สาวใสตัวร้ายกับหวานใจสุดฮอต

เนื้อเรื่อง

"กรี๊ด....กรี๊ด...ดดดดดดด"

"อะไรหรอ0๐0"

เมื่อฉันได้ยินเสียงของเพื่อนๆในห้องต่างตะโกนร้องด้วยน้ำเสียงที่บาดแก้วหู   ฉันเองก็คงที่จะอดไม่ได้ที่อยากจะรู้ว่าเพื่อนๆต่างกรี๊ดอะไรกัน  พอฉันดู กรี๊ด...ดดด  พระเจ้าเขาหล่อจิงๆเลย  นั่นเขาคือใครกัน 

เอ๊! แต่ถ้าเรานั่งเฉยเขาอาจสนเราก็ได้  เหมือนนางเอกนิยายไง  อิอิต้องเชิดไม่สนใจเขาเข้าไว้

"กรี๊ด......ดดด" เสียงของเพื่อนๆยังคงกรี๊ดไม่เลิก

นั่นไงวิธีฉันได้ผลเขาเดินมาทางฉันแล้ว

"ยูริ ได้โปรด..คบกับผมเถอะนะ"

ยูริ ใครกันฉันจะฆ่ามัน  ฮือ.อ..อ TToTT แต่...แต่...เอ๊..ยูริ  ยูริ  0_๐ ชื่อเรานี่นา งั้นเขาก็ขอเราคบอ่ะดิ   กรี๊ด...ดด ฮะๆๆ คนไม่มีแฟนอย่างเรารึจะปล่อยไปอิอิ

"ได้สิคะ คบค่ะ"

- ในโลกแห่งความเป็นจริง-

"ยูริ  ตื่นได้แล้วนะอาจารย์เดินมาแล้วนะ" มินโซอึนเพื่อนของยูริได้กระซิบปลุก

ในขณะที่อาจารย์เดินมา

"คบค่ะ" เสียงละเมอของยูริ

"ชิน..ยู..ริ..จะตื่นมั้ย" เสียงของอาจารย์สอนภาษาเกาหลีดังขึ้นเมื่อยูริหลับและละเมอ

"ชินยูริตื่นเดี๋ยวนี้"

"ได้สิคะ คบค่ะ" เสียงของยูริที่ยังละเมออยู่

"ตื่น...นนน"เสียงของอาจารย์เกาหลีปลุกยูริอย่างสุดจะทน

"เฮือก" เสียงของยูริสะดุ้งเฮือกพร้อมกับตื่นขึ้นมา

อาจารย์สอนภาษาเกาหลีมองหน้ายูริซักพักก่อนกลับไปสอนต่อ

เกือบไปแล้วมั้ยเรา  ว้าเสียดายความฝันจัง  อุตส่าห์มีหนุ่มหล่อมาขอคบ หรือความฝันจะเป็นจิงอิอิ  มีสิทธิ์นะเนี่ยเรา  หลังเลิกเรียนพาโซอึนไปร้านเค้กดีกว่า  ร้านนี้อร่อยด้วยสิ  ดีนะที่เรากลับบ้านทางเดียวกันกับโซอึน

-         หลังเลิกเรียน -

ระหว่างที่ฉันและโซอึนกำลังเดินกลับบ้าน

"โซอึนแวะร้านเค้กก่อนนะ  เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง"

โซอึนเอามือมาแตะตัวฉันแล้วทำหน้าสงสัย

"เธอไม่สบายรึปล่าวอ่ะ  ตัวไม่ร้อนนี่  หัวไปกระแทกอะไรมารึปล่าวเนี่ย" โซอึนได้พูดขึ้นมาล้อเล่นกับยูริ

"งั้นฉันไม่เลี้ยงก็ได้"

อิอิแกล้งทำเป็นน้อยใจซะเลยอุตส่าห์จะเลี้ยงเค้กซักหน่อย  นานทีจะเลี้ยงนะเนี่ย (ถึงว่าทำไมโซอึนทักว่าไม่สบาย)

"ล้อเล่นน่า  งั้นฉันเอาอันนั้นเลยนะ"

"ทีนี้ไวเชียวนะ"

แล้วฉันก็เลี้ยงเค้กโซอึนพร้อมซื้อของตัวเองมาด้วย  จะกินให้หนำเลย  ฉันกับโซอึนก็เดินกลับบ้านต่อ ในระหว่างทางที่ฉันเดินกลับบ้าน   

โครม

โอ๊ย! โดนอะไรอีกแล้วเนี่ยฉัน ฮือ..อ.อ  เจ็บชะมัดเลยอ่ะ  แล้วมันเกิดอะไรเนี่ยทำไมฉันล้มอยู่อย่างนี้ล่ะ

"โซอึน   เธอเป็นไรบ้างมั้ย"

"ไม่เป็นไรจ้ะ ^_^" โซอึนยิ้มพร้อมตอบให้ฉัน

ตายแล้ว 0๐0! เค้กฉันล่ะ  เค้กของฉ้าน..น..น  เค้กฉันไปไหนแล้วล่ะ โฮ..โฮ..  เค้กฉ้าน..น..น (ในณะที่ฉันกำลังนึกถึงเค้กก็ทำท่าอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าไปด้วย)

