รักแรกในฝัน (LOVE IN MY DREAM)

เนื้อเรื่อง

 ในตอนเช้าตรู่ที่ท้องฟ้าแจ่มใส ของวันศุกร์ที่แสนสบายที่สุดของนักเรียน ป.6 โรงเรียน สิรินธราราช โดยเฉพาะเด็กกลุ่มหนึ่งที่ชื่อว่า  กลุ่ม “มะนาวนึ่ง” เป็นกลุ่มของเด็กหญิง3คน อยู่ ป.6/3

1.คิน สาวน้อยพูดเก่ง แต่ด่าคนไม่เป็น  ขี้เล่นเป็นมิตรกับทุกคน เสียอย่างเดียว วางใจเพื่อนมากเกิน

2. พิณ เด็กหญิงที่สวยที่สุดในโรงเรียน ร้องเพลงเก่ง และเรื่องว่าคนก็เก่งมากๆ

3.น้ำ เด็กหญิงตัวเล็กผู้ที่ไม่เคย คิดว่าเขาเตี้ยเลยสักนิด ตามใจ พิณ และเรียนเก่ง

“อรุณสวัสดิ์ ค่ะทุกคน” ฉัน (คิน) ทักทายกับทุกคนอย่างเป็นมิตร “Hi คิน” เสียงตะโกนจากหลังห้องนี้เอง เขาก็คือพิณ และเด็กหญิงตัวเล็ก ที่นั่งอ่านหนังสืออย่าง ขยันขันแข็ง เธอก็คือ น้ำพอฉันวางกระเป๋าแล้ว ฉันก็มาเล่นกับเพื่อนๆ ที่อยู่หน้าห้องตามประสาเด็ก ป.6ที่ไม่รู้จักโต

ออด  ออด.........................ออด

“เสียงออดดังแล้วนะทุกคนลงไปเข้าแถวได้แล้ว”พิมฟ้า (หัวหน้าห้องผู้ใจดี) ตะโกนเสียงดังเพื่อให้ทุกคนได้ยิน “เราไปเข้าแถวกันเถอะ” พิณ กล่าวชวน ก่อนลงไปที่แถว อาจารย์หลายคน ชวนฉันไปกินขนม และบอกไม่ต้องให้ฉันเข้าแถวที่แดดให้ไปเข้าแถวที่ร่มแทน แต่อาจารย์ก็ไล่พวก พิณ กับ บิมไป ทำให้พิณทำสีหน้าไม่พอใจสักท่าไร

ถึงคาบ วิชา สังคมศึกษา

            อาจารย์สายน้ำป้าของฉัน เป็นคนสอน วิชานี้ เราจึงสนิทกันมากกว่าอาจารย์คนอื่น ป้าสายน้ำเรียก กลุ่มของฉันไป แล้วสั่งทำโครงงาน “น้ำ” เพื่อประกวดชิงทุกการศึกษาระดับประเทศเราจึง แบ่งงานกันไปทำ อย่างลงตัว  โดยมีพิณทำงานน้อยที่สุด เมื่อเสียงออดหมดเวลา พิณกับบิมวิ่งลงไปข้างล่าง อย่างรวดเร็ว เธอบอกว่าไปหาเพื่อนที่เรียนเก่งจะให้ช่วยทำโครงงาน แต่พอฉันมองลงมาดู ก็เห็นพิณอยู่กับ เด็กแต่งกายผิดระเบียบ และเด็กผู้ชายที่เก(นิสัยไม่ดี)   และเป็นนักเลงประจำโรงเรียน เราต้องไปห้ามพิณกับน้ำ ฉันกับ พิมฟ้าจึงรีบวิ่งลงมาเตือน แต่สิ่งที่ฉันไม่ขาดคิดก็เกิดขึ้น มีเด็กชายคนหนึ่งที่เข้ามาทักฉันด้วยน้ำเสียงที่เป็นกันเอง เสียงของเขาทำให้ฉันนึกถึงอดีต เมื่อ ปีที่แล้ว...

