คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : ✉ จดหมายฉบับที่ 19✉ให้พี่...ช่วยไหม?
✉ จดหมายฉบับที่ 19✉ให้พี่...ช่วยไหม?
หลังจากวันที่เทมขอผมเป็นแฟนก็ผ่านมาอาทิตย์กว่าๆแล้ว...วันนี้เป็นวันศุกร์ที่ผมต้องทำงานหนักมากกว่าปกติ...เมื่อวันก่อนผมได้ขึ้นไปพบท่านประธานพร้อมทั้งบอกบัญชีที่มีบางอย่างผิดปกติ...พอท่านประธานรู้เรื่องก็ยังคงทำหน้านิ่งๆเหมือนจะรู้อยู่ก่อนแล้ว
ซึ่งผมก็ไม่แปลกใจเลยสักนิด...ผมคิดว่าท่านประธานกำลังวางแผนอะไรบางอย่างอยู่แน่ๆแต่ทางที่ดีผมไม่ควรจะไปยุ่งมากกว่านี้ดีกว่า...เอาตรงๆนะ...
ท่านประธานน่ากลัวชะมัด
คำสั่งสุดท้ายก่อนที่ผมจะออกจาห้องของท่านประธานก็คือ...
‘แก้ไขบัญชีทุกอันให้ถูกต้องด้วย...ผมรู้ว่าคุณทำได้’
ทำได้บ้าอะไรละครับ!!!
ผมแทบอยากจะตะโกนใส่หน้าท่านประธานซะจริงๆ
ตอนนี้หน้าที่ผมคือการตรวจสอบบัญชีที่แต่ละแผนก สรุปแล้วมาตรวจทานอีกรอบก่อนจะทำบัญชีโดยเอาข้อมูลการเงินของแต่ละแผนกมาสรุปลงในบัญชีเดียวกันเพื่อให้ท่านประธานดูได้ง่ายขึ้น
แต่ถ้าผมต้องมานั่งแก้บญชีของแต่ละแผนกให้ถูกต้องแปลว่าผมต้องรู้ข้อมูลการเงินของแต่ละแผนกก่อนจะนำมาทำเป็นบัญชีและการที่จะทำแต่ละบัญชีมันไม่ใช่ง่ายๆเลยนะ
เหมือนกับผมคนเดียวต้องทำงานแทนนักบัญชีทุกคนในบริษัทอย่างงั้นแหละ
ตอนนี้ผมก็เลยต้องมานั่งอ่านข้อมูลก่อนจะแก้บัญชีของแต่ละแผนกด้วยตัวเองเพราะผมคงให้คนที่ท่านประธานไม่ไว้ใจกลับไปแก้ให้ไม่ได้
“...บ่ายโมงเหรอ”ผมพึมพำหลังจากเหลือบมองดูนาฬิกาข้อมือ
เหลืออีก4ชั่วโมง...อย่างน้อยก็ขอแก้ข้อมูลให้ถูกต้องก่อนละกัน
ผมมองเอกสารกับบัญชีที่ถูกส่งมาให้สลับกันไปมาก่อนจะวงกลมสิ่งที่ผิดแล้วใช้ดินสอแก้ให้เป็นไปตามจำนวนที่ถูกต้อง...ผมนั่งทำไปเรื่อยๆจนในที่สุดการแก้ไขบัญชีของแผนกบุคคลเสร็จจนได้
“เฮ่อ...เหนื่อยซะมัด”ผมพึมพำก่อนจะยืดแขนขาเพื่อคลายอาการเมื่อยจากการนั่งท่าเดิมไม่ขยับไปไหนเลยตั้งแต่เช้า
ผมก้มมองนาฬิกาข้อมืออีกครั้งตอนนี้เป็นเวลาเกือบ5โมงแล้ว
ใกล้ได้เวลาเลิกงานแล้วสินะ
แปลว่าเดี๋ยวเทมคงจะมาหาผมแล้วล่ะ
อ่า..พอพูดถึงเทมหลังจากที่เทมของผมเป็นแฟนในวันนั้นทุกอย่างมันค่อนข้างจะเหมือนเดิม...ผมมาทำงานและกลับพร้อมกับเทมเหมือนเดิม
เขามักจะอ้อนและหยอดคำหวานหน่อยๆใส่ผมเหมือนปกติ
และบางวันผมก็จะชวนเทมมากินข้าวที่ห้องผม
แต่ที่ไม่ปกติก็คือไอ้การชอบตอดเล็กตอดน้อย...แบบว่าเวลาผมเผลอๆอย่างตอนทำอาหารอยู่เทมก็ชอบเข้ามาข้างหลังแล้วก็กอดผมแน่นก่อนจะหอมแก้มผมซ้ายขวา...ทำให้ผมเขินจนเกือบจะใช้ทัพพีฟาดเข้าให้แล้วไหมล่ะแถมกว่าจะปล่อยผมก็เล่นผมซะหน้าไหม้เกรียม...
