[SF] หวาน #ฮันวอน

ข้อมูลเบื้องต้น

B E R L I N ❀

เนื้อเรื่อง

หวาน

Hanhae X Jaewon

จองฮันเฮติดหวาน

                ตั้งแต่เด็กๆฮันเฮมีความชื่นชอบของหวานทุกชนิด ในทุกวันจะต้องได้ทานขนมหวาน น้ำหวาน หรือของหวานอะไรก็ได้ก่อนไปโรงเรียนและก่อนเข้านอน ด้วยนิสัย(ไม่ดี)แบบนี้เลยทำให้ช่วงหนึ่งของชีวิตเขามีรูปร่างที่ใหญ่โตเกินกว่าคนในรุ่นราวคราวเดียวกัน

แต่วันนึงชีวิตมันก็ต้องมีจุดเปลี่ยนกันบ้างเป็นธรรมดา

และจุดเปลี่ยนนั้นเกิดตอนเขาอายุยี่สิบ

.

.

“ถ้ามึงมาที่นี่เพื่อฟังเพลงแล้วกินโค้กเฉยๆแบบนี้ ก็กลับไปเลยไป”  เสียงหนึ่งในกลุ่มเพื่อนของเขาดังขึ้นพร้อมเอาแก้วเบียร์ในมือมาเขี่ยแก้วโค้กของเขาจนเกือบจะหก

“อ่าว แล้วในคลับนี่กินโค้กไม่ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ก็เห็นมีขาย” ฮันเฮถามพลางเลิกคิ้วกวน

“ขายให้มึงคนเดียวแหละไอ้ห่-า นี่อายุยี่สิบละนะ โตจนเข้าคลับได้เองแล้วยังติดหวานไม่เลิกอีก”

“ทำไมต้องเลิกวะ ก็อร่อย” 

“อ่ะ งั้นมึงลองนี่...”   แก้วเบียร์ที่มีเบียร์ยี่ห้ออะไรไม่รู้เติมเต็มอยู่ถูกส่งมาตรงหน้าเขา ฮันเฮวางแก้วโค้กในมือลงแล้วเอื้อมมือไปรับเอาเบียร์แก้วเย็นนั้นมา ฟองเบียร์นุ่มที่ปริ่มๆอยู่ตรงขอบแก้วมันอาจจะทำให้ใครหลายคนที่ชื่นชอบเครื่องดื่มชนิดนี้ต้องกลืนน้ำลาย

แต่สำหรับฮันเฮแล้วไม่ใช่

เมื่อกี้ได้ลองชิมแล้วก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่ใช่

และเหตุผลข้อเดียวของความรู้สึก ‘ไม่ใช่’ คือ

เบียร์ไม่หวาน

“ไอ้ห่-า.. ไม่หวานเลย กินกันได้ยังไง เอาคืนไป”  ฮันเฮเลียริมฝีปากเล็กน้อยเพื่อจัดการคราบเบียร์ที่ติดอยู่ ก่อนจะยื่นมือเพื่อคืนแก้วเบียร์ให้เพื่อน แต่แก้วนั้นถูกดันกลับมาที่เดิม

“ฮันเฮมึงควรเรียนรู้ว่าของบางอย่างไม่ต้องหวาน ก็อร่อย”

“.....”

“เพราะงั้นแดกให้หมด”

แก้วที่หนึ่งต่อด้วยสอง สาม และสี่... พอสมองเริ่มแยกไม่ออกระหว่างความหวานกับไม่หวานของเบียร์ มันก็พลันแยกไม่ออกไปด้วยว่าแต่ละคนที่เข้ามาหาเขานั้นหน้าตาเป็นยังไง เสียงแก้วชนแก้วดังกระทบต่อเนื่องจากผู้หญิงที่รายล้อมเขาอยู่ แน่นอนว่าอะไรแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นตอนที่เขายังมีความสุขกับการกินโค้ก(น่าแปลกอยู่เหมือนกัน) เพลงที่ดีเจเปิดอยู่ตอนนี้จำได้ว่าเมื่อก่อนมันก็ไม่ค่อยเพราะ แต่อยู่ๆมันก็กลายเป็นเพลงที่เพราะ(มาก)ไปซะอย่างงั้น ถ้าจะให้พูดตรงๆก็คือเบียร์ทำให้อะไรก็ดูสนุกไปหมด ที่สำคัญเขาสามารถอยู่ร่วมกับเพื่อนฝูงได้โดยไม่ถูกไล่กลับบ้าน และไม่ต้องสั่งโค้กเพิ่ม

นี่แหละคือจุดเปลี่ยน

เปลี่ยนจากติดโค้กมาติดเบียร์.

