[SF] Just Whisper

เนื้อเรื่อง

[SF] Just Whisper

((DongHae x EunHyuk))

by nezumi kun

งอน…..

ทงเฮงอน.....

ลีทงเฮงอน.....

ลีทงเฮงอนลีฮยอกแจ

ลีทงเฮงอนลีฮยอกแจเพราะคิมคิบอม!!!

ทำไมน่ะหรือ?? ก็เพราะเมื่อสองวันก่อนที่งานคอนเสิร์ตสองคนนั้นน่ะเอาแต่กระซิบกระซาบ ยุกยิกจุ๊กจิ๊กกันอยู่สองคน ไอ้คิบอมก็ไม่รู้จะคิดถึงอะไรแฟนคนอื่นนักหนา เห็นแล้วมันน่าโมโหโว้ย!!

คุณๆๆๆ ทั้งหลายอาจจะคิดว่าระหว่างผมกับอึนฮยอกดูเหมือนผมจะเป็นฝ่ายรับแต่ผมจะบอก ให้รู้ไว้นะครับว่ามันไม่ใช่!! คุณลองดูให้ดีสิ ไม่ว่าจะเกิดอะไร มีเรื่องอะไร คนที่เป็นฝ่ายเข้าหาก็คือผม คนที่คอยอยู่ใกล้ๆ ไม่ยอมปล่อยให้ห่างก็คือผม คนที่ไม่อนุญาตให้ใครเข้าใกล้อึนฮยอกก็คือผม และคนขี้หึงก็คือผม ก็ผมรักอึนฮยอกของผม โอเคมั้ย??

อึนฮยอกของผมบอบบางน่ารัก น่าทะนุถนอม น่ากอด น่ากด น่าฟัด น่า....... นั่นแหละ.....ที่เหลือคิดเอาเอง ก็อย่างที่ผมว่า อย่างนี้แล้วผมจะยอมได้ยังไงที่จะปล่อยให้ใครมายุ่มย่ามวุ่นวายกับสุดที่รัก ของผม โดยเฉพาะไอ้คนที่หล่อสู้ผมไม่ได้ ทั้งตาหยี แก้มบวม ตัวดำ พูดก็ไม่เป็น ไม่บอกนึกว่าเป็นใบ้ มีดีแค่ตัวสูงกว่าผมนิดหน่อยเท่านั้นแหละ จะใครล่ะ? ก็ไอ้คิบอมน่ะสิ

ย้อนกลับไปเมื่อสองวันก่อน.......เรื่องมันมีอยู่ว่า......

“ทงเฮ นายต้องยืนข้างฮีชอลตรงนี้” ผมจำไม่ได้ละว่าใครจับตัวผมล็อคลงตำแหน่งตรงนี้ แต่ผมเห็นว่าอึนฮยอกของผมอยู่ตรงโน้น ใกล้ๆ กับไอ้หล่อมีน้อยคิมคิบอม! คุณคงสงสัยสินะครับว่าทำไมผมถึงได้หึงอึนฮยอกกับไอ้นั่นนัก พูดแล้วจะหาว่าผมโม้ ไอ้เจ้านั่นมันเป็นสุดยอดมนุษย์เนียน แล้วเนียนเป็นรายบุคคลจำเพาะเจาะจงต้องมาเนียนกับอึนฮยอกของผม แต่กว่าจะค้นพบความน่ารักที่ผมเห็นมาตลอดมันก็สายไปแล้ว ลีทงเฮมาก่อนคิมคิบอมโว้ย!!

“ทงเฮ เหม่ออะไรอยู่!”
เหม่อมองคนน่ารักครับ แต่ถ้าเถียงเดี๋ยวจะโดนพี่ฮีชอลตบสวน พี่แกลากผมขึ้นเวทีมาเรียบร้อย ผมก็ยืนร้องเพลงไปตามหน้าที่แม้จะไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไร มันวอกแวกลอกแลกต้องเหลียวมองตลอดว่าไอ้หล่อน้อยนั่นจะลวนลามแฟนผมหรือเปล่า

และแล้วสิ่งที่ผมคาดเดาเอาไว้แต่ไม่อยากให้เกิดขึ้นก็เป็นความจริงจนได้ ผมก็แค่หันไปโบกมือให้แฟนๆ หน่อยเดียวหันกลับมาอีกทีไอ้คิบอมก็เนียนเข้าไปหาอึนฮยอกของผมแล้ว โกรธว่ะ.....หึงว่ะ.....เริ่มหน้ามืดแล้วด้วย..... แต่แสดงออกมากไม่ได้ ต่อหน้าคนอื่นผมต้องเก็บอาการไว้ครับ

ผมยังคงเหล่มองอยู่นะครับ ไม่รู้ว่าเดี๋ยวตาจะเขหรือเปล่า แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นครับ เมื่อไรไอ้หล่อน้อยนั่นจะปล่อยมือจากแฟนของผมวะ??

