คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : chapter10
เเก้ไขคำผิด
Chapter 10
ผมนั่งดูทีวีไปเรื่อยเปื่อย เกือบครึ่งชั่วโมง เเล้วเเหละ พี่มาร์คก็ยังไม่มาสักที เเต่ถามว่าหิวมั้ย ก็นิดนึงอ่ะ ผมยังไม่ได้กินอะไรเลยนิ่ครับ เดินไปหาไรกินในตู้ดีกว่า ยูคยอมน่าจะซื้อติดไว้บ้างเเหละ
ก๊อกๆๆ
"เเบมเเบม อยู่มั้ย"
"เเป๊ปนึงนะครับ พี่มาร์ค"
เเอดดดด
"นี่หิวขนาดกินขนมรอเลยหรอ"
"เเหะ ^__^"
"พี่ไม่รู้ว่าเราชอบเเบบไหนเลยทำมาหลายเเบบ"
"โอ้โห เเบมจะกินหมดมั้ยเนี่ย"
"ก็เก็บไว้กินไง เเช่ตู้เย็นเอาไว้ก็ได้ เราทำอาหารไม่เป็นไม่ใช่รึไง"
"ครับ ขอบคุณมากครับ เเบมเกรงใจพี่จัง"
"เล็กน้อยน่า เอาเข้าไปกินสิ เดี๋ยวพี่ไปเก็บครัวก่อน"
"ครับ ขอบคุณนะครับ"
ผมปิดประตูลงเเล้วเอากล่องอาหารไปไว้ในครัว เเอบเกรงใจนิดๆนะ ที่พี่เขาทำอาหารให้อ่ะ ผมควรทำไรตอบเเทนนะ เเล้วผมจะทำอะไรให้พี่มาร์คดีหล่ะ
ก๊อกๆๆ
"ครับ พี่มาร์ค"
"เอ่อ เเบม ที่ห้องมีพวกอุปกรณ์ทำความสะอาดมั้ย คือห้องมันยังมีฝุ่นอยู่อ่ะ"
"ไม่มีหรอกครับ ห้องเเบมมีคนมาทำความสะอาดน่ะครับเลยไม่มีของพวกนี้เลย"
หรือมี เเต่ไม่น่ามีหรอกมั้ง
"อ่า จริงสิ เเถวนี้มีห้างใกล้ๆ เราไปซื้อกันมั้ยครับ"
"เรา??? เเบมจะออกไปกลับพี่หรอ"
"ครับ พี่มาร์คพึ่งย้ายมา คงไม่คุ้นกับที่นี่เท่าไหร่ ให้เเบมเป็นไกด์นำทางนะครับ ถือว่าตอบเเทนที่พี่มาร์คทำอาหารมาให้เเบม"
"อืม ^__^ ขอบคุณนะ"
"งั้นเเบมไปเอาอาหารไปเเช่ตู้เย็นก่อนนะครับ"
"เดี๋ยวพี่กลับไปเอากระเป๋าตังค์หล่ะกัน เเล้วเจอกันหน้าลิฟต์นะ"
"ครับผม"
"เราจะไปเเบบนี้จริงๆหรอครับ" ผมมองมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อดังที่เเพงกว่ารถเก๋งบางคันซะอีก
"อืม"
"เเต่ว่า...."
"ยูคยอมไม่อนุญาตหรอครับ"
"คือ...เเบมเคยขอยูคเเล้วนะครับ เเต่ยูคยอมบอกว่ามันอันตราย เเบมก็เลย..."
"เเบมเชื่อใจพี่มาร์ครึเปล่าครับ"
"เอ่อ....คือ..."
"งั้นไปอีกคันก็ได้ ตามพี่มาสิครับ"
"พี่มาร์ค"
ผมเอื้อมไปกระตุกชายเสื้อยืดพี่มาร์คเบาๆจนเขาหันมามองหน้าผม
"หืมมม???"