จองแจวอน

ไม่หวาน

แต่ฮันเฮชอบ

แจวอนนับเป็นสิ่งที่สองบนโลกที่(แทบจะ)ไม่มีความหวานแต่ฮันเฮก็ยังชอบอยู่ ความจริงแล้วความสัมพันธ์ของพวกเขามันเลยคำว่าชอบหรือไม่ชอบมาตั้งนานแล้ว แค่อยากจะเปรียบเทียบให้เห็นว่านอกจากเบียร์ แจวอนยังเป็นอีกอย่างนึงที่ฮันเฮยอมอ่อนข้อให้

เพราะฮันเฮยึดถือคติของเพื่อน

‘ของบางอย่างไม่ต้องหวาน ก็อร่อย’

.

.

“เมื่อไหร่พี่จะลดปริมาณเบียร์ลงบ้าง”  แจวอนที่เดินเข้ามาในห้องครัวตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ถามขึ้นเมื่อเห็นว่าฮันเฮกำลังจะหยิบเบียร์กระป๋องใหม่ออกจากตู้เย็น

“พี่ต้องทำงานต่อไง” เหตุผลของฮันเฮที่ชอบเอามาอ้างคือ ‘ทำงาน’ แล้วงานที่ว่านี่มันต้องให้ความคิดสร้างสรรค์ค่อนข้างเยอะ และจากประสบการณ์พี่ฮันเฮบอกว่าการกินเบียร์มันช่วยให้สมองส่วนความคิดสร้างสรรค์ทำงานได้ดีกว่าปกติ

ซึ่งแจวอนมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระ

“กระป๋องที่แล้วที่ผมหยิบไปให้นี่หมดแล้วเหรอ?”

“.......”   ฮันเฮหลบตา

“ถ้าพี่กินอีกกระป๋องผมว่าเมาแน่ๆ...”  แจวอนค่อยๆเดินเข้ามาใกล้คนตัวสูงแล้วเอามือรั้งข้อมือหนาขึ้น มือเล็กดึงกระป๋องเบียร์ที่ลดความเย็นลงไปบ้างแล้วออกจากมือของฮันเฮในเสี้ยววินาทีแล้ววางกลับเข้าไปในตู้เย็น ก่อนจะย้ายทั้งสองมือไปประคองใบหน้าของคนเป็นพี่ไว้แล้วลูบไล้ตรงแก้มเบาๆ “....แค่นี้แก้มพี่ก็แดงหมดแล้ว พอก่อนนะครับ”

ฮันเฮเหมือนจะยอมโอนอ่อนผ่อนตามคำพูดของแจวอนในจังหวะที่โดนน้องลูบแก้มพร้อมสายตาแบบที่แจวอนชอบทำบ่อยๆเวลาอยากได้อะไร...

แต่ครั้งนี้แตกต่างออกไป

สิ่งที่ฮันเฮต้องการในขณะนี้คือการทำงานของสมองที่ดีขึ้นในด้านความคิดสร้างสรรค์

และฮันเฮเชื่อว่าบางอย่างที่อยู่ในตู้เย็นนั้นช่วยได้

“งั้นพี่ขอลองแชมเปญที่ได้มาใหม่เมื่อวานนิดนึงได้มั้ย?

แจวอนที่ยังไม่ปล่อยมือจากแก้มของฮันเฮเลิกคิ้วขึ้นสูง

“ปกติพี่ไม่กินแชมเปญนี่ แล้วไหงอยู่ๆ..”

“มีคนให้มา”

แจวอนพยักหน้าตอบตกลงแบบไม่เต็มใจนัก แต่อีกคนสัญญาว่าขอลองแค่แก้วเดียวก็เลยปล่อยเลยตามเลย แชมเปญขวดใหญ่ถูกนำออกมาจากช่องที่มีความเย็นสูงสุดรองจากช่องแช่แข็ง จากที่แจวอนพอรู้มาบ้างคือแชมเปญต้องกินในอุณหภูมิที่เย็นถึงเย็นจัดเพื่อรักษารสชาติ เพียงไม่นานแชมเปญก็ถูกเทลงแก้วทรงสูง ฟองมากมายที่แจวอนเกลียดนักหนาปรากฏออกมาให้เห็น

แจวอนไม่ชอบที่แชมเปญมีความซ่า ต้องกินแบบเย็นจัด และไม่อร่อย

ต่อให้แชมเปญราคาแพงแค่ไหนก็ไม่อร่อย

สรุปได้ง่ายๆ

แจวอนไม่ชอบแชมเปญ

“หวานมั้ย?”   แจวอนถามคนเป็นพี่ที่เพิ่งจัดการแชมเปญในแก้วจนหมด

“ไม่ค่อยอ่ะ แต่ซ่าดี”

“ก็นึกอยู่แล้วล่ะว่าคนติดหวานแบบพี่น่าจะไม่ชอบหรอก”

“ทำไมอ่ะ? บางอย่างไม่ต้องหวาน ก็อร่อยนะ”  ฮันเฮยังคงใช้คติของเพื่อนอยู่เสมอมา

 “สำหรับคนอื่นที่ไม่ติดหวานอ่ะใช่ แต่นอกจากเบียร์แล้วคนแบบพี่จะชอบอะไรได้อีก”

“แจวอน”

“.....”

