...เหตุผลที่ต้องเป็นเธอ ตอนที่2...

เนื้อเรื่อง

ติ๊ดๆๆๆๆ.....เสียงโทรศัพท์อันคุ้นเคยของเอกดังขึ้น
“สวัสดีครับ”เอกรับโทรศัพท์
“สวัสดีค่ะ คุณเอกรินทร์หรือเปล่าคะ”หญิงสาวคนหนึ่งกล่าวขึ้น
“ครับ แล้วคุณคือใครครับ”เอกถาม
“ดิฉันคือคนที่ขับรถชนคุณเมื่อวานนี้ไงคะ”หญิงสาวคนนี้คือชมพู่นั่นเอง
“อ๋อครับ เอ่อคุณ........”
“ฉันชมพูนุชค่ะ เรียกว่าชมพู่ก็ได้นะคะ”
“ครับคุณชมพู่ งั้นก็เรียกผมว่าเอกละกันนะครับ”
“ค่ะคุณเอก”แล้วทั้งสองก็คุยกันตกลงเรื่องรถชน
 ชมพู่ไม่รู้ตัวเลยว่าระหว่างที่เธอคุยโทรศัพท์อยู่ รินได้แอบดูพฤติกรรมของเธออยู่
“อ้าวชมพู่จะไปไหนหรอ”รินทักเมื่อเห็นชมพู่กำลังจะเดินออกไปจากร้าน
“พอดีฉันมีนัดทานข้าวน่ะ ฝากร้านด้วยละกัน”ชมพู่ตอบ
“แล้วไปทานกับใครล่ะ”รินถาม
“อืม ไปกับเพื่อนน่ะ ฉันไปก่อนนะใกล้ถึงเวลานัดแล้ว ขอยืมรถด้วยนะ แล้วฉันจะรีบกลับมา”ชมพู่บอก
“ได้สิ แต่อย่าขับรถฉันไปชนใครเข้าล่ะ”รินบอกพลางยื่นกุญแจรถให้
“จ้าๆ”ชมพู่ตอบพร้อมเดินออกจากร้านไป
 รินมองเพื่อนอย่างสงสัย พร้อมโทรไปปรึกษากับอิง
“ฮัลโหล ริน”อิงรับโทรศัพท์
“ฮัลโหล อิงหรอ นี่มีเรื่องอะไรจะเล่าให้ฟัง”รินบอกเพื่อนรัก
“อืม ว่าไงล่ะ”อิงถามอย่างสนใจ
 แล้วรินก็ได้เล่าเรื่องของชมพู่ให้อิงฟัง
“แล้วแกคิดว่าชมพู่เป็นไงล่ะ”อิงถามริน
“ฉันก็คิดว่าชมพู่ชอบเอกน่ะสิ แล้วแกคิดว่าไงล่ะ”รินตอบ
“ฉันสงสัยว่าชมพู่ชอบเอกมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว”
“จริงสิ ฉันไม่เคยสงสัยเลย แล้วนี่แกคิดเหมือนฉันหรือเปล่าว่าชมพู่ต้องไปทานข้าวกับเอกแน่เลย”รินถาม
“ฉันก็คิดอย่างนั้นแหละ”อิงตอบ
 แล้วอิงก็นำไปเล่าต่อให้แพรวฟังซึ่งแพรวก็คิดเช่นเดียวกับทั้งสอง

 หลังจากนั้นชมพู่ก็ทำตัวแปลกๆ ออกไปข้างนอกบ่อยๆ ซึ่งทำให้เพื่อนๆคิดกันว่าที่พวกเขาสงสัยจะเป็นจริง
 