.
.
.
.
.




.
.


โอเคครับ..... ครั้งนี้ผมจะทดไว้ในใจก่อน อย่าให้มีครั้งที่สองนะ ไม่อย่างนั้นผมจะหน้ามืดจริงๆ ด้วย

เวลาผ่านไปเท่าไรไม่รู้ ผมลืมดูนาฬิกา เพราะผมกำลังดูบนเวที Pajamas Party นี่มันเพลงบ้าอะไรกันเนี่ย ทำไมต้องทำกับแฟนผมแบบนั้น ผมโกรธตั้งแต่โปรดิวเซอร์ไปจนถึงช่างแต่งหน้าเลยให้ตาย ทำไมต้องจับคนที่ผมรักมาแต่งตัวทำผมอย่างนั้น เกิดคนอื่นเห็นความน่ารักบาดใจในตัวแฟนผมแบบนี้ก็อันตรายแย่น่ะสิ ยิ่งไม่ค่อยรู้จักระวังตัวแบบนั้น โอ๊ย.....แค่นี้ผมก็แทบจะถือมีดเฝ้าอยู่ข้างๆ แล้วโว้ย!!

ดูท่า....ดูเต้นเข้า......อึนฮยอกของผมก็เต้นสะบัดซะ..... เฮ้อ.....ขันติ ยุบหนอพองหนอ ใดๆ ในโลกล้วนอนิจจัง สังขารเป็นสิ่งไม่เที่ยง คืนนี้เจอกันที่บ้านนะสุดที่รัก

“ทงเฮ!! มานี่เลย!!!” พี่ฮีชอลอีกแล้วครับ หน้าตาก็สวยดีแต่ไม่รู้ไปเอาความโหดมาจากไหน ผมก็เข้าใจว่าต้องรีบขึ้นเวทีแต่ช่วยเบามือหน่อยได้มั้ยเพ่! แต่...เอ๊ะ.....ทำไมคิบอมขึ้นไปอยู่ตรงนั้นก่อนผมวะ?? ตรงข้างๆ อึนฮยอกของผมอีกแล้วโว้ย!! โอ๊ย!! เคือง!!!

“มัวแต่เหม่ออยู่ได้ คนอื่นขึ้นไปหมดแล้วเห็นมั้ย”
ผมจำไม่ได้แล้วว่าเสียงใครกรอกใส่หูผม เพราะผมยังคงมองที่ไอ้คิบอม ไอ้คนที่เนียนเข้าหาแฟนผม เพราะแฟนผมน่ารักเกินห้ามใจใช่มั้ยล่ะ ขาวเนียน ใสปิ๊ง แล้วดูแต่งตัวยังกับไอศกรีมสายรุ้ง ผูกจุกด้วย น่ารักที่สุดในโลก

.
.
.
.
.




.
.
.

อย่าคิดว่าผมจะละสายตานะ ผมยังมองอยู่แหละว่าเมื่อไรมันจะถอยออกไปห่างๆ อึนฮยอกของผมสักที แล้วแฟนผมทำไมถึงทำเป็นลืมว่ามีผมทั้งที่ผมก็หัวโด่อยู่ตรงนี้นะโว้ย!! แล้วจะกระซิบกันทำไมวะ กระซิบเรื่องอะไรกัน ผมอยากรู้โว้ย!!! โอเค ผมพยายามที่จะสงบสติอารมณ์ ถ้าผมเดินเข้าไปกระชากแขนแฟนตัวเองตอนนี้คนอื่นคงอึ้งและมันคงดูไม่ดี แต่ผมโกรธ ดับเบิ้ลโกรธเลยเฟ้ย!!! ไอ้กระซิบไม่เท่าไร แต่กระซิบแล้วหัวเราะคิกคักกันอย่างนั้นผมยอมไม่ได้!!!

ผมจะทดไว้ในใจอีกครั้ง คืนนี้ต้องมีสองครั้งเป็นอย่างน้อยนะอึนฮยอกของผม

..............................................................

