รักวุ่นๆของสาวใช้ตัวร้าย

เนื้อเรื่อง

คู่กัด

"นี้คุณเป็นเพื่อนกับลีกีเจงั้นเหรอ"

"ใช่" ระหว่างที่ฉันกำลังจะถามอะไรเขาต่อ ลิฟท์ก็มาถึงที่ชั้น29  แล้วเขาก็

เดินพาฉันไปที่ห้อง2400 ดูเหมือนทั้งชั้นนั้นจะไม่มีใครอยู่เลย นะ  สงสัยคง

จะกลัวใครขึ้นมารบกวน ก็เป็นถึงดาราดังนี้  คิมคังวอนกดกริ่งเรียก สักพักก็มี

คนเดินมาเปิดประตู

"อ้าว คังวอนเองมีอะไร กลับมาจากไทยเมื่อไหร่ แล้วนี้ใครกันหละ"ลีกีเจ

ถามรัวเป็นชุด แถมเขายังพูดภาษาไทยชัดแจ๋วเลย

"ก็สาวใช้ของนายไง"

"ของฉันเหรอ!   อ้อ นึกออกแล้วแต่ฉันบอกว่าเอาที่จบปริญญานะ ทำไมเขา

ถึงเอาเด็กมัธยมมาละ" 

"ฉันชื่อ นันท์นภัส สวนันท์ จบปริญญาตรี เอกจิตวิทยา อายุ 23 ปีค่ะ ไม่ใช่

เด็กมัธยม"ฮึ ดีนะที่ว่าฉันหน้าเด็ก มีคนพูดบ่อยไม่ถือๆ

"งั้นเหรอ ขอโทษทีแล้วกัน เข้ามาก่อนแล้วฉันจะบอกว่าเธอจะต้องทำอะไร

บ้าง" แล้วเขาก็เดินนำไปนั่งที่เก้าอี้ที่ไว้สำหรับรับแขก  คุณคิม(ชื่อยาวเรียก

คิมก็พอ) เดินนำหน้าฉันไป ฉันนั่งลงที่เก้าอี้ตัวหนึ่ง

"คังวอนเดี๋ยวจะกลับเลยรึเปล่า ถ้ายังไงเดี๋ยวออกไปหาอะไรกินกันข้างนอก

ก่อนนะ ขอเวลาผมสั่งอะไรบ้างอย่างกับสาวใช้คนนี้ก่อน"

"ฉันพึ่งมาเหนื่อยๆ แกจะไม่ให้ฉันพักก่อนเหรอไง ไม่เอาหล่ะ ฉันว่าฉันกลับ

เลยดีกว่าที่มาก็แค่เอาสาวใช้ของนายมาส่งให้ ไปล่ะ"คุณคิมพูดจบก็เดิน

ออกไปทันที ไม่รอให้ลีกีเจรั้งไว้อีก

"อะไรของเขา ช่างเถอะ เอาล่ะมาคุยเรื่องของเธอดีกว่า เธอทำอะไรเป็นบ้าง"

"ก็หลายอย่าง กวาดบ้านถูบ้าน ล้างจาน ทำกับข้าว ซักผ้า สารพัดทำได้หมด"

"ก็ดี แต่ที่ฉันจ้างเธอมาไม่ใช่แค่เรื่องนั้นอย่างเดียว เธอยังต้องทำอย่างอื่น

อีก"เขาลุกขึ้นเดิน แล้วหันมาจ้องหน้าฉันก่อนจะพูดว่า

"เธอต้องเป็นแฟนฉันด้วย"

"คุณว่าอะไร จะบ้าเหรออยู่ดีมาจ้างให้ฉันมาเป็นแฟนคุณ สงสัยจะเพี้ยนนะ"

"ก็แค่หลอกแม่ฉันเท่านั้น แม่ฉันท่านไม่ค่อยเข็งแรง ท่านอยากให้ฉันแต่ง

งานกับผู้หญิงไทยสักคน"

"แล้วในเกาหลีไม่มีผู้หญิงไทยเลยเหรอ ถึงต้องจ้างข้ามน้ำข้ามทะเลขนาดนี้"

"ฉันเป็นใคร เธอไม่รู้รึไง ถ้าฉันมีแฟนเป็นคนในเกาหลีมีหวัง ลือกันให้ทั่วเกาหลี"

"แล้วฉันหล่ะ ไม่กลัวคนเห็นเหรอไง"

"เธอนะกว่าคนจะรู้ ฉันก็แต่งงานไปแล้วละมั้ง"

"แสดงว่าข่าวที่คุณรักกับอาจารย์มหาลัยก็เป็นเรื่องจริงนะสิ"

"ไม่ใช่ คนนั้นนะน้องคังวอนฉันยืมเพื่อกันพวกนักข่างเท่านั้น แฟนฉันนะ"ยูลี

อา"ตะหากล่ะ"

"คนที่สวยๆ แล้วก็หยิ่งๆนะเหรอ"

"อย่ามาว่าแฟนฉันนะ เธอก็แค่ไม่ชอบพูดกับคนที่ไร้จักก็เท่านั้น"

"นั้นแหละเขาเรียกหยิ่ง"

"เธอมีสิทธิ์อะไรมาว่าลีอา ทั้งๆที่ยังไม่รู้จักลีอาดีพอ"

"ก็อาจใช่ ฉันว่าคุยเรื่องงานของฉันต่อดีกว่า ฉันขี้เกียจเถียงกับคุณแล้ว"

"งานของเธอจะเริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้เลย ตื่นเจ็ดโมงเช้า มาทำกับข้าว แล้วก็

กวาดบ้านถูบ้าน พอ9โมง ฉันจะพาเธอไปซื้อของแล้วก็แต่งตัวซะใหม่ ให้

สมกับที่เป็นแฟนฉันหน่อย ไม่ใช่เด็กมัธยมกะโปโลแบบนี้"