เหตุการณ์ที่ทำให้ฉันไม่สามารถลืมหนุ่มหน้าหวานคนนี้  ได้ เหตุการณ์ ที่เขายอมให้อภัยความเด็กที่ต่ำกว่าวัยของฉัน ในตอนที่ฉันโกรธที่เขามาแกล้งฉัน ทำให้ฉันโกรธมากๆ เลยปาขวดน้ำที่ปิดฝาไม่สนิทโดยมีน้ำอยู่ครึ่งขวด ทำให้น้ำในขวดโดนเสื้อผ้าเขาเปียกเกือบทั้งตัว พอฉันเข้าไปขอโทษ เขาก็ตอบออกมาว่า “ผมไม่เป็นไรครับ ผมก็ต้องขอโทษคุณเหมือนกันที่ผมแกล้งคุณ เปียกแค่นี้ผมก็ยอมเมื่อคุณหายโกรธผมครับ”

          “ดีเช่นกัน พล” พิมฟ้าทัก ทำให้ฉันตื่นจากอดีต ของความคิดของฉัน “ดีเช่นกันค่ะพล”ฉันตอบแบบอายๆ พลก็ยิ้มให้ฉันและพูดก่อนจากไปว่า “เจอกันที่เรียนพิเศษนะ คิน” ทุกๆครั้งที่ฉันคุยหรือเล่นกับเขา ฉันยังสงสัย ว่าความรักที่มีให้เขา อยู่ในฐานะใด เพื่อนสนิทหรือคนรัก

หลายเดือนผ่านมา

            “ทุกคนเรามีข่าวดี ค่ะพล บอกว่าชอบพิณ” น้ำประกาศให้ทุกคนในห้องได้รับรู้ เมื่อฉันได้ยิน ทำให้เข่าอ่อน และน้ำตาที่ไหลอาบแก้มโดยไม่มีเสียงและ พยายามไม่ร้องเพราะคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง ก็คือ พล

ฉันพยายามหนีหน้าเขา เพื่อไม่ให้คิดถึงเขาอีกแต่มันก็อดไม่ได้ ทำให้ฉันรู้ความรู้สึกในใจได้ว่า ในใจเราคิดกับพลเป็นฐานะอะไร  คุณคงไม่รู้ถึงความรู้สึกที่แท้จริงของ คนที่รักเขาข้างเดียว โดยมีคนที่เขารักเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของเรา  

            เมื่อเสียงออดดังขึ้น เป็นเวลาเรียนวิชาสังคม อาจารย์ สายน้ำ ได้มาทวงโครงงาน พิณกับน้ำโยนความผิดให้ฉันรับแค่คนเดียว อาจารย์ สายน้ำไม่ว่าอะไร แต่ก็บอกว่าต้องเสร็จภายใน 2 อาทิตย์นี้เท่านั้น

เมื่อจบคาบสังคม

            “นี้พิณทำไมพูดแบบนี้ละ”ฉันพูดด้วยความโกรธ “ก็เธอมันเป็นอีขยันนี้” น้ำตอบ “ทำไมละทำไม และกรุณาพูดจาดีๆด้วยหนังจากคบไอ้พวกนั้นนิสัยเปลี่ยนไปมาก เราเคยเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ” ฉันถามไปพลางเช็ดน้ำตา “นี่แก กรุณาเคารพว่าที่ดาวโรงเรียนหน่อยสิ แกนะมีอาจารย์มาดูแล รักแก่มากว่าใคร เอ็นดูมากกว่าใครแล้วนี่จะเอาความเป็นเพื่อนจากเราไปทำอีก”พิณพูดพร้อมปาสมุดใส่ฉัน “บ้าที่สุด หัวแกคิดได้แค่นี้หรอ ทำไมละ มีคนมาชอบอย่างแกไม่ดีหรอกหรอ พลนะ รักแก แกก็รู้พลนะเป็นที่ชอบของผู้หญิงหลายคน แต่ไม่มีใครกุมหัวใจเขาอยู่เลย นอกจากแก แล้วมันไม่ดีตรงไหนละ ไอ้บ้า”ฉันตะคอกใส่พิณพร้อมสมุดที่พิณปามา ปาคืนไปที่หน้าของพิณแล้ววิ่งลงไปนั่งร้องไห้ข้างล่าง…..   “เลว...เลวที่สุด”พิมฟ้าว่าพิณแล้วก็วิ่งตามฉันลงมาพร้อมกับคิม (เด็กหญิงที่ใจดีที่สุด)