วันหนึ่งชมพู่ก็ออกไปข้างนอกเช่นเคย ซึ่งอิงก็อาสาเพื่อนๆที่จะตามชมพู่ไปเพื่อให้รู้ว่าชมพู่ไปไหนกันแน่
“ฮัลโหลริน ชมพู่เดินเข้าร้านอาหารไปแล้ว ฉันกำลังเดินตามไปอยู่”อิงโทรไปหาริน
“อืม แล้วว่าไงล่ะ เห็นหรือยัง”รินถาม
“ยังๆ เออ เห็นแล้วๆ เป็นผู้ชายน่ะ”อิงรายงาน
“ใครๆ ใช่เอกหรือเปล่า”รินถาม
“น่าจะใช่แหละ ดูสิยัยชมพู่ยิ้มใหญ่เลย”อิงบอกเพื่อนรัก
.................................................................................................
 ด้านชมพู่กับเอก ความสัมพันธ์ของทั้งสองเริ่มสนิทกันขึ้นเรื่อยๆ แต่เอกก็ไม่รู้ว่าชมพู่คือเพื่อนสมัยมัธยมของเขา ทั้งสองมักนัดไปทานข้าวด้วยกันบ่อยๆทั้งที่เอกนั้นก็มีงานอยู่มากมายและชมพู่มักจะทำขนมไปให้เอกชิมอยู่บ่อยๆ ซึ่งเอกก็ประทับใจทุกครั้ง
“เอกคะ ลองชิมเค้กนี่ดู ชมพู่ทำมาให้ค่ะ”ชมพู่บอกเอก
“ครับ ต้องอร่อยแน่ๆเลย เพราะว่ามันเป็นฝีมือของชมพู่”เอกตอบ
“ไม่หรอกค่ะ เอกก็ชมเกินไป”
“นี่ผมเจอคุณไม่นานแต่ผมรู้สึกสนิทกับคุณจังเลยครับ”เอกบอก
“สงสัยคุณอยู่ที่อเมริกาไม่ค่อยได้เจอคนไทยมั้งคะ”
“คงอย่างนั้นแหละครับ เพราะผมเพิ่งกลับมาได้ไม่นาน ก็มีแต่เพื่อนที่รู้จักกันที่นั่น เพื่อนที่เมืองไทยผมก็ไม่มี”เอกเล่าให้ชมพู่ฟัง
..................................................................................................

 ริน อิงและแพรว คุยกันว่าชมพู่ต้องชอบเอกแน่ๆ จึงหาแผนการณ์ที่จะทำให้เพื่อนสารภาพให้ได้
“แล้วพวกเธอว่าเราจะทำยังไงกันดีล่ะ”แพรวถาม
“ไม่รู้เหมือนกัน แล้วรินรู้หรือเปล่าว่าชมพู่นัดกับเอกอีกเมื่อไหร่”อิงถามริน
“ไม่แน่ใจนะ เดี๋ยวฉันจะไปลองสืบให้ละกัน”รินตอบและทั้งสามยังคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงกันดี
 วันต่อมาอิงได้ไปเดินเที่ยวที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งกับแพรว
“อิงๆ นั่นใช่เอกหรือเปล่าน่ะ”แพรวเอ่ยขึ้น
“ไหนๆ”อิงถาม
“ผู้ชายที่เดินมานั่นไง”แพรวตอบ
“ใช่ๆ นั่นไงเอก ไม่รู้ว่าวันนี้นัดกับชมพู่ไว้หรือเปล่า”อิงตอบ
“เขาเดินมาทางนี้ด้วย”แพรวบอก
“คุณครับ เราเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่าครับ”เอกเดินเข้ามาทักอิง
“คะ ใช่เอกหรือเปล่าคะ”อิงบอก
“ครับ อิงใช่ไหมครับที่เคยเรียนม.ต้นอยู่ห้องเดียวกัน”เอกถาม
“ค่ะ อิงค่ะ”อิงตอบ
“ครับ ผมดีใจจังเลยที่ได้เจอเพื่อนเก่าน่ะครับ”เอกบอก
“แล้วจำแพรวได้หรือเปล่าคะ นี่แพรวค่ะ”อิงแนะนำ
“แพรวหรอครับ ผมจำชื่อได้นะครับแต่ผมลืมหน้าไปแล้ว ขอโทษนะครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เราไม่ได้เจอกันตั้งนานนี่คะ”แพรวตอบ
“ครับ เดี๋ยวผมไปก่อนนะครับ พอดีผมมีนัด นี่นามบัตรของผมครับ”เอกบอกพลางยื่นนามบัตรให้
“ค่ะ นี่นามบัตรของอิงค่ะ ไว้โทรคุยกันนะคะ”อิงยื่นนามบัตรให้เช่นกัน
“ครับ ผมไปก่อนนะครับ”เอกบอกแล้วเดินไป
“แพรว”อิงเรียกแพรว
“อะไร”แพรวถาม
“ฉันพอจะนึกแผนการณ์ให้ยัยชมพู่สารภาพได้แล้ว”อิงบอก
“อืม โชคดีนะที่เอกจำแกได้”
“อืม ใช่”แพรวตอบด้วยสีหน้าครุ่นคิด
****************************************************

***โปรดติดตามตอนต่อไป***

นี่ก้อภาค2แล้ว

ยังไงโวทและคอมเม้นด้วยนะคะ