คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เพียงคุณเท่านั้น... ที่ฉันจะบอกรัก 5 (END)
ยินดีที่ได้รู้จัก
สนามบินไทย
ตอนนี้ฉันเดินทางมาถึงที่ไทยแล้วละ^^ คิดถึงที่นี้จังเลย แต่ตอนนี้ฉันต้องหายัยเพื่อนสุดที่รักก่อน
“ เฮ้~ เบบี้ฉันอยู่ทางนี้ ” หลี
พูดถึงปุ๊ปก็มาปั๊บเลยนะเพื่อนฉัน-_-
“ อืมๆ จะเดินไปหาเดี๋ยวนี้ ”
ฉันรีบหยิบกระเป๋ารากแล้วเดินไปหาเพื่อนของฉัน วันนี้ยัยเพื่อนสุดสวยมาในชุดเกาะอกสีชมพูอ่อนสุดหรู เรียกได้ว่าเพื่อนฉันเนี่ยนำแฟชั่นสุดๆ เลยละ
“ ไงสวัสดีเพื่อนรักกกก ”
“ จ้าสวัสดีเหมือนกันเพื่อนรักกกก ฉันคิดถึงแกม๊ากมากอะ ” หลี
แล้วหลีก็เดินมากอดฉัน
“ โอ๊ย~ แกกอดเบาๆ หน่อยฉันแค่ไปเกาหลีไม่กี่วันเองไม่เห็นต้องกอดแน่นขนาดนี้เลย ”
“ ก็ฉันไม่เห็นหน้าแกตั้งหลายวันหลายนาทีฉันก็ต้องกอดแกแน่นเป็นธรรมดา ขอโทษน้า~ ที่ไปเกาหลีกับแกไม่ได้อะ ” หลี
แล้วหลีก็ถอดกอดแน่นๆ ออก
“ ไม่เป็นไร แกมีงานถ่ายแบบเข้ามาพอดีไม่ใช่เหรอ ไม่จำเป็นต้องขอโทษฉันเลยยังไงงานก็สำคัญกว่าการไปเที่ยวเกาหลีกับฉันนะ ” ไนซ์
“ ยังไงก็ต้องขอโทษแกอยู่ดีอะT^T ” หลี
“ ก็ได้ๆ ถ้าแกอยากขอโทษฉัน ฉันจะรับคำขอโทษของแก แต่ตอนนี้ฉันอยากกลับบ้านมากอะเหนื่อยกับการเดินทางมาทั้งวันแล้ว ”
“ อืมได้ ฉันให้คนขับรถมารอที่หน้าสนามบินแล้วเราไปกันเถอะ ” หลี
.
.
.
บนรถ
“ รบกวนไปส่งหน่อยนะค่ะ^^ ”
“ ครับคุณเบบี้ ” คนขับรถ
“ แกไม่เห็นต้องพูดแบบนั้นเลยยังไงก็ต้องไปส่งอยู่แล้ว ” หลี
“ ฉันก็พูดเป็นมารยาทเฉยๆ ”
“ เหรอ? เออแกเป็นไงบ้างที่เกาหลีเที่ยวสนุกไหม ” หลี
“ ก็สนุกดี ”
“ แค่นี้? ” หลี
“ อ้าว! ก็จะให้เล่าแค่ไหนละค้า~ ”
“ ก็เล่าถึงแบบว่าแกมีเพื่อนใหม่ที่เกาหลีหรือเจอหนุ่มหล่ออะไรประมาณนี้อะ ” หลี
หนุ่มหล่อเหรอ...
