คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : C.1
เหล่าต้า[1] ระบบอาวุโสที่อยู่ในอุตสาหกรรมระบบมานานหลายปีและไม่เคยล้มเหลว
ตราบใดที่ส่งมอบภารกิจให้เขาไม่มีที่สิ้นสุด และไม่เพียงจะได้ผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมเท่านั้นแต่ยังมักจะได้สิ่งที่เกินมาจากความคาดหวังของใครต่อใคร
ระบบใหม่นั้นยังใหม่และไร้ความรู้
พวกเขามักจะถามหาความลับแห่งความสำเร็จจากชายชราอยู่เสมอ และจากนั้นก็จะได้คำตอบเช่นเดียวกับระบบรุ่นเก่าที่ตายบนทะเลดวงดาว
"น่าจะเป็นดวงตาของผู้สมัคร" เมื่อเหล่าต้าพูดถึงสิ่งนี้เขาก็สูบควันซิการ์เข้าปอดลึกๆ
และมองไปข้างหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความผันผวนของดวงดาวชีวิต ดวงตาของเขาดูเปล่งประกายเต็มด้วยสติปัญญา
แต่นั่นก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย
หลังไฮบริดจากระบบขนาดเล็กจำนวนมากได้พังทลายลงและเปลี่ยนเป็นผู้ใหญ่
อนึ่งความผันผวนของชีวิตระบบนั้นยังคงถูกบันทึกไว้ว่ารุ่นน้องจำนวนมากไม่อาจเอาชนะผู้อาวุโสรุ่นเก่าที่ดูดซิการ์ราคาถูกได้หากมองจากภาพรวม
พื้นที่ของระบบที่เหล่าต้าได้อาศัยอยู่นั้น
ตั้งอยู่ในพื้นที่อิสระเวลา พวกเขากล่าวว่าเทพผู้ยิ่งใหญ่ได้ออกแบบมาเป็นพิเศษเพื่อจัดการกับสิ่งที่ล่องลอยต่างๆ
และจัดการกับเรื่องเล็กๆน้อยๆหรือเรื่องรอง
คราวนี้ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้เป็นภารกิจเล็กๆ
เหล่าต้ามองไปที่นางฟ้าผู้ที่มาส่งข้อความโดยไม่แสดงอารมณ์ใดๆ นอกจากการที่เขาพ่นควันซิการ์ออกมา
"ภารกิจอะไรเหรอ?"
เสี่ยวเซียนประหม่าแต่ไม่หวาดกลัวมาก
แต่เมื่อเขาเห็นเหล่าต้าก็สงบลงอย่างรวดเร็ว "เมื่อเร็ว ๆ
นี้มีหลายโลกที่ตกอยู่ในความสับสนอลหม่าน
แต่เดิมบุตรแห่งโชคชะตาที่น่าจะมาถึงจุดสูงสุดของชีวิตบางคนถูกสังหารโดยเหล่าตัวร้ายแห่งโลกใบเล็กในตอนท้ายและพล็อตทั้งหมดอยู่นอกเส้นทางเดิม
เมื่อกฎถูกทำลายมันจะทำให้เกิดความวุ่นวายร้ายแรงในโลกใบเล็ก และแม้กระทั่งนำไปสู่การล่มสลายของโลกใบเล็ก
"ดังนั้นภารกิจของฉันคือการช่วยเหลือบุตรแห่งโชคชะตา?" นอกจากสูบซิการ์ราคาถูกแล้ว ใบหน้าของเหล่าต้าก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงตลอดการเดินทาง
“
ไม่...มันคือการฆ่าตัวร้าย”
เหล่าต้ามองไปที่นางฟ้าแล้วพูดว่า
"ในตอนนี้ ทำไมถึงไม่สามารถเชื่อมโยงถึงสาเหตุและผลกระทบของความดุร้ายเช่นนี้ของเหล่าตัวร้ายได้"
‘กำจัดเขาและไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับความผิดปกติพวกนี้?'
"สิ่งนี้จะถูกจัดการโดยคนผู้นั้น" เสี่ยวเซียนเป็นคนใจร้อน
ระบบอยู่ในการวิเคราะห์ขั้นสุดท้าย เป็นเพียงการสร้างของอมตะบนโลก จึงยังคงมีความแตกต่างระหว่างพวกเขาในแง่ของตัวตนและผู้ตรัสรู้ทางจิตวิญญาณเต๋า
ดังนั้นแล้วพวกเขามีคุณสมบัติมากมายที่ไหนกัน?
