นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
195
ผู้เข้าชมเดือนนี้
2
ผู้เข้าชมรวม
195
หมวด : แฟนฟิคอื่นๆ
อัปเดตล่าสุด : 1 เม.ย. 63 / 16:29 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
Loop – Eguchi x Soma
แนะนำให้ฟังเพลงLoopของSirubไปด้วย
พวกคุณเคยมีความรักหรือเปล่า
คุณเคยตกหลุมรักใครมั้ย
แล้วคุณตกหลุมรักคนๆนั้นซ้ำๆมั้ย
ถ้าให้ผมตอบ ผมเคย...
++++++++++++++++++++++++
ชายหนุ่มร่างสูงนั่งด้วยท่าทางสบายๆ นิ้วเรียวเขี่ยโทรศัพท์ไปเรื่อยราวกับว่ารอใครสักคน มืออีกข้างยกกาแฟดำขึ้นจิบ เองุจิ ทาคุยะ นักศึกษาปี 4 ใบหน้าที่มีใต้ตาคล้ำคล้ายคนไม่ได้นอน ไม่นานนัก เขายกหูโทรศัพท์เครื่องบางขึ้นมาแนบหูเพื่อคุยกับใครบ้างคน
“อืม ร้านเดิมเจอกัน วันนี้นั่งริมหน้าต่างนะ”
เขากดวางโทรศัพท์ก่อนจะกลับมาสนใจกาแฟสีดำในแก้วต่อและตักขนมเค้กครีมสดเข้าปากกาเองุจิไม่ใช่คนที่ชอบกินของหวานแต่ก็ไม่ได้เกลียด เขาไม่ได้ชอบมันเหมือนใครบางคนที่นัดไว้ ไซ้โต โซมะ สิ่งมีชีวิตที่ชอบกินของหวานมากที่สุด
ไม่นานคนที่เขานัดไว้ก็มาถึง ร่างเล็กของโซมะถือหนังสือและกระเป๋าสะพายก่อนที่จะนั่งลงตรงข้ามกับเองุจิ
“กาแฟดำอีกแล้วนะ”
“ก็คนมันง่วงนี่ คิดถึงนะครับตัวเล็ก”
เองุจิพูดพลางลูบหัวคนตรงหน้าเบาๆ ทั้งสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนแต่ก่อนแล้ว เองุจิจำต้องย้ายออกจากหอเพื่อไปฝึกงานที่ต่างประเทศ ตอนแรกเขาลังเลที่จะไม่ไปเพราะอยากอยู่กับแฟนเด็กของเขาแต่โซมะบอกว่าให้ไป มันคืออนาคตของพี่นะ ผมไมอยากขัดอนาคตของพี่ ไปเถอะไว้เราเจอกันจะกระโดดกอดเลยคำพูดของเด็กน้อยตรงหน้ายังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเขา นึกขอบคุณที่มีแฟนน่ารักๆ แบบนี้
“ขนมมาแล้วคะ มาการองหนึ่งชุดและลาเต้ร้อน”
พนักงานสาวเดินนำขนม กาแฟมาเสริฟก่อนโค้งตัวและเดินออกไป โซมะเมื่อได้ของที่สั่งไว้ เขาก็จัดการใส่นมสีขาวนวลลงไปในกาแฟใช้ช้อนคันเล็กคนในเข้ากันและจัดการยกขึ้นดื่ม
“นายยังชอบดื่มลาเต้เหมือนเคยเลยนะ”
“อืมก็มันอร่อยนี่ ยิ่งที่ฮอกไกโดยิ่งอร่อยเลยเพราะนมที่นั้นหอมมาก เราเสร็จจากนี่ไปไหนต่อกันดี”
“นั้นสินะ วันนี้พี่เอารถมาไปดูซากุระกันไหม”
“ครับ”
ไม่นานทั้งสองคนก็จัดการกับขนมและกาแฟตรงหน้าเสร็จ เองุจิพามาที่รถของเขา มันเป็นรถคันเล็กๆไม่ใหญ่มาก เองุจิเก็บเงินซื้อจากตอนที่เขาฝึกงานที่ต่างประเทศ
“ปี3เป็นไงบ้างเหนื่อยไหมตัวเล็ก”
“นิดหน่อยครับแล้วพี่ล่ะปี 4ฝึกงานหนักไหม ผมรอไปงานรับปริญญาพี่อยู่นะ”
