตานะจาก คนที่6ไว้
เคร้ง!! คมดาบและคมมีดปะทะกันจนเกิดสะเก็ดไฟ
ฉึก!!
"!!!!!"
"ไม่ระวังเอาซะเลยนะ"
คมมีดลับใต้รองเท้าของมือสังหาร ถูกเปิดใช้งานและเหยียบลงในบนเท้าของฮาฟคมมีดแทงทะลุกหลังเท้าของชายหนุ่มจนมิดด้าม
"อึก..ลูกเล่นเยอะจังนะ!!"
วินาทีนั้นวงเวทย์สีแดงเพลิงปรากฏตรงใต้เท้าของมือสังหารด้วยเช่นกัน
ตูม!!! เสาเปลวเพลิงพุ่งขึ้นจากพื้นทยานสู่เบื้องบน และค่อยๆจางหายไป ร่างของมือสังหารคนที่6 ก็หายตามไปด้วย
(6..หมดแล้วสินะ..)
เรี่ยวแรงของชายหนุ่มค่อยๆหมดลงไป แรงที่ขาด้วยเช่นกัน...แต่ทว่า
"โจมตีได้แค่ครั้งเดียว!!!คิดว่ามันจะจบหรือไง!!!"
ฟุบ!! มือสังหารคนที่ 1 และ 3 พุ่งเข้ามาโจมตีจากด้านหน้าและด้านหลัง
"ไม่เว้นช่วงให้พักกันเลยนะ!!!"
พรึบ!! ปีกเปลวเพลิง2ข้างลุกโหมขึ้นที่หลังของฮาฟ ชายหนุ่มหมุนตัวหลบคมดาบทั้ง2ข้าง ก่อนจะใช้ปีกเปลวเพลิง
สะบัดลงพื้นถีบตัวเองบินขึ้น..
แฮ๊ก..แฮ๊ก.. แฮ๊ก...แฮ๊ก (ไม่ไหวแฮะ..เจ้าพวกนี้ไม่ได้กระจอกเลย..พอๆกับเจ้าเนฟินเลี่ยมด้วยซ้ำ ไหนจะมีตั้ง6คนอีก..)
ฮาฟหอบแฮ๊กๆ ถ้าเป็นตัวต่อตัวชายหนุ่มคงจะพอสู้ได้ แต่ตอนนี้ไม่ว่าทั้งจำนวนและอาวุธ ชายหนุ่มเสียเปรียบสุดๆ
"รู้สึก..อยู่ดีๆก็หาเรื่องใส่ตัวยังไงก็ไม่รู้"
ฮาฟหัวเราะเบาๆออกมา "เอาเถอะ ยังไงก็เหลืออีกแค่ 2 ....."
ก่อนที่ฮาฟจะพูดอะไรต่อ ร่างที่ปกคลุมด้วยขนพร้อมกรงเล็บคมก็พุ่งขึ้นมาตวัดเข้าใส่ฮาฟ
ชายหนุ่มหมุนตัวหลบอย่างเฉียดฉิว
"อะไร..วะนั่น"
ใบหน้าของฮาฟเริ่มแสดงออกถึงความกังวล ร่างขนที่กระโดดโจมตีเขาเมื่อกี้หมุนตัวกลางอากาศและลงจอดบนหลังคาของบ้านแถวนั้นอย่างคล่องแคลว
"ก็บอกแล้วไง..คิดว่าจะจัดการพวกเราด้วยการโจมตีครั้งเดียวจริงๆงั้นเหรอ"
ในที่ๆถูกจำกัดความสูงด้วยเวทย์ป้องกันแบบนี้แถมยังเต็มไปด้วยหลังคาบ้านเรือน การที่บินอยู่แทบไม่ได้ช่วยอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว
"ถึงเวลาพวกข้า เอาจริงกันบ้างล่ะนะ.."
................................................................................................................................................................................
ท่ามกลางบ้านเรือนที่รายล้อมหลายหลังในเขตร้างผู้คน ที่มีเพียงแสงจันทร์สาดส่อง มีชายหนุ่มที่เลือดท่วมตัวคนหนึ่งกำลังถูกไล่ต้อนโดยมือสังหาร6คน
เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง เนื้อตัวเต็มไปด้วยแผลจากของมีคมทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็น มีด ดาบ กรงเล็บ... และตอนนี้ดูท่า...ชายหนุ่มคนนั้นกำลังจะหมดแรง..
ขณะนั้นเองหนึ่งในเงาที่ไล่ตามชายหนุ่มคนนั้น ก็กระโดดออกมาดักหน้าไว้และซัดหน้าขาเข้ามากลางลำตัวของฮาฟ
อย่างเต็มแรง
ปั๊ค..
"อึก!!!"
ฮาฟกระเด็นไปตามแรงเตะที่ซัดเข้ามาตรงช่วงท้อง กลิ้งไปกับพื้นหลายตลบ..ตอนนี้ชายหนุ่มหมดแรงจะสู้เอาซะแล้ว.