หอมอยู่นั่นแหละแก้มผมน่ะ
มันมีอะไรดีนักนะอยากรู้จริงๆ
ใช่ๆ...อีกอย่างคือจูบ...หลังจากที่ผมโดนกระหน่ำจูบในวันที่ถูกขอเป็นแฟนนั่นผมก็ไม่ยอมให้เทมจูบอีกเลย...ก็มันทั้งเขินทั้งอายแถมยังรู้สึกแปลกๆเหมือนวูบๆที่ท้องน้อยแล้วอารมณ์มันเหมือนจะเตลิดแบบฉุดไม่อยู่ถ้าผมยังยอมให้เทมจูบต่อไปแบบนั้น...แต่ด้วยลูกอ้อนของเทมที่ผมแพ้ทางซะเหลือเกินจนในที่สุดผมก็ยอมอ่อนให้จนได้...
ตอนแรกผมยอมให้เทมจูบแค่อาทิตย์ละครั้งแต่เทมส่ายหัวดิ๊กแล้วบอกว่า
‘เดี๋ยวพี่นัทก็จะกลับไปทำงานที่เดิมแล้ว...แบบนี้ผมก็ได้จูบพี่อีกแค่ไม่กี่ครั้งน่ะสิ...พี่จะใจร้ายกับผมได้ลงคอเลยเหรอครับ’
ตามนั้นล่ะ...ลูกอ้อนมาแบบจัดเต็มทั้งทางสายตาท่าทางและน้ำเสียง...จนสุดท้ายก็ต้องยอมให้กับไอ้หมาน้อยลามกนั่น...
จูบวันละ1ครั้ง
คือสัญญาที่ผมไม่อยากจะรักษาเลยสักนิด
ก็วันละครั้งน่ะ...ใครว่าแค่จูบ ปล่อยแล้วจบ
ไอ้เด็กลามกนั่นเล่นทุกอย่างทั้งจูบ ดูด เม้ม สัมผัสปากผมในทุกๆที่แล้วก็จูบนานแบบว่าผมแทบจะขาดใจตายในทุกครั้งที่ถูกจูบเลย
แม้ว่ามันจะรู้สึกดี
อ่า...ยอมรับก็ได้ว่าดีมาก
แต่การที่มันดีเกินไปทำให้ผมเกิดอารมณ์ขึ้นมาได้อย่างง่ายๆ
วันแรกๆที่โดนจูบน่ะไม่เท่าไหร่หรอก
และประมาณวันที่4...เทมได้งัดประสบการณ์ที่แสนช่ำชองมาใส่ผมซะจนผมต้องกลับไปช่วยตัวเองในห้อง...และที่น่าอายคือผมคิดถึงเทมตอนที่ผมเสร็จ
น่าอาย
น่าอายสุดแบบที่ผมไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว!!
หรือว่าผมจะติดเชื้อลามกจากเทมมากันนะ
ให้ตายเถอะ!
คงไม่ต้องถามใช่ไหมว่าวันต่อๆมาเป็นยังไง?
ผมไม่ใช่พวกที่มีอารมณ์ทางเพศสูงนักเพราะผมชอบที่จะนั่งอ่านหนังสือหรือไม่ก็ทำอาหารมากกว่าและเพราะผมทำงานบัญชีเวลาที่จะคิดเรื่องพวกนี้มันเลยไม่ค่อยจะมี
แต่พอถูกเทมจูบอย่างเร่าร้อนที่มีชั้นเชิงสูงกว่ามากๆเท่านั้นแหละ
ผมแทบอยากจะกลายเป็นไอน้ำไปซะจริงๆ
ทำไมถึงได้ช่ำชองขนาดนี้นะ?
