จากบ้านที่ประเทศไทยมานับพันๆไมล์ ห่างไกลพ่อและแม่ ตัวคนเดียวในประเทศที่ไม่รู้จัก
ต้องพบเจอกับผู้คนมากหน้าหลายตา ความกดดัน ความเครียดต่างๆก็รุมเร้า
ใครจริงใจใครเสแสร้ง?
ความกดดันต่างๆพัดเข้ามารวมกัน เด็กอายุแค่16อย่างเราต้องมาพบเจอปัญหามากมาย
ชีวิตที่ไม่ได้เรียบง่ายดั่งใจฝัน ชีวิตที่บางทีก็แอบคิดว่ามันเคว้งคว้าง เหมือนเกี่ยวอยู่บนเส้นด้าย
บางครั้งก็เคยคิด
"นี่เรามาทำบ้าอะไรที่นี่?"
เป็นเด็กเรียนนอก พอใครๆได้ยินก็คิดว่าเป็นเด็กเรียนทุน
ถูกตราหน้าว่าต้องเก่ง ต้องเริ่ด เกรดนิยมต้องดี ทั้งๆที่ความจริงนั้นตรงกันข้าม
ไม่ใช่เด็กเรียนทุน ความฉลาดก็พอมีบ้าง พอที่จะเอาตัวรอดได้ไปในรายวิชา
แต่มันสมองแค่นั้นมันพอที่ไหน? ไม่อยากให้ใครมาด่า ไม่อยากให้พ่อแม่เสียหน้า ไม่อยากให้ใครมาดูถูก
ทิฐิส่วนตัวที่ไม่ยอมใคร ความบ้าบิ่นที่อยากมาในครั้งแรก ส่งผลกระทบมากมาย
พอย้อนกลับมาคิด ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะเปลี่ยนได้ขนาดนี้
เวลาแค่ไม่ถึงปี
เรียนนอกนั้นบางทีมันก็ไม่ได้สบายเสมอไป
BUT
ภายใต้เสน่ห์ของความเครียด(?) ที่นี่เองก็มีหลายๆมุมที่สวยงามและน่าชื่นชม
ทั้งระบบการศึกษาเอง ทั้งตัวของผู้คนเอง
ที่นี่นั้นมันก็มีความสนุกแบบแปลกๆที่ไม่เคยได้สัมผัส
มาร่วมแบ่งปันความสนุกปนเครียดไปพร้อมๆกันเถอะนะค่ะ
อาจจะเริ่มเขียนมันขึ้นมาช้าไปหน่อย แต่รับรองว่าจะเอาเรื่องราวต่างๆมาเล่าให้ฟังตั้งแต่วันแรกที่เหยียบลงณ.ต่างแดน
15/03/12
NikeLunarify
In my room with my beloved laptop
ถ้าใครที่อยู่ประเทศอังกฤษแล้วอยากมีเพื่อนเพิ่มยังไงก็ตามลิงค์นี้ไปนะค่ะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น