"อ้าววอ้าววว หมดแรงซะแล้วเหรอออ"
มือสังหารคนที่1คนที่แทงแคทซิโอเปียเยาะเย้ย
"เลิกปากดีได้แล้ว..ถ้าสู้กันตัวต่อตัวล่ะก็ เจ้าตายไปแล้วเจ้าเบอร์1"
หัวหน้ากลุ่มมือสังหาร ที่เป็นคนที่6 กล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง พลางจ้องเขม็งไปที่ร่างท่วมเลือดของฮาฟที่กำลังยันตัวลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบาก..
"ยัง..หรอกน่า.."
ชายหนุ่มตอนนี้หยัดยืนขึ้นมาอีกครั้ง
(..เฮือกสุดท้าย..สินะ) หัวหน้ามือสังหารเบอร์6 หรี่ตา
(อ่าให้ตายสิ..แบบนี้มัน..แย่สุดๆเลยไม่ใช่เหรอ)
ชายหนุ่มหอบหายใจอย่างถี่รัว..สถาพร่างกายของเขาตอนนี้คล้ายซากศพที่ผ่านการทรมาณมาไม่มีผิด เสื้อผ้าขาด
รุ่งริ่ง ทั่วทั้งร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล
"ขอแสดงความเคารพในความใจสู้นั่นนะ แต่ว่านี่เป็นภารกิจของเรา จงหลับให้สบายซะเถอะ"
สิ้นเสียงนั้น ทางหัวหน้ามือสังหารโบกมือแสดงคำสั่งให้เหล่ามือสังหารโจมตี..
ฮาฟกัดฟันแน่น... (ใครมัน..จะยอมให้..จบแบบนี้กัน) คมดาบแรกที่ฟันตรงเข้ามาถูกสวนไปด้วยหมัดตรงที่มีความเร็วมากกว่า กำปั้นของฮาฟกระแทกใบหน้าของมือสังหารคนแรกที่โจมตีก่อนที่คมดาบจะถึงตัว ร่างนั้นปลิวไปตามแรงชก
คาตานะเล่มงามนั้นหลุดจากมือและหมุนคว้างอยู่บนอากาศ
หมับ!..
ชายหนุ่มคว้าเอาคาตานะนั้นมาไว้ในมือ ท่ามกลางความตกตะลึงของกลุ่มมือสังหาร และฮาฟใช้จังหวะนั้นถีบตัวพุ่งเข้าหาฝั่งมือสังหารต่างเผ่าพันธ์บ้าง
เคร้ง!!! เคร้ง!!!
เสียงคมดาบฟาดฟันกันดังขึ้น ฮาฟที่ถือคาตานะนั้นกำลังโจมตีฝั่งมือสังหารกลับอย่างบ้าคลั่ง ชายหนุ่มกระโจนเข้าสู่วงล้อมของมือสังหารเผ่าดีเวียร์
ไม่เคยมีข้อมูลว่าชายหนุ่มเคยจับดาบมาก่อนหรือเปล่า แต่ตอนนี้คนที่กำลังกวัดแกว่งดาบอยู่ตรงหน้านี้ กลับดูเข้ากันและพริ้วไหวอย่างเหลือเชื่อ
ทั้งรับทั้งรุก แม้จะดูเก้ๆกังๆ แต่ฮาฟก็สามารถใช้ดาบในมือนั้นรับและโจมตีกลับ คมดาบทั้ง5ได้
ฉั๊วะ!!!
"อ๊ากกก!! บ้าน่า!!! สภาพอย่างงั้นยังโจมตีไหวอยู่งั้นเหรอ!!!"
มือสังหารรหัสเบอร์3อุทานขึ้น
ขณะที่มันเผลอหรือเสียจังหวะนั้นฮาฟฟันเข้าที่กลางอกจนเป็นแผลลึก
เมื่อเห็นสหายของตนกำลังเสียท่า เมื่อสังหารรหัสเบอร์2และ4 เร่งฝีเท้าเข้ามาประชิดตัวฮาฟหมายจะเอาคืนแทนสหาย
ฟูมมมม!!!
เสาเปลวเพลิง2ต้นฝุดขึ้นแผดเผามือสังหารทั้งสองทันที
"อั๊ค..ก็บอกแล้วไง!!!เวทย์มนต์ระดับนี้น่ะ!!! ทำอะไรข้าไม่ได้!!! ย้ากกก!!!!"
ฟรึบ!! เปลวเพลิงที่พวยพุ่งจากพื้นดับลง จากฝีมือของเบอร์2และ4 แต่ทันทีที่เปลวเพลิงนั้นหายไป ฮาฟถีบตัวเองเข้าหามือสังหารเบอร์2และ4ทันที
ฉั๊ว!!! ฉึก!!