เหล่าต้าไม่ได้พูดอะไรมาก
นอกจากพ่นควันซิการ์ใส่นางฟ้าและดูเขาสำลักน้ำตา เพียงแค่นี้เขาก็มีความสุขก่อนจากไปแล้ว
ไม่จำเป็นต้องใจหายกับข่าวลือในเมื่อมันไม่ใช่วันหรือสองวันของระบบที่ถูกดูหมิ่น ตราบใดที่พวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่หามาทดแทนได้สถานการณ์เช่นนี้ก็จะไม่หยุด
วงแหวนสีขาวทอดยาวล้อมรอบด้วยดาวสลัว
ความลึกของถนนแสงค่อยๆจางหายไป นี่คือถนนที่วิญญาณตายทุกคนจะต้องมา
และเป็นสถานที่ที่แต่ละระบบเลือกโฮสต์ของพวกเขา
หลักการคัดเลือกของเหล่าต้ามักจะเป็นการสุ่มและในครั้งนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น
เขากระโดดจากชั้นหนึ่งและหยุดที่ระดับที่เลือกโดยนับตัวเลขหกตัวในใจ
ด้านหน้าเขาเป็นเด็กหนุ่มขาวซีดและบริสุทธิ์เกินไป
อย่างที่รู้กันดีว่าผู้คนทุกเพศทุกวัยจะปนเปื้อนดอกไม้ไฟในดวงวิญญาณ
ความหลากหลายสีจะทำให้วิญญาณที่โปร่งใสมั่นคงขึ้น
แต่นี่คือ...สีขาวบริสุทธิ์มากเกินไป
"คุณเป็นใคร?" เด็กหนุ่มตัวเล็กถาม
ขณะเอื้อมมือไปสัมผัสการดำรงอยู่ในที่มองไม่เห็น
“ฉันเป็นระบบและคุณเป็นโฮสต์ในอนาคตของฉัน”
เด็กหนุ่มขมวดคิ้วและคิด
แต่ไม่สามารถพบสิ่งมีชีวิตที่คล้ายกันในความทรงจำที่ว่างเปล่าของเขา
เขาพยักหน้าอย่างสงสัย
ช่างเป็นนักลักพาตัวที่ดี
เป็นครั้งแรกที่เหล่าต้าสงสัยในการตัดสินใจของเขา เด็กหนุ่มโง่ๆ
คนนี้สามารถภารกิจของเขาให้สำเร็จได้จริงหรือเปล่า?
เหล่าต้าคิดขณะมองดูวิญญาณที่อ่อนแอดวงนี้
"พาฉันไปด้วย"
วัยรุ่นจับช่องว่างในอากาศและพูด ดวงตาของเขาเต็มด้วยความหวัง
เหล่าต้าเริ่มสงสัยว่า
เด็กหนุ่มสามารถจับร่างกายของเขา
หรือสัมผัสด้วยแสงสว่างในดวงตาของเด็กหนุ่มได้หรือไม่ อย่างไรก็ตามเหล่าต้าไม่ได้หาคำตอบในเรื่องนี้
เขาเพียงโบกมือเป็นคลื่นและพาเด็กหนุ่มออกไป
เนื่องจากไม่มีเด็กหนุ่มแล้ว
พื้นที่ว่างเปล่าจึงเต็มไปด้วยจิตวิญญาณของคนรุ่นต่อไปไม่หยุดหย่อนจนกลายเป็นกองทัพที่เดินไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง
เมื่อพาเด็กหนุ่มเข้าไปในมิติส่วนตัว
เหล่าต้าก็ตรวจสอบเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า เขาอายุน้อยเกินไปและต้องเร่งความเร็วในการเจริญเติบโต
เขามีคุณสมบัติที่ดีและดูดี เหล่าต้าจะไม่ยอมรับว่าเขาเกือบจะตาบอดด้วยผิวหนังนี้เมื่อพบกันครั้งแรก
เด็กหนุ่มพบว่ามือของเขาหายไปและหลังจากเฝ้ามองด้วยความกังวล
เขาก็เห็นตุ๊กตาเกี๊ยวสำลีหรูหราจ้องมองเขาอย่างเคร่งขรึม หัวใจของเขาก็ได้รับการเยียวยาทันที
เด็กหนุ่มปีนขึ้นและกอดแขนเล็กๆด้วยแขนของเขา
ปุยหิมะสีขาวร่อนบนผิวที่บอบบางอ่อนโยนของเขา ทำให้เขาหัวเราะเล็กน้อย
“หัวเราะคิกคักอะไร?” เกี๊ยวยื่นมือสั้นๆ
เคาะลงบนหน้าผากของเด็กหนุ่ม
และก่อนที่จะรู้สึกประหลาดใจในรูปร่างหน้าตาที่เปลี่ยนไปของเขา เขาหยิบกระจกเล็กๆ
ออกมาจากกระเป๋าของเขาและเพลิดเพลินไปกับมัน
จากนั้นมันก็เป็นเสียงแตกกระจายของแก้ว
