แอบรักคนมีเจ้าของ

เนื้อเรื่อง

การที่เราจะรักจะชอบใครสักคน เราบังคับตัวเราเองได้เหรอ ว่าควรจะรักจะชอบใคร ถ้าหัวใจมันรักไปแล้วก็ช่วยไม่ได้ จะหันหลังกลับคงไม่ไหว ถ้าหากใครมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ ก็คงต้องทำใจอ่ะนะ

     แอบรักคนมีเจ้าของเนี้ยะ มันลำบากไม่ใช่เล่น ไหนจะต้องพยายามห้ามใจเมื่อเจอหน้า ไหนจะต้องทำใจเมื่อรู้เรื่องราวระหว่างเขากับใคร ๆ แล้วยิ่งถ้าเป็นคนใกล้ตัวด้วยแล้วล่ะก้อ มันยิ่งเจ็บ... เจ็บข้างใน

     ถ้าหากคน ๆ นั้นรู้ความในใจของเราแล้วด้วยยิ่งเจ็บเข้าไปใหญ่ คิดดูสิ ถ้าเขาไม่รู้ว่าเราคิดยังไงกับเขา เราก็จะมองหน้าเขาได้อย่างสบายใจ ถึงแม้ในใจมันจะอึดอัดไปบ้างก็เถอะ แต่ถ้าเขารู้แล้วว่าเราคิดยังไง เวลามองหน้ากันคงลำบากไม่ใช่น้อย คนที่จะต้องตีสีหน้าคือเรา ไม่ใช่เขา เขาจะทำหน้ายังไงก็ได้ แต่เราสิ จะต้องทำหน้าตาให้เป็นปกติที่สุด เพื่อให้รู้ว่าเราไม่ได้เป็นอะไร

     มันไม่ผิดหรอกที่เราจะรักคนที่มีเจ้าของแล้ว ก็มันห้ามใจไม่ได้นี่น่า ทำไงได้ รักไปแล้วนิ ถ้ามองในแง่ดีนะ เราไม่ผิดหรอก ถ้าเราจะรักคนที่มีเจ้าของ เพราะความรักมันเป็นแค่ความรู้สึกที่สัมผัสได้ด้วยหัวใจ มันไม่ใช่สิ่งที่ทำลงไปแล้วมีผลเสียมากมาย อย่างมากก็แค่ มีผลเสียต่อความรู้สึกและจิตใจ

     ทางออกของคนที่แอบรักคนมีเจ้าของแล้ว เราต้องคิดดูให้ดีว่า เรารักเค้าจริงรึป่าว ... จำไว้นะ ความรักไม่ใช่การได้มาเป็นเจ้าของ เราไม่จำเป็นต้องเป็นเจ้าของคน ๆ นั้นก็ได้นิ แค่เรารักเค้าอยู่ตรงนี้ มองเค้าอยู่อย่างนี้ เราก็มีความสุขแล้วไม่ใช่เหรอ สักวันนึงเค้าจะรู้ว่ายังมีคนที่รอเค้าอยู่ตรงนี้

   ความรักไม่ควรหวังที่จะได้รับกลับมา แต่ควรเป็นฝ่ายให้ต่อไปดีกว่า...

    แล้วมันจะดีเองนั่นแหละ