“ ฮิมชาน... ”
“ ฮิมชานใครน่ะแก ” หลี
“ เออไม่มีอะไรหรอก ”
“ แนะ! มีแฟนกันก็ไม่บอก ” หลี
“ ฟงแฟนอะไรกันไม่มีทั้งนั้นแหละ ”
“ ถ้าไม่ใช่แฟนแล้วใคร? บอกมาให้หมดนะ! ฉันเป็นเพื่อนแกนะเว้ย ” หลี
เอาความเป็นเพื่อนมาบีบคั้นให้ฉันพูดเดี๋ยวเถอะยัยเพื่อนนิสัยไม่ดี-*-
“ ก็ได้เห็นแก่ความเป็นเพื่อน ฉันจะบอกทุกอย่างแต่ย่อๆ นะ ”
“ อืมๆ เล่ามาเลยฟังอยู่ ” หลี
“ ฮิมชานก็คือดารา ”
“ ดารา? ” หลี
“ ใช่หรือเรียกอีกอย่างว่าศิลปินพวกนักร้องอะไรแบบนี้อะ ฉันเจอเขาโดยบังเอิญแล้วเราก็ทะเลาะนิดหน่อยตอนที่เจอกัน แต่สุดท้ายเราก็กลายเป็นมิตรกันซะอย่างนั้น ”
“ โห้~ แกโชคดีจังเลยอะได้เจอศิลปินเกาหลีที่นั้นแถมได้พูดคุยกันอีกอิจฉาๆ >< ” หลี
“ มันไม่น่าอิจฉาขนาดนั้นหรอก เล่าต่อนะหลังจากที่ฉันและเขากลายเป็นมิตรกันเขาก็ชวนฉันไปเที่ยวเล่นแถมยังเลี้ยงฉันตลอดทั้งวันโดยไม่ให้ฉันเสียตังจ่ายเลยสักวอนเดียว ”
“ แกรู้ตัวไหมว่าทำให้ฉันอิจฉามากขึ้นกว่าเดิม><!! ผู้ชายอะไรสุภาพบุรุษชะมัดแล้วไงต่อละแก ” หลี
“ ก็หลังจากนั้นผ่านไปได้สองวันมั้งวันต่อมาแกก็โทรมาหาฉันเรื่องงานเข้ามาให้รีบกลับมาที่ไทยด่วนฉันก็เลยถือโอกาสนี้ไปเที่ยวกับเขาเป็นครั้งสุดท้ายโดยที่ฉันไม่บอกเขาเลยว่าในวันพรุ่งนี้ฉันจะกลับไทย ”
“ ทำไมละแก น่าจะบอกเขาหน่อยนะไม่บอกอย่างนี้เขาก็เสียใจแย่ละสิ ” หลี
“ ใช่เขาเสียใจ แต่ฉันก็บอกเขานะว่าฉันจะต้องกลับไทย แต่แกรู้อะไรไหมว่าก่อนหน้านี้เขาได้บอกอะไรฉันก่อน ”
“ บอกอะไรอะแก? ” หลี
“ เขาบอกชอบฉันแล้วเขาก็บอกอีกว่าเผลอๆ อาจจะรักเลย ”
“ เฮ้ย! จริงดิแล้วแกตอบเขาไปว่าไง? ” หลี
“ ก็ต้องปฏิเสธสิ ขืนพัฒนาความสัมพันธ์ไปยังไงก็ต้องเลิกกันอยู่ดีเขาอยู่เกาหลีส่วนฉันอยู่ไทยมันไม่มีทางเป็นไปได้ ”
“ เป็นไปได้สิแกก็บินกลับไปหาเขาก็แค่นั้น ” หลี
“ ฉันไม่ได้รวยมีบ้านเป็นคฤหาสน์อย่างแกนะที่จะมีเงินบินกลับไปกลับมาได้สบายๆ เงินฉันก็ต้องเก็บไว้ใช้ในอนาคตบ้างสิ ”
“ จ้าๆ แล้วแกไม่คิดถึงเขาบ้างเหรอหนีมาแบบนี้ ” หลี
“ ไม่รู้สิ... คงคิดถึงละมั้ง ”
“ แกน้า~ มีผู้ชายดีๆ เข้ามาจีบมาชอบก็ไม่เอาแกยิ่งหน้าตาไม่ค่อยจะดีมีผู้ชายมาชอบแกก็ดีเท่าไรแล้ววว ” หลี
