ครั้งหนึ่งวันนั้นของเจ้าหญิงทรอยแมร์

ตอนที่ 3 : ครั้งหนึ่งวันนั้น...ที่ฉันทำสัญญา

ถ้าหากว่าหลุดไปอีกโลกหนึ่งแล้ว สิ่งแรกที่คุณจะทำคืออะไร

...มันเป็นหัวข้อในบอร์ดสนทนาข้อหนึ่งที่มีคนเข้าไปตอบจำนวนมาก

บ้างก็หาทางกลับ บ้างก็สร้างฮาเร็ม บ้างก็เปิดหน้าต่างสเตตัส ถ้ากวนๆหน่อยก็ต่อยหน้าพระเจ้าที่ส่งไป อะไรงี้

แต่ตอนนี้ ฉันอยากทำตามคำแนะนำของคนคนหนึ่งที่เขียนลงไปว่า

//จะบีบคอคนที่อัญเชิญเขาไปที่ต่างโลก...//

นาวิ! ฉัน! อยาก! บีบ! คอ! นาย! มาก!

 หลังฝึกเสร็จ เราสองคน? ก็มานั่งจับเข่าคุยกัน

"เอาล่ะเริ่มจากคำถามแรก ทำไมฉันถึงมาอยู่ในร่างของเจ้าหญิงทรอย์แมร์ได้ล่ะ?"

นาวิถอนหายใจออกมาที และเริ่มออกนอกเรื่อง

"เป็นเจ้าหญิงองค์แรกเลยนะขอรับ ที่แกล้งบ้าจนผมหลุดปากออกมาได้"

 "ขอบใจที่ชม นาวิ แต่นั้นไม่ใช่คำตอบของคำถาม"

นาวิกระพริบตาปิบปิบ ฉันแอบเห็นนะว่านายยิ้มชั่วร้ายออกมาแว็บหนึ่ง และก็ปรับเป็นสีหน้าน่ารักตามปกติ

แม่จ๋า! ไอตุ๊กตาตัวนี้มันร้ายยยยยยย!

"ขอรับองค์หญิง ที่องค์หญิงมาอยู่ในร่างของเจ้าหญิงทรอย์แมร์นี้ เพื่อทำหน้าที่ของเธอไปจนถึงที่สุดครับ ถ้าองค์หญิงเคลียร์เรื่องราวต่างๆได้หมดแล้ว องค์หญิงจึงจะสามารถกลับไปที่โลกเดิมขององค์หญิงได้ขอรับ"

"เอ๋ ดีจังเลยนะ มีส่งกลับด้วย......แล้วเจ้าหญิงหญิงทรอย์แมร์ตัวจริงล่ะ"

นาวิที่มีสีหน้ายิ้มแย้มตามปกติก็ยิ้มแย้มมากขึ้นไปอีก จนเหมือนรอยยิ้มบนหน้ากากของฆาตกรโรคจิตในหนังที่ฉันเคยดูในสมัยเด็ก บรืย~~สยอง

แต่ภายนอกฉันยังนิ่งอยู่นะ

"บอกมาเถอะ นาวิ ถึงแม้ว่าฉันรู้ไปก็ทำอะไรไม่ได้ แต่ดีกว่าทำอะไรไปแบบไม่รู้อะไรเลยนะ"

ฉันเชื่อมั่นมาตลอดว่าการเรียนรู้จากความผิดพลาดเป็นสิ่งที่ดี เพราะฉะนั้นจะดีมากกว่าถ้าหลังเรียนรู้แล้วฉันไม่ทำผิดซ้ำ...

"เจ้าหญิงทรอย์แมร์ล้มเหลวในการทำเควสสุดท้าย...ขอรับ"

นั่นไง พลาดเต็มๆ

สีหน้าของนาวิเศร้าลง 

เขาดูเสียใจ...จริงๆแหะ

"หืม? แล้วไงต่อ?"

เควสสุดท้ายมันอะไรนะ ในเกมยังไม่มีบทสุดท้ายเลย

"เธอเลยต้องกลับไปที่โลกเดิมของพวกคุณ ...และหาวิธีกลับมาที่โลกแห่งความฝันนี้อีกขอรับ"

"อืม แล้วยังไงล่ะ?"

"เธอกลับมาด้วยตัวเองไม่ได้ขอรับ เธอจึงสร้างสื่อกลางที่จะสามารถดึงตัวเธอมาที่โลกนี้ได้ แต่มีเหตุขัดข้องนิดหน่อย คนที่มาโลกนี้เลยไม่ใช่เจ้าหญิงของทรอย์แมร์ แต่เป็นหญิงสาวที่ใช้สื่อกลางเดียวกันกับเจ้าหญิงขอรับ"

"อาฮะ"

 สื่อกลาง? หรือจะเป็นเกม

"องค์หญิงอากิ นาวิอยากขอร้องให้เจ้าหญิงดำเนินเรื่องไปจนจบได้ไหมขอรับ แล้วนาวิสัญญาว่าจะช่วยทำทุกอย่างให้องค์หญิงกลับไปที่โลกเดิมได้"

"ฟังดูโหดร้ายดีนะ นาวิ ฉันแทบจะไม่ได้อะไรเลย นี่ถ้านาวิลบความทรงจำของฉันด้วยล่ะก็ คงโหดร้ายสุดๆยากูซ่าเรียกพี่ไปเลย"

 ฉันพูดสิ่งที่คิดออกไปเล่นๆ แต่นาวิกลับตกใจ ใบหูของเขากระดิกไปมาอย่างลนลาน

"องค์หญิงรู้ได้ยังไงอ่ะขอรับ เพราะเจ้าหญิงที่นาวิส่งกลับไปล้วนจำไม่ได้เลยสักคน...."