และแล้วเวลาที่พวกเรารอคอยก็มาถึง เวลากลับบ้านครับ ผมเดินเข้าไปคว้าข้อมืออึนฮยอกของผมแบบไม่สนใจใครทั้งนั้น
“ทงเฮ....เจ็บนะ” เขาพยายามขืนแรง ผมปรายตามอง โกรธครับ....ยังโกรธไม่หายเลยด้วย แต่สายตาอย่างนั้น อึนฮยอกที่น่ารัก ก็เพราะน่ารักขนาดนี้ผมถึงต้องโกรธไงล่ะ

“มานั่งข้างๆ ฉัน” ผมไม่ได้ขู่นะ แค่บังคับ ห้ามปฏิเสธด้วย เท่านี้ผมก็โกรธจนไม่รู้จะโกรธยังไงแล้ว

“เป็นอะไรของนายน่ะ” เขาถามแต่ก็ยอมเดินตามผมมาขึ้นรถ ผมไม่ตอบ โกรธครับ โกรธเป็นบ้าเลยล่ะ ผมนั่งนิ่งๆ เก็กครับ ตีมาดขรึม ทีไอ้หน้าไม่หล่อนั่นยังทำเป็นขรึม ผมจะทำมั่งก็ไม่เห็นเป็นไร ผมหล่อกว่า

สักพักคนอื่นก็ตามมาขึ้นรถ แต่สิ่งที่ไม่คาดฝันครั้งที่สามของวันนี้ ไอ้คิบอมเข้ามานั่งข้างผม! ดีนะที่ผมส่งอึนฮยอกของผมไปนั่งติดหน้าต่าง นี่ถ้าผมไม่คั่นอยู่ตรงกลางจะเกิดอะไรขึ้นอีกก็ไม่รู้

“วันนี้สนุกดีนะครับ” ผมชายตามองไอ้คนเริ่มบทสนทนาทางซ้ายมืออย่างไม่สบอารมณ์ มันมาไม้ไหนวะ นี่คิดจะพูดกับผมเหรอ ฝันไปเถอะ ไอ้คนชอบแย่งแฟนคนอื่น!!
“แต่ดูพี่ทงเฮไม่ค่อยสนุกเลยนะครับ”
เงียบครับ ผมโกรธ นี่มันจะรู้ตัวบ้างมั้ยว่าทำให้ผมไม่พอใจน่ะ
“ทงเฮ น้องพูดด้วยนะ” อึนฮยอกของผม ทำไมต้องไปเข้าข้างไอ้หน้าไม่หล่อนี่ด้วยวะ!!
“ก็ดี” ผมตอบแค่นั้นแหละ นี่พูดด้วยก็ถือว่าบุญมากแล้ว เชอะ!!

“พี่อึนฮยอก คืนนี้ผมจะไปเอาแผ่นเกมอันนั้นนะ พี่หาให้เจอด้วยล่ะ”
“อือ ได้ ฉันจะลองหาดู อย่าลืมเตือนล่ะ”
ตำแหน่งที่นั่งปัจจุบัน ตรงริมหน้าต่างเป็นของอึนฮยอกของผม ถัดมาเป็นผมและทางซ้ายมือของผมเป็นไอ้คิบอม ผมก็ไม่ได้เตี้ยกว่ากันเท่าไร แต่ทำไมต้องคุยกันข้ามหัวผมด้วยล่ะโว้ย!!! โอ๊ย!! ลีทงเฮเคืองเพิ่มขึ้นเจ็ดเท่าโว้ย!!!!
“แล้วก็ซีดีแผ่นนั้นน่ะ ที่ฉันอยากได้ คิบอมหาเจอหรือยัง”
“ครับ เดี๋ยวผมจะเอาไปให้นะ”

นี่เห็นผมอยู่ในสายตากันบ้างหรือเปล่าเนี่ย!! ยังไม่เลิกคุยกันอีก จะอะไรกันนักหนาวะเฮ้ย!!
“อึนฮยอก คืนนี้ฉันจะไปนอนกับนายนะ” ผมเลื่อนมือไปจับมือเขา แฟนผมทั้งคนใครจะทำไม คนน่ารักของผม ผมเป็นเจ้าของ รู้ไว้ซะด้วยนะไอ้เด็กหน้าไม่หล่อคิบอม!!
“ฉันไปตกลงกับนายตอนไหนเหรอทงเฮ?” เขาพูดแล้วก็เมินหน้าหนีผมไปมองนอกหน้าต่าง มันจี๊ด!! โว้ยยยยยยยย!! ไม่ไหวแล้ว ลีทงเฮโกรธสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!