"ให้เเบมทำใจก่อนนะ"
"ครับ ^__^"
"มันจะไม่ล้มใช่มั้ยครับ"
"ปกติพี่ขับเร็วนะ เเต่ถ้าเเบมไปด้วย สัญญาว่าจะขับให้ช้า"
"เเล้วมันมีอะไรป้องกันได้มั้ย"
"มีสิ นี่ไงหมวกกันน็อกกับเสื้อ ถึงมันจะช่วยไม่ได้มาก เเต่มันก็ลดการบาดเจ็บได้นะ"
"มันโอเคใช่มั้ยพี่มาร์ค"
"ครับ เชื่อพี่นะ"
"ก็ได้ครับ"
พี่มาร์คถอดเสื้อออกเเล้วยื่นมาให้ผมเเทน ผมรับมันมางงๆ เขาพยักหน้าเหมือนจะบอกให้ผมใส่ ก่อนจะยื่นหมวกมาให้
"เเบมใส่ไม่เป็น"
"ขยับมาใกล้ๆพี่สิ"
พี่มาร์คขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซต์เรียบร้อยเเล้ว ผมเลยขยับไปใกล้ๆ จนได้กลิ่นน้ำหอมที่เขาใช้ประจำ มันหอมมากเลยนะครับ ขนาดผมเป็นผู้ชายยังเเอบใจสั่นเลย
เเกร๊ก
"โอเคเเล้วครับ เเน่นไปมั้ย ลองพยักหน้าสิ โอเคๆ ขึ้นมาเลย"
"เเล้วพี่มาร์คไม่ต้องใส่เสื้อหรอครับ"
"พี่มีตัวเดียวนะครับ เเล้วมันก็อยู่กับเเบม"
"เเล้วทำไมถึงมีหมวกสองใบหล่ะครับ"
"ก็...ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน เมื่อวานที่ไปซื้อของ อยู่ๆก็รู้สึกอยากซื้อหมวกมาอีกใบ มันเป็นความรู้สึกที่อยาก...ซื้อน่ะครับ"
"งั้นเเบมขึ้นเเล้วนะ"
"เกาะไหล่ก็ได้ เเล้วค่อยๆขึ้น"
"ขอโทษนะครับ"
ผมจับไหล่พี่มาร์คไว้สองข้างก่อนจะยกขาให้พาดเบาะ จนขึ้นไปนั่งได้ ผมก็อธิบายวิธีการนั่งไม่ถูกเหมือนนะ คือมันเป็นครั้งเเรกของผมอ้ะ เเอบกลัวตกนิดๆนะ ถ้าไม่เหลือบมองในกระจกเเล้วเห็นพี่มาร์คส่งยิ้มอ่อนโยนเหมือนให้กำลังใจผมอยู่
โอ้ยย ไม่ไหวเเล้วโว้ยยย ผู้ชายคนนี้มาทำให้ผมใจสั่นอีกเเล้ว
"เรียบร้อยเเล้วนะ"
"ครับ"
"กลัวตกรึเปล่า"
"อืม"
"ขอมือหน่อย"
"หืมมมม???"
"ขอสองมือเลย"
หมับ!!
"เเค่นี้เเหละ ไม่ตกเเล้วนะ พี่ไปเเล้วนะเเบม"
"อะ...อืม >///<"
ตอนนี้ไม่ได้กลัวตกหรอกครับ เเต่กลัวพี่มาร์คได้ยินเสียงหัวใจผมมากกว่า
มันก็ไม่ได้เเย่อะไรนะครับกับครั้งเเรก เเต่ก็จะเเอบตกใจเวลาพี่มาร์คออกตัวหลังจากติดไฟเเดง เเต่ทุกอย่างมันก็โอเคนะ ผมว่ามันก็ไม่ได้เเย่เลยนะ ผมไม่เคยเห็นท้องฟ้าชัดเจนขนาดนี้เวลานั่งรถ หรือเห็นผู้คนที่ผ่านไปผ่านมาเเบบนี้เลยนะ
"เป็นไงกับครั้งเเรก"
"โอเคเลยฮะ"
"ไว้วันหลังพี่จะพาซ้อนไปเที่ยวนะ"
"ถ้าวันนั้นยูคยอมไม่อยู่นะครับ"
"กลัวยูคยอมขนาดนั้นเลยหรอ"
"ก็มันมีเหตุการณ์ที่ทำให้เเบมต้องเชื่อฟังยูคยอมนี่ครับ ไม่ใช่เเค่เชื่อฟังนะ เเต่เเบมเชื่อใจเขาต่างหาก"
"ยูคยอมคงจะเป็นคนสำคัญสำหรับเเบมมากสินะ"
"ครับ ยูคยอมคือคนสำคัญสำหรับเเบม ยูค...."
