ศึกรักแม่ทัพทมิฬ(ไป๋ซาน)

เป็นครั้งแรกที่ไป๋ซานรู้สึกว่าตนเองพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง ไม่ว่าจะเป็นโชคชะตา หรือหัวใจของนาง ก่อนที่ทุกคนจะได้เห็นความผิดปกติของเขา เขาสู้เดินหนีออกมาเองจะดีกว่า ขอแค่ได้รู้ว่าเฟยเฟยปลอดภัยและสบายดี เท่านี้เขาก็พอใจแล้ว

ไป๋ซานเดินออกมา จนสุดชายป่า เมื่อลูกน้องคนสนิทมองเห็นเจ้านายของตนได้เดินมาแล้ว

“ท่านแม่ทัพ เรากลับกันเลยหรือไม่ขอรับ”

“อืม” ไป๋ซานตอบเพียงสั้นๆ ลูกน้องคนสนิทจึงได้ส่งม้าคู่ใจมาให้เขาทันที 

ไป่ซานกระโดดขึ้นบนหลังม้า ใช้แรงทั้งหมดที่ควบขี่ม้าออกมาด้วยความเร็วสูง เขาต้องการปลดปล่อยความรู้สึกที่ยากอธิบายที่เกิดขึ้นภายในใจของเขาในตอนนี้ให้หมดไป 

และเหมือนว่าม้าคู่ใจของเขาจะรู้ถึงความรู้สึกของเขาเช่นกัน มันรีบเร่งฝีเท้าขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าตัว มุ่งทะยานไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วดุลสายลม ด้วยเหตุนี้ลูกน้องคนสนิทที่ตามมาข้างหลังจึงไม่อาจที่จะตามไป๋ซานได้ทัน 

“ทำอย่างไรดีขอรับ พวกเราตามไม่ทันเป็นแน่” พลทหารถามหัวหน้าของเขา อย่างต้องการคำชี้แนะ

“ไม่ต้องห่วง ทางที่มุ่งไปข้างหน้า เป็นค่ายทหารชายแดนไม่ผิดแน่ คาดว่าท่านแม่ทัพคงจะไปที่นั้น เตรียมคนของเราให้พร้อม และรอต้อนรับท่านแม่ทัพก็พอ” ลูกน้องคนสนิทเพียงมองตามทางที่ไป๋ซานไปด้วยความเป็นห่วง

แม้ว่าเขาจะเป็นลูกน้องคนสนิทของไป๋ซาน แต่เขาก็ไม่ได้เข้าใจไป๋ซานในทุกเรื่อง ความคิดของไป๋ซานค่อนข้างซับซ้อนกว่าคนทั่วไปนัก และอีกอย่างไป๋ซานเป็นคนพูดน้อย แสดงความรู้สึกไม่เก่งนัก และยิ่งไป๋ซานได้เป็นถึงแม่ทัพทมิฬ เขายิ่งต้องเก็บความรู้สึกมากขึ้นกว่าเดิม

แต่คงจะมีเพียงเรื่องเดียวเท่านั้นที่ทำให้ไป๋ซานเป็นเดือดเป็นร้อนได้ นั้นก็คือเรื่องของเฟยเฟยเป็นที่ทราบดีของเหล่าคนสนิทของไป๋ซาน แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อเฟยเฟยนั้นได้แต่งงานแล้ว และตอนนี้ก็คลอดบุตรชายด้วย อีกทั้งดูเหมือนว่าคนทั้งคู่จะรักกันมากด้วย เห้อ….. ลูกน้องคนสนิทของไป๋ซานทำได้เพียงถอนหายใจออกมาเท่านั้น