ผมสูดลมหายใจเข้าตั้งใจจะทิ้งระเบิดแต่แล้วรถก็เบรกดังเอี๊ยด!!! โว้ย!! หมาวิ่งตัดหน้ารถหรือไงวะ ขับรถประสาอะไรเนี่ย เกิดเสียโฉมหมดหล่อไปจะทำยังไงวะ!!

ผมลงจากรถอย่างหัวเสียเล็กน้อย ก็ไม่เล็กน้อยหรอก จริงๆ หัวเสียมากๆ ผมฮึดฮัดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพอหันไปผมก็เห็นว่าอึนฮยอกของผมที่กระโดดลงมาจาก รถกำลังจะเซล้ม ผมถลาเข้าไปหาเขา แต่......
“พี่อึนฮยอก!”
พระเจ้าไม่เข้าข้างผมครับ ผมก็แค่ขาสั้นกว่าไอ้เด็กหน้าไม่หล่อนั่นนิดเดียว ผมไม่รู้จะโกรธตัวเองดีมั้ย หรือควรจะขอบคุณที่ไอ้คิบอมรับอึนฮยอกของผมเอาไว้ได้ก่อนผม โว้ยยยยยยย!!!!!
“พี่เป็นอะไรหรือเปล่า”
“ม....ไม่เป็นไร ขอบใจนะ”

คุณเคยดูละครน้ำเน่าเกาหลีมั้ย? เวลาที่นางเอกเซล้มพระเอกจะพุ่งมาจากไหนมารู้แต่รับนางเอกไว้จนได้น่ะ แล้วนางเอกก็จะต้องอายม้วนต้วน เหมือนโคตร เหมือนสุดๆ เลยครับ แต่ผมคือลีทงเฮ เป็นแฟนของลีฮยอกแจ ผมควรจะเป็นพระเอกไม่ใช่เหรอวะ?? ให้ตายเหอะ!!!
“เมื่อกี๊รถมันกระแทกคงเสียศูนย์นิดหน่อย ปล่อยฉันเถอะ คิบอม” แฟนผม ทำไมน่ารักอย่างนี้นะ
“พี่ไม่เป็นไรแน่นะ ผมประคองพี่ไปดีกว่า”

แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่ผมจะมายืนชื่นชมไอ้พระเอกหน้าไม่หล่อที่สุดแสนจะไม่ เข้าคู่กับนางฟ้าของผมเลยนะเว่ย!! แล้วมันก็เนีบยนเอาแฟนผมไปด้วยเว้ยเฮ้ย!! ผมยืนอึ้งเลยสิครับ แล้วผมก็ว่าผมตาไม่ฝาดนะ ผมเห็นไอ้คิบอมหันมาแลบลิ้นให้ผม!! ฮึ่ยยยย!! เจ็บใจโว้ย!!!! ทำไมไม่ทันมันวะ!!! ผมจะทดไว้ในใจครั้งที่สาม!!

ผมรีบวิ่งตามขึ้นมา แล้วก็เห็นไอ้คิบอมเปิดประตูออกมาจากห้องแฟนผม ผมพลิกนาฬิกาข้อมือดู ผ่านไป 3 นาทีได้ เพราะเมื่อกี๊ผมรับโทรศัพท์มือถืออยู่ แต่แค่ 3 นาทีกับไอ้หน้าตาไม่ดี พฤติกรรมไม่น่าไว้ใจ
“คิบอม” ผมเรียกเขา “ฉันคิดว่านายคงรู้นะว่าตัวเองทำอะไรอยู่”
“ครับ พี่ทงเฮ” อย่างหนึ่งที่ผมเกลียดในตัวไอ้เจ้านี่คือสีหน้าไร้ความรู้สึกนี่แหละ มันช่างนิ่งเสียจนเดาความคิดไม่ออก แต่จริงๆ ผมก็แอบกลัวพอประมาณนะ

“อย่ายุ่งกับอึนฮยอกของฉันอีก”

