วิวาห์คอยรัก

 

มัลลิกาเหมือนดอกไม้แรกแย้มที่โหยหาความรัก
เธอจึงมอบสิ่งนั้นให้กับเขาอย่างที่ไม่เคยยกมันให้ใครมาตลอดเวลายี่สิบห้าปี

วันเวลาผ่านไปทำให้เธอยิ่งรักเขาจนถูกตราหน้าว่าบ้าผู้ชาย
แม้จะเสียใจแต่เธอก็ยอมรับว่าเธอเป็นแบบนั้นจริงๆ

ความรักทำให้เธออยากรู้เรื่องราวทุกอย่างเกี่ยวกับเขา
เธอยืนยันที่จะแต่งงานท่ามกลางเสียงคัดค้านจากพ่อและแม่เลี้ยง
พร้อมกันกับที่ได้รู้ความจริงว่า เขาคืออดีตคนรักของผู้หญิงคนนั้น

มัลลิกาได้รู้ว่าเขาใกล้ชิดเธอเพื่ออะไร
แต่เพราะความรัก เธอจึงยื่นข้อเสนอให้เขาช่วยโดยอ้างเรื่องบริษัท
ความรักที่ก่อตัวมากทวีเพิ่มขึ้นพอๆกับความร้ายกาจของแม่เลี้ยง
และถึงแม้เขาจะยื่นมือโอบกอด ประคองเธอยามล้มลงทุกครั้ง
เธอก็รู้ดีว่าหัวใจเขาไม่เคยมีเธออยู่เลย...