“แจวอนไงที่ไม่หวาน แล้วพี่ยังชอบอยู่”

“...เดี๋ยวนะ นี่พี่เอาอะไรมาตัดสินว่าผมไม่หวาน”  ร่างเล็กขยับเข้าประชิดตัวฮันเฮพร้อมเงยหน้าสบตาแบบเอาเรื่อง “ถ้าเทียบกันแล้ว... แชมเปญแก้วเมื่อกี้อาจจะหวานน้อยกว่าผมด้วยซ้ำ”

“พี่ไม่เชื่อ”

แน่นอนว่าการพิสูจน์คำพูดของแจวอนทำได้ไม่ยาก

มือไม้สะเปะสะปะของแจวอนในยามที่ควานหาที่ยึดเหนี่ยวไม่เจอได้พลาดไปปัดแก้วทรงสูงที่เหลือแชมเปญเพียงเศษเสี้ยวจนหวิดจะตกเคาท์เตอร์ครัว ดีที่ฮันเฮรวบมือบางนั่นไว้ได้ทันแล้วรั้งนำเบาๆให้แจวอนยกแขนขึ้นมาคล้องคอเขาไว้ มือหนาข้างหนึ่งรั้งใบหน้าเล็กให้มารับจูบจากเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เหตุผลที่ต้องทำแบบนั้นเพราะในตอนแรกที่ยังมีรสชาติของแชมเปญติดปลายลิ้นอยู่อะไรๆมันก็ดูไม่น่าพอใจไปซะหมด... ฮันเฮไม่สามารถแยกได้เลยว่าความหวานที่เกิดขึ้นนั้นเกิดจากอะไร

.

เวลาผ่านไปสักพักจนคิดว่าถ้านานกว่านี้ต้องมีคนใดคนหนึ่งขาดอากาศหายใจ

แล้วก็เป็นแจวอนที่ผลักอกฮันเฮออก

“...พี่ขอโทษ”   ฮันเฮผละออกตามแรงผลัก พูดขอโทษพลางยกเอาปลายเสื้อแขนยาวที่ใส่อยู่มาเช็ดมุมปากให้น้อง

“....”    แจวอนไม่ตอบโต้เป็นคำพูดอะไร แต่ก็ยอมนิ่งให้เขาเช็ดแต่โดยดี

“แล้วเมื่อกี้... ขอบคุณที่ทำให้พี่รู้ว่าแชมเปญราคาแพงแค่ไหนก็ไม่หวานเท่าแจวอ-...”

“พูดมาก”

“....”

“พี่ไม่เมื่อยปากรึไง”   ปากบ่นอีกอย่าง แต่ใบหน้าที่ซับสีแดงระเรื่อนั้นบอกความหมายได้เป็นอีกอย่าง

หึ...

คำพูดที่บอกว่า ‘บางอย่างไม่ต้องหวาน ก็อร่อย’ คงใช้กับแจวอนไม่ได้อีกต่อไป

เพราะจองแจวอนตอนนี้น่ะทั้งหวาน

และ....

END.

พล็อตเมาๆ พอๆกับเครื่องดื่มมึนเมาทั้งหลายในเรื่องนั่นแหละค่ะ 555555555555555

ถ้ามีเยาวชนมาอ่านเยอะจะรู้สึกผิดมาก เพราะถือเป็นการมอมเมาเด็กๆ /พี่กราบขอโทษ

ฟิคนี้งานด่วนมาก สั้นมาก และงานมาดึกมาก(เป็นประจำ) เพราะงั้นถ้ามีคำผิดรบกวนแจ้งเลยนะคะ

ตอนนี้ตี4ละค่ะ ทั้งง่วง ทั้งเมา 5555555555

ปล.  คิดว่าเรื่องนี้ไม่น่าเกี่ยวอะไรกับสองเรื่องที่แล้วนะคะ แต่ถ้าจะโยงให้เกี่ยวก็อาจจะได้(มั้ง5555)

และการเอาแชมเปญมา ไม่ได้หมายถึงแชมเปญที่ชื่อแชมเปญ แต่หมายถึงแชมเปญที่เป็นแชมเปญจริงๆ

( /ใครจะเชื่อมึงคะ 5555555555555555 )

ฟิคไม่มี Tag >>>> หากใจดีอยากติชม เชิญคอมเม้นท์ได้ที่นี่เลยนะคะ *w*

หรือจะเมนชั่นมาในทวิตก็ได้ @Kii_mm ยินดีเสมอ /โปรยจูบ

ฝากฟิค #ฮันวอน เก่าทั้งสองเรื่อง Black or White และ Adaptation ด้วยนะคะ (http://my.dek-d.com/nicebox/writer/view.php?id=1376165) (http://my.dek-d.com/nicebox/writer/view.php?id=1379971)

นอนแล้วววว คร่อกกกก -.-Zzzz