คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [Special] MyungSooxyou
[Special MyungSooxyou]
@แอล
บ้านอผม.
อาาศยามเ้านี้มันสื่นริๆ ผมื่นึ้นมาแ่เ้าเพื่ออะไรน่ะหรอ? ็เพื่อที่ะทำอาหารเ้าให้นรัอผมทานหล่ะสิ อนนี้ผมำลัั้หน้าั้าทำโ๊อร่อยๆให้เธอ...
“อุ้ย..!” ผมสะุ้เล็น้อยเมื่อแนเล็ๆเ้ามาโอบผมา้านหลั
“ื่นแล้วหรอ..”
“อือ..” เสียเธอัวเีย
“ป่ะ..ไป นั่รอ่อนน่ะ”
“อือ..” เธอเินไปนั่ที่โ๊ะทาน้าวอย่าว่า่าย
เมื่อผมทำอาหารเ้าให้เธอเสร็ผม็เอาไปให้เธอทาน ผมนั่ลรัน้ามับเธอและยาแฟึ้นื่ม
“ทำไมไม่ิน้าวหล่ะ..?” เธอถามผม้วยวามสสัย
“ไม่อ่ะ”
“ถ้าปวท้อึ้นมาะไม่่วย้วย แบร่..” เธอแลบลิ้นใส่ผม
“ินไปเลยน่า ันไม่เป็นอะไร่ายๆหรอน่า” ผมพูบ็ยแ้วาแฟึ้นื่มอีรอบ
“นี้...แอลวันนี้เราไปเที่ยวันมั้ย?” เธอถามผมะที่ั้าว้มเ้าปา
“ไปสิ... ที่ไหนหล่ะ”
“ที่ไหน็ไ้อ่ะ”
“อ่า...ันพอะรู้แล้ววววววว”
11.30 น.
ผมและเธอไปสวนสนุัน
“แอลลลลลลลลลลลลลล~”
“มีอะไร?”
“อยาเ้าบ้านผีสิ”
“ไม่เอา!”
“นายลัวหรอ?? แอล”
“ป...เปล่าัหน่อย มัน็แ่ผีปลอมะเ้าไปทำไม”
“็ใ่...มัน็แ่ผีปลอมแล้วทำไมนายถึไม่เ้าไป นายลัวใ่มั้ยแอล”
“เปล่าัหน่อย ั้นเ้าไป็ไ้ ันะทำให้เธอรู้ว่าันน่ะ ไม่ไ้ลัว”
.
.
.
.
.
.
.
“ไม่เอาแล้วๆๆๆๆ”
“ฮ่าๆ ไหนบอไม่ลัวอ๊ะ”
“...็มันโผล่มา อนที่ันไม่ั้ัวนิหน่า”
“ฮ่าๆ นายนี้มันริๆเลย...” เธอพูบ็เินหนีผม
“อ่า...ะไปไหนนนนน รอัน้วยยยยยยยยยยยยยยย~” ผมวิ่ามเธอ
“ินไอิมมั้ยแอล”
“อ่า...เอาสิ ันอรสนมน่ะ”
“อ้ะ! นี้...อนาย” เธอยื่นไอศรีมรสนมให้ผม
“อบุน่ะ^^” ผมรับไอศรีมาเธอและัารับไอศรีมอย่าเอร็อร่อย
“ฮ่าๆ นายินเลอะแล้วน่ะ แอล” เธอหัวเราะที่ผมินไอศรีมเลอะปา ทำให้ผมเล็น้อย่อนที่ะหัวเราะเธอลับ
“ฮ่าๆ เธอ็เลอะเหมือันน่ะ ฮ่าๆ”
“...ริหรอ” เธอูเสียฟอร์มนิๆ
“ริสิมา เี๋ยวันเ็ให้^^” ผมยื่นมือไปเ็ไอศรีมที่ิอยู่ที่มุมปาอเธอ
“>//////////<” เธอไม่พูอะไรเพียแ่แ้มาวเนียนอเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแ
“เินหรอ” ผมพูแย่ๆเธอแู่เหมือนเธอะหน้าแยิ่ว่าเิม
18.40 น.
สวนสาธาระ.
