[OS] DMHP & SMASP

ตอนที่ 11 : [ DMHP ] Hurt

 Warning : Hanahaki verse

Note : ทุกคนยังไม่ตายเจมส์ พอตเตอร์ ได้ปราบจอมมารไปแล้ว มัลฟอยได้รับการยกเว้นโทษเพราะช่วยพวกภาคีในวินาทีสุดท้าย 

ป.ล. หากใครยังไม่รู้จักหรือยังไม่เข้าใจ Hanahaki verse สามารถไปทำความเข้าใจที่ลิงก์นี้ได้นะฮะ

https://www.readawrite.com/c/f87f1001e60112f77a468489b6ac095b

---

กลิ่นดอกไม้ที่ฟุ้งกระจายทั่วห้องน้ำชายชั้นสอง กลีบดอกไม้ที่กระจายทั่วเต็มอ่าง กลีบขอดอกกุหลาบ[1]และดอกลิลลี่[2]สีขาวสะอาด เจ้าของร่างโปร่งสูงนั้นทรุดตัวลงข้างอ่างอย่างหมดแรง น้ำตาสีใสที่ไหลลงมาเปื้อนใบหน้าคม เขาปาดมันอย่างลวกๆ หยิบไม้กายสิทธิ์มาร่ายคาถาทำความสะอาด ก่อนที่จะหยิบเสื้อคลุมประจำบ้านสลิธีรินขึ้นมาสวมใส่จัดมันให้เรียบร้อย เสียบไม้กายสิทธิ์ลงที่เก็บดังเดิมและเดินออกไป

เดรโก มัลฟอยเดินไปตามโถงทางเดิน เขาคือบุตรชายของอดีตผู้เสพความตายกลับใจอย่างลูเซียส มัลฟอย เขาไม่ค่อยมีเพื่อนมากเท่าไหร่นักจะมีก็แต่แพนซี่และเบลสเพียงเท่านั้น เขาถือคติที่ผู้เป็นมารดาสอนมาตั้งแต่เขายังเยาว์วัย ว่ามีเพื่อนน้อยแล้วดี ยังดีกว่ามีเพื่อนมากแต่เขาไม่จริงใจ สองขาที่ก้าวไปยังห้องโถงเพื่อรับประทานอาหารในยามเที่ยง เขานัดกับเพื่อนทั้งสองเอาไว้

นั่งลงบนโต๊ะเพื่อสนทนากับมิตรทั้งสองที่มักสร้างเสียงหัวเราะให้เขาอยู่เสมอๆ แต่เขาไม่ได้สนใจสิ่งนั้นหูที่ฟังเบลสเล่ามุกตลกแล้วแพนซี่ขำตัวโยน แต่ดวงตาสีเทาอมฟ้านั้นจับจ้องไปที่บุตรชายของมือปราบมารชื่อดังตระกูลพอตเตอร์ คนที่เขาแอบรักมาตลอดและเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาเจ็บปวดมาถึงทุกวันนี้

เดรโก มัลฟอย เป็นโรคฮานะฮากิเพราะเขาแอบชอบแฮร์รี่ พอตเตอร์....

มันควรถึงเวลาแล้วหรือเปล่าที่เขาจะบอกความในใจให้ใครคนนั้นรู้แน่นอนเรื่องนี้ไม่เคยพ้นสายตาหญิงสาวคนเดียวในกลุ่มอย่าง แพนซี่ พาร์กินสัน  นั้นเป็นสาเหตุที่ทุกคนในกลุ่มของเขามานั่งเงียบในห้องนั่งเล่นสลิธีรินเช่นนี้ มีเพียงเสียงแตกของฟืนกับเสียงของคลื่นน้ำกระทุ้งกับกระจกกับความชื้นอันเป็นจุดเด่นของบ้านสลิธีริน เขานั่งก้มหน้า เขารู้ดีว่าไม่นานเพื่อนสาวก็ต้องจับได้เพราะในตอนนี้ดอกไม้มันเริ่มกัดกินใบหน้าของเขาแล้ว

เดรโกเคยคิดพยายามจะตัดมันออกจากใบหน้าคมนั้น แต่เมื่อได้ลงใบมีดไปแล้วความเจ็บปวดก็แล่นสู่ความรู้สึกของเขาทันที โลหิตสีชาดไหลลงมาตามกรอบหน้าคมลงมาถึงเสื้อเชิ้ตสีขาว ยังคงจำความรู้สึกนั้นได้ดีและก็ได้รู้ว่าพ่อทูนหัวของเขาต้องจากโลกใบนี้ไปด้วยสาเหตุจากโรคนี้