“ เดี๋ยวนะไอ้คำพูดแรกๆ ฉันพอเข้าใจแต่ไอ้ที่ว่าฉันหน้าตาไม่ค่อยจะดีนี้หมายความว่าไง? -*- ”
“ ล้อเล่นหน่า~ ฉันไม่อยากให้แกเครียดเฉยๆ ” หลี
“ ถึงแล้วครับคุณเบบี้ ” คนขับรถ
คนขับรถพูดขณะเตรียมจอดรถให้สนิด
“ ถึงแล้วเหรอเนี่ย ฉันอยากคุยกับแกอีกจังยังสนุกอยู่เลยอะ ” หลี
“ คุยมาเยอะแล้วไว้ค่อยคุยกันพรุ่งนี้ก็ได้ยังไงแกก็มีถ่ายแบบกับตากล้องอย่างฉัยอยู่แล้วนิ ”
“ อืมใช่ยังไงก็เจอแกพรุ่งนี้อยู่แล้วอะเนอะนั้นไว้เจอกันนะจ๊ะ ” หลี
“ ^_^ ”
ฉันยิ้มให้หลีเป็นการบอกลาก่อนที่จะลงรถ เฮ้อ~ ถึงบ้านสักทีสินะคิดถึงที่นี้จังเลย ฉันรีบเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็วแทบจะไขกุญแจแทบไม่ทัน พอฉันไขกุญแจเสร็จก็รีบวางกระเป๋าสัมพาระทั้งหมดแล้วรีบไปข้างบนห้องตัวเองแล้วก็...
ตุบ!
กระโดดลงเตียงทันที ( เตียงเจ็บไหมนั้น-_-” ) คิดถึงที่นี้ที่สุด>< พรุ่งนี้ก็เริ่มงานแล้วสินะเราคิดแล้วก็เร็วดีเหมือนกันนะเนี่ยไปอาบน้ำแล้วนอนพักเลยดีกว่าเก็บแรงไว้ทำงานกับนางแบบอย่างคุณเพื่อนหลีเดี๋ยวจะหาว่าเราไม่มีแรงทำงานแล้วถ่ายรูปออกมาไม่ดี^^
.
.
.
.
3 เดือนผ่านไป
“ ขยับแขนนิดหนึ่งค่ะ โอเคอยู่นิ่งๆ นะค่ะ หนึ่งสองสาม แช๊ะ! ดีมากค่ะเซ็ตทั้งหมดวันนี้ก็ถ่ายหมดแล้วแยกย้ายกันได้เลยนะค่ะ^^ ”
“ ถ่ายเสร็จแล้วใช่ไหมเบบี้ ” พี่กัส
“ ค่ะพี่กัสเสร็จหมดแล้ว ”
พี่กัสก็คือคนที่จัดหางานให้ฉันทำเกี่ยวกับการถ่ายแบบต่างๆ เป็นผู้ชายที่นิสัยดีและก็โตกว่าฉัน4ปี
“ พี่มีเรื่องอยากจะคุยกับเบบี้หน่อยน่ะ ” พี่กัส
“ เรื่องอะไรเหรอค่ะ? ”
“ คือค่ายที่เกาหลีเขาอยากได้ตากล้องดีๆ ที่ไทยเราไปถ่ายรูปในอัลบั้มเขาหน่อยน่ะสิ พี่เลยลองมาถามเบบี้ดูน่ะว่าสนใจหรือเปล่า ” พี่กัส
“ ถ่ายรูปในอัลบั้มเหรอค่ะแล้วทำไมเขาไม่หาตากล้องดีๆ ที่นั้นเลยละค่ะมีออกจะเยอะแยะทำไมต้องเป็นตากล้องที่ไทยด้วยละ? ”
“ ก็เขาเห็นฝีมือการถ่ายของไทยเราดียังไงละถึงได้เจอะจงที่ประเทศไทย เบบี้จะว่ายังไงถ้าพี่จะส่งเราไปถ่ายรูปในอัลบั้มให้เขาน่ะ? ” พี่กัส
“ เบบี้ขอคิดดูก่อนนะค่ะแล้วค่ายไหนละค่ะที่จะให้ถ่ายรูปในอัลบั้ม ”
“ ค่ายTS Entertainment ” พี่กัส
.
.
.
.