ผมจริงจัง ซีเรียส เครียดมากๆ ผมยอมรับว่าขี้หึงไม่เข้าท่าอยู่บ่อยๆ แต่กับไอ้เด็กคนนี้ผมหึงเอาเรื่อง ผมรู้นะว่ามันจ้องจะแอ้มแฟนผม แล้วดูหน้ามันสิครับ ยิ้มเจ้าเล่ห์มากๆ แถมยังยักไหล่เหมือนจะไม่สนใจคำพูดของผมด้วย
“เผลอเมื่อไร พี่อึนฮยอกเป็นของผมแน่”
อึ้งครับ.....สายตาเวลาจริงจังของไอ้คิบอม น่ากลัวโคตรๆ เลยครับ นี่มันเอาจริงหรืออำผมเล่นเนี่ย แต่ผมก็เชื่อจริงๆ ไปแล้วล่ะ ก็มันชัดเจนแบบนั้น แต่.... แต่ว่า.........
“ไม่มีทางโว้ย!!” ผมตะโกนตอบกลับไป ก่อนจะหันหลังเดินเข้าห้องที่เมีย เอ้ย!! แฟนผมรออยู่

ทดไว้ในใจสำหรับไอ้คิบอมครั้งที่หนึ่ง!!!

“ทงเฮ.....ไปโกรธอะไรใครมา”
“เปล่า” ผมพยายามสงบสติอารมณ์ ผมโกรธไอ้คิบอมมากๆ จริงๆ ก็โกรธแฟนตัวเองด้วย แต่ความกลัวเวลาอยู่ตามลำพังมันมีมากกว่าครับ ดังนั้นผมจะไม่ใส่อารมณ์จนเกินไป
“รู้ตัวหรือเปล่าว่านายกำลังทำตัวไม่ดี”
“รู้” ผมรู้ตัวดีครับ ตั้งแต่ในคอนผมแกล้งเอาน้ำสาดเขา พอเลิกผมก็ฮึดฮัดเพราะเห็นเขากับคิบอมกุ๊กกิ๊กกัน ผมดึงตัวเขามา แล้วตอนนี้ผมก็กำลังอารมณ์เสีย ทั้งหมดเป็นเพราะคิมคิบอมคนเดียวเลยโว้ย!!!
“ถ้าคิดว่าจะพูดกับฉันแค่นี้นายออกไปนอนข้างนอกเลยไป”
“อึนฮยอก~~”

ซวยแล้วครับ สงสัยเขาจะแพ้ท้องเลยหงุดหงิด? ไม่ใช่ละ โอเคครับ ผมมันไร้เหตุผล หน้ามืดตามัว ขี้หึงเอง ผมรู้ว่าผมผิดเต็มๆ “ไม่ใช่แบบนั้นหรอกน่า ฉันก็แค่......”
“แค่อะไร??” แฟนผมหน้างอแล้วครับ นั่งกอดอกด้วย ไม่ได้งอนเล่นๆ หรอก ผมดูออก “ฉันได้ยินนะว่าเมื่อกี๊นายพูดอะไรกับคิบอม!”
ก็พูดความจริงน่ะสิ ผมไม่อยากให้ใครมายุ่งกับแฟนผมโว้ย!

“แล้วนายได้ยินมั้ยว่าคิบอมตอบอะไรฉัน” ผมไม่ได้ย้อนนะครับ แต่ท่าทางเขาดูจะเข้าข้างไอ้หน้าไม่หล่อนั่น ทั้งที่ผมเป็นแฟนเขา
“ได้ยินแล้วจะทำไม?” เขาหันมามองหน้าผม ท่าทางจะเอาจริง ตามปกติแล้วอึนฮยอกของผมเป็นคนเงียบๆ ไม่สู้คน แต่พักหลังๆ มานี้เขาดูจะแข็งข้อกับผมมากขึ้นเรื่อยๆ ผมรู้ดีว่าผมมันขี้หึง น่าเบื่อ หน้าตาดีก็ไม่ได้ช่วยอะไร แต่ก็นะ..... ผมก็กลัวเหมือนกันแหละว่าวันหนึ่งเขาเกิดจะเปลี่ยนใจ ถ้ามันเป็นจริงผมคงอยากตายแน่ๆ

“ทงเฮ.....นายรู้มั้ยว่าคิบอมเขาดีกว่านายทุกอย่าง”
เหมือนโดนห่าฝนสาดเลยครับ มืดมากแล้วก็เจ็บมาก ทำไมมันหนักอย่างนี้เนี่ย
“น่ารัก สุภาพ ไม่พูดมาก ไม่ขี้หึง”
ผมรู้ทุกอย่างที่ว่ามานั่นแหละ รู้ดีกว่าใครทุกคนเลย แต่จะย้ำทำไม เท่านี้ผมยังเจ็บไม่พอหรือไงวะ!