พ่อทูนหัวของเขา เซเวอรัส สเนป  จากไปเพราะหลงรักลิลลี่ พอตเตอร์ เขายังคงจำกลีบของดอกลิลลี่ที่ถูกใส่ไว้ในกล่องแก้วใส คุณน้าของเขาเรกูลัส แบล็กเป็นคนนำมันไปฝังงานศพที่ถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย เขายังคงจำวินาทีที่กล่องใบใสนั้นถูกฝังลงยังพื้นพิภพ ไม่นานเขาคงตามพ่อทูนหัวไป

มือเรียวตวัดปลายปากกาขนนกราคาแพงลงกระดาษหอมเนื้อดี เขียนคำสารภาพหาชายคนนั้นเขาไม่กล้าสู้หน้าพอจะไปเอ่ยคำว่ารักกับคนคนนั้น ปิดพนึกจดหมายลงคลั่งสีเขียวเข้มแล้วประทับตราบ้านมัลฟอย แม่เหยี่ยวสาวบนลงมาเกาะที่ไหล่กว้างอย่างรู้ใจ เขาผูกจดหมายและส่งให้วิหคตัวนั้นบินออกไป

จดหมายนั้นส่งไปถึงมือคนที่เขาแอบรักแล้วพ่อมดผมดำร่ายคาถาเผาจดหมายนั้นต่อหน้าต่อตาของเขาสถบสาปแช่งเขาดังก้องทั่วห้องโถง เหล่าผู้คนหัวเราะเยาะอย่างสะใจ สาสมแก่การที่เขาควรได้รับครอบครัวของเขาทำให้ลิลลี่ พอตเตอร์ต้องตาย

“คนอย่างนายมาชอบฉันเหรอมัลฟอย น่ารังเกียจวะ คนอย่างนายสมควรได้รับความรักด้วยเหรอวะ เหอะน่าสมเพช”

แล้วพ่อมดแห่งบ้านกริฟฟินดอร์ก็เดินจากไปทิ้งให้เขาขาอ่อนทรุดตัวลงบนพื้น รอยยิ้มแห่งความสมเพชตนเองผุดขึ้นมาบนใบหน้าหล่อเหลานั้นแล้วสติของเขาก็เลือนรางไป

รู้ตัวอีกครั้งเขาก็อยู่ในห้องพยาบาลนี่แล้ว พยาบาลประจำฮอกวอตส์ลูบกลุ่มผมสีบลอนด์ของเขาอย่างอ่อนโยน เขาที่ทำเพียงหลับตารู้ถึงความเจ็บปวดนั้น กลีบดอกไม้ที่เริ่มปรากฏขึ้นมาบนร่างของเขาขึ้นทุกคราจนในตอนนี้เขาสูญเสียดวงตาไปข้างหนึ่งแล้ว ก็พักการเรียนแบบไมมีกำหนดจึงเริ่มขึ้น

แฮร์รี่ พอตเตอร์ ไม่เคยรู้สึกว่ามีอะไรมากวนใจเช่นนี้มาก่อนความรู้สึกวูบในใจปรากฏขึ้นเมื่อเขาเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยดอกไม้นั้นเจ็บปวด ได้ข่าวคราวมาว่าคนที่มาสารภาพนั้นได้พักการเรียนแบบไม่มีกำหนดไปแล้ว แต่เขาโดนคนรอบข้างพร่ำบอกว่าพวกมัลฟอยน่ะโหดร้าย เป็นสาเหตุที่ทำให้มารดาของต้องตาย แม้คุณนายมัลฟอยคนปัจจุบันจะเป็นญาติของพ่อทูนหัวของซีเรียส ก็ได้ตัดความเป็นญาติไปนานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้

สองขาที่ก้าวเดินไปยังหอพักกริฟฟินดอร์ที่อยู่บริเวณหอหอย อาบน้ำทำความสะอาดกายแล้วล้มตัวลงนอน

อ้อมกอดอุ่นจากใครก็ไม่ทราบกำลังโอบกอดเขาอยู่จากด้านหลัง ปลายจมูกที่ฝังบนแก้มสีนวลอย่างรวดเร็ว เขาหันไปตามทางนั้นแล้วพบกับเดรโก มัลฟอย เขาไม่สามารถเคลื่อนไปไหนได้เลย ได้แต่จ้องดวงตาสีเทาอมฟ้าทรงเสน่ห์นั้น รับสัมผัสอันอ่อนโยนจากเจ้าของดวงตาสีสวยนั้น ฟังคำพร่ำบอกรักอย่างไม่รู้จักเบื่อ ทั้งๆ ที่เขาควรจะเกลียดคนคนนี้แท้ๆ แต่ทำไมถึงโหยหาความอบอุ่นนี้กัน

“นายควรตื่นได้แล้วนะแฮร์รี่”