ขาหน้า?น้อยๆ สองข้างยกปิดปากตัวเอง (น่ารักแหะ) นายพลาดแล้วล่ะ นาวิ นายบอกออกมาเองหมดเลยนะนั่น

"นายส่งกลับไปทั้งหมดกี่คนแล้วล่ะ นาวิ"

สาบานได้ว่าเสียงที่เข้มขึ้นของฉันนั้นเปล่งออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ

“อ่ะ เออ...”

ฉันโน้มตัวเข้าไปใกล้นาวิมากขึ้น อ่า จับคอเสื้อแล้วยกขึ้นมาแบบนักเลงในมังงะดีไหมนะ

ไวเท่าความคิด มือของฉันก็ไปอยู่ตรงคอเสื้อของนาวิ

ไหนๆก็หลวมตัวแล้ว ยกนาวิขึ้นช้าๆ

“พูดความจริงออกมานะจ๊ะ” 

ยิ้มชั่วร้ายที่ส่งออกมาน่าจะดีพอให้นาวิตัวสั่นได้

“7...753 คน ขอรับ”

“ว้าว งั้นฉันก็เป็นคนที่ 754 หน่ะสิ ดีใจจังเลย”

ฉันประชด แต่ก็ปล่อยเสื้อของนาวิลง และลงมานั่งบนพื้นคุยกับนาวิ ในระดับสายตาเดียวกัน อ่า...ก้มมากๆปวดคอ

“งั้นข้อต่อรองของฉัน ถ้าฉันทำสำเร็จ หนึ่ง ความทรงจำของฉันทั้งหมดต้องอยู่กับฉันทั้งโลกนี้และโลกเดิม สอง ส่งฉันกลับไปยังช่วงเวลาที่ฉันจากมา และสาม ขอแฟรี่สโตน 10 ล้านล้านก้อนด้วย อ่อฉันเล่นเซิฟไทยนะ”

ฉันนับนิ้วตามจำนวนสิ่งที่ฉันขอ แค่สามข้อเองอ่ะ

นาวิอ้าปากพะงาบๆ ขอมากไป...สินะ แต่ฉันไม่คืนคำหรอก

“แค่นี้นาวิทำได้ใช่ไหม?”

ฉันจับไหล่นาวิไว้แน่น นาวิยังไม่ตอบ เหมือนกำลังคิดอยู่

“ได้ใช่ไหม?”

อ่ะ...เผลอบีบมือตัวเองไปซะละ

“ดะ...ได้ขอรับ ยะ...ยังไงเจ้าหญิงทรอย์แมร์ตัวจริงก็ยังอยู่ในโลกเดิมขององค์หญิงอากิ...และเธอยังอยู่ในบริษัทเกม...น่าจะทำได้ไม่ยาก...ส่งเป็นของขวัญไปที่กล่องชองขวัญในเกม...น่าจะได้ขอรับ”

“ดี เป็นอันตกลง งั้นมีข้อห้ามหรือข้อแม้อะไรอีกไหม? นอกจากห้ามตายหน่ะ”

ฉันกลับมาพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงตามปกติ นาวิถอนหายใจออกมาเบาๆ

“ห้ามมีสัมพันธ์อันใดกับเจ้าชายหรือใครก็ตามมากไปกว่าจูบขอรับ”

“นั่นมันแหงอยู่แล้ว เจ้าชายในโลกนี้...ตามฉันไปที่โลกเดิมไม่ได้อยู่แล้วด้วย อืม...นาวิมีคนทำแบบนั้นด้วยเหรอ?”

“นาวิไม่อยากนินทา แต่มากกว่านี้ก็มีนะขอรับ องค์หญิงอากิ”

 อย่ามาสวมวิญญาณสาวช่างเมาส์แถวนี้นะ นาวิ

“พอๆ พอเลย ฉันไม่อยากฟังเรื่องคนอื่น เอาล่ะ นอกจากนี้ถ้ามีอะไรที่ฉันควรรู้ก็บอกมาด้วยนะ ฝากตัวด้วยล่ะ นาวิ”

“ขอรับ นาวิก็ขอฝากตัวด้วยขอรับ เจ้าหญิงอากิ”

พ่อบ้านขนปุยตัวน้อยก็โค้งให้ฉันอย่างสง่างาม

//ให้ตายเถอะ เจ้าปุยขาว น่าจับมาฟัดชะมัด

To be continue...