ฮาฟฟันตวัดเฉียงขึ้นเข้ากลางลำตัวของมือสังหารรหัสเบอร์2 เข้าอย่างเต็มแรงพร้อมกับหมุนตัวและแทงกลับหลังเข้าที่กลางช่องท้องของมือสังหารหมายเลข2
"ค๊อก!!!" ก้อนเลือดทะลักออกจากปากของมือสังหารกองใหญ่และร่างของมันก็ทรุดลงกับพื้น
"แก!!!" เบอร์4กระชับดาบในมือแน่นพร้อมกับกระโจนใส่ฮาฟด้วยความเดือดดาล พร้อมกับแทงคาตานะในมือมาตรงลำตัวของฮาฟ ชายหนุ่มใช้หลังมือเบี่ยงคาตานะออกพร้อมกับพุ่งศอกสวนกลับมาทางมือสังหารคนที่4 ที่ไร้การป้องกันทันที
ผลั๊ก!!!
ค๊อก!!!
ศอกเน้นๆกระแทกเข้าตรงลูกกระเดือกของมือสังหารเบอร์4 อย่างรุนแรง จนมือสังหารคนนั้นเบิกตากว้าง
ตูม!!!
และก่อนที่ร่างกายของมือสังหารคนนั้นจะล้มลงตามแรงโน้มถ่วง ฮาฟใช้-เตะพริบตาแบบไร้แรงเสียดทาน- แตะอัดสวนขึ้นไปทันที ร่างของมือสังหารเผ่าดีเวียร์คนนั้นลอยละลิ่วไปพร้อมกับสติที่ปลิวหายไปตามแรงเตะ
ฮาฟเหลือบตามองไปทางมือสังหารหมายเลข5ที่กำลังวิ่งเข้ามาพร้อมกับกรงเล็บแหลมคมที่สะท้อนแสงในความมืด
ชายหนุ่มตั้งท่าเตรียมพร้อมอีกครั้ง
ทว่า...
ฉึก!!!
"พอแค่นั้นแหละ..."
"ค๊อก!!!อั๊ก!!"
หัวหน้ามือสังหาร รหัสเบอร์6 ที่ยืนมองดูสถานการณ์จนถึงเมื่อครู่นี้ ได้ใช้จังหวะที่ฮาฟกำลังจดจ่ออยู่กับการตั้งรับมือสังหารคนที่5 ใช้จังหวะนั้นเข้ามาประชิดตัวฮาฟจากด้านหลัง และเสียบคาตานะเข้าที่กลางหลังของชายหนุ่มจนมิดด้าม ร่างของฮาฟพยายามขยับดึงดาบนั่นออกจากตน ชายหนุ่มจับคาตานะที่เสียบอกแน่นและพยายามดันมันออกไป
ฉั๊วะ!!! กรงเล็บของมือสังหารคนที่5 กรีดลึกและคว้านลากเอาก้อนเนื้อของฮาฟออกเป็นทางยาว เลือดของชายหนุ่มไหลนองเต็มพื้น แต่ถึงอย่างนั้นร่างกายของฮาฟก็ยังพยายามจะดิ้นรน
"แสบนักนะ!!!เจ้ามนุษย์โสโครก!!!"
ฉั๊วะ!!!!!! มือสังหารคนแรกจอมปากดี ที่โดนฮาฟชกและแย่งดาบไป ได้ดึงคาตานะออกจากศพของมือสังหารรหัสเบอร์2 และใช้มันกระโดนและสับลงมาที่บนหัวไหล่ซ้ายของฮาฟ ด้วยแรงของเผ่าดีเวียร์ บวกกับแรงโน้มถ่วงโลกที่ทำการกระโดดลงมา ทำให้คมดาบคาตานะที่ผ่าลงมานั้น ตัดผ่านตั้งแต่หัวไหล่ของฮาฟยาวมาถึงกลางลำตัว ปิดฉากด้วยมือสังหารคนที่3 ที่โดนฮาฟฟันไปเมื่อครู่แต่ยังไม่สิ้นฤทธิ์ สไลท์เข้ามาฟันเข้าที่แขนขวาของฮาฟขาดกระเด็นพร้อมกันหมุนตัวฟันเข้าที่ลำคอซ้ำอีกครั้ง
ฟึ่บ!!!
...บาดแผลลึกบนลำคอของชายหนุ่ม ค่อยๆปริออกและปล่อยของเหลวสีแดงสดไหลทะลักออกมา...
จากนั้นร่างกายที่ซีดเผือก ก็ทรุดลงกับพื้น ดวงตาสีท้องฟ้ายามราตรีที่ไร้ซึ่งประกาย หยาดเลือดที่ล้นทะลัก
ไม่หยุดหย่อน ร่างกายที่เละไม่เหลือชิ้นดี ฟังก์ชั่นเกราะเวทย์และเวทย์ฟื้นฟูขั้นสูงในนาฬิกาถูกยกเลิกออกไปตั้งแต่การทดสอบจบแล้ว
ตึก.. ร่างไร้ลมหายใจของฮาฟร่วงลงตามแรงโน้มถ่วงและนอนแผ่ราบบนพื้นแน่นิ่งไม่ไหวติงอะไรอีกแล้ว
(อ่า..นี่คง..เป็นสิ่งที่เรียกว่า -ความตาย- สินะ..)
และแล้วสุรเสียงสุดท้ายในห้วงความคิดของชายหนุ่มก็ดับวูบลงไป
........................................................................................................................................................................
ความคิดเห็น