เขาเด้งตัวขึ้นมายกฝ่ามือขึ้นลูบใบหน้า เผลอยกมือสัมผัสที่แก้มและริมฝีปากก่อนที่จะลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อเพื่อนสนิทเรียกซ้ำ วินาทีนั้นเขาตกหลุมรักเดรโก มัลฟอยเข้าอย่างจัง

เขาสวมเสื้อคลุมประจำบ้านแบบลวกๆ วิ่งไปตามห้องโถงอย่างร้อนรนใจ เปิดประตูห้องพยาบาลแล้วนัยต์ตาสีเขียวมรกตกวาดสายตามองไปทั่ว วินาทีนั้นเขาใจของเขาแทบสลาย เขาเห็นคุณนายมัลฟอยกำลังโกยกลีบดอกกุหลาบและดอกลิลลี่อยู่ กลิ่นของดอกไม้ที่คลุ้งเข้าจมูก เขาหลบคนกลุ่มนั้นหลังผ้าม่านของห้องพยาบาล เห็นคุณนายมัลฟอยร้องไห้ปานจะขาดใจ หล่อนจูบกลีบกุหลาบนั้นอย่างอ่อนโยน ความรู้สึกเจ็บในทรวงอก มันปะทุออกมาทันที

เดรโก มัลฟอยกลายเป็นเพียงดอกไม้แห่งความทรงจำแล้ว ไม่เหลือใบหน้าคมที่มักเคยแอบเฝ้ามองเขาตลอดเวลา ดวงตาสีเทาอมฟ้าที่มักเป็นประกายอบอุ่นให้เขาอยู่เสมอ อ้อมกอดอุ่นๆ ที่เขาเจอในฝันไม่เคยลืม ขาอ่อนแรงทรุดตัวลงกับพื้นปิดปากเพื่อกลั้นเสียงสะอื้นไม่ให้ออกไป เป็นเหตุการณ์ที่เขาจำไปไม่ลืม

ร่างโปร่งแสงของเดรโก มัลฟอยเดินไปตามทุ่งดอกไม้ ราวกับว่าเขาพบกับพระเจ้า พระเจ้าองค์นั้นให้เขาขอพรได้หนึ่งประการ เขาขอไปเข้าฝันแฮร์รี่คนที่เขารักจนหมดหัวใจ ขอเข้าไปมอบความรักและสัมผัสแม้ต้องเจ็บปวดมากเพียงใดก็ตาม

“แม้เจ้าจะต้องเจ็บปวดอย่างนั้นหรือเดรโก”

“ครับแม้ต้องเจ็บปวด ก็ยอม”

สองมือกุมกล่องแก้วใบใสอยู่น้ำตาที่ไหลงรินลงมาอย่างไม่ขาดสาย ถ้าหากเขารับความรักของเขาคนนั้นในตอนนี้จะเป็นเช่นไร คงได้อยู่ในอ้อมกอดอุ่นนั้นทั้งวันทั้งคืน รู้ดีว่าเจ้าของอ้อมกอดอุ่นนั้นเต็มใจที่จะมอบมันให้แก่เขา มือข้างหนึ่งละจากกล่องใบนั้นมาแตะที่กลีบดอกไลเซนทัส[3] อย่างอ่อนโยน ยกยิ้มขึ้นมาอย่างพอใจเมื่อเขาไอออกมาเป็นโลหิตสีแดงชาดอีกครา

ฉันกำลังตามไปแล้วนะเดรโกที่รัก คนอย่างนายสมควรได้รับความรัก โดยเฉพาะความรักจากฉัน

ขอโทษที่ทำให้เจ็บปวด ขอโทษ – หากได้เจอกันอีกครั้ง สัญญาว่าจะเก็บความรักนี้ไว้อย่างดี

แล้วเจอกันเดรโกที่รัก

----------------------------------------------------------------------

Talk

//หลบรองเท้ารีด(อีกแล้ว)

ฝากด้วยนะคะ เรามาคืนความยุติธรรมแก่ประเทศไทยกัน

กด : https://50000con.ilaw.or.th/

เชิงอรรถ

^ ดอกกุหลาบมีภาษาดอกไม้ว่า ความรักที่มอบให้เธอแต่เพียงผู้เดียวและยังสามารถแปลได้ว่าความหลงไหลอีกด้วย

^ ดอกลิลลี่มีภาษาดอกไม้ว่า ความรักที่มอบให้อย่างบริสุทธิ์และจริงใจ ความรักที่มอบให้อยู่ฝ่ายเดียว หรือการรักข้างเดียว

^ ดอกไลเซนทัส  ในภาษาดอกไม้มีความหมายว่าความทรงจำ ดอกนี้มีตำนานกรีกด้วยนะสามารถไปหาอ่านกันได้