แต่ก็อย่างว่าเทมเองก็หน้าตาดีการที่จะมีผู้หญิงเข้าหามันเป็นเรื่องปกติ
แต่ไอ้ทั้งตอดเล็กตอดน้อยหรือจูบน่ะมันยังไม่เท่ากับอีกเรื่องที่ผมต้องเจอ
เรื่องอะไรน่ะเหรอ?
ก็...
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
แอ๊ดดด
“พี่นัท...วันนี้ไปนอนห้องผมนะครับ”เทมเคาะประตูก่อนจะเปิดเข้ามาโดยที่ผมยังไม่ได้เชิญแต่มันก็เป็นปกติแล้วล่ะ…ผมเป็นคนบอกเองว่าให้เปิดเข้ามาได้เลย
“อีกแล้วเหรอ...เมื่อวานก็พึ่งจะไป”ผมมองหน้าเทมอย่างเอือมๆ
ใช่แล้วครับ
เรื่องที่ว่าก็คือ...
เทมให้ผมไปนอนด้วย
คำมันอาจจะดูแปลกๆไปสักหน่อยแต่ความจริงคือก็แค่ย้ายไปพักด้วยกันแล้วก็นอนห้องเดียวกันเท่านั้นเอง...ความจริงการอยู่กับเทมมันก็ไม่ได้แย่นะ
ผมคิดว่ามันค่อนข้างมีความสุขด้วยซ้ำ...การที่อยู่ห้องเดียวทำให้ผมมีเวลาให้เทมมากขึ้นแม้ว่าผมจะต้องขนงานมาทำแต่เทมก็ไม่เคยบ่นบางครั้งก็มาช่วยผมแยกเอกสารหรือไม่ก็จะคอยนั่งอยู่ข้างๆเป็นกำลังใจให้
ทำให้ผมรู้สึกมีความสุขมากอย่างที่ไม่เคยเป็น
ผมอยู่คนเดียวมาจนชินชาพอได้มีเทมมาคอยดูแลคอยอ้อนยิ้มให้เวลาที่ผมมีปัญหา...ทำให้ผมรู้ได้เลยว่าผมรักเทมมากจริงๆ
แต่...การมีความสุขที่มากเกินไปทำให้ผมกลัว
ถ้าผมกลับไปทำงานที่เดิมแล้วต้องอยู่คนเดียวแบบเดิม...ผมจะทำยังไงง?
ผมจะอยู่ได้ใช่ไหม?
“นะครับพี่นัท...อยู่ด้วยกันเถอะ...ผมอยากอยู่กับพี่นัทให้นานที่สุดนี่นา”เทมเดินมาหาผมที่โต๊ะก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนตามแบบฉบับ
ผมชอบเวลาที่เทมอ้อนผมแบบนี้
มันรู้สึกเหมือนผมได้เป็นคนสำคัญของเทม
“เฮ่อ...ให้แค่วันนี้วันเดียวนะ”ผมถอนหายใจก่อนจะบอกเทมด้วยท่าทางยอมแพ้
“ครับ”เทมยิ้มรับหน้าบานก่อนจะมาช่วยผมเก็บของด้วยท่าทางที่ร่าเริงสุดๆ
ตอนขากลับเทมเป็นคนขับโดยที่ผมนั่งอยู่ข้างๆ...ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงคอนโดและพวกเราก็หยุดอยู่หน้าห้องหมายเลข1403หรือห้องของเทมนั่นเอง
เทมเดินนำผมเข้ามาในห้องโดยที่มีผมเดิมตามเข้ามา....ห้องของเทมก็คล้ายๆกับห้องของผมที่มีห้องรับแขกที่มีโซฟาชุดอยู่ตรงหน้าโทรทัศน์จอใหญ่ถัดไปด้านหลังก็เป็นห้องครัวแต่ห้องครัวของเทมต่างจากห้องผมคนละขั้วเลยล่ะ
ห้องผมจะมีอุปกรณ์สำหรับทำอาหารอยู่มากมายแต่ในครัวของเทมกลับมีแค่ถ้วยจานชาม...ช้อนส้อมและมีดด้ามเล็กๆเท่านั้นเอง
เท่าที่ผมสังเกตเทมไม่เคยทำอาหารกินเองเลยสักครั้งแปลว่าคงทำอาหารไม่เป็นแน่ๆแต่เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาเพราะผมทำอาหารเก่งแถมยังชอบทำด้วย...ผมไม่ปล่อยให้เทมอดแน่นอน
“เทม...วันนี้อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม?”ผมตะโกนถามเทมก่อนจะเปิดตู้เย็นดูของสดที่อยู่ภายใน....ของสดพวกนนี้ผมเป็นคนซื้อมาใส่ไว้เมื่อวันก่อนเองแล้วผมยังซื้ออุปกรณ์ที่จำเป็นในครัวเล็กๆน้อยๆมาเตรียมไว้ในครัวห้องเทมด้วย
ไม่งั้นจะทำอะไรทีผมก็ต้องวิ่งไปวิ่งมาระหว่างห้องตัวเองกับเทมซึ่งมันเปลืองเวลามากผมก็เลยตัดปัญหาโดยการซื้ออุปกรณ์ที่จำเป็นมาเตรียมไว้นี่แหละ
หมับ!