ตึก TS Entertainment
“ เดี๋ยววันนี้จะมีตากล้องจากที่ไทยมาถ่ายรูปในอัลบั้มให้พวกนาย พอเขามาก็ทำตัวกันดีๆ หน่อยละ ” ผู้จัดการ
“ ครับ~ ” ทุกคน
ตึกๆ ตึกๆ ( เสียงเดิน )
ก๊อกๆ ( เสียประตู )
“ สงสัยจะมาแล้วฉันไปดูก่อนละพวกนายก็ทำตัวให้มันดีๆ สมกับหน้าตาของวงB.A.Pด้วย ” ผู้จัดการ
ผู้จัดการวงบัพเดินไปหน้าประตูแล้วเปิดประตูช้าๆ
“ อันยองฮาเซโย ” เบบี้
“ อันยองฮาเซโย คุณใช่ตากล้องที่ไทยส่งมาหรือเปล่าครับ? ” ผู้จัดการ
“ ใช่ค่ะ^^ ” เบบี้
“ งั้นเข้ามาได้เลยครับ ผมเป็นผู้จัดการของพวกเขาทั้งหมด พวกเขารอคุณอยู่ ” ผู้จัดการ
“ ค่ะ ” เบบี้
ฉันรีบเดินตามผู้จัดการเข้าไปในห้องที่มีพวกผู้ชายทั้งหกคนรอฉันอยู่ เห็นไหมว่าฉันจำได้ถึงจะผ่านมานานแล้วก็เถอะ^^ สงสัยละสิว่าฉันมาเกาหลีได้ไง มาได้ก็เพราะว่าฉันตอบตกลงรับทำงานนี้ก็พอได้ยินว่าต้องมาทำงานร่วมกับค่ายTSฉันก็ตกลงกับพี่กัสต้งแต่วันนั้นเลย ฉันถึงโผล่มาที่นี้ได้^^
“ พวกนายตากล้องจากประเทศไทยมาแล้ว ” ผู้จัดการ
“ อันยองฮาเซโยนะยินดีที่ได้เจอกันอีกครั้งฉันมีชื่อว่าเบบี้ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะหวังว่าพวกคุณจะร่วมมือในการทำงานกันเป็นอย่างดี^_^ ”
“ o_o ” ทุกคนในบัพ
“ มัวอึ้งกันอยู่ทำไมทักทายเขากับสิ! ” ผู้จัดการ
“ อันยองฮาเซโย ” ทุกคนในบัพ
“ ดีมาก นั้นฉันปล่อยให้พวกนายพูดคุยกับตากล้องก็คือคุณเบบี้กันไปก่อนแล้วเรื่องจะถ่ายแบบไหนยังไงค่อยว่ากันอีกที่ คุณเบบี้พูดคุยกับพวกเขาได้ตามสบายเลยนะครับจะได้สนิทกันไว้พอเวลาเริ่มถ่ายรูปจะได้ไม่ขัดกัน ” ผู้จัดการ
“ ได้ค่ะ ”
แล้วผู้จัดการก็เดินออกไปทิ้งให้ฉันอยู่กับผู้ชายทั้งหกภายในห้องคนเดียว
“ เออ.. คุณเป็นช่างภาพหรอกเหรอ ” ยองแจหนึ่งในสมาชิกบีเอพีพูดขึ้น
“ ใช่ ” แล้วฉันก็ตอบไปตามความจริง
“ ไม่เห็นรู้มาก่อนเลยพวกพี่รู้มาก่อนไหม? ” จุนฮง
“ ไม่เลย ” ฮิมชาน/ยงกุกุ/จงออบ/แดฮยอน พูดหร้อมกัน
“ ฉันขอโทษที่ไม่เคยบอกอะไรกับพวกคุณเลยถึงยังไงตอนนี้พวกคุณก็รู้หมดแล้วฉันขอคุยกับนายฮิมชานเป็นการส่วนตัวหน่อยสิ ”
“ ได้สิ ” ทุกคนในบัพยกเว้นฮิมชาน