ผมพาเธอมาที่สวนสาธาระแห่หนึ่ อนนีู้เหมือนะไม่้อยมีน้ะ้วยูเหมือนฟ้าะเป็นใ ผมพาเธอมานั่ที่ร่มไม้แห่หนึ่
“เธออบมั้ย”
“อบสิ.. ันอบมาๆเลย้วย^^”
“อ่า...ริสิ อย่านี้้อมีราวัลให้ัน”
“ร...ราวัลอะไร”
“..........” ผมทำแ้มป่อและยื่นแ้มไปให้ใล้ปาเธอมาที่สุ
“ไม่เอาอ่า” เธอส่ายัว
“ทำไมอ.....” ผมยัพูไม่ทันบเธอ็พุ่พรวเ้ามาูบผม
“อ่า... อบุน่ะแอล” เธอผละริมฝีปาออ
“อ่า.... ฝนะแล้ว.. เราลับันเถอะ~” ฝนพายามเบี่ยวามสนใไปทาอื่น
“ันยัไม่อยาลับ”
“ทำไมอ่า”
“ไม่เอา อยู่่ออีน่ะ ันอบอาาศแบบนี้มาๆๆๆๆๆๆ” เธอเย่าแนผมเป็นเิอ้อน
“อ่าๆ ็ไ้”
เธอนั่พิหลัอผม ผมร้อเพลให้เธอฟัอย่ามีวามสุ แ่แล้วเธอ็ไม่วายแย่ผมเธอบอว่าเสียผมเหมือน ‘เป็’ เสียอผมออะเพราะT^T
“ไปันเถอะ” ผมบอเธอ
“อือ” เธอลุึ้นยืน
อนนี้ฝนเริ่มหนัึ้นเรื่อยๆ อนนี้เราสอนอยู่ใ้้นไม้ให่ที่เิมเพราะไม่สามารถออไปารนี้ไ้ ฝนเริ่มสาเ้ามานเสื้ออบาๆอเธอเปีย ผมึถอเสื้อฮีสีำอผมให้เธอใส่
“ใส่นี้สิ เสื้อเธอเปียหมแล้ว” ผมยื่นเสื้อฮู้สีำให้เธอ
“ไม่เอาอ่ะไม่เป็นไร นายใส่ไปเถอะ”
“ไม่ไ้น่ะ เธอ้อใส่...ถ้ามีผู้ายนอื่นมาเห็นันะโรธริๆ้วย..” ผมทำท่าอน
“อ่าๆ..็ไ้ นายนี้มันี้อนริๆ” เธอรับเสื้อามือผมไปใส่
เมื่อฝนหยุเราสอน็รีบลับบ้านทันที เมื่อไปถึบ้านผม็ล้มัวลนอนบนโฟาอย่าอ่อนเพลีย
“แอลไปอาบน้ำ” เธอเย่าแนผม
“อ่าๆ แปปนึน่ะันอนอน่อน”
“ไม่ไ้ๆ นาย้อไปอาบน้ำเี๋ยวนี้ ูสิัวนายเหม็นหมแล้ว”
“เหม็นริหรอ” ผมทำท่ามลิ่นัวอัวเอ
“ใ่..เหม็นมาๆ” เธอบอว่าผมเหม็นแ่ทำไมผมะูไม่ออว่าเธอพูวามริหรือโหเพราะเราสอนอยู่้วยันมานานแล้วเรื่อแ่นี้ทำไมะไม่รู้
“อ่า... ถ้าอย่าั้นเธอ้ออาบน้ำให้ันแล้วหล่ะ” ผมมอเอ้วยสายาเหมือเย
“...ะบ้าหรอ... อาบเอสิ”
“ไม่เอาเธอ้ออาบน้ำให้ัน เธอ็รู้นิหน่า... ว่าถ้าัำสั่อันแล้ว..ะเป็นอย่าไ?” ฮ่าๆ อนนี้ผมู่เธออยู่น่ะ เพราะเมื่อไหร่ที่เธอัำสั่อผมะ้อโนลโทษ
“ไอ้บ้า... ไม่เอา”
“ไม่เอาในห้อน้ำ็ไ้.. รนี้็ไ้”
“ไม่เอาๆ ันเหนื่อยแล้ว”
“เธอันไม่เหนื่อยนิหน่า....” ผมพูบ็ร่าอเธอลบนโฟาแล้วานั้น็....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ไปิ้นันเอาเอน่ะ ิิ~
ความคิดเห็น