“อ๊ะ!...”ผมสะดุ้งจากแรงโอบรัดจากแขนของเทม...ทำเอาผมเกือบทำไข่ตกแนะ
“...อะไรก็ได้เหรอครับ?”เทมยืนหน้าเข้ามาแถวๆต้นคอผมก่อนจะกดจูบลงเบา
เห็นไหมล่ะตอดได้ตอดดีจริงๆ
มีโอกาสหน่อยเป็นแทะเล็มตลอดเลย
“อืม...อยากกินอะไรล่ะ?...อื้อ~...ห้ามให้เป็นรอยนะ”ผมหันไปมองตาขวางทันทีที่แรงจูบที่ต้นคอเริ่มเปลี่ยนเป็นเม้มเบาที่ต้นคอผม
ผมไม่อยากให้มีรอยเกิดขึ้นโดยเฉพาะที่เห็นชัดๆอย่างคอแบบนี้
ไม่ใช่ว่าผมอายหรืออยากจะปิดบังใครเรื่องที่คบกับเทมอยู่หรอกนะ
ผมกลัวว่าเทมจะเสียหายน่ะสิ
การที่ถูกมองว่ามาชอบผู้ชายแบบนี้สำหรับผมไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรและผมก็ไม่จำเป็นต้องแคร์สายตาของคนรอบข้างมากด้วยแต่ในทางตรงข้าม...เทมพึ่งจะจบมหาลัยและพึ่งเข้าทำงานไม่นานการที่มีข่าวเสียๆหายๆอย่างการมาคบผู้ชายแบบผมมันอาจทำให้เทมถูกมองในแง่ไม่ดีได้ซึ่งผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้น
“พี่นัท”
“อะไรล่ะ?”ผมถามเมื่ออยู่ๆเทมเรียกชื่อผมพร้อมกับอ้อมกอดที่รัดแน่นขึ้น
“ผมบอกว่า..อยากกินพี่นัท”เทมกระซิบเสียงเบาก่อนจะหอมแก้มผมเน้นๆจนเกิดเสียงดัง ฟอดด
ฉ่า!
“...ไอ้เด็กลามกนี่!!”สิ้นเสียงเทมผมก็แทบจะปาไข่ใส่หัวเลยล่ะ
กินพี่นัทบ้าอะไรเล่า!
ใครจะยอมให้กินกัน!!
