All About Eve (ChanHun)

                     

 "อยากฝ่าไปให้เห็นพักตร์อยากรักเจ้า

ทัพสองเราถึงจุดนี้พี่ใจหาย

ประจันหน้าหมายเข่นฆ่าล่าให้ตาย

ช่างโหดร้ายต่อเราหนอท้อเต็มที

แม้มิอาจเลี่ยงหลบต้องรบแล้ว

จงแน่แน่วให้สมชาติราชสีห์

หอกในหัตถ์ซัดมาพ่ออย่ารอรี

พี่จักพลีชีพเพื่อเจ้าอย่าเศร้าตรม"

                    

 "แค่เพียงคิดชีวิตพี่พลีตรงหน้า

หทัยข้าแทบสิ้นสุดหยุดเคลื่อนไหว

เป็นคนรักต้องหักหาญปานคนไกล

ทำอย่างไรจะหลุดพ้นจนหนทาง"

       ต่อไปนี้เป็น สปอยๆๆๆมันอยู่ตอนที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ ถ้าอยากรู้ว่าอยู่ตอนไหนได้โปรดติดตามด้วยนะคะ  ขอบคุณค่ะ

                       

กายแกร่งทอดตัวลงนอนหนุนตักของผู้ได้ชื่อว่าศิษย์น้องโดยไม่บอกกล่าว

“ท่านพี่...”

“ลุกขึ้นเถอะ”

“เราเป็นชายทั้งคู่ ไม่มีใครว่าอันใดหรอก”

“หากท่านง่วงใยไม่กลับไปพักตาเสียที่ห้อง”

“ข้าหาได้ง่วงไม่ ข้าแค่อยากพักกายอยู่ตรงนี้ บนตักของเจ้า”

“เหตุใดจึงอยากนอนหนุนตักข้า มันไม่ได้นุ่มเหมือนตักเหล่าสตรีหรอกนะ”

            “ข้าแค่ทำตามความรู้สึก ต่อให้เป็นตักสตรีที่เลอโฉมปานนางสวรรค์ชั้นฟ้า ข้าก็หาอยากนอนหนุนตักนางไม่ แค่เป็นเจ้าเท่านั้น...เซฮุน  ตักที่ข้าอยากหนุนมีเพียงตักที่ข้ากำลังหนุนอยู่บัดนี้เท่านั้น” ไม่เพียงแค่พูด แต่บุรุษเจ้าของดวงตาคมยังใช้มือแกร่งจับมือเรียวของผู้เป็นน้องมาจรดกับริมฝีปากได้รูปของตน

            “ท่านพี่...”

          ไร้ซึ่งการขัดขืน องค์ชายองค์น้อยได้แต่กัดริมฝีปากของตนเอาไว้ เพื่อกลั้นอาการเขินอาย แก้มที่ยามปกติขาวซีดบัดนี้เกิดเลือดฝาดจนกลายเป็นสีชมพูระเรื่อ

คนที่นอนหนุนตกอยู่ค่อยๆดันกายขึ้นนั่งอย่างช้าๆ พร้อมเอื้อมมือไปเกลี่ยพวงแก้มนุ่มอย่างเบามือ พร้อมเชยคางมนขึ้น เพื่อให้สายตาของทั้งคู่ประสานกันได้ถนัดยิ่งขึ้น

            “แก้มที่ข้าอยากสัมผัสก็มีเพียงแก้มของเจ้า”

            “ท่านพี่พูดอันใดออกมา”

            “ปากที่ข้าอยากสัมผัสก็มีเพียงปากของเจ้า” ไม่ตอบคำถามแต่กลับเอ่ยประโยคต่อมาที่มีผลทำให้หัวใจของคนอ่อนวัยกว่าเต้นแรงยิ่งขึ้น มือสากค่อยๆสัมผัสกลีบปากสีชมพูหวานอย่างแผ่วเบา ใบหน้าหล่อเหลาโน้มเข้าหากลีบปากเย้ายวนบนใบหน้างามอย่างช้าๆ ค่อยๆให้ริมฝีปากของทั้งคู่ได้ทำความรู้จักกันอย่างไม่่เร่งรีบ สองมือประคองใบหน้างามไว้...

               เรื่องนี้ใช้แท็ก    #สงครามชานฮุน  นะคะ  แล้วพบกันในตอนที่หนึ่งค่ะ

#ไม่ต้องกลัวนะกลอนจะมีแค่ตอนเค้าเขียนจดหมายถึงกัน มีฉากเรียนร่วมกัน ต้องมีเรียนเรื่องบทกวี แต่เขียนกลอนเกาหลีกลอนจีนไม่เป็น ขอเน้นๆกลอนสุภาพกับโคลงสี่สุภาพแทน มาอ่านกันนะว่าเค้าจีบกันหวานแค่ไหน^^