คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เพียงคุณเท่านั้น... ที่ฉันจะบอกรัก 2
คำตอบความจริง
B.A.P
“ ผู้หญิงคนนั้นนี่สุดๆ เลยนะพูดตรงชะมัด ” ยงกุก
“ ฮาๆ เป็นครั้งแรกเลยที่มีผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้มาทำให้พี่หน้าแตกได้^^ ” จุนฮง
“ หยุดพูดไปเลยนะพวกนาย ใครหน้าแตกไม่มี๊~ ” ฮิมชาน
“ แล้วพี่จะเสียงสูงทำไมละครับฮาๆๆ ” แดฮยอน
ให้ตายเถอะไอ้พวกนี้ล้อกันอยู่ได้ ยัยผู้หญิงคนนั้นบังอาจมาทำให้ฉันหน้าแตก ถ้าเจออีกฉันไม่เอาเธอไว้แน่!
“ แล้วนี้เราไปไหนกันต่ออีกละครับ ” ยองแจ
“ ใช่ไหนๆ พวกเราก็ได้รับอนุญาตให้ออกมาเที่ยวพักผ่อนกันถึงจะมีแฟนคลับมาขัดก็เถอะ ” จงออบ
“ ไปทงแดมุนกัน! ” ฮิมชาน
“ ก็ดีนะจะได้หาอะไรกินด้วย นี้ก็จะเที่ยงแล้ว ” ยงกุก
“ อืม ” ทุกคน
เมื่อทุกคนมีความเห็นเดียวกันว่าจะไปทงแดมุน ผมและทุกคนก็รีบออกเดินทางกันเลย…
………………………………………………………………………
ให้ตายๆ ฉันคิดว่ามาเกาหลีครั้งแรกของฉันจะไปได้สวยซะอีก แต่เพราะไอ้บ้านั้นมาทำให้บรรยากาศดีๆ ของฉันเสียหมด ถ้าฉันเจอนายคิมฮิมชานอะไรนั้นอีกครั้งละก็ฉันคงจะบ้าตายจริงๆ แล้วละ
ขณะที่ฉันบ่นๆและก็บ่นฉันกำลังเดินทางไปที่ทงแดมุน ไปซื้อของและหาอะไรกินดับความเซ็งเป็ดปวดตับของฉันที่นายคิมฮิมชานทำไว้กับฉันให้มันหมดไป ฉันไม่เคยเจอผู้ชายที่ไหนเลยนะที่จะคิดเรื่องหรือสร้างเรื่องเป็นตุเป็นตะได้ขนาดนี้ ฉันเนี่ยนะสร้างสถานการณ์ให้คนเขาคิดว่าฉันไม่รู้จักบัพอะไรนั้นแล้วหันมาสนใจฉัน จะบ้าไปกันใหญ่ละฉันนี้แหละไม่รู้จักบัพของจริงฉันไม่ได้บ้าดาราอะไรพวกนั้นนิถึงได้รู้จัก และที่ฉันได้โดนไปอยู่ข้างหน้าก็เพราะโดนพวกแฟนคลับของนายพลั่กต่างหากเล่า! ชิ! คิดแล้วมันก็น่าโมโห
“ ถึงทงแดมุนแล้วนะครับผู้โดยสารทุกท่าน ” คนขับรถตู้พูด
ฉันมาที่ทงแดมุนได้ก็เพราะฉันจ้างรถตู้นี้แหละ และก็ฉันพูดภาษาเกาหลีได้นะ นี้ก็คือข้อดีของฉันนี้แหละฉันได้ไปเรียนภาษาเกาหลีก็มาที่นี้ (เตรียมพร้อมมาก ) ฉันถึงได้พูดกับไอ้บ้าคิมฮิมชานได้แบบไม่มีติดขัดเลยไงละ ( วกมาพูดเรื่องเดิมอีกและ ) พอๆฉันจะไม่พูดถึงคิมฮิมชานอะไรอีกเพราะฉันจะเที่ยวที่ทงแดมุนให้ลืมเรื่องบ้าๆ บอๆ นั้นไปสักที ไปช้อปกินเที่ยวกันดีกว่าเย้ๆ
…………………………………………………………………
B.A.P
ตอนนี้ผมมาถึงที่ทงแดมุนแล้ว ใช่เวลาไปเกือบชั่วโมงกว่าจะถึงที่ทงแดมุน แต่มันก็คุ้มอะนะ ที่นี้มีของขายและร้านอาหารเยอะเต็มไปหมดแล้วผมก็มาหลายครั้งมาจนจำได้ว่าร้านไหนอยู่ตรงมุมไหนแล้วฮาๆๆ ( เว่อร์ละ -_- )
“ เราไปหาอะไรกินกัน ” ยงกุก
“ แล้วจะกินร้านไหนดีละครับ ” จงออบ
.
.
.
“ ว้าวอันนี้ก็สวยอันนู้นก็สวยฉันเลือกไม่ถูกแล้วนะ>< ” เบบี้
.