“ยิ่งพี่หน้าแดงแบบนี้ผมยิ่งอยากกินนะ”เทมกระซิบเบาๆก่อนที่จะจูบเบาๆที่ขมับผมก่อนจะคลายอ้อมกอดออก
“ไปกินนมไป๊!!”ผมรีบหันไปหาพร้อมตะโกนขึ้นด้วยความเขิน
“ถ้านมพี่น่ะ...ผมจะกินไม่ให้เหลือเลย”เทมตอบกลับทันทีด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์
“....”ทำเอาผมถึงกับไม่กล้าพูดอะไรออกไปเลย...ถ้าพูดแล้วถูกหยอดกลับแบบนี้ผมได้เขินตายแน่ๆ
ผมไม่เข้าใจว่าเทมกล้าพูดออกมาได้ยังไง
แค่คิดผมก็อายแทนแล้ว
หลังจากจบการหยอดนิดๆหน่อยๆของเทมพวกเราก็ได้กินข้าวกับต้มยำไก่ ผัดผักกุ้งและหมูอบโดยที่มีเทมคอยให้กำลังใจอยู่ตลอดการทำอาหารมื้อนี้..ความจริงเทมก็แค่ยืนอยู่เฉยแล้วส่งรอยยิ้มาให้ผมเท่านั้นแหละ
คงมีคนคิดใช่ไหมว่าทำไมผมถึงไม่ให้เทมช่วยเตรียมของอะไรพวกนี้...ผมเคยให้แทมหั่นผักกาดขาวแต่สิ่งที่ได้มาคือผักกาดขาวเส้นยาวๆที่ถูกหั่นแบบนั้นทั้งหัว...หลังจากนั้นผมก็ไม่เคยให้เทมเตรียมของอีกเลย
หลังจากผ่านมื้ออาหารไปผมก็นั่งทำงานสักพักโดยที่ให้เทมเข้าไปอาบน้ำก่อน...พูดถึงอาบน้ำก็ทำให้ผมนึกเหตุการณ์เมื่อวานออก
อย่างที่บอกไปเมื่อวานผมนอนที่ห้องเทมและเมื่อคืนผมตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะอยากเข้าห้องน้ำแต่พอมองดูข้างๆกลับไม่พบเทมนอนอยู่แถมเวลาก็บอกเวลาตี3เข้าไปแล้ว
ผมเลยคิดว่าเทมอาจจะไปเข้าห้องน้ำเหมือนกัน...ผมเลยลุกขึ้นเดินไปทางห้องน้ำที่ผมเริ่มเห็นแสงไฟที่ถูกเปิดไว้
แต่พอผมเดินเข้าไปใกล้ๆผมกลับได้ยินเสียงบางอย่างที่ทำให้ผมตัวแข็งทื่อและหายปวดเข้าห้องน้ำไปเลยทีเดียว
เสียงอะไรน่ะเหรอ?
ก็เสียงเทมไง?
ถ้าจะถามว่าประโยคแบบไหน?
หึ...ก็แค่...
‘อืม!...พี่นัท....อื้อ!...พี่...ซี๊ดด~...’
‘ผมรักพี่..อื้อ!...อึก!....อ๊าาาา~’
ใช่...มันคงไม่มีอะไรหรอกถ้าเป็นการช่วยตัวเองธรรมดาๆเพราะยังไงเทมก็ยังถือว่าเป็นวัยรุ่น...เขาย่อมมีความต้องการที่มากเป็นปกติอยู่แล้ว
แต่ที่ไม่ปกติก็คือชื่อผมมันหลุดไปตอนที่เทมช่วยตัวเองได้ยังไง!!
แต่ผมหันกลับมามองตัวเองที่เคยช่วยตัวเองโดยคิดถึงเทมไปด้วยก็ทำให้อดหน้าแดงไม่ได้...เทมเองก็เหมือนกับผมที่คิดถึงอีกฝ่ายเวลาช่วยตัวเอง
ผมไม่รู้ว่าเขาทำแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว
แต่บอกตามตรงผมรู้สึกดีนะ
เทมไม่เคยบังคับให้ผมมีอะไรกับเขาเลยสักครั้ง
ไม่เคยแม้แต่ให้ผมช่วย
ทั้งๆที่ผมก็เป็นแฟนเขา...ถ้าจะให้ผมช่วย...
อ่า~...เอาตามตรงผมก็คงไม่กล้าทำให้หรอก
ก็ผมทำไม่เป็นนี่นา
แต่ถ้าแค่มือ...
ผมว่าผมยอมที่จะทำให้เทมนะ
เพราะผมไม่เคยรังเกียจเขาเลยสักนิด
แต่เพราะเขาไม่บอกให้ผมช่วย...เพราะงั้นผมก็ทำเป็นไม่รู้ต่อไปละกัน
ถึงผมจะรู้ว่าเทมกำลังอดกลั้นอยู่มากก็ตามทีเถอะ
การทำงานของผมผ่านไปเรื่อยๆโดยที่ในหัวมีแต่เรื่องของเทมอยู่เต็มไปหมด...ผมค่อนข้างสับสนว่าควรจะทำยังไงดีถ้าเทมเกิดมีอารมณ์ขึ้นมาแบบเมื่อวานอีก
ตอนที่ผมคบกับผู้หญิงผมไม่เคยมาคิดอะไรมากเพราะผู้หญิงที่ผมเคยคบค่อนข้างจะเชี่ยวเรื่องพวกนี้...เธอจัดการทุกอย่างเองโดยที่ผมเพียงแค่อยู่เฉยๆเท่านั้นเพราะงั้นผมถึงได้มานั่งคิดอยู่นี่ไงว่าการที่คบกันแล้วผมควรจะทำให้เทมบ้างดีไหม?