"พี่ว่าเราเข้าไปข้างในกันเถอะ"
"ครับ เเล้วพี่มาร์คจะซื้ออะไรบ้างครับ นอกจากอุปกรณ์ทำความสะอาด"
"คงซื้ออะไรใส่ตู้เย็นนะ"
"อ่า จริงสิ ยูคไม่อยู่หลายวัน เเบมคงต้องซื้อของใส่ตู้เย็นเหมือนกัน"
"เเบมรู้ตัวมั้ยว่าน้อยมากเลยนะ ที่เเบมจะไม่พูดชื่อยูคยอมออกมา"
"หรอครับ เเบมก็ว่างั้นเเหละ เเต่มันคงเป็นเรื่องปกติสำหรับเเบมมั้งครับ เเบมโตมากับยูค เราสนิทกัน เเล้วยูคยอมก็ดูเเลเเบมมาตลอด ^___^"
"ไปซื้อของกันดีกว่า"
"พี่มาร์คพูดมาสองรอบเเล้วนะครับ ฮ่าๆๆๆ"
หัวเราะปัญญาอ่อนอะไรของไอ้เเบมว่ะ ผมนี่ถ้าจะเพี้ยน เเต่การที่ผมพูดเเบบนั้นกับพี่มาร์ค ผมเปิดเผยตัวเองมากไปป่าวว่ะ
ไม่หรอกมั้ง
"เเบมกินนี้มั้ย"
"กินครับๆ"
"เเล้วอันนี้อ่ะ"
"เอาหมดเลย เอาทุกรสเลยนะ"
"นี่จะเหมาเลยมั้ยครับ"
"เเบมไม่ได้ทำอย่างงั้นซะหน่อย"
"กินเยอะขนาดนี้ ระวังอ้วนนะครับ"
"อ้วนเเล้วทำไมอ่ะ"
"ก็ป่าว ไม่มีอะไร"
"บอกมานะว่าอ้วนเเล้วทำไม"
"มาเป็นเเฟนกันก่อนสิครับ เเล้วจะบอก"
"พะ..พูดไรของพี่เนี่ย >//<"
"พี่เเค่พูดเล่น เเล้วเราน่ะ เขินทำไม"
"เเบมก็เขินเล่นๆ"
ใครจะบอกเล่าว่าเขินกับคำพูดเขา บอกไปเเบบนั้นก็เสียชื่อเเบมเเบมคนเเมนหมดดิ่ keep look สิว่ะไอ้เเบม
"อยากได้อะไรเพิ่มรึเปล่า"
"ไม่เเล้วครับ"
"ทานอาหารกันมั้ย เดี๋ยวพี่เลี้ยง"
"จะดีหรอครับ"
"มีอะไรรึเปล่า"
"เเบมเกรงใจนะครับ ไว้วันหลังเเล้วกัน"
จริงๆก็คิดตั้งเเต่ออกมาเเล้วนะ ว่าจะออกมากลับพี่มาร์คดีมั้ย เเต่ตั้งเเต่ออกมาจนถึงห้าง พี่มาร์คก็ไม่ได้ทำตัวน่าสงสัยหรือมีพิรุธอะไร อีกอย่าง ถ้ามีไรเกิดขึ้นระหว่างทาง ผมไม่มีทางเป็นอะไรหรอกครับ เพราะคนของยูคยอมก็ตามมาตลอด เเต่ทางทีดีอย่าอยู่ใกล้กันมากเลยจะดีกว่า ไม่ใช่ว่าไม่ไว้ใจ เเต่ผมเเค่ปกป้องเเละป้องกันตัวเเค่นั้นเอง เรื่องในอดีตมันอาจจะทำให้ผมไม่ไว้ใจคนง่ายๆถึงเเม้บางครั้งผมจะเผลอไปบ้างก็เถอะ