.
.
เดี๋ยวนะเมื่อกี้เหมือนได้ยินเสียงของผู้หญิงคนนั้น คนที่ทำให้ผมหน้าแตกภาพพจน์เสียหมด ผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหน ผมพยายามมองหาหันซ้ายหันขวาแล้วก็… เจอจนได้ เธอหนีไม่รอดแน่!
ตึกๆ ตึกๆ ผมรีบเดินไปหาตัวผู้หญิงคนนั้นโดยเร็วแล้วก็
ฟึบ!
“ โอ๊ย~ ใครมาบีบแขนฉันเนี่ย! ” ใครก็ไม่รู้อยู่ๆ ก็มาบีบแขนฉัน คนกำลังเลือกกิ๊บสวยๆ อยู่
ขนาดจับแขนแล้วบีบยังไม่หันมาอีก สงสัยคงต้องกระชากแล้วละมั้ง
ชึบ!!
“ โอ๊ย!! ใครหน้าไหนมากระชากฉะ… ” ฉันหยุดพูดไปหนึ่งช่วงก็เพราะตรงหน้าฉันก็คือนายฮิมชาน! คนที่กระชากและบีบแขนฉันตอนนี้ โอ๊ย~ นี้มันเรื่องบ้าอะไรกันละเนี่ยหนีจากพระราชวังมาที่ทงแดมุนแล้วยังมาเจออีก ตายๆ ฉันคงได้บ้าตายแล้วจริงๆ T^T
“ ตกใจใช่ไหมละที่ฉันเจอเธอ ” ฮิมชาน
“ ใช่ฉันตกใจ นายสะกดรอยตามฉันมาหรือไง ” เบบี้
“ ใครเขาสะกดรอยตามเธอมา ฉันตั้งใจมาที่นี้ และก็ไม่คิดว่าจะได้เจอคนอย่างเธออีก เรามีเรื่องต้องคุยกัน ”
ฟึบ!!
อยู่ๆ อีตาบ้าก็กระชากฉันแล้วก็พามาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในทงแดมุน
“ ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนาย ” เบบี้
“ แต่ฉันมี และฉันต้องการคำตอบและความจริง ” ฮิมชาน
“ คำตอบอะไรความจริงอะไรฉันไม่เข้าใจ นายต้องการจะคุยกับฉันเรื่องอะไรกันแน่ ” เบบี้
“ ก็เรื่องที่พระราชวังไงหรือเธอจำไม่ได้แล้วว่าทำอะไรไปบ้าง? ” ฮิมชาน
“ ฉันทำอะไร ฉันไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย มีแต่นายนั้นแหละที่สร้างเรื่องเป็นตุเป็นตะขึ้นมาเอง ” เบบี้
“ ฉันนี้นะสร้างเรื่อง เธอมั่วละ เธอนะตัวสร้างเรื่องเลยเถอะมาปั่นป่วนในกลุ่มแฟนคลับของฉันแล้วยังมาว่าฉันเพี้ยนต่อหน้าแฟนๆ รู้ไหมว่าภาพพจน์ฉันมันสำคัญมากแค่ไหน? ”
“ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าภาพพจน์ของนายจะเป็นยังไงนายคิมฮิม… อื้อ!! ” จู่ๆ นายฮิมชานก็มาเอามือมาปิดปากฉัน
“ ห้ามพูดชื่อฉันเกิดมีแฟนคลับอยู่แถวนี้จะทำยังไงห๊ะ! ” ฮิมชาน
“ ก็เรื่องของนายสิ เอาเป็นว่าฉันไม่เคยสร้างเรื่องเหมือนที่นายพูดแล้วฉันก็ขอโทษที่ทำให้นายเสียภาพพจน์ต่อหน้าแฟนๆ ฉันไม่เข้าใจจริงๆ เลยทำไมนายต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ อยู่ๆ ก็มากระชากฉันรู้ไหมว่าฉันก็เจ็บเป็นนะ ถ้าเรียกหรือสะกิดสักหน่อยฉันจะไม่ว่าคุณเลย ” เบบี้
“ ถ้าผมสะกิดคุณ คุณก็หนีผมสิ ” ฮิมชาน
“ ใช่ ” เบบี้
“ นั้นไงผมถึงได้ใช่วิธีนี้ ” ฮิมชาน
ชิ! นายฮิมชานทำมาเป็นรู้ว่าฉันจะหนี ถ้าฉันรู้ก่อนว่านายจะมาที่ทงแดมุนฉันคงไม่มาที่นี้หรอก