หรือว่าผมควรจะรอให้เทมมาขอผมก่อนดี?
มันจะดูเหมือนผมเล่นตัวเกินไปไหม?
ผมรักเทมมาก....มากจนผมคิดว่าผมยอมถ้าคนคนนั้นคือเทม
แต่ท้ายที่สุดแล้วผมก็กลัวเจ็บอยู่นั่นแหละ
เห็นมีคนเคยพูดว่าครั้งแรกเจ็บเจียนตาย
แค่คิดผมก็ไม่ไหวแล้ว
แกร็ก!
“ผมอาบน้ำเสร็จแล้วครับพี่นัท”เทมเปิดประตูห้องนอนออกมาบอกผม
ตอนนี้เทมอยู่ในชุดนอนเสื้อยืดคอกว้างสีเทากับกางเกงบ๊อกเซอร์สีน้ำเงิน...ผมสีน้ำตาลอ่อนที่เปียกลู่ลงเกือบติดกับศีรษะยิ่งทำให้ดูเซ็กซี่มากขึ้นไปอีก
อ่า...เทมหล่อสุดๆเลย
“งั้นพี่ไปอาบต่อเลยล่ะกัน”ผมบอกเทมก่อนจะเก็บเอกสารที่อ่านค้างไว้อย่างรีบๆ
“เดี๋ยวผมเก็บให้ครับ....พี่นัทไปอาบน้ำเถอะ”เทมเดินเข้ามาก่อนจะหยิบเอกสารจากมือผมไป
“แต่...”
“ถ้าแต่อีกผมจะจูบ...อย่าลืมสิว่าวันนี้ผมยังไม่ได้จูบพี่เลย”เทมเอ่ยกับผมด้วยแววตาเจ้าเล่ห์
“...ถ้าเอกสารพี่หายเทมตายแน่”ผมบอกเทมเสียงแข็งแล้วหันหลังเดินเข้าไปในห้องนอนโดยที่ได้ยินเสียงหัวเราะตามหลังมาติดๆ
ผมใช้เวลาอาบน้ำตอนเย็นค่อนข้างนานกว่าผู้ชายปกติสักหน่อยเพราะผมชอบที่จะยืนให้สายน้ำค่อยๆไหลผ่านตัวผมไปอย่างช้าๆ...มันเหมือนเป็นการผ่อนคลายของผมก็ได้มั้ง
พอผมออกมาจากห้องน้ำก็เห็นเทมนอนรออยู่ที่เตียงแล้ว
สองขาเรียวของวรนัตรรีบก้าวไปข้างเตียงก่อนจะมุดตัวลงไปใต้ผ้าห่มแล้วหันไปหาเทมที่มองผมอยู่ก่อนแล้วด้วยรอยยิ้ม
“นอนกันเถอะ”ผมบอกเทมเบา
“วันนี้ผมยังไม่ได้จูบเลยนะครับ”เทมทักท้วงก่อนจะขยับตัวมาคร่อมผมไว้
“...ไม่จูบสักวันไม่ได้เหรอ?”ผมพลิกตัวนอนหงายแล้วถามเทมออกไปตามตรงด้วยเสียงอ่อยๆ
“ได้...แต่ผมคงจะขาดใจแน่ๆ...ผมรู้ตัวว่าได้คืบจะเอาศอกแต่พอคิดว่าอีกไม่กี่อาทิตย์พี่ก็จะกลับไปที่ชลแล้วผมก็รู้สึกอยากจะครอบครองพี่ไว้ให้ได้มากที่สุด...เพื่อที่พี่จะได้ไม่ลืมผมเวลาที่เราต้องไกลกัน”เทมบอกผมด้วยน้ำเสียงเศร้าๆกับแววตาที่สั่นระริกจนผมอดไม่ได้ที่จะสงสาร
ไม่ใช่แค่ผมที่ที่คิดถึงเวลาที่ต้องจากกันสินะ
ไม่มีรู้ว่าความรักที่ห่างกันมันจะยังไปได้สวยอยู่ไหม?
