Loop – Eguchi x Soma

แนะนำให้ฟังเพลงLoopของSirubไปด้วย

พวกคุณเคยมีความรักหรือเปล่า

คุณเคยตกหลุมรักใครมั้ย

แล้วคุณตกหลุมรักคนๆนั้นซ้ำๆมั้ย

ถ้าให้ผมตอบ ผมเคย...

++++++++++++++++++++++++

ชายหนุ่มร่างสูงนั่งด้วยท่าทางสบายๆ นิ้วเรียวเขี่ยโทรศัพท์ไปเรื่อยราวกับว่ารอใครสักคน มืออีกข้างยกกาแฟดำขึ้นจิบ เองุจิ ทาคุยะ นักศึกษาปี 4 ใบหน้าที่มีใต้ตาคล้ำคล้ายคนไม่ได้นอน ไม่นานนัก เขายกหูโทรศัพท์เครื่องบางขึ้นมาแนบหูเพื่อคุยกับใครบ้างคน

“อืม ร้านเดิมเจอกัน วันนี้นั่งริมหน้าต่างนะ”

เขากดวางโทรศัพท์ก่อนจะกลับมาสนใจกาแฟสีดำในแก้วต่อและตักขนมเค้กครีมสดเข้าปากกาเองุจิไม่ใช่คนที่ชอบกินของหวานแต่ก็ไม่ได้เกลียด เขาไม่ได้ชอบมันเหมือนใครบางคนที่นัดไว้ ไซ้โต โซมะ สิ่งมีชีวิตที่ชอบกินของหวานมากที่สุด

ไม่นานคนที่เขานัดไว้ก็มาถึง ร่างเล็กของโซมะถือหนังสือและกระเป๋าสะพายก่อนที่จะนั่งลงตรงข้ามกับเองุจิ

“กาแฟดำอีกแล้วนะ”

“ก็คนมันง่วงนี่ คิดถึงนะครับตัวเล็ก”

เองุจิพูดพลางลูบหัวคนตรงหน้าเบาๆ ทั้งสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนแต่ก่อนแล้ว เองุจิจำต้องย้ายออกจากหอเพื่อไปฝึกงานที่ต่างประเทศ ตอนแรกเขาลังเลที่จะไม่ไปเพราะอยากอยู่กับแฟนเด็กของเขาแต่โซมะบอกว่าให้ไป มันคืออนาคตของพี่นะ ผมไมอยากขัดอนาคตของพี่ ไปเถอะไว้เราเจอกันจะกระโดดกอดเลยคำพูดของเด็กน้อยตรงหน้ายังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเขา นึกขอบคุณที่มีแฟนน่ารักๆ แบบนี้

“ขนมมาแล้วคะ มาการองหนึ่งชุดและลาเต้ร้อน”

พนักงานสาวเดินนำขนม กาแฟมาเสริฟก่อนโค้งตัวและเดินออกไป โซมะเมื่อได้ของที่สั่งไว้ เขาก็จัดการใส่นมสีขาวนวลลงไปในกาแฟใช้ช้อนคันเล็กคนในเข้ากันและจัดการยกขึ้นดื่ม

“นายยังชอบดื่มลาเต้เหมือนเคยเลยนะ”

“อืมก็มันอร่อยนี่ ยิ่งที่ฮอกไกโดยิ่งอร่อยเลยเพราะนมที่นั้นหอมมาก เราเสร็จจากนี่ไปไหนต่อกันดี”

“นั้นสินะ วันนี้พี่เอารถมาไปดูซากุระกันไหม”

“ครับ”

ไม่นานทั้งสองคนก็จัดการกับขนมและกาแฟตรงหน้าเสร็จ เองุจิพามาที่รถของเขา มันเป็นรถคันเล็กๆไม่ใหญ่มาก เองุจิเก็บเงินซื้อจากตอนที่เขาฝึกงานที่ต่างประเทศ

“ปี3เป็นไงบ้างเหนื่อยไหมตัวเล็ก”

“นิดหน่อยครับแล้วพี่ล่ะปี 4ฝึกงานหนักไหม ผมรอไปงานรับปริญญาพี่อยู่นะ”

เองุจิถามขนาดขับรถอยู่มือข้างหนึ่งจับพวงมาลัยอีกข้างกุมมือเล็กๆเอาไว้ โซมะสอบเข้าได้ที่มหาลัยวาเซดะ เรียนคณะนิเทศ สาขา วารสาร ซึ่งนั้นก็เหมาะกับเจ้าตัวดี เพราะเขาเป็นหนอนหนังสือส่วนเองุจิได้เรียนที่มหาลัยเกียวโต นั้นก็เกือบที่จะทำให้ทั้งคู่แยกกันแต่เองุจิยอมเหนื่อยโดยการตื่นเช้าเพื่อไปนั่งรถไฟเที่ยวแรกของวันและหลับรถไฟเที่ยวสุด ในตอนแรกเหมือนโซมะจะไม่ยอม เขาบอกเจ้าตัวเล็กของเขาว่าแค่ได้กลับมาเห็นหน้าของโซมะก็หายเหนื่อยแล้วนั้นแหละเจ้าตัวถึงยอม

“เหนื่อยนิดหน่อย แค่พี่เห็นหน้าก็หายเหนื่อยแล้ว”

“ปากหวานอีกแล้วนะ”

แล้วทั้งสองก็พากันหัวเราะเล็กน้อย เองุจิขับรถมาทั้งสวนแห่งหนึ่งมันค่อนข้างสวยเลยที่เดียว ซากุระผลิบานทั้งบริเวณ ปีนี้โตเกียวหิมะตกทำให้โซมะตื่นเต้นเป็นอย่างมาก มือเล็กยื่นออกไปสัมผัสกับหิมะอย่างนุ่มนวล

เองุจิมองอย่างเอ็นดูเพราะแบบนี้ไงถึงตกหลุมรักเด็กคนนี้ไม่รู้จักจบ คนที่เข้าใจเขา คนที่คอยให้กำลังใจในยามที่เข้าเหนื่อย คนที่จับมือเขาในวันที่ล้ม เขาเดินไปจับมือเล็กนั้นและจูบเบาๆ โซมะหน้าขึ้นสีเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

“ซากุระปีนี้สวยเนอะ”

โซมะถามพลางดึงมือหนาเข้ามาแนบที่ใบหน้าความอุ่นจากมือนั้น เขาคิดถึงมันเหลือเกิน

“อืม”

“พี่ไม่ได้ดูซากุระแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ”

“ก็ตั้งแต่ไปฝึกงานนั้นแหละ”

“กลับกันเถอะครับ ผมจะทำอะไรอร่อยๆให้กิน”

“อืม”

เขายังคงขับรถโดยกุมมือแฟนหนุ่มไว้ดั่งเดิมและแกล้งขับรถช้าๆ เพราะอย่างอยู่กับอีกฝ่ายนานๆ ถ้ามีไฟแดงเยอะๆก็ดีสิ เขาคิด

“รักนะครับตัวเล็ก”

“อะไรกันอยู่ๆ ก็บอกรักแต่ว่าผมเองก็รักพี่เหมือนกันนะ ยีราฟของผม”

โซมะพูดพลางหอมแก้มอีกฝ่ายเบาๆก่อนที่จะกลับไปสนใจหนังสือในมือต่อ ดันกรอบแว่นให้เข้ากับใบหน้า เองุจิหันมามองเล็กน้อยก่อนพูดในใจว่า

แบบนี้จะให้หยุดตกหลุมรักได้ไง ตัวเล็กเอ้ย