คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Just Dirty Birthday
CHAPTER 2
เมื่อเครื่องเล่นเริ่มทำงาน ภาพผู้หญิงนุ่งน้อยห่มน้อยคนหนึ่งก็ฉายปรากฎขึ้นบนจอแอลซีดีขนาดใหญ่ เทาเหลือบมองคริสที่นั่งเอามือฟาดกับโซฟาโดยไม่ละสายตาจากเขา เมื่อเสียงครวญครางสำเนียงญี่ปุ่นดังระงม ทำให้เทาละความสนใจจากคริส แล้วหันกลับไปมองจอภาพเบื้องหน้า
…หน้าเธอคุ้นๆนะ…
เทาพยายามนึกถึงหน้าของผู้หญิงแต่ละคนที่เข้ามาในชีวิตของเขา แล้วภาพอาม่าตอนรำไท้เก๊กและหมาตัวเมียที่ชื่อเป่ยเป้ยก็ผุดขึ้นมา เทาส่ายหน้าสะบัดไล่ความมึนงง สงสัยเขาจะเมาแล้วจริงๆ
“ซึโบมิ AV อันดับหนึ่งของญี่ปุ่น”
อ้อ… เทาตบมือฉาด ผู้หญิงคนนั้นนี่เอง เธอคือคนที่เขามักพร่ำเพ้อถึงเป็นประจำ ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เห็นเธอใกล้ๆขนาดนี้
“อา คิโมจิ อ๊า” เด็กสาวที่อยู่ในชุดเมดเนื้อผ้าบางครางเสียงดังราวกับว่าร่างของเธอจะแตกเป็นเสี่ยง เมื่อถูกกระทำจากชายที่ดูยังไงๆก็คล้ายเอากอริลล่ามาแสดง
….เธอคงทรมานน่าดูเลย…
เทากัดริมฝีปากล่างจนห้อเลือดด้วยความสงสารร่างน้อยๆที่สั่นระริกของซึโบมิ
“ซาบซึ้งถึงกับน้ำตาตกเลยเหรออาเทา” คริสอดที่จะหัวเราะเบาๆไม่ได้ เมื่อเห็นน้ำตาแห่งความเจ็บปวดของเทาหยดลงมือที่กอดหมอนข้าง
…พี่ไม่เข้าใจหัวใจที่อ่อนโยนของชายหนุ่มอย่างผมหรอก…
“มีอะไรน่าขำ หยุดหัวเราะนะ” แต่คริสกลับหัวเราะดังยิ่งกว่าเดิมเมื่อเห็นเทาปาดน้ำตากับหมอนข้างที่เขากอดอยู่ เทาเห็นดังนั้นจึงผุดลุกขึ้นเอาหมอนข้างลายจุดฟาดเข้าไปที่กลางหลังของคนแก่กร้านโลกที่กำลังยกขวดน้ำขึ้นดื่มจนสำลัก คริสยกมือขึ้นลูบเสื้อของตัวเองที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำ พลางใช้สายตาจิกจ้องเทาเขม็ง เทารับรู้ถึงอันตรายจึงรีบวิ่งหนีเข้าไปหลบภัยในห้องน้ำ
“คืนนี้ผมจะนอนที่นี่…” หมอนข้างใบเขื่องถูกปาสวนมาขณะที่เขากำลังจะอ้าปากพูดต่อ
“เชิญตามสบาย” ใบหน้านั้นไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ทำให้เทาอดที่จะเบ้ปากใส่ด้วยความหมั่นไส้ไม่ได้
….คนขี้เก๊กอย่างพี่ ผมไม่สงสัยเลยว่าจนป่านนี้ยังไม่มีใครเอา…
เมื่อประตูห้องน้ำถูกปิดเสียงดังโครมจนได้ยินเสียงแผ่นผนังสั่นสะเทือน ทำให้คนที่นอนราบอยู่บนโซฟาสีดำขมวดคิ้วเหนื่อยใจกับกิริยาเอาแต่ใจของเทา
…ไม่ได้เจอกันนาน เปลี่ยนไปขนาดนี้เชียวหรือ…เจ้าเด็กน้อยน่ารักคนนั้นหายไปไหนนะ…
คริสหลับตาลงด้วยความอ่อนล้า แต่ก็ต้องลืมตาขึ้นด้วยความแปลกใจ เมื่อได้ยินเสียงอาเทาร้องเพลงลูกเสือสามตัวดังก้องอยู่ในห้องน้ำ
“ชาวนาเจอเสือสามตัว เสือตัวหนึ่งสีเขียวตัวใหญ่ มันชอบเดินอุ้ยอ้ายๆ จะส่ายสะโพกเมื่อมันได้ยินเสียงเพลง”
…คงจะอยู่แถวนี้แหละ…
คริสอมยิ้มแล้วฮัมเพลงไปด้วยอาเทาเบาๆ
เทาเดินโซเซไปหยิบตุ๊กตาเป็ดลอยน้ำที่นอนหงายท้องอยู่ตรงมุมห้องมาเล่น แต่พื้นห้องน้ำที่เปียกและลื่นทำให้เขาสูญเสียการทรงตัวจนล้มลงกระแทกกับพื้น เมื่อเทาหลี่ตามองไปรอบๆห้อง แล้วพยายามฝืนลืมตาขึ้นมองหลอดไฟเล็กๆสีส้มที่ฝังอยู่บนเพดาน เขารู้สึกเหมือนว่าพื้นห้องน้ำที่นอนอยู่ในตอนนี้เปลี่ยนแปลงไปจากเดิม
…ที่นี่ที่ไหน?…
แกนโลกที่บิดเบี้ยวกับวัตถุที่ลอยคว้างในอากาศทำให้เทาหวาดผวา บางทีมันอาจจะเป็นเพียงแค่ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่เขาดื่ม เมื่อคิดได้ดังนั้น เทาจึงยกท่อนแขนปิดตาตัวเองไว้เพื่อหลบหนีจากภาพหลอนที่เสมือนเกลียวคลื่นที่โถมซัดใส่เขาเหล่านั้น
…นายอาจจะตาย อย่าหลับตานะเทา!
