นิดา

ลำดับตอนที่ #16 : 16

นิดานุชไม่รู้ว่าควรจะทำย่างไร ให้เธอสามรถสื่อสารกับเพื่อนๆ หรือคุณครูได้ เพราะเธอไม่สามารถใช้ภาษามือ เเละถ้าเธอพดออกไป มันก็เท่ากับเธอผิดสัญญาที่ให้ไว้กับชลิต
เธอพยายามตั้งใจเรียน แต่เธอก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่ครูสอน เพราะเธอไม่กล้าที่จะเข้าไปถาม 
เธอตั้งใจอ่านหนังสือ ทำทุกๆวิธีเพื่อที่จะให้เธอมีความรู้ อต่มันกลับไม่เป็นผล
สภาพจิตใจของเธอย่ำแย่ เธอคิดแม่ คิดถึงบ้าน คิดถึงเพื่อนๆ เธอมากรุงเทพโดยที่ไม่ได้บอกลาเพื่อนๆของเธอซักคำ แม้ว่าตัวเธอจะอยู่ในเมืองหลวง แต่ใจของเธออยู่ที่เชียงใหม่ เธอใช้นามสกุล"วัชราธรณ์" แต่เธอกลับเหมือนคนนอกครอบครัว  เธอกลายเป็นคนใช้ภายในบ้าน ที่โดนพี่ชายต่างมารดาของเธอทรมาน ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ชลิตก็จะมองเธอเป็นคนผิดอยู่เสมอๆ เธอถูกโฉมพิลัยรังแก  ยิ่งทำให้ชลิตเกลียดชังเธอมากขึ้น

นิดานุชนั่งรถเมล์กลับจากโรงเรียนเหมือนทุกๆวัน สีหน้าของเธอดูซึมเศร้า เหมือนกับดอกไม้ที่เหี่ยวเฉา เธอเหมือนผ้าขาวที่ตกลงไปในท่อระบายน้ำ เธอไม่รูว่าชีวิตของเธอจะเป็นอย่างไรต่อไป เพราะเธอทำได้แค่เพียงอดทนอดกลั้นต่อทุกสิ่งทุกอย่าง 
นิดานุชกำลังจะเดินเข้าบ้าน แต่อยู่ดีๆ ก็มีคนสาดน้ำใส่เธอ
โฉมพิลัยและจิ๋มเดินหัวเราะคิกคักออกมาจากมุมหนึ่งของบ้าน ทั้งสองยิ้มอย่างสะใจ นิดานชร้องไห้ เธอจะวิ่งหนีเข้าไปในบ้าน แต่นางมารร้ายทั้งสองคนขวางเธอไว้
"เป็นไงบางละจ๊ะน้องนิดา เรียนมาเหนื่อยๆ อาบน้ำด้วยน้ำถูพื้น สดชื่นดีมั้ยจ๊ะ555"
"คงจะหอมสดชื่นเลยล่ะค่ะคุณโฉม คนอย่างแกนะนังใบั แค่น้ำถูพื้น มันยังสะอาดไป สำหรับคนอย่างแก แกมันไม่สมควรเกิดมาในตระกูลอันสูงส่งอย่างนี้ แกมันก็แค่กา ที่เนียนมาอาศัยอยู่ในฝูงหงส์ก็แค่นั้นเอง" จิ๋มพูดส่งเสริมนายของตนอย่างสะใจ
'ทำไมต้องทำกับหนูแบบนี้ หนูยังไม่ได้ไปทำอะไรให้พวกคุณเลย' นิดานุชน้ำตาไหลพรากด้วยความเจ็บช้ำ
"ไม่ต้องมาบีบน้ำตา อย่ามาเสเเสร้งทำเป็นนางเอกในละครหน่อยเลย ฉันรู้นะว่าแกกำลังคิดจะตบฉันอยู่ใช่มั้ยล่ะ ถ้ากลาก็เข้ามาสิ เข้ามาเลย อีใบ้"
"กลัวฉันจะไปฟ้องคุณชลิตใช่มั้ยล่ะ แน่จริงก็เข้ามาสิ" จิ๋มทำตัวเป็นนายว่าขี้ข้าพลอย
นิดานุชวิ่งหนีไปทางหลังบ้าน เธอเข้าไปอาบน้ำทั้งน้ำตา เธอทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากนิ่งเฉยในคำด่าทอ ในการกลั่นแกล้ง
เธอรู้ดีว่าถึงเธอไปฟ้องชลิต ชลิตก็ไม่เชื่อเธออยู่ดี เธอไม่เข้าใจว่าทำไมคุณพ่อต้องให้เธอมาอยู่ในบ้านหลังนี้ ทำไมกัน