หลีกไปคนสวยจะเดิน

“พวกเจ้าไม่กลัวกุ้ยเฟยจะโกรธหรือ”

“คริๆ พี่หญิงนี่เจ้าแกล้งโง่หรือว่าโง่จริงๆ กันแน่ ข้าจะบอกให้เอาบุญนะ เจ้าคิดจริงๆ หรือว่ากุ้ยเฟยต้องการเป็นเพื่อนที่ดีกับเจ้า ที่พระนางเป็นเพื่อนกับเจ้า นั่นเพราะตระกูลของเจ้าต่างหากละ ที่กุ้ยเฟยสนใจ และตอนนี้พระนางก็ได้นั่งในตำแหน่งที่ปรารถนาแล้ว และอีกอย่างลูกของเจ้าปัญญาอ่อนเช่นนั้น เจ้ายังจะหวังสิ่งใดจากพระนางอีกละ ” ฟางอี้เหนียงเพียงกำมือแน่นอย่างไร นางก็ไม่คิดว่าเรื่องที่อนุเหลียงพูดนั้นเป็นเรื่องจริง เพราะว่านางและกุ้ยเฟยรู้จักกันมานานมากแล้ว นางทั้งสองตัวติดกันตลอด เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน

“ข้าจะเปิดตาให้เจ้าก็แล้วกัน เรื่องที่ข้ามีใบเปลี่ยนตัวเจ้าสาวนั่นก็เป็นเพราะกุ้ยเฟย และสิ่งนี้ก็ได้รับคำยินยอมจากฮ่องเต้แล้วด้วย แต่พระองค์ไม่ต้องการให้กุ้ยเฟยต้องแบกรับก้นหม้อ จึงให้พวกข้ามาทำให้เจ้ายินยอมด้วยตัวเองเจ้าเข้าใจแล้วหรือยัง”

ฟางอี้เหนียงเมื่อได้ฟังจนจบประโยค ขาที่เดิมทีก็ยืนไม่มั่นคงอยู่แล้ว ตอนนี้นางหมดแรงแล้วจริงๆ ทรุดลงนั่งลงตรงนั้นเพื่อนที่ดีที่สุดของนาง ทำไม ทำไม ในหัวของนางมีเพียงคำถาม

“น่าสมเพช เป็นเพราะเจ้ามันโง่ยังไงล่ะ เจ้ามันหลอกง่าย เชื่อคนง่าย” คำพูดของอนุเหลียงไม่ต่างจากคมมีดที่ปาดเฉือนลงหัวใจของฟางอี้เหนียง ใช่สิน่ะ นางมันโง่ และเมื่อเป็นเช่นนี้ นางไม่สู้ยอมเปลี่ยนตัวเจ้าสาวดีกว่า เพราะถึงอย่างไรคนพวกนี้ก็ต้องมีหนทางบีบบังคับนางกับลูกเป็นแน่ อีกอย่างต่อให้นางดื้อแพ่งลูกของนางได้แต่งเข้าไปจริงๆ ก็ไม่แน่ว่าจะมีความสุข บางทีคนพวกนี้อาจจะทำลูกสาวของนางมีจุดจบที่ไม่สวยก็เป็นได้

“ได้ข้าจะลงนามเปลี่ยนตัวเจ้าสาวให้พวกเจ้า แต่มีข้อแม้ลูกสาวของข้าจะต้องไม่ใช่คนในตระกูลของเจ้าอีกต่อไป และพวกเจ้าจะไม่สิทธิ์ใดๆ ในตัวของนาง”

“คริๆ เรื่องแค่นี้เองหรือ” “ท่านพี่ ท่านก็สงเคราะห์ให้นางตามที่นางปรารถนาเถิดเจ้าค่ะ”