เทาฝืนร่างพยายามคลานไปกอดวัตถุทรงแข็งที่เป็นที่ตั้งตระหง่านอยู่ข้างหน้าอย่างเดียวดาย
…วันนี้ในปีหน้าคงเป็นวันครบรอบวันตายของผมสินะ…
เทาร้องเพลงส่งวิญญาณให้ตัวเองและไม่ลืมที่จะบอกรักครอบครัวและเพื่อนๆเป็นครั้งสุดท้าย
แอ๊ด….
ประตูห้องน้ำถูกเปิดออกด้วยเท้าของร่างสูง ในมือของเขามีผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าหนึ่งชุด
"เออ ลืมกางเกงในว่ะ"
คริสพึมพำกับตัวเองแล้วหันหลังจะเดินออกจากห้องน้ำ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงอู้อี้จากบุคคลที่อยู่หลังม่านอ่างอาบน้ำ คริสเดินเข้าไปดูด้วยความเป็นห่วง แล้วเขาก็ต้องหลุดหัวเราะเมื่อเห็นเทานอนกอดชักโครกร้องเพลง
“Happy Birthday to me Happy birthday to me… Happy Birthday Happy Birthday….”
เสียงเศร้าที่ขับขานบทเพลงนี้สะกิดทำให้คริสรู้สึกปวดหนึบในหัวใจ เขายืนนิ่งทบทวนว่าสิ่งที่เขากำลังทำนั้นถูกต้องหรือไม่
‘วันนี้ที่ชิงเต่าผมควรจะมีความสุขกับเพื่อนๆและเค้กปอนด์ใหญ่ที่แม่สั่งทำเป็นพิเศษสำหรับผมไม่ใช่เหรอไง’
…หรือมันผิดตั้งแต่วันนั้น…วันที่เขาเลือกที่จะเดินไปจากอาเทา..
‘ไม่ลาเทาหน่อยหรือลูก เห็นน้องเขารอเล่นกับเราตั้งนานแล้วแน่ะ’
‘ไม่ล่ะฮะ อาเทาขี้แยจะตายไป กว่าจะปลอบได้ พี่สาวสวยๆบนเครื่องบินคงไม่รอผมแล้ว เดี๋ยวผมอดไปเล่นหิมะที่แคนาดาพอดี’
‘ฮัลโหล อี้ฟาน ถึงแคนาดาแล้วเหรอจ๊ะ อาเทาร้องไห้ไม่หยุดเลยเนี่ย ข้าวก็ไม่ยอมกิน เดี๋ยวคุยกับน้องให้แม่หน่อยนะ อ่ะ อาเทา คุยกับพี่อี้ฟานเร็ว…
...ไม่! เทาเกลียดพี่คริส แม่บอกเขาด้วยว่าไม่ต้องโทรมา ไม่ต้องกลับมาหาผมอีก’
เสียงของเด็กชายจื่อเทาที่คริสได้ยินจากโทรศัพท์ในวันนั้นยังคงก้องอยู่ในโสตประสาท มันตอกย้ำความผิดของเขาเรื่อยมาจนถึงในตอนนี้
…จะมีสักทางไหมนะ ที่จะทำให้นายยกโทษให้พี่…
เขาค่อยๆยื่นมือสัมผัสศีรษะเล็กๆของเทา
“ฉันจะไม่ไปไหนอีกแล้ว...หวงจือเทา"
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ง่า ปวดตาจัง
ความคิดเห็น