Fic The Mask Singer Pecktom จิงโจ้ทุเรียน เป๊กทอม - Fic The Mask Singer Pecktom จิงโจ้ทุเรียน เป๊กทอม นิยาย Fic The Mask Singer Pecktom จิงโจ้ทุเรียน เป๊กทอม : Dek-D.com - Writer

    Fic The Mask Singer Pecktom จิงโจ้ทุเรียน เป๊กทอม

    โดย nightmirror

    ผู้เข้าชมรวม

    1,566

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    1.56K

    ความคิดเห็น


    4

    คนติดตาม


    24
    หมวด :  แฟนฟิคไทย
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  19 พ.ค. 60 / 23:53 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น

      

    Credit : Art From @Kwangtung129

     

    Fic PeckTom

      

           ตึก ตึก


                เสียงฝีเท้าดังก้องทั่วห้องสี่เหลี่ยมสีขาว รบกวนการนอนของร่างในชุดจิงโจ้ เขาลืมตามองบุคคลที่เพิ่งปลุกให้เขาตื่นจากห้วงนิทราด้วยความง่วงงุน ก่อนรีบดีดตัวนั่งตรง เมื่อรู้ว่าแขกผู้มาเยือนเป็นใคร


                ร่างในชุดหนามแหลมสีเขียวยกนิ้วโป้งชี้ไปทางประตูเป็นเชิงบอกว่าถึงคิวแสดงของพวกเขาแล้ว หน้ากากจิงโจ้ลุกยืน พร้อมกับเอ่ยเสียงทักทายบุคคลปริศนาว่า


                “เป็นไง สบายดีไหม”


                “


                หากแต่ไม่ได้รับการตอบรับจากบุคคลภายใต้หน้ากาก ร่างเล็กหันศีรษะที่มีหนามแหลมกลับ แล้วเดินนำออกนอกห้องด้วยความเงียบงัน


                เขาเดินตามร่างกะทัดรัดของหน้ากากทุเรียนด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจบรรยาย ทุกสิ่งในตัวทุเรียนไม่ว่าจะเป็นเสียงร้อง ความน่ารัก ความกวนประสาทแบบเด็กๆ ดึงดูดเขาไปหมด เขาพยายามเข้าถึงตัวคนตรงหน้า แต่ทุกครั้งที่เขาก้าวเท้าหนึ่งก้าว ทุเรียนจะก้าวถอยหลังเสมอ ราวกับต้องการสร้างกำแพงบางๆ คั่นระหว่างเราสองคน


                และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ทุเรียนก้าวถอยห่างจากเขา


                “ทุเรียน” หน้ากากจิงโจ้คว้ามือเล็กมากุมไว้ “จะไม่คุยกับพี่จริงๆ เหรอครับ”


                ร่างภายใต้หน้ากากหนามสีเขียวหันกลับมาสบตานิ่ง มือเล็กอีกข้างค่อยๆ เอื้อมมาวางทาบทับฝ่ามืออุ่นหนาของจิงโจ้อย่างแผ่วเบา พร้อมกับส่ายหน้าช้าๆ


                พวกเขาสองคนก้าวขึ้นสู่เวที หน้ากากทุเรียนเอื้อมมือเล็กมาเกาะกุมมือของเขาอีกครั้ง ส่งผ่านแรงบีบให้กำลังใจ ถ่ายทอดความอบอุ่นถึงกันและกัน


                “พี่โจ้ เราไปกันเถอะ


                แม้เป็นคำพูดจากเครื่องแปลงเสียง ก็สามารถทำให้หัวใจของเขาพองโตอย่างน่าประหลาด เขาอมยิ้ม แล้วกุมมือเล็กตอบกลับแน่น ส่งผ่านกำลังใจให้น้องชายเต็มเปี่ยม


                “สู้ๆ นะ น้องทุของพี่”


                แล้วพี่จะรอ


    รอวันที่น้อง ยอมคุยกับพี่ ด้วยใบหน้าและน้ำเสียงที่แท้จริง




    --------------------------------------------------------------------------------


    สวัสดีค่าาาาาา บ่าวเรือนผลิตอิศราทั้งหลาย

    ความจริงฟิคสั้นเรื่องนี้คลอดออกมานานแล้วแหละ แต่เราไม่ได้ลงสักที 55555

    มันสั้นมากๆ เลยแฮะ เกิดจากอารมณ์ชั่ววูบจริงๆ

    ก็อยากแบ่งปันให้ PFC และ TFC ทั้งหลายอ่านกันอ่าน้าาา

    มาเม้าท์ มาคอมเม้นท์ มาติ่ง มาเป็นทาสในเรือนผลิตอิศรากันเถอะ

    คันปากอยากเม้าท์จุงเบยยยย 5555

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×