"งั้นกลับคอนโดเลยก็ได้"
ครืดดด ครืดดดด
"ว่าไงครับ"
(อยู่ข้างนอกหรอ)
"อืม เค้าอยู่ข้างนอก ออกมาซื้อของเข้าตู้เย็นอ่ะ"
(เเล้วได้ใช้เงินที่ยูคให้ไว้รึเปล่า)
"เเหะ ^____^ โถ่ ยูคอ่าาา เเบมลืมหยิบมา อีกอย่างยังไม่ได้ขึ้นเงินเลยนะ พรุ่งนี้หล่ะกัน สัญญาเลยว่าจะเอามาใช้"
(อย่าผิดสัญญานะเเบม เเล้วนี่จะกลับรึยัง)
"อืม กำลังจะกลับเเล้วอ่ะ อุ๊ ว้าวว เเค่นี้ก่อนนะยูค เเบมเจอร้านเค้กที่เราชอบมากินอ่ะ บายย เเล้วโทรมาใหม่นะ จุ๊บๆ"
(รั๊ก นะ จู๊บบ จู๊บบบ)
"ฮ่าๆๆๆ"
"ดูเเบมมีความสุขเวลาคุยกับยูคยอมนะ"
"ยูคกับเเบมคุยกันเเบบนี้ปกติอ่ะครับ ยูคชอบดุเเบมอ่ะ เเบมเลยติดนิสัยอ้อนยูค"
มันคือเรื่องจริงนะ เห็นเเมนๆเเบบผมเนี่ย ชอบอ้อนไอ้ยูคมันนะเว้ย จะว่าไงอ่ะ คือยูคยอมชอบดุอ่ะ เเล้วพอผมอ้อนมันนิดนึงมันก็ใจอ่อนเเล้ว ผมเลยชอบอ้อนมัน ขี้เกียจฟังมันบ่นไง
"เเล้วถ้าพี่ดุเเบม เเบมจะอ้อนพี่บ้างป่ะ"
"เเล้วทำไมเเบมต้องทำงั้นอ่ะ >//<"
"อิจฉายูคยอมจัง มีคนมาอ้อน"
"พี่มาร์คพูดไรเนี่ย กลับมาก่อน เเบมจะซื้อเค้กนะ"
"อ้อนพี่ก่อน เเล้วพี่จะยอมพาไป"
"..เอ่อ...คือ...."
โอ๊ยย ตายเเล้วไอ้เเบม เเล้วจะอ้อนพี่มาร์คยังไงเนี่ย กับไอ้ยูคยอมมันก็พอทำได้นะ ทำจนชินเเล้วอ่ะ เเต่คนนี้ดิ่
"น้าา...อ้อนพี่หน่อยน้าา นะครับ นะๆๆ"
เฮ้ยยยย อย่ามาวิ๊งนะ อย่ามาทำเสียงเเบบนั้นนะ โอ๊ยย พี่มาร์คเเม่ง
-----------100%----------
ใครอ้อนใครกันเเน่นะคู่นี้ ฮ่าๆๆ กลับมาเเล้วครับ ใครรู้สึกงงๆบ้าง เม้นได้นะ คือเเต่งไป ลบไป เเล้วก็งงเอง คือดองไว้นานไงเลยเเบบหลงๆลืมๆ
ถามหน่อยๆ ช่วยตอบเค้าด้วยนะ ชอบเเบบช่วงเเรกที่ไม่ต้องบรรยายความรู้สึกนึกคิดอะไรเยอะเเยะ หรือชอบให้บรรยายอ่ะ บอกหน่อยน้าา อยากรู้ จะได้เเต่งถูก กลัวบางคนเบื่อ ไม่ชอบให้บรรยายความรู้สึกอะไรเเบบนี้อ่ะ
ความคิดเห็น