ทำไมมันถึงเป็นผู้ช่วย? ผู้กำหนดลักษณะของระบบขึ้นอยู่กับงานอดิเรกของโฮสต์ โฮสต์ที่พบในอดีตจะจินตนาการถึงร่างกายที่ทรงพลังมากกว่าบุคลิกและเสียงพูดแม่เหล็กที่เป็นผู้ใหญ่ของเขา
ครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นคนที่มีกล้ามเขาทนได้แต่ในครั้งนี้มันนุ่มนิ่มเกินไป
เหล่าต้าเกลียดสิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอเหล่านี้
“ ไป่ไป๋
[2] ” เด็กหนุ่มอดไม่ได้ที่จะเรียก
“เรียกเหล่าต้า”
ชายชราสูดหายใจเข้าลึกๆ
ระงับความโกรธอันร้อนแรงที่มาจากใจของเขาและพยายามทำตัวให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ไป่ไป๋”
เด็กหนุ่มตั้งใจแน่วแน่ที่จะไม่เปลี่ยนแปลง จับมือเหล่าต้าด้วยมือเขาและไม่ยอมปล่อย
"เด็กเลว” เหล่าต้าเคยเผชิญหน้ากับโฮสต์เพศชายที่โตแล้วทั้งหมด
เขาไม่ค่อยพบเด็กเช่นนี้
เขาเสียเวลาครู่หนึ่งในการเพิ่มบอลแสงสีขาวขึ้นจากกรงเล็บเล็กๆของเขา
และยิงมันเข้าไปในร่างกายของเด็กหนุ่ม
เด็กหนุ่มรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงระเบิดไปทั่วร่างกายทั้งหมดของเขา
เขารู้สึกตัวว่ากล้ามเนื้อยืดและได้ยินเสียงกระดูกของเขาเติบโต
เขาไม่สามารถคลายมือบอบบางของเขาที่กำแน่นไว้ได้
เหล่าต้าสูบซิการ์ที่ด้านหนึ่งและสายตาของเขาดูราวกับว่าเมินเด็กหนุ่ม
แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังให้ความสนใจกับการเปลี่ยนแปลงเล็กๆน้อยๆ ของเด็กหนุ่ม
เด็กหนุ่มเติบโตอย่างรวดเร็วในเวลาไม่กี่นาที
เผยให้เห็นถึงเสน่ห์ที่ไม่ธรรมดาของชายหนุ่ม คิ้วเรียวยาวฝังอยู่เหนือดวงตารูปพระจันทร์เสี้ยว
ด้านใต้กลีบริมฝีปากสีเชอร์รี่ ราวกับจะกระตุ้นจินตนาการความชอบของคนนอกเสมอ
ภาพที่งดงามนี้ในสายตาของเหล่าต้าเป็นเรื่องน่ากังวลเกินไป
มันง่ายที่จะก่อให้เกิดปัญหามีโฮสต์ตกอยู่ในความโชคร้ายมาก่อนเพราะรูปลักษณ์ที่ดีเกินไป
เขาถูกลักพาตัวไปโดยตัวเอกและเกือบถูกกักขังจนตาย ในเวลานั้นภารกิจเกือบไม่สมบูรณ์.
ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะยุ่งยากมากขึ้น
เหล่าต้าค่อยๆขยับไปที่ด้านของชายหนุ่มคนนั้น
ทันใดนั้นชายหนุ่มก็ลืมตาคู่สวยที่เต็มไปด้วยดวงดาว มองเขาด้วยรอยยิ้มแล้วพูดว่า
"เหล่าต้า"
คู่ควรแก่การเฉลิมฉลอง!
นานมาแล้วที่เหล่าต้าไม่ได้รู้สึกว่ามีความสุข
เขาลูบผมขาวของเขาอย่างตื่นเต้นและตอบกลับไปด้วยการเน้นย้ำอย่างยิ่งใหญ่
"ดี"
แต่เขาไม่ต้องการที่จะอยู่ในอ้อมกอดและเช่นเดียวกันเขาไม่ต้องการที่จะสนใจเสียงกระซิบ
แต่มันไม่สามารถเพิกเฉยได้ “ไป่ไป่”
ตราบใดที่เขายังมีจิตใจเหมือนเด็กๆ
ชายชราถอนหายใจและยังคงรักษาศักดิ์ศรีและความเยือกเย็นของเขาต่อไป แบบของชื่อย่อถ้าคุณไม่เรียก
ฉันจะไม่พูดด้วย
ไม่ว่าชายหนุ่มจะยั่วยุหรือโกรธแค้นแค่ไหนเหล่าต้าก็ไม่พูดอะไรซักคำ
สถานการณ์เช่นนี้ดำเนินต่อไปจนกระทั่งเริ่มต้นภารกิจ ในฐานะผู้รับผิดชอบภารกิจเหล่าต้าไม่สามารถเอาคนโง่เข้าสู่โลกใบเล็กโดยไม่มีคำอธิบายใดๆได้
"คุณชื่ออะไร?”