          จากวันนั้น เราก็ไม่เคยพูดคุยกันอีกเลย เพื่อนๆในห้องชอบพิณที่สวย และจะกลายเป็นดาวโรงเรียน จึงไม่คุยกับฉันอีกเลย และทำให้พิมฟ้า คิม ไม่มีเพื่อนคุยเพราะอยู่พวกเดียวกับฉัน แต่พลก็คุยกับฉันและเล่นกับฉันอย่างเดิมไม่เปลี่ยนแปลงเลยสักนิด เมื่อถึงวันประกาศผลดาว และการสอบเข้ารอบแรก ที่1.ก็เป็นของพวกเรา ทั้ง3คน คือ ฉัน คิม พิมฟ้า ทำให้พิณถึงกลับสาดน้ำใส่พวกเรา พิมฟ้าไม่ยอมจึงเอาน้ำและน้ำแข็งใส่รวมกันแล้วก็สาดไปพร้อมกันในถังที่ใส่พวกนั้นกรี๊ดกันเสียงหลงซึ่งเป็นวันที่สะใจและสงสาร.. 

จนในที่สุดก็ถึงวันที่จบการศึกษา ป.6 ฉันยังไม่ได้บอกความในใจกับ พลเลย

เมื่อวันหมุนเปลี่ยนไปตาเวลาโดยเราไม่สามารถย้อนกลับมา

                        20ปีต่อมา

            “พิมเร็วหน่อยสิ เดี๋ยวไปรายงานตัวเข้าทำงานไม่ทัน คิมไปรอที่หน้าบ้านแล้วน่ะ เร็วๆ” ฉันเร่งพิมที่อยู่ในห้อง “ค่ะๆ ห้องเล็บไม่หนีเธอหรอนา...รีบกันจังเลย” พิมฟ้ากล่าว “แม่ๆ พ่อๆ ค่ะไปก่อนนะค่ะ “

พวกเรา3คน กล่าวลา พ่อแม่ก่อนไปทำงาน ตอนนี้พวกเรา3คน สร้างบ้านใกล้กันและก็ทำงานที่เล็บวิจัยยาแห่งชาติ และวันนี้ก็เป็นวันแรกในการทำงาน  ...

                      ที่ทำงาน(เล็บวิจัยยา แห่งชาติ)

“ขอโทษคะ” ฉันกล่าว “เรามารายงานตัวค่ะ”พวกเรากล่าวพร้อมกัน             โครม...        

“อุ้ย ขอโทษค่ะเป็นอะไร ไหมค่ะ น้ำหกหมดเลย” ฉันกล่าวขอโทษผู้ชายคนหนึ่ง “ไม่เป็นไรครับ” ผู้ชายคนนั้นตอบมา ทำให้ฉันนึกถึงผู้ชายคนหนึ่งตอนอยู่ประถม ผู้ชายที่เป็นรักแรกของฉันรักแรกที่ไม่สามารถเป็นจริงได้เพราะตอนนี้เขาได้อยู่คนละโลกกับฉันแล้ว ถ้าย้อนอดีตได้ฉันจะขอย้อนกลับไปในตอนประถม เพื่อจะได้บอกคำหนึ่งคำกับ พล ว่า “ฉัน รัก คุณ”