เองุจิถามขนาดขับรถอยู่มือข้างหนึ่งจับพวงมาลัยอีกข้างกุมมือเล็กๆเอาไว้ โซมะสอบเข้าได้ที่มหาลัยวาเซดะ เรียนคณะนิเทศ สาขา วารสาร ซึ่งนั้นก็เหมาะกับเจ้าตัวดี เพราะเขาเป็นหนอนหนังสือส่วนเองุจิได้เรียนที่มหาลัยเกียวโต นั้นก็เกือบที่จะทำให้ทั้งคู่แยกกันแต่เองุจิยอมเหนื่อยโดยการตื่นเช้าเพื่อไปนั่งรถไฟเที่ยวแรกของวันและหลับรถไฟเที่ยวสุด ในตอนแรกเหมือนโซมะจะไม่ยอม เขาบอกเจ้าตัวเล็กของเขาว่าแค่ได้กลับมาเห็นหน้าของโซมะก็หายเหนื่อยแล้วนั้นแหละเจ้าตัวถึงยอม
“เหนื่อยนิดหน่อย แค่พี่เห็นหน้าก็หายเหนื่อยแล้ว”
“ปากหวานอีกแล้วนะ”
แล้วทั้งสองก็พากันหัวเราะเล็กน้อย เองุจิขับรถมาทั้งสวนแห่งหนึ่งมันค่อนข้างสวยเลยที่เดียว ซากุระผลิบานทั้งบริเวณ ปีนี้โตเกียวหิมะตกทำให้โซมะตื่นเต้นเป็นอย่างมาก มือเล็กยื่นออกไปสัมผัสกับหิมะอย่างนุ่มนวล
เองุจิมองอย่างเอ็นดูเพราะแบบนี้ไงถึงตกหลุมรักเด็กคนนี้ไม่รู้จักจบ คนที่เข้าใจเขา คนที่คอยให้กำลังใจในยามที่เข้าเหนื่อย คนที่จับมือเขาในวันที่ล้ม เขาเดินไปจับมือเล็กนั้นและจูบเบาๆ โซมะหน้าขึ้นสีเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
“ซากุระปีนี้สวยเนอะ”
โซมะถามพลางดึงมือหนาเข้ามาแนบที่ใบหน้าความอุ่นจากมือนั้น เขาคิดถึงมันเหลือเกิน
“อืม”
“พี่ไม่ได้ดูซากุระแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ”
“ก็ตั้งแต่ไปฝึกงานนั้นแหละ”
“กลับกันเถอะครับ ผมจะทำอะไรอร่อยๆให้กิน”
“อืม”
เขายังคงขับรถโดยกุมมือแฟนหนุ่มไว้ดั่งเดิมและแกล้งขับรถช้าๆ เพราะอย่างอยู่กับอีกฝ่ายนานๆ ถ้ามีไฟแดงเยอะๆก็ดีสิ เขาคิด
“รักนะครับตัวเล็ก”
“อะไรกันอยู่ๆ ก็บอกรักแต่ว่าผมเองก็รักพี่เหมือนกันนะ ยีราฟของผม”
โซมะพูดพลางหอมแก้มอีกฝ่ายเบาๆก่อนที่จะกลับไปสนใจหนังสือในมือต่อ ดันกรอบแว่นให้เข้ากับใบหน้า เองุจิหันมามองเล็กน้อยก่อนพูดในใจว่า
แบบนี้จะให้หยุดตกหลุมรักได้ไง ตัวเล็กเอ้ย
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
Loop – Eguchi x Soma
แนะนำให้ฟัเพลLoopอSirubไป้วย
พวุเยมีวามรัหรือเปล่า
ุเยหลุมรัใรมั้ย
แล้วุหลุมรันๆนั้น้ำๆมั้ย
ถ้าให้ผมอบ ผมเย...
++++++++++++++++++++++++
ายหนุ่มร่าสูนั่้วยท่าทาสบายๆ นิ้วเรียวเี่ยโทรศัพท์ไปเรื่อยราวับว่ารอใรสัน มืออี้ายาแฟำึ้นิบ เอุิ ทาุยะ นัศึษาปี 4 ใบหน้าที่มีใ้าล้ำล้ายนไม่ไ้นอน ไม่นานนั เายหูโทรศัพท์เรื่อบาึ้นมาแนบหูเพื่อุยับใรบ้าน
“อืม ร้านเิมเอัน วันนี้นั่ริมหน้า่านะ”
เาวาโทรศัพท์่อนะลับมาสนใาแฟสีำในแ้ว่อและันมเ้รีมสเ้าปาาเอุิไม่ใ่นที่อบินอหวานแ่็ไม่ไ้เลีย เาไม่ไ้อบมันเหมือนใรบานที่นัไว้ ไ้โ โมะ สิ่มีีวิที่อบินอหวานมาที่สุ
ไม่นานนที่เานัไว้็มาถึ ร่าเล็อโมะถือหนัสือและระเป๋าสะพาย่อนที่ะนั่ลร้ามับเอุิ
“าแฟำอีแล้วนะ”
“็นมัน่วนี่ ิถึนะรับัวเล็”