“ฉันควรจะชอบเขา.....แต่ทำไมฉันถึงต้องรักไอ้เตี้ยงี่เง่าอย่างนายด้วย!!!”

เจ็บสิครับ เคยโดนปองร้ายแล้วศัตรูวิ่งเข้ามาบีบคอมั้ยครับ มันเหมือนจะขาดอากาศหายใจเลย แต่ผมยังตายไม่ได้หรอกครับ เพราะตอนนี้อึนฮยอกของผมกำลังร้องไห้!!
“อึนฮยอก....ฉัน.......”
อึ้งรอบสองครับ พูดไม่ออกเลย แสดงว่าเขารู้ตัวแล้วก็เห็นสายตาทั้งหมดของผม แล้วก็คงรู้ด้วยว่าผมอารมณ์เสียเพราะอะไร และก็คงรู้ว่าถ้าเขาไม่เป็นฝ่ายพูดออกมาก่อนผมคงจะอาละวาดใส่เขาแน่ๆ โอเค ผมผิดไปแล้วครับ

“ฉันขอโทษ......นาย.......โกรธฉันเหรอ?”
เขาส่ายหน้า มันทำให้ผมพูดไม่ออกเลยครับ ผมลืมไปแล้วว่าทดไว้ในใจกี่ครั้ง รู้แค่ว่าทุกครั้งที่ทดไว้น่ะผมเป็นฝ่ายผิดที่คิดมากทั้งหมดนั่นแหละ
“อย่าร้องนะ คนดี” ผมจูบเขาที่แก้ม อึนฮยอกของผม อา......ผมไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อไปหรือพูดอะไรให้เขาหยุด “ทุกอย่างที่ฉันทำก็เพราะฉันรักนาย”
“แล้วเมื่อไรนายจะเชื่อฉันในตัวฉันสักที”

ตั้งแต่เราคบกันมาน๊าน......นาน ผมก็หึงไปทั่ว หึงไปเรื่อง หึงทุกคนที่ขวางหน้า ไม่ใช่ว่าผมไม่เชื่อใจเขานะครับ แต่ผมหวงเฉยๆ อึนฮยอกของผมบอบบางน่ารักอย่างนี้ ใครจะมาจับเดี๋ยวจะช้ำหมด อย่าหัวเราะผมหรือหาว่าผมน้ำเน่านะ ผมจริงจัง
“ขอโทษ....ฉันจะไม่ทำอีกแล้ว”
ผมพูดแบบนี้มาหลายครั้งแล้วครับ แต่ไม่รู้ทำไมอาการหน้ามืดมันแทรกซ้อนทุกทีเวลามีคนมาเข้าใกล้แฟนผม
“ฉันสัญญา” ผมจูบเขาอีกครั้ง แล้วจับมือเขามาวางที่อก นี่ก็ท่าเดิมเป๊ะเลยครับ แต่ก็นั่นแหละ ผมก็แค่พยายามแล้วที่จะไม่หึง

คืนนั้นเราลงเอยกันด้วยดีครับ เขากอดผม ผมกอดเขา เรากอดกัน ตามประสาคนรักกัน อะไรยอมได้ก็ยอม

ผมรู้ว่าตอนเช้าพอเราทุกคนตื่นแล้วออกมารวมตัวกันไอ้เด็กหน้าไม่หล่อ นั่นก็จะเข้ามาป้วนเปี้ยนแถวๆ ที่แฟนผมอยู่ แล้วก็จะเนียนลวนลามแฟนผม แต่ผมจะอดทนครับ อึนฮยอกของผมพูดถึงขนาดนั้นแล้วผมจะยอมเชื่อก็ได้

มีแฟนน่ารักก็ต้องหนักใจอย่างนี้ล่ะนะ

...................................................................................

B e f o r e - t h e - e n D

.........................................................................


อยากรู้หรือเปล่าว่าจริงๆ แล้วคิบอมกับอึนฮยอกกระซิบอะไรกัน??

.
.
.
.
.





.
.

“พี่ฮยอก....ผมเบื่อที่จะแกล้งพี่ทงเฮแล้วนะ ผมจะจริงจังกับพี่จริงๆ ได้มั้ย”


แล้วอึนฮยอกจะตอบว่าอะไรดีล่ะ???


- - - - - - - E N D - - - - - - - -