เหล่าต้าถามโฮสต์
"ปู๋ไป่
" แม้ว่าจะไม่มีสิ่งใดจำได้ แต่ชื่อนั้นยังคงฝังลึกอยู่ในใจของเขา ราวกับว่าในอดีตของคนที่จำไม่ได้นานมาแล้วมีคนที่เรียกเขานับครั้งไม่ถ้วน
ทั้งเวลาที่มีความสุขและเวลาที่เศร้าใจ “ ฉันชื่อ ปู๋ไป่”
เหล่าต้าพยักหน้าและร่างของเขาเบาๆ
เพื่อบอกว่าเขารับรู้และหยิบมือสีซีดของปู๋ไป่ด้วยกรงเล็บเล็กๆ ของเขาแล้วพูดว่า
"ระวังตัวเมื่อคุณอยู่ในโลกใบเล็ก อย่าเชื่อคนอื่นง่ายๆ ฉันจะปกป้องและอยู่เคียงข้างคุณเสมอ"
ดวงตาของเหล่าต้าอ่อนโยนเหมือนพ่อที่ใจดี
โลกแรกเป็นคือโลกแห่งการบำเพ็ญเพียร
ตัวเอกชายเกิดในตระกูลใหญ่ตอนที่เขายังเด็กพรสวรรค์ของเขานั้นหายากในโลก
มันกระตุ้นความริษยาและความอิจฉาของผู้คนนับไม่ถ้วน แต่เป็นไปไม่ได้ที่จะมีอันตรายเกิดขึ้นกับเขา
ใครจะรู้ว่าพายุอาจเกิดขึ้นในวันที่ฟ้าใส[3] วันที่ชายหนุ่มออกเดินทางไปฝึกตนกับอาจารย์ของเขา
ครอบครัวของเขาจะถูกฆ่าโดยจอมมารที่ผ่านทางมาและเมื่อเขากลับมาที่นั่นก็มีเพียงซากปรักหักพัง
แม้แต่เถ้าถ่านของญาติก็ไม่อาจรวบร่วมมันได้
ต่อมาภายหลังด้วยเครียดแค้นพลังของเขาได้เพิ่มขึ้นไปตลอดทางและเพื่อต่อสู้กับเหล่ามารในระหว่างนั้นเขาก็ดื้อดึงเกินไปในการฝึกตน
เขาได้สร้างความตกใจโดยการมองข้ามพี่สาวน้องสาวทุกคนที่อยู่ระหว่างทางและยังคงเป็นสุนัขโสด[4]
จนถึงที่สุด
อย่างไรก็ตามท้ายที่สุดคนที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นก็ถูกฆ่าโดยการโจมตีของจอมมาร
แต่ในพล็อตดั้งเดิมคือตัวเอกชายรอดชีวิตจากการโจมตีครั้งแรกและดูสหายที่ล้มตายนับไม่ถ้วนด้วยความเศร้าโศกของเขาทำให้พลังของเขาตื่นขึ้นอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน
เพื่อใช้ในการทำลายเผ่ามารในครั้งเดียว
อย่างไรก็ตามแม้พลังของตัวเอกชายจะเพิ่มขึ้น แต่ความแข็งแกร่งของตัวร้ายก็เพิ่มขึ้นเช่นกันเมื่อเผชิญหน้ากับตัวเอกชาย
ในแทบพริบตาตัวเอกชายก็ถูกโจมตีอีกครั้งและได้พ่ายแพ้ลงอย่างสมบูรณ์
มันเป็นเรื่องที่น่าเศร้า
[1] LaoDa [老大] -ผู้อาวุโส
[2] Bai Bai [白白] – ชื่อย่อ/ชื่อเล่นเฉพาะ
[3] A storm would arise out of a clear sky [天有不测风云] – คาดไม่ถึงคาดเดาไม่ได้
[4] Body of a single dog [单身狗] (คำแสลงทางอินเทอร์เน็ต)
บุคคลที่ไม่ได้แต่งงานหรือมีความสัมพันธ์ (ใช้ตนเองโดยไม่เห็นด้วย)
หมายเหตุ
ขอพักปิดตอนแก้ไขเนื้อหา เพราะเนื่องจากว่ากลับมาอ่านแล้วก็งง ก็ไม่เข้าใจว่าตัวเองอัพลงไปได้ยังไง555 ส่วนตอนที่เหลือจะเปิดให้อ่านอีกครั้งเมื่อแก้ไขและเกลาภาษาให้ดีขึ้น
ความคิดเห็น