เอุิพูพลาลูบหัวนรหน้าเบาๆ ทั้สอนไม่ไ้อยู่้วยันเหมือนแ่่อนแล้ว เอุิำ้อย้ายออาหอเพื่อไปฝึานที่่าประเทศ อนแรเาลัเลที่ะไม่ไปเพราะอยาอยู่ับแฟนเ็อเาแ่โมะบอว่าให้ไป มันืออนาอพี่นะ ผมไมอยาัอนาอพี่ ไปเถอะไว้เราเอันะระโอเลยำพูอเ็น้อยรหน้ายัวนเวียนอยู่ในหัวอเา นึอบุที่มีแฟนน่ารัๆ แบบนี้
“นมมาแล้วะ มาารอหนึุ่และลาเ้ร้อน”
พนัานสาวเินนำนม าแฟมาเสริฟ่อนโ้ัวและเินออไป โมะเมื่อไ้อที่สั่ไว้ เา็ัารใส่นมสีาวนวลลไปในาแฟใ้้อนันเล็นในเ้าันและัารยึ้นื่ม
“นายยัอบื่มลาเ้เหมือนเยเลยนะ”
“อืม็มันอร่อยนี่ ยิ่ที่ฮอไโยิ่อร่อยเลยเพราะนมที่นั้นหอมมา เราเสร็านี่ไปไหน่อันี”
“นั้นสินะ วันนี้พี่เอารถมาไปูาุระันไหม”
“รับ”
ไม่นานทั้สอน็ัารับนมและาแฟรหน้าเสร็ เอุิพามาที่รถอเา มันเป็นรถันเล็ๆไม่ให่มา เอุิเ็บเินื้อาอนที่เาฝึานที่่าประเทศ
“ปี3เป็นไบ้าเหนื่อยไหมัวเล็”
“นิหน่อยรับแล้วพี่ล่ะปี 4ฝึานหนัไหม ผมรอไปานรับปริาพี่อยู่นะ”
เอุิถามนาับรถอยู่มือ้าหนึ่ับพวมาลัยอี้าุมมือเล็ๆเอาไว้ โมะสอบเ้าไ้ที่มหาลัยวาเะ เรียนะนิเทศ สาา วารสาร ึ่นั้น็เหมาะับเ้าัวี เพราะเาเป็นหนอนหนัสือส่วนเอุิไ้เรียนที่มหาลัยเียวโ นั้น็เือบที่ะทำให้ทัู้่แยันแ่เอุิยอมเหนื่อยโยารื่นเ้าเพื่อไปนั่รถไฟเที่ยวแรอวันและหลับรถไฟเที่ยวสุ ในอนแรเหมือนโมะะไม่ยอม เาบอเ้าัวเล็อเาว่าแ่ไ้ลับมาเห็นหน้าอโมะ็หายเหนื่อยแล้วนั้นแหละเ้าัวถึยอม
“เหนื่อยนิหน่อย แ่พี่เห็นหน้า็หายเหนื่อยแล้ว”
“ปาหวานอีแล้วนะ”
แล้วทั้สอ็พาันหัวเราะเล็น้อย เอุิับรถมาทั้สวนแห่หนึ่มัน่อน้าสวยเลยที่เียว าุระผลิบานทั้บริเว ปีนี้โเียวหิมะทำให้โมะื่นเ้นเป็นอย่ามา มือเล็ยื่นออไปสัมผัสับหิมะอย่านุ่มนวล
เอุิมออย่าเอ็นูเพราะแบบนี้ไถึหลุมรัเ็นนี้ไม่รู้ับ นที่เ้าใเา นที่อยให้ำลัใในยามที่เ้าเหนื่อย นที่ับมือเาในวันที่ล้ม เาเินไปับมือเล็นั้นและูบเบาๆ โมะหน้าึ้นสีเล็น้อยแ่็ไม่ไ้ว่าอะไร
“าุระปีนี้สวยเนอะ”
โมะถามพลาึมือหนาเ้ามาแนบที่ใบหน้าวามอุ่นามือนั้น เาิถึมันเหลือเิน
“อืม”
“พี่ไม่ไู้าุระแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ”
“็ั้แ่ไปฝึานนั้นแหละ”
“ลับันเถอะรับ ผมะทำอะไรอร่อยๆให้ิน”
“อืม”
เายัับรถโยุมมือแฟนหนุ่มไว้ั่เิมและแล้ับรถ้าๆ เพราะอย่าอยู่ับอีฝ่ายนานๆ ถ้ามีไฟแเยอะๆ็ีสิ เาิ
“รันะรับัวเล็”
“อะไรันอยู่ๆ ็บอรัแ่ว่าผมเอ็รัพี่เหมือนันนะ ยีราฟอผม”
โมะพูพลาหอมแ้มอีฝ่ายเบาๆ่อนที่ะลับไปสนใหนัสือในมือ่อ ันรอบแว่นให้เ้าับใบหน้า เอุิหันมามอเล็น้อย่อนพูในใว่า
แบบนี้ะให้หยุหลุมรัไ้ไ ัวเล็เอ้ย
ผลงานอื่นๆ ของ Nimayu ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Nimayu
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น