จึงไม่แปลกเลยที่เทมจะอยากเก็บทุกช่วงเวลาให้มีแต่ความทรงจำที่มีค่า
“พี่ไม่มีวันลืมเทมหรอก...”ผมเอื้อมมือไปคล้องคอเทมก่อนจะดึงลงมาช้าๆปากของพวกเราประกบกันก่อนจะเปลี่ยนจากจูบธรรมดาเป็นจูบที่แสนเร่าร้อนจนทำให้อุณหภูมิในร่างกายเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ
“อืมมม~...อื้ออ~...อึก!...”ผมครางออกมาเพราะความรู้สึกที่ดีเกินไป...เมื่อถูกเทมสัมผัสร่างกายผมมันเหมือนจะละลายกลายเป็นไอน้ำ
สติแทบจะหายไม่หลงเหลือ
ที่สัมผัสได้มีแค่ความสุขที่ล้นทะลักออกมา ทุกครั้งที่ลิ้นของเทมเข้ามาเกี่ยวพันและสัมผัสลิ้นของผมแบบเน้นๆก่อนจะเคล้าคลึงและดูดเม้มจนผมรู้สึกแปลกๆ
“อึก!...”ผมสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสัมผัสได้ว่ามีส่วนร้อนของเทมค่อยๆขยายขึ้นจนโดนกับต้นขาของผม...ความร้อนที่แผ่ออกมาทำให้ผมถึงกับหน้าขึ้นสี
เทมมีอารมณ์เพราะจูบผม!!??
“อ่า~...แฮ่กๆ...”ในที่สุดเทมก็ยอมละออกมาริมฝีปากผม...ทำเอาผมถึงกับต้องรีบโกยอากาศเข้าปอดอย่างรวดเร็วก่อนที่จะขาดใจไปซะก่อน
“อ่า!...พี่นัท...พี่สุดยอดเลย...ผมขอโทษที่เกิดอารมณ์แบบนี้...น่าอายชะมัดเลย...เดี๋ยวผมมานะพี่นอนไปก่อนได้เลย”เทมบอกก่อนจะค่อยๆขยับออกจากตัวผม
หมับ!
“....”ผมดึงแขนเทมไว้ก่อนจะเม้มปากตัวเองแน่นโดยที่ความคิดในหัวเริ่มตีกันไปหมด
อาจจะเพราะความเบลอจากที่ถูกจูบเมื่อกี๊
หรืออาจจะเพราะบรรยากาศพาไป
ไม่ก็อาจเป็นเพราะความรู้สึกลึกๆของผมเอง
ที่ทำให้เอ่ยคำพูดที่แสนน่าอายนั่นออกไป...
“ให้พี่...ช่วยไหม?”
.......................................................................................................................................
สวัสดีคะ
มาอัพตอนต่อไปแล้วนะรอกันนานไหมคะ?
ตอนนี้อาจทำให้คนอ่านทุกท่านค้างไปสักหน่อย
ช่วยลุ้นไปกับตอนหน้าด้วยนะคะว่าเทมจะทำยังไงเมื่อพี่นัทพูดถึงขนาดนี้ เทมของเราจะอดใจไหวไหม?
ตอนหน้าเรายังไม่ลง ตอนที่20นะคะ(อย่าพึ่งมองเราแบบนี้เน้ออ)...เราจะมาลงตอนพิเศษวันสงกรานต์ แทนคะเพราะงั้นอาจทำให้ทุกท่านค้างยาวไปยันอาทิตย์หน้า(ขอโทษด้วยคะ)
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์ และกำลังใจที่ทำให้เรามีแรงฮึดที่จะเขียนต่อ...บอกตรงๆว่าเราไม่เคยแต่ง เรื่องไหนจบเลย(อ้าว)...แต่เรื่องนี้เราจะพยายามมอย่างเต็มที่คะ
ไว้เจอกันใหม่วันสงกรานต์นะคะ
nicedog
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ
ความคิดเห็น