แล้วพวกเขาทั้งหมดก็เดินออกไปเหลือเพียงฉันกับฮิมชานอยู่ในห้องนี้
“ เป็นไงละอึ้งเลยใช่ไหม? ”
“ จะไม่ให้อึ้งได้ไงอยู่ๆ คุณก็โผล่ออกมาอย่างนี้ ” ฮิมชาน
“ เหรอ.. ลืมฉันไปหรือยังละ ”
“ ลืม? ใครจะไปลืมคุณได้ลงกัน ” ฮิมชาน
“ เหรอ~ ฉันก็นึกว่าฉันเหมือนกับผู้หญิงคนนั้นที่เคยคบกับคุณซะอีกทิ้งคุณไปแล้วคุณก็ลืมเขาภายในสองเดือน... ”
“ มันก็ใช่ แต่สำหรับคุณมันคนละอย่างกัน ” ฮิมชาน
“ เหรอค่ะคุณฮิมชานนั้นฉันของเข้าเรื่องของฉันก่อนเลยและกันนะ นายรู้ตัวไหมว่านายทำให้ฉันนอนไม่หลับในทุกๆ คืนเพราะอะไรรู้ไหม ”
“ เพราะอะไร? ” ฮิมชาน
“ เพราะในหัวของฉันมันมีแต่ภาพของนายเต็มไปหมดฉันนอนไม่ได้ถึงนอนได้ฉันก็นอนไม่เต็มอิ่มตื่นขึ้นมาฉันก็เจอแต่หน้าของนายเต็มไปหมดเพราะฉันคิดถึงนาย... ”
“ เบบี้... ” ฮิมชาน
นี้เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินเสียงเรียงฮิมชานเรียกชื่อฉันมันให้ความรู้สึกว่าเรารู้จักกันมานานแล้วยังไงยังงั้น
“ ฉันมาคิดๆ ดูแล้วที่นายบอกชอบฉันน่ะฉันคิดว่าคงไม่มีผู้ชายคนไหนจะมาหลงชอบฉันได้อีกเหมือนนายเพราะฉะนั้นฉันจะคบกับนายดูสักครั้งก็ไม่เสียหายอะไร ”
“ คบ.. เฮ้ยคบจริงๆ เหรอเบบี้ ” ฮิมชาน
“ ก็ถ้านายไม่เชื่อนั้นเราเป็นแบบเดิมเหมือนตอนนั้นก็ได้ฐานะคนรู้จัก ”
“ ไม่ๆ ไม่เด็ดขาด ” แล้วฮิมชานก็เขามากอดฉัน
“ เฮ้ยให้มันน้อยๆ หน่อยกอดซะจนจะหายใจไม่ออกอยู่แล้วนะ ”
“ ขอโทษคนมันดีใจนิ ” ฮิมชาน
“ ดีใจเว่อร์ไปป่ะ ยังไงก็ขอบคุณนายมากนะ ”
“ เรื่อง? ” ฮิมชาน
“ ที่ทำให้ฉันรู้ใจตัวเองว่าต้องการอะไรในชีวิต ทั้งชีวิตของฉันไม่เคยมีใครเข้ามาทำให้ฉันคิดถึงจนนอนไม่หลับ ตกใจจนแทบช็อคตอนที่บอกชอบ ฉันคิดแล้วนะว่าทั้งชีวิตินี้ฉันคงบอกชอบหรือรักใครไม่ได้แล้วเพราะมีเพียงนายคนด้วยที่ฉันจะบอกรัก^////^ ”
“ ^_^ ” ฮิมชาน
เรื่องทุกอย่างถ้าไม่เกิดจากความอยากรู้อยากเห็นของฉัน ฉันคงไม่ได้มาเจอกับนายและคงไม่รู้จักนายได้เลย ขอบคุณนะฮิมชานถ้านายไม่พิสูจน์ใจตัวเองและไม่ขโมยเบอร์ฉันเราคงไม่ได้ไปเที่ยวกันสนุกๆ เหมือนตอนนั้นแน่ๆ รักนายนะ
มีเพียงนายเท่านั้น...ที่ฉันจะบอกรัก
จบแล้ววว~
อย่าลืมคอมเม้นกันด้วยน้า~
ความคิดเห็น