“ แต่ยังไงผมก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ถ้าคุณไม่ได้สร้างเรื่องแล้วความจริงมันคืออะไรละ? ” ฮิมชาน
“ ความจริงคือ ฉันไม่รู้จักคุณจริงๆ ไม่รู้ว่าคุณเป็น… ( ดารา ) คุณคงรู้นะว่าฉันจะพูดว่าอะไร ฉันไม่รู้จักบีเอพีหรือว่าบัพอะไรทั้งนั้น ตอนที่พวกแฟนคลับคุณมุงดูพวกคุณทั้งหมดน่ะฉันก็แค่อยากจะรู้ว่ามุงดูอะไรแล้วฉันก็เข้าไปดูทั้งๆ ที่ฉันก็ไม่ได้เป็นแฟนคงแฟนคลับอะไรของคุณเลย แล้วฉันก็ถามคนที่มุงดูอยู่ก็แฟนคลับคุณนั้นแหละก็ถามเรื่องมุงดูอะไรกันประมาณนี้ พอที่นี้ฉันบอกว่าไม่รู้จักพวกแฟนคลับของคุณก็มาจับจ้องอยู่ที่ฉันประมาณว่าไม่รู้บัพเหรอออกจะดังอะไรประมาณนั้นก็เหมือนที่คุณไม่เชื่อไงละ แล้วอยู่ๆ แฟนคลับก็คิดว่าฉันอยากจะเป็นเบบี้อะไรนั้นก็คงเลยอยากให้ฉันจำหน้าพวกคุณให้ได้ละมั้งฉันก็เลยถูกพลั่กไปอยู่ข้างหน้าโดยไม่รู้ตัว.. นี้แหละคือความจริงทั้งหมด ”
“ จะเชื่อดีไหมเนี่ย ” ฮิมชาน
“ นิ! คุณฉันพูดความจริงก็หาว่าโกหกนั้นฉันไปละ ”
ฉันเตรียมจะลุกจากเก้าอี้แต่ฮิมชานก็ทักซะก่อน
“ เดี๋ยวสิ ผมบอกแค่ว่าจะเชื่อดีไหมไม่ได้บอกว่าคุณโกหกจะไม่เชื่อสักหน่อย ” ฮิมชาน
“ ก็คุณพูดแบบนั้นแล้วจะให้ฉันคิดยังไงละค่ะ ฉันก็พูดทุกอย่างไปหมดแล้วนั้นฉันขอตัวไปช้อปก่อนละ ” เบบี้
และฉันก็ลุกจากเก้าอี้อีกครั้งและครั้งนี้ก็…
“ เดี๋ยวสิ! ”
“ โอ๊ย! นิคุณจะเอายังไงกับฉันกันแน่ฉันพูดทุกอย่างไปหมดแล้วนะ! ” เบบี้
“ ใช่คุณพูดทุกอย่างหมดแล้ว แต่ผมจะบอกคุณว่านี้มันเที่ยงแล้วนะกินอะไรก่อนสิไหนๆ ก็เข้ามาร้านนี้แล้ว ” ฮิมชาน
“ ไม่อ่ะ ” เบบี้
“ ผมเลี้ยง ” ฮิมชาน
“ โอเค ” เบบี้
ฉันรีบนั่งที่เก้าอีกเหมือนเดิม ฉันเปล่าเห็นแก่กินนะก็แค่มีคนเลี้ยงก็ไม่อยากขัดศรัทธาเขาเฉยๆ ( ขนาดไม่เห็นแก่กินรีบตอบตกลงเลยนะ =_=” ) อีกอย่างฉันก็หิวแล้วด้วย
“ คุณเลี้ยงฉันจริงๆ เหรอ ” เบบี้
“ ใช่นะสิ ” ฮิมชาน
“ เนื่องในโอกาสอะไรละ ก่อนหน้านี้ยังทำท่าจะไม่ชอบหน้าฉันเลย ” เบบี้
“ โอกาสขอโทษที่ทำให้เรื่องเล็กมาบานปรายมาขนาดนี้ ถ้าผมไม่ได้เจอคุณอีกและไม่ได้ฟังความจริงจากปากของคุณ ผมคงจะต้องเข้าใจคุณผิดไปตลอดแน่ๆ และก็ถึงก่อนหน้าหลายชั่วโมงที่ผ่านมาผมจะไม่ชอบหน้าคุณเลยแต่ตอนนี้ผมชัก…จะชอบคุณแล้วสิ ” ฮิมชาน
“ วะ..ว่าไงนะ? ” เบบี้
เมื่อกี้เหมือนได้ยินคำว่าชอบๆ อะไรชอบๆ นะแต่ช่างมันเถอะ ตอนนี้ฉันหิวมากกกก
“ เปล่าไม่มีอะไร คุณสั่งอาหารก่อนสิเดี๋ยวได้เป็นโรคกระเพาะหรอกกินข้าวไม่ตรงเวลา ” ฮิมชาน
“ อืมๆ ” ไนซ์
แล้วฉันกับฮิมชานก็นั่งกินข้าวที่ร้านนั้นกันสองคนโดยไม่มีใครรู้ว่าคนที่ฉันนั่งกินข้าวร่วมโต๊ะเดียวกันเป็นฮิมชานวงบีเอพี...
ความคิดเห็น