"นี่เธอ  มัวแต่ทำท่าทางบ้าบออะไรของเธอน่ะ "

แล้วก็มีเสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลังฉัน  มันเป็นเสียงของผู้ชายที่ดูโกรธมากเลยล่ะ  พอที่จะกินฉันได้เลยง่ะ  มันเลยทำให้ฉันเงียบเสียงลงด้วยความกลัวแล้วฉันก็หันหลังไป  แต่ระดับยูริแล้วไม่มีคำว่ากลัวหรอก

"นี่ท่าทางบ้าบอที่นายพูดน่ะมันหมายถึงใคร"

ไงล่ะโดนฉันตอกกลับไปมั่ง  แค่นี้ฉันไม่เป็นไรหรอกน่ะ  แต่เอ๊  เค้กฉันทำไมไปอยู่บนหัวนายนั่น  แล้วจักรยาน  อ๋อ  ฉันพอจะเข้าใจแล้วล่ะนะที่ฉันมานั่งก้นช้ำอยู่บนพื้นนี่เพราะอะไร

"นี่เธอ/นาย"ฉันและเขาเอ่ยขึ้นพร้อมกัน

"เธอพูดก่อนสิ"

"นายแหละพูดก่อน"

"ก็บอกว่าเธอนั่นแหละ"

ฉันและเขาเถียงกันอยู่นาน

"นี่ยูริ  ฉันว่าพวกเรากลับกันเถอะนะ"  โซอึนเข้ามากระซิบห้ามฉันไว้

"งั้นฉันพูดก่อนแล้วกัน  นายน่ะ  ปั่นจักรยานของนายยังไงให้มาชนฉันได้ล่ะ  มันเจ็บรู้มั้ย"

"..."

"เห็นมั้ยเล่า  เค้กที่ฉันซื้อมาต้องอดกินก็เพราะนายเลยอ่ะ"

"นี่เธอวันหลังก็หัดดูรถมั่งสิ  ชิ เดินยังไงให้รถชน"

"นี่นาย พระเจ้าไมได้เสกตาหลังมาให้ฉันนะยะ"

"ก็ช่วยไม่ได้นิ"

โอ้  ผู้ชายอะไรจะขนาดนี้หน้าด้านจิงจิง  ขนาดขับรถมาชนฉันยังไม่ขอโทษฉันซักคำแล้วยังมาโทษฉันอีก

"ให้ตายสิ  นายพูดกับคนที่นายชนอย่างนี้เหรอ  ฉันล่ะเชื่อเลย"

"แล้วเค้กบนหัวฉันล่ะจะเอาไง  จะให้ฉันกลับบ้านในสภาพนี้เหรอ"

"ก็ช่วยไม่ได้นิ"

ฉันใช้คำเดิมที่เขาเคยพูดกับฉัน  ฮิฮิ  เป็นไงล่ะ

"เธอต้องรับผิดชอบฉัน"

"ฮะ  อะไรนะรับผิดชอบ"

โอ้  นั่นเขาจะทำอะไรอีกล่ะรับผิดชอบเหรอ

"ใช่  เธอต้องมาเป็นแฟนฉัน"

0o0  อ้าปากค้าง 5 วิ  อึ้งค่ะ  จะบ้าเหรอ  ยังไงก็ไม่มีทาง  ในเมื่อฉันไม่ผิด

"ไม่มีทา....."

ฉันยังไม่ทันพูดจบเขาก็ดึงแขนฉันและลากฉันขึ้นจักรยานไปกับเขาเลยไปกับเขาเลย  ทำได้ไงเนี่ย

"โซอึน  ไม่ต้องเป็นห่วงนะกลับบ้านก่อนเลย  พรุ่งนี้เจอกันที่โรงเรียนนะ  บายจ้ะ"

 ฉันตะโกนบอกโซอึน  เพื่อไม่ให้เธอเป็นห่วง  และในที่สุดฉันก็โดนเขาพามาจนได้  จนถึงที่ใดที่หนึ่งซึ่งฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นที่ไหน  รู้สึกว่าจะเป็นบ้านคนนะ  ใหญ่มากเลยล่ะ  หรือว่าจะเป็นบ้านนายของนี่  ชิไม่มีทางหรอกนะแล้วฉันก็ลงมาจากจักรยานของเขา

"นี่เธอฟังฉันนะเธอต้องมาเป็นแฟนฉัน  เพราะฉันจะต้องดูตัวในอีก 1 เดือนที่จะถึงนี้"

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ"

"เกี่ยวสิ  ถ้าฉันมีแฟนแล้ว  พิธีดูตัวก็จะต้องล้มเลิกไป"

"แต่ฉันไม่ผิด  ทำไมฉันต้องรับผิดชอบด้วยล่ะ  นายต่างหากที่ขับรถมาชนฉันเอง"

"ก็เธอไม่ได้เดินที่ฟุตบาทนิ  แต่เพื่อนเธอเดิน"

สรุปฉันผิดจังจังเลยอ่ะ

"ตกลงฉันจะสวมบทเป็นแฟนนายก็ได้แต่แค่วันนี้เท่านั้นนะ"

"ใครบอกว่าแค่วันเดียว เธอต้องเป็นแฟนฉันเป็นเวลา 1 เดือนจนกว่าจะถึงการดูตัว"

"..."